Ιθαγένεια έναντι ονόματος - Χρήστος Ζαμπούνης

Φωτ.: AΠΕ-ΜΠΕ

Ιθαγένεια έναντι ονόματος

Χρήστος Ζαμπούνης

Φέτος το καλοκαίρι απεδήμησε ο Μισέλ ντε Γκρες, κατά κόσμον πρίγκιψ Μιχαήλ της Ελλάδος. Ηταν υιός του πρίγκιπος Χριστοφόρου της Ελλάδος και της πριγκιπίσσης Φραγκίσκης της Ορλεάνης. Μέχρι την ηλικία των 21 ετών, λόγω του θανάτου του πατρός του, ζούσε στο Μαρόκο και την Ισπανία, και αργότερα στη Γαλλία, όταν επέστρεψε εκεί η βασιλική οικογένεια της μητρός του. Το 1960 εγκατεστάθη στην Ελλάδα, στο Τατόι πιο συγκεκριμένως, και υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό με τον βαθμό του υπολοχαγού. Εκείνη την περίοδο γνώρισε και ερωτεύτηκε την Μαρίνα Καρέλλα, θυγατέρα του βιομηχάνου Θεοδώρου Καρέλλα. Επειδή επικρατούσε τότε ο σαλικός νόμος, που υπεχρέωνε τους γαλαζοαίματους να παντρεύονται μεταξύ των, παρητήθη των δικαιωμάτων του στον θρόνο για να νυμφευθεί την αγαπημένη του.

Μετά το αποτυχημένο αντικίνημα του Κωνσταντίνου  κατά των συνταγματαρχών, παρέμεινε στην Ελλάδα και ηρνήθη τη θέση του αντιβασιλέως που του επρότεινε ο Στυλιανός Παττακός. Στη συνέχεια έγινε διάσημος συγγραφεύς υπογράφοντας με το όνομα Michel de Grèce, παρότι στις κοινωνικές εκδηλώσεις όπου επροσκαλείτο τον προσφωνούσαν Son Altesse Royale (SAR) le prince Michel de Gréce. Το 2004 αθορύβως προσήλθε στο ληξιαρχείο και υπέγραψε αίτηση ιθαγενείας ως αλλοδαπός πολίτης, υποβάλλοντας το λογοτεχνικό του όνομα Ντε Γκρες.

Η μακρά αυτή εισαγωγή έχει σκοπό να καταδείξει το παράδειγμα που ακολούθησαν τα τέκνα και οι εγγονοί του ανιψιού του Κωνσταντίνου, μολονότι είχαν την ίδια ηλικία. Ο πατέρας του Μιχαήλ ήταν το στερνοπαίδι των βασιλέων Γεωργίου Α΄ και Ολγας, ενώ ο Κωνσταντίνος Β΄ εγγονός του πρωτότοκου συνονόματού του. Τι εμφιλοχώρησε, λοιπόν, εντός αυτών των είκοσι ετών και τα υπόλοιπα μέλη της βασιλικής οικογενείας απεφάσισαν να αποδεχθούν τους όρους του αδίκου, κατά τη γνώμη του πατρός τους, νόμου Βενιζέλου;

Ο πρώτος λόγος συνδέεται με την απώλεια του αρχηγού της οικογενείας, του τελευταίου βασιλέως των Ελλήνων (1963-1973). Σημειωτέον ότι η Βασιλευομένη Δημοκρατία κατελύθη για πρώτη φορά με το δημοψήφισμα της δικτατορίας. Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με το καλό κλίμα που υπήρξε μεταξύ των τριών αρρένων τέκνων, των πριγκίπων Παύλου, Νικολάου και Φιλίππου, όταν προσήλθαν στο Μέγαρο Μαξίμου για να προετοιμάσουν τα της κηδείας του Κωνσταντίνου.

Παρά την απογοήτευση που ένιωσαν όταν πληροφορήθηκαν την απόφαση της κυβερνήσεως για ιδιωτική τελετή, ο δίαυλος επικοινωνίας διετηρήθη και οι συζητήσεις με τον υπουργό Επικρατείας Μάκη Βορίδη διήρκεσαν επί δύο έτη, έως ότου οδηγηθούμε στην απόκτηση της ελληνικής ιθαγενείας από δέκα μέλη της πρώην βασιλικής οικογενείας, με τους όρους του νόμου Βενιζέλου. Πλην Λακεδαιμονίων. Η μητέρα τους βασίλισσα Αννα-Μαρία, κόρη και εγγονή βασιλέως της Δανίας, δεν συμμετείχε στην εν λόγω διαδικασία, όχι για αντιστασιακούς λόγους, αλλά απλώς διότι με αυτόν τον τρόπο θα απεμπολούσε την ιστορία της δικής της οικογενείας.

Εν κατακλείδι, έχει σημειολογικό ενδιαφέρον να αναφέρουμε ότι ο πατέρας του νυν πρωθυπουργού, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, είχε χαρακτηρίσει το δημοψήφισμα του 1974 «unfair», αθέμιτο, και είχε προχωρήσει σε μία κατ’ αρχήν συμφωνία με τον Κωνσταντίνο, το 1993, για να παραχωρηθούν στο ελληνικό Δημόσιο τα 41.000 από τα 42.000 στρέμματα του Τατοΐου, συμφωνία που ανέτρεψε η κυβέρνησις Παπανδρέου, προκαλώντας μία οδυνηρή δικαστική διαμάχη, που κατέληξε στην καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Ο υιός του Κυριάκος, από την πλευρά του, εφήρμοσε τον νόμο Βενιζέλου, λύοντας ένα χαίον πρόβλημα, που κατεδείκνυε την ανασφάλεια της Προεδρευομένης Δημοκρατίας.

* Ο κ. Χρήστος Ζαμπούνης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.

Πηγή: Καθημερινή