Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Όσο ο άνθρωπος πλησιάζει στο Θεό - Αββάς Ματώης



Όσο ο άνθρωπος πλησιάζει στο Θεό, τόσο περισσότερο βλέπει Τον εαυτό του αμαρτωλό.

Αββάς Ματώης

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ημαρτον Κύριε,Ελέησον με.

Ευλόγησον.

Ανώνυμος είπε...

Το μυστικό της αγάπης προς τον Θεόν
Αγίου Συμεὼν του Νέου Θεολόγου
(μεταφρασμένο καὶ ἐμπλουτισμένο ἀπὸ τὸν Γέροντα Πορφύριο)
«Ὅλους τους πιστοὺς ὀφείλομε νὰ τοὺς βλέπομε σὰν ἕνα καὶ νὰ σκεπτόμαστε ὅτι στὸν κάθε ἕνα ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι ὁ Χριστός.
Καὶ νὰ ἔχομε γιὰ τὸν καθένα τέτοια ἀγάπη,
ὥστε νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ θυσιάσομε γιὰ χάρη του καὶ τὴν ζωή μας.
Γιατί ὀφείλομε νὰ μὴ λέμε, οὔτε νὰ θεωροῦμε κανένα ἄνθρωπο κακό,
ἀλλὰ ὅλους νὰ τοὺς βλέπομε ὡς καλούς.
Κι ἂν δεῖς ἕναν ἀδελφὸ νὰ ἐνοχλεῖται ἀπὸ πάθη, νὰ μὴν τὸν μισήσεις αὐτόν, μίσησε τὰ πάθη ποὺ τὸν πολεμοῦν.
Κι ἂν τὸν δεῖς νὰ τυραννεῖται ἀπὸ ἐπιθυμίες καὶ συνήθειες προηγούμενων ἁμαρτιῶν, περισσότερο σπλαχνίσου τὸν,
μὴν τυχὸν δοκιμάσεις καὶ σὺ πειρασμό, ἀφοῦ εἶναι ἀπὸ ὑλικὸ ποὺ εὔκολα γυρίζει ἀπὸ τὸ καλὸ στὸ κακό.»
Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν ἀδελφὸ σὲ προετοιμάζει νὰ ἀγαπήσεις περισσότερο τὸν Θεό.
Τὸ μυστικό, λοιπόν, τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸ εἶναι ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν ἀδελφό.
Γιατί, ἂν δὲν ἀγαπᾷς τὸν ἀδελφό σου ποῦ τὸν βλέπεις,
πῶς εἶναι δυνατόν ν᾿ ἀγαπᾷς τὸν Θεὸ ποὺ δὲν Τὸν βλέπεις;
«Ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸ αὐτοῦ, ὃν ἐώρακε, τὸν Θεόν, ὃν οὐχ ἑώρακε, πῶς δύναται ἀγαπᾶν;»

Ανώνυμος είπε...

Και τον Κόσμο σου. Κύριε Ελέησον.

Ανώνυμος είπε...

~Κενοδοξία~

...Η κενοδοξία αποτελεί λεπτότατο πάθος,
που οδηγεί στην υπερηφάνεια και τον φθόνο.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της κενοδοξίας είναι ότι συνδέεται εύκολα με κάθε ενάρετο έργο
και εμφανίζεται μαζί με τις αρετές.
Γι' αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη.
Καταπολεμείται με υπέρμετρη δυσκολία και αποτελεί μεγάλο εμπόδιο για την αρετή.
Μοναδικό μέσο για την καταπολέμηση της είναι η ταπείνωση."

Ανώνυμος είπε...

καλῆν εσπέραν...
μ'ένα γλυκό απόσπασμα τοῦ Αγίου Γρηγορίου Νύσσης...

~Η ταπείνωση των Αγίων~

"...Στην πατερική παράδοση διακρίνονται δύο είδη ταπεινώσεως.
Με την πρώτη ταπείνωση
τοποθετεί
ο άνθρωπος τον εαυτό του «υποκάτω πάντων»,
ενώ με τη δεύτερη αποδίδει όλα τα κατορθώματα στον Θεό.
Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο αββάς Δωρόθεος,
οι άγιοι έχοντας ως ένδυμα την ταπείνωση του δευτέρου αυτού είδους
αποφεύγουν την ανθρώπινη δόξα,
για να μη λερώσουν το ένδυμα τους.
Αντίθετα όσοι επιζητούν την ανθρώπινη δόξα μοιάζουν με γυμνούς που θέλουν να βρουν κάποιο κουρέλι ή κάτι παρόμοιο, για να καλύψουν τη γυμνότητα τους.
Η ταπείνωση αυτή δεν είναι απλή ηθική αρετή,
αλλά οντολογικό γνώρισμα της υπάρξεως τους."

ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟῦ ΜΑς
ΕΥΧΕΣ
ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ!

EULOGHSON.

Ανώνυμος είπε...

Διδακτικό αυτό το Απόφθεγμα.