Χριστουγεννα γρουσα τζιαι ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ - Γιάννης Πεγειώτης

Κρατουσε με επιμελεια τη φωθκιαν αφτουμενην. με ξύλα για να βράσει το νερό στις μεγάλες κασαρολλες του φυλακιου. Επεμενε να κάμουν ουλλλοι στο φυλακιο μπάνιο ναν καθαρόι τα Χριστούγεννα. Ωσαν μεγάλος αδερφός κουβαλουσε τα ξύλα από το δάσος δίπλα μας. Ειδαμε και παθαμεν να βάλουμε και τον απειθαρχο μας να μπει στην μικρή τουαλέτα του φυλακιου και να φκει μόνον λουμενος. Υστερα ελάλεν.... Εφυαν οκτακοσιες οκκαες που πάνω μου.... Στο τέλος εβρασα το νερόν και για τον αρχηγον μας, τον υποδεκανεαν μας που εστησεν την νησκιαν προεορτια.

Την ημέρα των Χριστουγέννων πηγαμεν οι τέσσερεις στο δίπλανον χωρκόν Εκκλησία με τη στολή εξοδου καθαρόι φρεσκοξηρισμενοι Ελειπεν μόνον ο σκοπός. Ο αρχιφυλακας του Φυλακιου μας καμαρωννε όταν κοινωνησαμε με την σειράν. Ηταν ένας λεβεντης που την Πιτσιλλιαν....

Την νύχταν ηπκιαμεν κοννιακιν οι θκυο μας τζιαι ακούαμεν τους Σολιατες να τραουδούν πρωτινα που το ραδιοκασεττοφωνον των παταριων.. Εκαμαν Χριστούγεννα δάσκαλε λαλεί μου τζιαι εδακρυσεν. Ηταν Χριστούγεννα του ογδοντα εφτά σε ένα φυλακιον καταφρονεμενων με τα λουξ τζιαι τον φανον θυελλης. Χριστουγεννα γρουσα τζιαι ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ στη μικρήν μας μοναξιαν και κακοπαθειαν. Οι προυχοντες συνομιληκοι μας στρατιώτες ετσακκωνουνταν μες τες δισκοθηκες.....

Όπως τότε και τωρά...

Εμείς με τους πρωτινους οι άλλοι με τα πολλά ριάλια τζιαι την αδιαφοριαν για τους καταφρονεμενους των μοναδων ανεπιθυμητων...

Γιάννης Πεγειώτης