Άρκεσε να ριχτεί η ιδέα-πρόταση, και
συναγερμός, ξεσηκωμός, εφ΄ όπλου λόγχη από γνωστούς. «Ζήλον Θεού έχοντες, αλλ’ ου κατ’ επίγνωσιν», ως πάλαι ποτέ. Που συνοδικά είχαν
αποφασίσει πως η Εκκλησία δεν θα γίνει
παράρτημα της Συναγωγής. Και ήταν Πέτρος και Παύλος στην Αντιόχεια, και όλα
καλά, Ιουδαίοι χριστιανοί, και εθνικοί χριστιανοί, αδελφοί ! «Πάντες γαρ υμείς
εις-ένας-εστέ εν Χριστώ» ! Αλλά
με το «ελθείν τινάς από Ιακώβου,
υπέστελλε-μαζεύτηκε-και αφώριζεν-ξεχώριζε-εαυτόν, φοβούμενος τους εκ περιτομής» !
Ποιος παρακαλώ; Αυτός ο Πέτρος ! «Και
κατά πρόσωπον αυτώ αντέστην ότι κατεγνωσμένος-αξιοκατάκριτος-ην», επισημαίνει ο Παύλος-Γαλ.2,11κε. Αλλά,
και γνωρίζουν οι πάντες, κι αυτές οι πέτρες, τι τράβηξε στη συνέχεια ο Παύλος
με τους … «τινάς από Ιακώβου» !
Το αυτό και οι σημερινοί … «από Ιακώβου». Μα είστε σοβαροί ! Και είναι
δυνατό ! Και πώς μπορεί εμείς να μιανθούμε γιορτάζοντας το Πάσχα την ίδια Κυριακή
μέρα με όλους αυτούς τους ξεπεσμένους, τους αιρετικούς !
Και τι να γράψει τώρα ή να πει κανείς εδώ, όταν εν τη μωρία τους κάποιοι φτάνουν να επιστρατεύσουν κανόνα συνόδου ως το κόκκαλο φίλο Αρειανικής και όχι μόνο-Αντιόχεια 341, όπου αρκεί η σημείωση ότι ο Κωνστάντιος, γιος και κύριος διάδοχος του Μ. Κωνσταντίνο, μανικός υπέρ του Αρειανισμού ήταν παρών-για να ενισχύσουν το … απαραβίαστο του Κανόνα της Α΄ Οικουμενικής, που ρυθμίζει και ορίζει τα της γιορτής του Πάσχα !