Εγώ προσεύχομαι, ο Θεός αποφασίζει. - Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης Πρόδρομος

Εγώ προσεύχομαι, ο Θεός αποφασίζει

Σε μια στιγμή σιωπής, όταν η ψυχή αναζητά τη φωνή του Θεού, η προσευχή γίνεται γέφυρα μεταξύ ουρανού και γης. Είναι η ώρα που ο άνθρωπος απεκδύεται τη λογική του, τα «θέλω» του και τις ανησυχίες του, παραδίδοντάς τα όλα στα χέρια του Δημιουργού.

«Εγώ προσεύχομαι, ο Θεός αποφασίζει.» Πόση αλήθεια και πόση ειρήνη κρύβεται σε αυτά τα λόγια! Η προσευχή δεν είναι απλώς μια λίστα επιθυμιών, αλλά η αναγνώριση ότι Εκείνος που δημιούργησε τα πάντα γνωρίζει καλύτερα. Είναι η προσφορά του «εγώ» μας στον Θεό, μια πράξη ταπείνωσης και εμπιστοσύνης.

Όταν γονατίζουμε μπροστά στον Θεό, φέρνουμε ενώπιόν Του όλα όσα μας βαραίνουν. Αλλά η ουσία της προσευχής δεν είναι να πείσουμε τον Θεό να κάνει το δικό μας θέλημα, αλλά να μας δώσει την πίστη να αποδεχθούμε το δικό Του. Είναι σαν ένα παιδί που απλώνει τα χέρια στον πατέρα του, γνωρίζοντας πως εκείνος θα του δώσει όχι απαραίτητα αυτό που ζητά, αλλά αυτό που πραγματικά χρειάζεται.

Μέσα από την προσευχή, η ψυχή μας εκπαιδεύεται να εμπιστεύεται. Μαθαίνουμε να αφήνουμε τον φόβο και την αγωνία και να χτίζουμε μια σχέση αμοιβαίας αγάπης με τον Θεό. Και όταν τελικά έρχεται η απόφαση του Θεού — είτε είναι όπως την περιμέναμε είτε όχι — αντιλαμβανόμαστε ότι είναι πάντοτε για το καλό μας.

Είναι εκείνες οι στιγμές που ο Θεός, με την άπειρη σοφία Του, μας ανοίγει δρόμους που δεν είχαμε φανταστεί. Μας οδηγεί μέσα από την έρημο στις πηγές του ζώντος ύδατος, από το σκοτάδι στο φως. Η καρδιά γεμίζει με ευγνωμοσύνη και δοξολογία, γιατί κατανοούμε ότι Εκείνος εργάζεται πάντοτε για τη σωτηρία μας.

Γι’ αυτό, λοιπόν, όταν προσευχόμαστε, ας μην ζητούμε απλώς να αλλάξουν οι περιστάσεις. Ας ζητούμε να αλλάξουμε εμείς, να μαλακώσει η καρδιά μας και να γεμίσει από την ειρήνη που μόνο ο Θεός μπορεί να δώσει.

Εγώ προσεύχομαι, ο Θεός αποφασίζει. Και στην απόφασή Του βρίσκουμε τη ζωή, τη χαρά και την αληθινή πληρότητα.

Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης Πρόδρομος