Είναι η Labubu «δαιμονισμένη»;
Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος
Τον τελευταίο καιρό τα μικρά κουκλάκια Labubu της Κινεζικής εταιρείας Pop Mart έχουν εξελιχθεί σε παγκόσμιο πολιτισμικό φαινόμενο. Παράλληλα όμως με την
επιτυχία τους γεννήθηκαν και φήμες: ορισμένοι υποστηρίζουν πως η χαρακτηριστική
τους μορφή — με τα μυτερά αυτιά και τα αιχμηρά δόντια — συνδέεται με
«σκοτεινές» αναφορές ή ακόμη και δαιμονικές επιρροές. Ωστόσο, οι διαθέσιμες
πηγές και οι δηλώσεις του ίδιου του καλλιτέχνη δείχνουν ότι η αλήθεια είναι
εντελώς διαφορετική.
Ο Kasing Lung (龍家昇), δημιουργός της σειράς, γεννήθηκε στο
Χονγκ Κονγκ και σε ηλικία επτά ετών μετανάστευσε στην Ολλανδία. Όπως αποκάλυψε
σε συνέντευξή του στον ιστότοπο Our China Story (Prince Kit, 2025), η επαφή του με σκανδιναβικά παραμύθια και
βιβλία για ξωτικά επηρέασε βαθιά τη φαντασία του. Από αυτά εμπνεύστηκε τη Labubu, ένα μικρό πλάσμα του δάσους (ουσιαστικά
ένα κουνέλι-ξωτικό) — σκανταλιάρικο, όμως εσωτερικά καλοσυνάτο — που συμβολίζει
την τόλμη που ο ίδιος, ως παιδί, δεν είχε το θάρρος να εκφράσει.
Η Labubu γεννήθηκε μέσα από τη σειρά The Monsters (2015), έναν κύκλο εικονογραφημένων ιστοριών με πλάσματα-ξωτικά που ενώνουν την βορειοευρωπαϊκή παράδοση με την ασιατική φαντασία. Πέρα από το γνωστό χαμόγελο και τα εννέα δόντια της, η Labubu εκπροσωπεί ένα πνεύμα ανθρωπιάς και χιούμορ: ένα πλάσμα που προσπαθεί να κάνει το καλό, αλλά συχνά μπλέκει σε χαριτωμένο χάος.
Σύμφωνα με το περιοδικό Perfect Magazine (2025), ο Kasing Lung επιχείρησε να παντρέψει ευρωπαϊκά
παραμύθια με στοιχεία από την κινεζική λαϊκή παράδοση, ώστε να δημιουργήσει
έναν χαρακτήρα που θα συνδέει πολιτισμούς και θα ξυπνά παιδικές μνήμες σε
ανθρώπους κάθε ηλικίας.
Η Labubu δεν σχεδιάστηκε για να προκαλέσει φόβο, αλλά για να ξεχωρίσει. Ο Lung πρόσθεσε πολλά δόντια και μυτερά αυτιά
προκειμένου να της δώσει έντονη ταυτότητα και να ξεφύγει από τα συνηθισμένα
«χαριτωμένα» παιχνίδια της αγοράς. Το αποτέλεσμα, όπως σημειώνει το Perfect, είναι η απόλυτη έκφραση του
«παιχνιδιάρικου χάους» και μια εναλλακτική αισθητική που υμνεί το μη τέλειο.
Αν και αρχικά η Labubu ήταν δευτερεύων χαρακτήρας, η αποδοχή του κοινού
την ανέδειξε σε πρωταγωνίστρια. Με τον καιρό το σχέδιό της μαλάκωσε· οι γραμμές
έγιναν πιο στρογγυλεμένες και η έκφρασή της πιο τρυφερή. Αυτή η «baby-like» οπτική οδήγησε στη ραγδαία εξάπλωσή της στις
αγορές, μέσα από τις συλλεκτικές σειρές της Pop Mart.
Παρά τις διαδικτυακές θεωρίες, δεν υπάρχει καμία
δήλωση του Kasing Lung ή ένδειξη ότι η Labubu συνδέεται με τον δαίμονα Παζούζου (Pazuzu) ή οποιοδήποτε σύμβολο κακού. Το
αισθητικό ύφος της Labubu
προέρχεται από μια παράδοση εικονογράφησης που χρησιμοποιεί το «παράξενο
χαριτωμένο» για να εκφράσει ευγένεια, χιούμορ και ευαισθησία.
Ο Παζούζου (Pazuzu) είναι ένας δαίμονας της αρχαίας Μεσοποταμιακής
μυθολογίας, γνωστός ως ο βασιλιάς των δαιμόνων του ανέμου. Ο κύριος ρόλος του
στα τελετουργικά ήταν προστατευτικός. Θεωρούνταν ικανός να διώχνει τη Λαμάστου,
έναν ισχυρό δαίμονα που απειλούσε τις εγκύους και τα νεογέννητα βρέφη. Για
αυτόν τον λόγο, οι γυναίκες στην αρχαιότητα φορούσαν μενταγιόν με τη μορφή του
Παζούζου για προστασία. Η απεικόνιση του Παζούζου δεν έχει καμμία σχέση με τη Labubu: Απεικονίζεται με ένα φρικιαστικό
υβριδικό σώμα: Κεφάλι σκύλου ή λιονταριού με τρομακτικά χαρακτηριστικά, Σώμα
ανθρώπου, Όρθιο πέος, Νύχια πουλιού αντί για πόδια, Δύο ζευγάρια φτερά. Στη
σύγχρονη κουλτούρα, ο Παζούζου έγινε ευρέως γνωστός από την ταινία τρόμου «Ο
Εξορκιστής» (1973), όπου παρουσιάζεται ως ο δαίμονας που κυριεύει το σώμα της
μικρής Ρέγκαν ΜακΝιλ. Τώρα, αν κάποιος βλέπει στη Labubu, που έχει μυτερά αυτιά, μεγάλα μάτια και
σκανδαλιάρικο χαμόγελο, τον δαίμονα Pazuzu, τότε ίσως πρέπει να κάνει μία επίσκεψη σε
οφθαλμίατρο.
Η Labubu είναι δημιούργημα φαντασίας ενός καλλιτέχνη που ένωσε τις μνήμες του από
την Ευρώπη και την Ασία σε ένα μικρό, καλόκαρδο και σκανδαλιάρικο ξωτικό. Το
όνομά της είναι φανταστικό και δεν σημαίνει τίποτα. Συμβολίζει τη δημιουργία,
την παιδική περιέργεια και τον «αντι-ήρωα». Αν νομίζετε πως στην Κινεζική
εταιρεία παιχνιδιών Pop Mart έχουν έναν Σαμάνο για να «διαβάζει»
κουκλάκια τότε μάλλον είστε βαθιά νυχτωμένοι. Δεν είναι «δαιμονισμένη»· είναι
ένα έργο τέχνης που μιλά μέσα από τον κόσμο των παραμυθιών και της Ασιατικής
κουλτούρας των κόμικ για την ανθρώπινη ευαισθησία και την χαμένη παιδικότητα.
Ως Χριστιανοί ας μην ξεχνάμε ότι κανένα αντικείμενο δεν είναι καθεαυτό «κακό».
Η πρόθεση και η χρήση από τον άνθρωπο καθορίζουν την ηθική του ταυτότητα. Ο
άκριτος φόβος απέναντι σε πολιτισμικές και καλλιτεχνικές δημιουργίες μπορεί να
οδηγήσει σε δεισιδαιμονία. Η ενημέρωση και η νηφάλια σκέψη είναι η πιο γόνιμη
στάση απέναντι σε τέτοια ζητήματα.

1 σχόλιο:
Πάντως τα ξωτικά που αναφέρει η Ελληνική λαϊκή παράδοση δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν " καλόκαρδα". Μάλλον αντίθετα χαρακτηριστικά έχουν.
Όσον αφορά τα έργα τέχνης υπάρχουν μερικά που έχουν αφ' εαυτού τους απαξία, όπως είναι οι γνωστοί πίνακες που εκτίθενται στην Εθνική Πινακοθήκη με τα παραμορφωμένα πρόσωπα του Κυρίου, της Θεοτόκου και των άλλων Αγίων.
Δημοσίευση σχολίου