Ἔλα, ὁ ἐπιτάφιος ἀφύλαχτος…
Στίς μύτες ὅμως τῶν ποδιῶν…
Κείμενο - φωτογραφία
φόντου: Γιάννης Β. Κωβαίος
Ἔλα, ὁ ἐπιτάφιος ἀφύλαχτος…
Στίς μύτες ὅμως τῶν ποδιῶν…
Κείμενο - φωτογραφία
φόντου: Γιάννης Β. Κωβαίος
ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΝ
ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΩΝ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
Μεγάλη Πέμπτη βράδυ, κατά το Εκκλησιαστικό
τυπικό. Και κατά την επιθυμία του να φάνε μαζί το τελευταίο πριν το Πάθος
Πάσχα, ο Χριστός κι οι Μαθητές κάθονται στο τραπέζι. Αυτό που ετοίμασαν οι απεσταλμένοι
του, στο υπερώο της οικίας του ανθρώπου με το σταμνί στην είσοδο της πόλης. Στα
καθ’ ημάς, «Δείπνος Μυστικός». Ουσιαστικά όμως «με την ψυχή Του
περίλυπη μέχρι θανάτου», από την ανθρώπινη πλευρά. Πράγμα που φαίνεται στις
πρώτες λέξεις που βγαίνουν από τα χείλη του. «Ένας από σας θα Με παραδώσει».
Παγερή βουβαμάρα αρχικά, και παρευθύς ο ένας μετά τον άλλο, «μήπως εγώ
Κύριε;», ρωτά. Ο Πέτρος σπεύδει. «Κι αν όλοι σε απαρνηθούν, εγώ
θα δώσω για Σε κι αυτή μου τη ζωή». Η απάντηση του έρχεται κατά πρόσωπο
κεραυνός. «Απόψε τα μεσάνυχτα πριν λαλήσει ο πετεινός, εσύ, τρεις φορές θα
Με έχεις αρνηθεί» !
Άψογος οικοδεσπότης ο Χριστός, αρχίζει να πλένει κατά το έθος τα πόδια των Μαθητών, κι αυτά του προδότη του φυσικά. Άριστος διδάχος ο Κύριος δίνει όχι με λόγια, παράδειγμα ταπείνωσης και αντίστοιχα μακροθυμίας, έμπρακτα. Αρχίζουν το πασχαλινό δείπνο … τελειώνουν. «Μετά το δειπνήσαι», ο Κύριος σηκώνεται όρθιος.
«Ὅτε οὖν ἔλαβε τὸ ὄξος ὁ Ἰησοῦς εἶπε, τετέλεσται, καὶ κλίνας τὴν κεφα-λὴν παρέδωκε τὸ πνεῦμα».
Παναγιώτατε Δέσποτα,
Σεβασμία τῶν ἁγίων Ἱεραρχῶν
χορεία,
Πενθηφόρε καί ἐν ταυτῷ Λαμπροφόρε λαέ τοῦ Κυρίου,
Ἰδοῦ λοιπόν καί ἐφέτος, καί δή ἐν μέσῳ τῆς διογκουμένης μάστιγος τοῦ κορωνοϊοῦ καί τῆς αὐξανομένης ἀνασφαλείας, ὁ Ἰησοῦς ἐπί τοῦ Σταυροῦ. Ἐκεῖνος, ὅστις «ἀμαρτίαν οὔκ ἐποίησεν, οὐδέ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ». «Ὁ ἄσπιλος καί ἄμωμος ἀμνός», κατά τόν Πρωτοκορυφαῖον τοῦ χοροῦ τῶν Ἀποστόλων Πέτρον. «Ὁ μή γνούς ἁμαρτίαν», κατά τόν κοσμοπολίτην καί οὐρανοπολίτην Παῦλον. Ὁ ἀθῷος καί ὁ ἀναμάρτητος, ὡς τόν ὡμολόγησαν Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης, ὁ καί παρα-διδούς Αὐτόν, ὁ ἀνευθυνοϋπεύθυνος Πιλάτος, ὁ θρασύδειλος Ἡρῴδης καί ὁ μετανοῶν ληστής. «Τό ἄριστον σύμβολον τῆς οὐρανίου σοφίας», ὡς τόν ἐτιτλοφόρησεν ὁ Ἑβραῖος φιλόσοφος Σπινόζα. «Τό αἰώνιον κάλλος», ὡς τόν ὠνόμασεν ὁ ἄπιστος Ρενάν. Ὁ «ὑιός τοῦ Θεοῦ», ὡς ἀπεκάλυψεν αὐτός ἑαυτόν ἐνώπιον τοῦ Ἀρχιερέως Καϊάφα καί ὡς ἀνεκήρυξεν αὐτόν ἐπί τοῦ Γολγοθᾶ ὁ κεντυρίων καί ὡς ἀνεγνώρισαν καί ἀναγνωρίζουσιν αὐτόν ἔκτοτε ἑκατομμύρια ἀνθρώπων, ἰδοῦ λοιπόν αὐτός, «μετά ἀνόμων λογισθείς», κρέμαται ἐπί τοῦ Σταυροῦ μετέωρος μεταξύ οὐρανοῦ καί γῆς, ὁ τῶν ἐπιγείων καί τῶν ἐπουρανίων ποιητής καί συμφιλιωτής.
Τι ακριβώς έγινε με τη Σταύρωση και την
Ανάσταση του Χριστού μας;
Με την άρνηση των πρωτοπλάστων,
Αδάμ και Εύας, να Μετανοήσουν μετά την απαγορευμένη βρώση του καρπού, έχασε ο
Άνθρωπος τη Μετάνοια!
Ο Θεός κάλεσε τον Άνθρωπο να
Μετανοήσει και αυτός αρνήθηκε!
Δε μπορούσε να επιστρέψει ο
Άνθρωπος στον Θεό, το μεσότοιχο της Αμαρτίας, παρά το κλάμα των Δικαίων της
Παλαιάς Διαθήκης, παρά το Κήρυγμα του Τιμίου Προδρόμου, παρά την προετοιμασία
του γκρεμίσματος από τη Θεοτόκο και τη Γέννηση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού,
δεν έπεσε!
Το μεσότοιχο της Αμαρτίας έπεσε πάνω στον Σταυρό, έπεσε με την Εκούσια Σταύρωση του Χριστού.
Έτος 33μ.Χ Ο δε Ιησούς έστη
έμπροσθεν τού ηγεμόνος· Έτος 2021…για
μια ακόμη φορά ο δε Ιησούς έστη έμπροσθεν τού ηγεμόνος·
.. Καὶ εὐθέως ἐπὶ τὸ πρωῒ συμβούλιον ποιήσαντες
οἱ ἀρχιερεῖς μετὰ τῶν πρεσβυτέρων καὶ γραμματέων καὶ ὅλον τὸ συνέδριον, δήσαντες
τὸν ᾿Ιησοῦν ἀπήνεγκαν καὶ παρέδωκαν τῷ Πιλάτῳ...
Οι σημερινοί Αρχιερείς παραδίδουν ξανά τον Χριστό στην χλεύη και στον όχλο. Διότι χλεύη και θέατρο είναι αυτό που θα ΄΄παιχτεί΄΄ το Μέγα Σάββατο στις 9:00 το βράδυ στους Ιερούς Ναούς. Θα πάμε να ΄΄κοροϊδέψουμε΄΄ ποιόν ; Ξέρουμε; Που είστε Αρχιερείς να σηκώσετε ανάστημα; Ακυρώστε όλες τις βραδινές Θείες Λειτουργίες , αφού εκεί είναι που κολλάει ο ιός και πάμε όλοι Κυριακή πρωί να πούμε ένα μεγάλο και αληθινό ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!!
Το απόγευμα της Μ.Πέμπτης, στον
Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό, η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ.
Βαρθολομαίος χοροστάτησε στην Ι. Ακολουθία των Αγίων Παθών του Κυρίου.
Κατά την παράδοση, ο Οικουμενικός Πατριάρχης ανέγνωσε την πρώτη από τις 12 Ευαγγελικές περικοπές και στη συνέχεια ακολούθησαν οι συγχοροστατούντες Σεβ. Μητροπολίτες Φιλαδελφείας κ. Μελίτων, Μυριοφύτου και Περιστάσεως κ. Ειρηναίος, Μύρων κ. Χρυσόστομος, Σαράντα Εκκλησιών κ. Ανδρέας και Προύσης κ. Ιωακείμ, ο Πανοσιολ. Μ.Πρωτοσύγκελλος κ. Θεόδωρος και κληρικοί της Πατριαρχικής Αυλής, ενώ την δωδέκατη ευαγγελική περικοπή ανέγνωσε ο Πανοσιολ. Μ. Αρχιδιάκονος κ. Παΐσιος.
Ο Πατριαρχικός Ναός και όλο το Πατριαρχείο τυλίχθηκαν στο σκοτάδι κατά την περιφορά του Εσταυρωμένου, με τη συγκίνηση όλων να κορυφώνεται.
Τη Μεγάλη Παρασκευή ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ.
Μακάριος χοροστάτησε στην Ακολουθία του Επιταφίου Θρήνου, στον Ιερό Καθεδρικό
Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στο Ρέντφερν.
Με θρησκευτική ευλάβεια, πλήθος πιστών συνέρρευσε το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στο Ρέντφερν του Σύδνεϋ, όπου σε κατανυκτική ατμόσφαιρα τελέστηκε η Ακολουθία του Επιταφίου Θρήνου, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ.κ. Μακαρίου.
Παρέστησαν, μεταξύ άλλων, η Ύπατη Αρμοστής της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αυστραλία, κ. Μάρθα Μαυρομμάτη, και ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στο Σύδνεϋ, κ. Χρήστος Καρράς, με τη σύζυγό του, Εμπορική Ακόλουθο, κ. Κάτια Γκίκιζα.
Οι πηγές και η εξέλιξη της
λατρευτικής διαδικασίας του Επιταφίου
Τα πάθη του Χριστού έσωσαν τον άνθρωπο από τις συνέπειες της αμαρτίας,
δηλαδή το θάνατο, τόσο τον πνευματικό όσο και με την ανάσταση κατά τη Δευτέρα
Παρουσία, τον σωματικό. Αλλά και ο σωματικός θάνατος έχει ήδη χάσει την
τραγικότητά του, το “κεντρί” του, όπως λένε τα τροπάρια της εκκλησίας μας. Ο
θάνατος δεν είναι μόνιμος, είναι μια προσωρινή κατάσταση, ένας ύπνος.
Αυτή η εβδομάδα είναι Μεγάλη, διότι γιορτάζουμε πάρα πολύ σπουδαία γεγονότα. Γιορτάζουμε κάτι που οι άνθρωποι από μόνοι μας δεν θα μπορούσαμε να πετύχουμε ούτε στην πιο αισιόδοξη φαντασία μας. Την κατάργηση του θανάτου. Η ιστορία της σωτηρίας που πρόσφερε ο Χριστός, γίνεται προσωπική ιστορία σωτηρίας για τον καθένα και για όλη την εκκλησία. Ο άνθρωπος δεν είναι αυτόνομη ύπαρξη, είναι εξαρτημένο ον. Εξαρτάται πάνω απ' όλα από τον Θεό, επομένως τη σωτηρία, την αιωνιότητα, μπορεί να του την προσφέρει αποκλειστικά και μόνον ο Θεός. Και ο Θεός αυτό ακριβώς έκανε.
Σε ένα λόγο του ο π. Βασίλειος Γοντικάκης πληροφορούσε τους Έλληνες που ζούσαν χρόνια στο εξωτερικό πως η Μεγάλη Εβδομάδα σφραγίζει την ιστορία της Ορθοδοξίας, γιατί είναι δημιούργημα της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και θεμελιώνεται στην προ-χριστιανική παράδοση. Μπαίνουμε στο μυστήριο της Μεγάλης Εβδομάδος με τη γνώση ότι υπάρχει ένας πόνος που τελικά περιέχει αγαλλίαση κι αυτό είναι μυστήριο κατανοητό όχι με τη λογική. Τα έθιμά μας σε όλη την Ελλάδα φωτίζουν το δυνατό δέσιμο των ανθρώπων στα γεγονότα της μεγάλης λύπης για όσα έπαθε ο Χριστός με όσα παθαίνει ο άνθρωπος. Η χαροκαμένη μάνα ταυτίζεται με την Παναγία και παρηγορείται πως το παιδί της θα αναστηθεί όπως ο Υιός τής μεγάλης Μάνας. Σ’ ένα μεγαλοβδομαδιάτικο οδοιπορικό μάς αποκαλύπτεται η συνοδοιπορία Θεού και ανθρώπων στην όμορφη Κρήτη...
Χριστὸς πάσχει· τί ἔπαθε καὶ
γιατί.
Ὁλόκληρη, ἀγαπητοί μου, ἡ ζωὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ
Χριστοῦ ἐπάνω στὴ γῆ ἦταν ἕνα μαρτύριο. Ἀλλὰ τὰ βάσανά του κορυφώνονται τὶς
τελευταῖες ἡμέρες του καὶ πρὸ παντὸς σήμερα Μεγάλη Παρασκευή.
Κοιτάξτε τον! βρίσκεται «ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ ὑπὸ
Θεοῦ καὶ ἐν κακώσει» (Ἠσ. 53,4). Καὶ εἶνε – ποιός; αὐτὸς ποὺ δημιούργησε τὰ
πάντα. Πάσχει ὁ Δημιουργὸς τοῦ σύμπαντος.
Ἂς τολμήσουμε νὰ ποῦμε λίγα
λόγια· νὰ δοῦμε πρῶτον τί ἔπαθε καὶ δεύτερον γιατί ἔπαθε.
* * *
Τί ἔπαθε ὁ Χριστός μας. Μετὰ τὸ μυστικὸ δεῖπνο κι ἀφοῦ ἔδωσε τὶς τελευταῖες συμβουλὲς στοὺς μαθητάς του, βγαίνει μαζί τους καὶ ἔρχεται στὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. Θέλει στὴν ἐρημιὰ τῆς Γεθσημανῆ νὰ μιλήσῃ στὸν οὐράνιο Πατέρα του. Εἶνε περίλυπος, γιατὶ θὰ πιῇ τὸ πικρὸ ποτήρι τοῦ θανάτου καὶ θὰ φορτωθῇ τὶς ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου. Ἡ ἀγωνία τὸν κάνει νὰ ἱδρώνῃ καὶ στὴ γῆ στάζει αἷμα.
Ἡ Ἡμέρα Κυρίου ἡ μεγάλη και ἐπιφανής
π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος
Σύγχυση, αμετροέπεια, αθεολόγητη
παντογνωσία, φοβίες, ανασφάλειες, θρησκοληψία, καθένα από τα παραπάνω ξεχωριστά
αλλά και σε συνδυασμό, δημιουργούν όλα μαζί αυτή την αποπνικτική ατμόσφαιρα των
ημερών σχετικά με τον εορτασμό του Πάσχα.
Πότε πρέπει να γιορτάσουμε την
Ανάσταση; Αργά το απόγευμα του Σαββάτου; Τα μεσάνυχτα, αφού λέμε και «...ἀναστάντα
τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ...»; Ή έστω το πρωί της Κυριακής; Διχασμός ψυχής...!
Η χαμένη ευκαιρία, εκ μέρους της Συνόδου, να αποσαφηνίσει και επανατοποθετήσει στον σωστό τρόπο εορτασμού του, το Πάσχα, ελευθερώνοντάς το από την δεισιδαιμονία του ρολογιού και την πρόληψη του μεσονυκτίου, επαναφέροντάς το στη φυσική του θέση («Περί ἡλίου ἀνατολάς», Ιουστίνος) την Κυριακή το πρωί, έδωσε λαβή και έγινε αφορμή αθεολόγητων φόβων και αγχωτικών τοποθετήσεων από ανθρώπους που βρίσκονται στην σύγχυση να νομίζουν ότι ο Χριστός πρέπει να κάτσει στον τάφο τρία πλήρη εικοσιτετράωρα νεκρός και άπνους πριν... αναστηθεί! Το "τριήμερος" το διαβάζουν όχι με την σωστή λογική «ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρα», αλλά με το σκεπτικό «ἀναστάντα μετά από τρεις ημέρες»!
Κοιμᾶστε;
Ὁ Ἰησοῦς, ἀδελφοί μου, μπαίνει στὴ
Γεθσημανῆ, ποὺ εἶνε βορειοανατολικὰ τῆς Ἰερουσαλήμ, «πέραν τοῦ χειμάρρου τῶν
Κέδρων»(Ἰω. 18,1), στοὺς πρόποδες τοῦ ὄρους τῶν Ἐλαιῶν. Ὅπως λέει τὸ ὄνομα, τὸ
μέρος εἶχε ἐλιές· καὶ Γεθσημανῆ σημαίνει ἐλαιοτριβεῖο. Ἡ Γεθσημανῆ ἦταν τόπος
γνωστὸς στὸν Ἰησοῦ. Πήγαινε ἐκεῖ συχνὰ γιὰ προσευχή. Ἐκεῖ λοιπὸν κι ἀπόψε μαζὶ
μὲ τοὺς ἕντεκα μαθητάς.
Στὴν ἀρχὴ τοῦ κήπου τῆς Γεθσημανῆ
ἀφήνει τοὺς ὀκτώ. «Καθίσατε αὐτοῦ», λέει, «ἕως οὗ ἀπελθὼν προσεύξωμαι ἐκεῖ»(Ματθ.
26,36). Μὲ τοὺς ἄλλους τρεῖς (Πέτρο, Ἰάκωβο καὶ Ἰωάννη) προχωρεῖ πιὸ μέσα.
Κοντεύουν μεσάνυχτα. Τὸ φεγγάρι ῥίχνει τὸ γλυκό του φῶς. Ἡσυχία βασιλεύει.
Τόπος καὶ ὥρα κατάλληλα γιὰ προσευχή.
Ὁ Ἰησοῦς «ἤρξατο λυπεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν»(ἔ.ἀ. 26,37). Περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορὰ ἔχει ἀνάγκη νὰ ἐπικοινωνήσῃ μόνος μὲ μόνο τὸν οὐράνιο Πατέρα. «Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου», λέει στοὺς τρεῖς· «μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ᾿ ἐμοῦ».
ΕΝΑΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΣΤΟ ΒΡΕΤΤΑΝΙΚΟ
ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Μεγάλη Πέμπτη του 1958 - Παγκύπρια διαμαρτυρία αύριο 10 Απριλίου
Ὅλη τὴ νύχτα τῆς Μεγάλης Πέμπτης, ἀγαπητοί
μου, τὸ ἰουδαϊκὸ συνέδριο συνεδρίαζε. Τὰ μέλη του (γραμματεῖς, φαρισαῖοι, ἀρχιερεῖς)
ἦταν περίπου 70. Πρόεδρος ἦταν ἄλλοτε ὁ Ἄννας, ἄλλοτε ὁ Καϊάφας. Οὐδέποτε ὅμως
στὰ χρονικὰ τῶν ἀνθρωπίνων δικαστηρίων παρουσιάστηκε περίπτωσι τέτοιας
καταφώρου παραβάσεως τοῦ δικαίου ὄχι μόνο στὸ οὐσιαστικὸ ἀλλὰ καὶ στὸ τυπικὸ
μέρος. Ὁ ὑπόδικος δικάστηκε χωρὶς νὰ παραστῇ ὑπερασπιστὴς συνήγορος καὶ χωρὶς
κανένα μάρτυρα ὑπερασπίσεως· μόνο ψευδομάρτυρες κατηγορίας.
Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα τῆς παρανόμου
δίκης; Ἔβγαλαν ἀπόφασι καταδικαστική· θάνατος στὸν Ἰησοῦ! Ἀλλ᾽ ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ
ἀνθρώπινο δικαστήριο καταδίκασε σὲ θάνατο τὸν Ἀθῷο, στὸ μέτωπο τῆς ἀνθρωπίνης
δικαιοσύνης χαράχτηκε στίγμα ἀνεξίτηλο.
Καὶ τώρα; Ἡ ἀπόφασι τοῦ ἰουδαϊκοῦ δικαστηρίου ἔπρεπε νὰ ἐκτελεσθῇ· ἀλλὰ τὸ Ἰσραὴλ ἦταν τότε ὑπόδουλο στὴ ῾Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία, καὶ αὐτὴ κρατοῦσε τὸ βέτο τῆς ἐκτελέσεως.
"O Ρωμανός ο Μελωδός της Παράδοσης, ο Ρωμανός του Καβάφη, του Παλαμά, του Ελύτη, προπάντων ο Ρωμανός του Νίκου Καρούζου. Στο εφετινό πασχαλινό αφιέρωμα του Νέο Πλανόδιου, ο Ηλίας Μαλεβίτης μας εισάγει στον κόσμο του "μέγιστου εκκλησιαστικού ποιητή παγκοσμίως", παρακολουθεί τις τύχες του στη νεώτερη Ελλάδα, και ανθολογεί το έργο του. Κι εμείς αγαλλιούμε. Διότι για κάτι τέτοια φτιάξαμε το περιοδικό. Τη σημερινή πρώτη ανάρτηση, θα ακολουθήσουν ώς το Μεγάλο Σάββατο άλλες δύο, και μάλιστα με μεταφράσεις του Καρούζου εκδιδόμενες για πρώτη φορά. Chapeau, Ηλία!"
Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΟΙΗΣΗ ΑΝΘΟΛΟΓΗΜΕΝΗ | ΜΕΡΟΣ Β΄: ΡΩΜΑΝΟΣ Ο ΜΕΛΩΔΟΣ | 1. ΟΙ ΑΠΟΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΡΟΥΖΟΥ
150 έτη
από το ιστορικό αυτό γεγονός
Απρίλιος 1871: Η μεταφορά του λειψάνου του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ στην
Αθήνα
Φέτος συμπληρώνονται 200 έτη από την Εθνεγερσία του 1821. Πολλά δραματικά γεγονότα συνόδευσαν τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 1821 την έναρξη ενός δύσκολου Αγώνος που θα κρατούσε χρόνια. Τον Απρίλιο του 1821 ίσως το πιο σημαντικό και τραγικό συνάμα γεγονός ήταν ο απαγχονισμός του Πατριάρχου Γρηγορίου Ε’ από τους Οθωμανούς Τούρκους στην Κωνσταντινούπολη, ανήμερα την Κυριακή του Πάσχα (στις 10 Απριλίου 1821).
Το μαρτύριο του Γρηγορίου
Το μαρτυρικό αυτό τέλος, που διατηρεί ζωντανό μέχρι σήμερα η κλειστή Πύλη των Πατριαρχείων στην Πόλη, έχει περιγραφεί από Έλληνες και Ξένους αυτόπτες μάρτυρες, αλλά και πλήθος ιστορικών. Ζωγράφοι και ποιητές το έχουν καταγράψει σαν ένα περιστατικό που σημάδεψε την Εθνεγερσία.
Ἀγαπητοί μου Γορτύνιοι και
Μεγαλοπολίτες ἀδελφοί,
Ἐπειδή, ὅπως πάντοτε, ἀκούστηκαν ἀντιρρήσεις
ἀπό ζηλωτές χριστιανούς ὅτι τάχα ἀποτελεῖ ἁμαρτία νά τελεστεῖ ἡ ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως
τήν ἑνάτη ἑσπερινή τοῦ Σαββάτου ἀντί τῆς δωδεκάτης ὥρας, τούς ἐρωτοῦμε: Τί ἔχουν
νά ποῦν αὐτοί γιά τό ὅτι ἡ Ἐκκλησία μεταθέτει τίς ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος
ὄχι κατά ἕξι, ἀλλά κατά δώδεκα ὧρες καί ἀντί νά τελέσει τήν ἀκολουθία τήν ἑβδόμη
πρωινή τῆς ἡμέρας (γιατί πρόκειται περί ὄρθρου), τελεῖ τήν ἀκολουθία τήν ἑβδόμη
ἑσπερινή τῆς προηγουμένης ἡμέρας (σάν νά πρόκειται περί ἑσπερινοῦ);
Τό κάνει αὐτό ἡ Εκκλησία ἀπό οἰκονομία, γιατί ποιός χριστιανός κατάκοπος ἀπό τήν ἐργασία τῆς ἡμέρας θά πήγαινε νά ἀκούσει καί νά ἀπολαύσει τίς ὡραῖες αὐτές ἀκολουθίες;
ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΓΙΑ ΤΟΝ
ΑΝΘΡΩΠΟ ΟΧΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
Εισαγωγικά τα αυτά,
αγαπητέ π. Αναστάσιε, και για το ιερό
Λειτούργημα σεβαστέ. Κρίμα στον κόπο σας, κι αλί μου που το διάβασα
μεσάνυχτα κι έχασα τον ύπνο μου. Η αναφορά στο νέα ολίγον τι και πολιτικής
απόκλισης ανάρτηση. Απλά, λιτά, καθαρά !
1. Αυτά κι άλλα τόσα παρόμοια κατεβατά κι αν παραθέσετε, πεντάρα δεν
πιάνουν μπρος στις δυο αράδες του Χριστού ! «Και έλεγεν αυτοίς. Το Σάββατον δια τον
άνθρωπον εγένετο, ουχ ο άνθρωπος δια το Σάββατον. Ώστε κύριος εστίν ο Υιός του
Ανθρώπου και του Σαββάτου»-«Το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο, όχι ο άνθρωπος
για το Σάββατο. Συνεπώς ο Υιός του Ανθρώπου εξουσιάζει και το Σάββατο».
Μαρκ.2,27.
2. Όλες οι Κανονικές Διατάξεις αντιπροσωπεύουν το κινητό-χρονικό-επικαιρικό-μεταβλητό στοιχείο του Λειτουργικού χρόνου της Εκκλησιαστικής ζωής. Δηλαδή. Η Εκκλησία-ως ο τόπος της παρουσίας του Θεού, ο οποίος είναι «Θεός ζώντων, όχι νεκρών»-ως ζώσα και πορευόμενη στην ιστορία, ρυθμίζει με τη Συνοδική της έκφραση τα αφορώντα στα «στοιχεία του κόσμου τούτου» σύμφωνα με το επικαιρικό πνευματικό όφελος «της ελευθερίας των τέκνων του Θεού». «Το δε περισσόν τούτου εκ του πονηρού».
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ὁ ἀντίδικος
διάβολος ἐπινοεῖ τὶς πιὸ ἀπίθανες διαβολὲς γιὰ νὰ συκοφαντήσει Χριστοῦ τὴν Ἀνάσταση
καὶ νὰ ταράξει τὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν ὥστε νὰ μὴν χαροῦν τὸ πνευματικό,
κατανυκτικὸ καὶ συνάμα πανηγυρικὸ κλῖμα τῶν ἡμερῶν τοῦ Πάθους καὶ τῆς Ἀναστάσεως
τοῦ Κυρίου.
Πέρσι δὲν χρειάστηκε νὰ ἐπινοήσει
τὰ συνήθη ψεύδη του, διότι τὸ ἔργο του τὸ ἀνέλαβε ἡ Κυβέρνηση τῆς πατρίδας μας
κλείνοντας τοὺς Ναοὺς γιὰ τοὺς πιστούς… Οὔτε φέτος μπῆκε στὸν κόπο νὰ σερβίρει
κάποιο ἄλλο ψέμα διότι ἡ Συνοδικὴ Ἀπόφαση τῆς Διαρκοῦς Ἱερὰς Συνόδου τῆς
20.4.21 τάραξε τὶς συνειδήσεις ἀρχιερέων, ἱερέων, μοναχῶν καὶ πιστῶν.
Ἀσφαλῶς δὲν εἶναι ἡμέρες καὶ ὧρες γιὰ σύνταξη πραγματειῶν ἀλλὰ πάλι δὲν μποροῦμε νὰ μὴν καταθέσουμε ἁρμοδίως ἀλλὰ καὶ ἐνώπιον τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως τὴ θλίψη, τὴν ἀπογοήτευση τὴ διαμαρτυρία μας ἀλλὰ καὶ κάποια στοιχεῖα ποὺ μπορέσαμε ἐν βίᾳ νὰ συγκεντρώσουμε πρὸς προβληματισμὸ καὶ συζήτηση.
Ὕμνος στὴ μετάνοια
Ὁ χρόνος, ἀγαπητοί μου, ἔχει 52 ἑβδομάδες·
ἀπ᾽ ὅλες ὅμως ξεχωρίζει μία, ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα, μὲ τὰ σεπτὰ πάθη τοῦ Κυρίου ἡμῶν
Ἰησοῦ Χριστοῦ. Πένθιμα χτυποῦν οἱ καμπάνες τῆς Ὀρθοδοξίας, στὰ μαῦρα ντυμένοι οἱ
ἱερεῖς, σβηστὰ τὰ φῶτα, καὶ στὸ σκοτάδι ἀκούγεται «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ
μέσῳ τῆς νυκτός…». Ὅποιος δὲν συγκινεῖται δὲν θά ᾽νε ἄνθρωπος, θά ᾽νε πιὸ σκληρὸς
κι ἀπὸ τὶς πέτρες τοῦ Γολγοθᾶ. Τί νὰ πῇς καὶ γι᾽ αὐτοὺς ποὺ καὶ τὶς ἅγιες αὐτὲς
ἡμέρες τρέχουν σὲ διασκεδάσεις, δὲν νηστεύουν οὔτε Μεγάλη Παρασκευή; τί νὰ πῇς
γιὰ ᾽κείνους ποὺ καὶ τώρα ἀκόμα ἀνοίγουν τὸ βρωμερό τους στόμα καὶ βλαστημοῦν τὰ
θεῖα;! Ἀπόψε ὅμως, Μεγάλη Τρίτη, παρατηρεῖται μιὰ κίνησι στὶς ἐκκλησίες·
τρέχουν πολλοὶ ν᾽ ἀκούσουν τὸ τροπάριο τῆς Κασσιανῆς, ποὺ ψάλλεται στοὺς ναοὺς
τῶν ὀρθοδόξων.
* * *
Ποιά εἶνε ἡ Κασσιανή; Ἔζησε στὸ Βυζάντιο τὸν ἔνατο (9ο) μετὰ Χριστὸν αἰῶνα. Ἦταν κορίτσι ἀπὸ ἐκλεκτὴ οἰκογένεια καὶ ἔλαμπε ἀπὸ ὀμορφιά. Δὲν φτάνει, βέβαια, μόνο αὐτό.
Ἡ θεία λειτουργία τοῦ ἐφετινοῦ Πάσχα, Γορτύνιοι καί Μεγαλοπολίτες, ἀγαπητοί ἀδελφοί, καθορίστηκε ἀπό τήν ἁγία μας Ἐκκλησία νά τελεσθεῖ τήν 9η ἑσπερινή ὥρα τοῦ Σαββάτου. Ἔγινε καί γίνεται μεγάλη συζήτηση καί διαπληκτισμός γύρω ἀπό τό θέμα αὐτό, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά ποῦμε ταπεινά ὅτι θά κάνουμε ὅ,τι μᾶς εἶπε ἡ Ἐκκλησία μας. Αὐτό συμβαίνει, γιατί στήν Ἑλλαδική μας ἰδιαίτερα Ἐκκλησία, ἐνῶ δέν ζοῦμε μέ ἀκρίβεια στήν προσωπική μας ζωή, ζητοῦμε καί ἀπαιτοῦμε ἀπό τήν Ἐκκλησία τήν ἀκρίβεια στά διάφορα προβλήματα πού ἀντιμετωπίζει καί χάριν τῶν πιστῶν της ἐφαρμόζει τήν οἰκονομία «ἄχρι καιροῦ». Καί αὐτό πού γίνεται εἶναι μεγάλη ἁμαρτία γιά ᾽μᾶς.