Ένα θαύμα κοντά μας - Ευτυχία Γερ. Μάστορα

 

Ένα θαύμα κοντά μας

  

Ευτυχία Γερ. Μάστορα

 

Η ασκητική ζωή που βιώνουν και οι πνευματικοί αγώνες που καταβάλλουν οι μοναχοί και οι μοναχές, που  εγκαταβιώνουν στα ορθόδοξα μοναστήρια της πατρίδας μας, έχουν και την πρακτική τους έκφραση και εφαρμογή. Αυτής ακριβώς της δεύτερης πλευράς της μοναστικής ζωής αποκτούμε την εμπειρία , όταν επισκεπτόμαστε κάποιο μοναστήρι για να λειτουργηθούμε και να προσευχηθούμε, να ειρηνεύσουμε και να αναπαυθούμε ή να παρηγορηθούμε, λησμονώντας προσωρινά όλα τα δεινά που μας ταλανίζουν, καθώς πορευόμαστε μέσα στην άνυδρη και καυτή έρημο του καθημερινού μας βίου. Σε κάθε τέτοιο αγιασμένο τόπο βρίσκουμε εγκάρδια υποδοχή, ολοπρόθυμη φιλοξενία, γνήσια και ουσιαστική εν Χριστώ αγάπη, που ανταποκρίνεται με ειλικρίνεια στις ψυχικές αλλά και στις υλικές μας ανάγκες.

Όλα αυτά και πολύ περισσότερα, τα γνωρίσαμε και τα βιώσαμε, όταν πρό τετραμήνου επισκεφθήκαμε για πρώτη φορά μαζί με τον κ. Χαράλαμπο Μαντέλη, τον γνωστό και

αξιόλογο κωφό αγιογράφο της πόλης μας, την Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, στο Βερίνο Αιγίου. Η επίσκεψή μας πραγματοποιήθηκε μετά από τηλεφώνημα που μας έκανε μια από τις αδελφές της Μονής. Μας μίλησε για τον Τζίμη, ένα νεαρό κωφάλαλο από την βόρειο Αλβανία, ο οποίος κατοικεί στο γειτονικό χωριό Γρηγόρι μαζί με τον εξάδελφό του και τον θείο του. Και οι τρεις εξοικονομούν τα προς το ζην κάνοντας διάφορες αγροτικές εργασίες στην περιοχή, αλλά και στο Μοναστήρι. Τους προστατεύει, τους προσφέρει δωρεάν κατοικία και τους εξασφαλίζει μεροκάματο ένας εξαίρετος άνθρωπος και πολύτιμος φίλος της Μονής, ο κ. Παύλος Μιχαλόπουλος, που κατοικεί με την οικογένειά του στο ίδιο χωριό.

Η περίπτωση του νεαρού κωφάλαλου θλίβει και προβληματίζει την Γερόντισσα και όλη την Αδελφότητα. Παρακάλεσαν λοιπόν, αν γίνεται να δεχτεί ο Τζίμης κάποια βοήθεια, για να ξεπεραστούν κατά το δυνατόν οι συνέπειες της ακουστικής του απώλειας.

Ήταν μια Κυριακή, στις αρχές Φεβρουαρίου, όταν πρωτοπήγαμε στο Μοναστήρι. Μετά την Θεία Λειτουργία γνωρίσαμε τον Τζίμη. Δεν είχε καμιά δυνατότητα επικοινωνίας. Η μορφή του ανέκφραστη και σκληρή. Το βλέμμα του φοβισμένο και καχύποπτο. Φυλακισμένος στον σιωπηλό του κόσμο, αποξενωμένος, ανασφαλής, μόνος, βουβός… βιώνει τα επακόλουθα της ολοκληρωτικής απουσίας κάθε γλώσσας και κάθε επικοινωνίας.

Το συμπέρασμά μας δεν ήταν δύσκολο. Μόνο η Νοηματική γλώσσα θα μπορούσε να ξεκλειδώσει τις κλειστές θύρες που κρατούν σε απομόνωση την διάνοια και τον ψυχικό κόσμο του Τζίμη. Πρέπει λοιπόν να την διδαχθεί.

Τέσσερες ώρες κράτησε το πρώτο μάθημα. Ο νέος έμεινε κοντά μας, χωρίς να ξέρει τι του ζητάμε και τι περιμένουμε απ’ αυτόν, έκανε όμως κάποιες αδέξιες προσπάθειες να μιμηθεί τα νοήματα που του δείχναμε και να τα συσχετίσει με τις έννοιες που αντιπροσωπεύουν. Μαζί μας παρακολουθούν κάποιες από τις αδελφές και οι συγγενείς του νεαρού κωφού. Θέλουν να μάθουν κι αυτοί να επικοινωνούν με τον Τζίμη.

Μετά το γεύμα και τον καφέ χαιρετήσαμε. Η συμπαθητική μορφή του νέου είχε κάπως χαλαρώσει και φωτιστεί. Κάποια ρήγματα σαν να είχαν ραγίσει τον περίκλειστο σιωπηλό του κόσμο. Κατάλαβε ότι υπάρχει κώδικας αλληλεπίδρασης ανάμεσα στους άλλους και σ’ αυτόν.

Μας επιβεβαίωσαν την αλλαγή του και οι αδελφές κατά την δεύτερη επίσκεψή μας, δυό εβδομάδες αργότερα. Είχε κάνει μερικά βήματα προόδου.

Τα μαθήματα συνεχίστηκαν σχεδόν κάθε Κυριακή. Τον πρώτο και βασικό ρόλο στην διδασκαλία της Νοηματικής κρατάει ο Χαράλαμπος Μαντέλης, που αποδείχτηκε άριστος και αποτελεσματικός εκπαιδευτής για τον Τζίμη, ανέλαβε δε, μετά από παράκληση των αδελφών της Μονής, να του μεταδώσει τις πρώτες θρησκευτικές έννοιες και να τον κατηχήσει στην Ορθοδοξία
 
Την περασμένη Κυριακή, 30.5.2010, στην Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου είχαμε γιορτή και πανηγύρι. Ο νεαρός Τζίμης και ο θείος του ο Μάρκος δέχτηκαν τον φωτισμό και την χάρη του Θεού, που απορρέουν από το Ιερό Μυστήριο του Βαπτίσματος, το οποίο ετέλεσαν οι ιερείς π. Κωνσταντίνος Ευαγγελάτος, εφημέριος του Ι. Ν. Αγίας Βαρβάρας Ν. Ερινεού και π. Χαράλαμπος Γκίκας, εφημέριος του Ι. Ν. Αγίου Γρηγορίου του χωριού Γρηγόρι. Aνάδοχος του Μάρκου ο εκλεκτός φίλος του Μοναστηριού κ. Μανώλης Καραϊσκος, συν/χος οικονομικός υπάλληλος, τέως αντιδήμαρχος και πρόεδρος των Πολυτέκνων Αιγίου, που τον συνόδευε η σύζυγός του κ. Αγάθη Μαρκοπούλου. Ανάδοχοι του Τζίμη – Δημητρίου ο δάσκαλός του Χαράλαμπος Μαντέλης και η υπογράφουσα αυτό το κείμενο.

Οι καλεσμένοι πέρασαν τους ογδόντα. Ανάμεσά τους φίλοι και φίλες της Μονής, φίλοι και φίλες των αναδόχων και πολλοί κωφοί, αρκετοί μαζί  με τις οικογένειές τους. Άλλοι κωφοί ήρθαν από την Αθήνα, άλλοι από την Πάτρα, κάποιοι από το Αίγιο. Θέλησαν να συμμεριστούν την χαρά των νεοφωτίστων, οι οποίοι έλαμπαν με τα καινούργια τους κοστούμια και τους χρυσούς τους σταυρούς. Ιδιαίτερα έλαμπε ο νεαρός Τζίμης, ένας καινούργιος άνθρωπος, που κυκλοφορεί πιά μέσα στον κόσμο των αγγέλων και στον κόσμο της επικοινωνίας,
Η συγκίνηση μεγάλη και ολοφάνερη. Όλων τα μάτια διαρκώς βουρκωμένα. Στο δεξιό αναλόγιο η Γερόντισσα και οι αδελφές – οι αυτουργοί αυτής της συγκινητικής ιστορίας- ψάλλουν μελωδικά τους ύμνους της Βαπτίσεως και αναπέμπουν μυστικά προσευχές δοξολογίας και ευγνωμοσύνης προς τον Δωρεοδότη και Ευεργέτη Κύριο.

Η τελετή επισφραγίζεται με μπομπονιέρες και γλυκά και με το πλούσιο γεύμα που μας πρόσφερε η Αδελφότητα και στο οποίο παρακαθήσαμε όλοι.
 
Αργότερα, στο Αρχονταρίκι, παίρνοντας τον καφέ μας, γίναμε μάρτυρες μιας θαυμαστής και απρόσμενης σκηνής: Ο Τζίμης να συνομιλεί για πολλή ώρα με τους καινούργιους κωφούς φίλους του, χρησιμοποιώντας άνετα την Νοηματική γλώσσα. Οι αδελφές παρακολουθούν συγκλονισμένες και συγκινημένες. Το ίδιο κι εμείς. Διαπιστώνουμε ότι οι μέχρι τώρα προσπάθειες, οι δικές μας και του νεαρού κωφού, δικαιώνονται και καταξιώνονται.

Υποσχεθήκαμε να συνεχίσουμε. Ο Τζίμης έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει: να αναπτύξει νέες και ποικίλες γλωσσικές δεξιότητες, να πλουτίσει το λεξιλόγιό του και – γιατί όχι;- να μάθει ανάγνωση και γραφή.
 
Ευχαριστήσαμε με την καρδιά μας, πήραμε ευχές και ευλογίες και αναχωρήσαμε, έχοντας αμετακίνητη τη βεβαιότητα, πώς όλα όσα ζήσαμε είναι ο εύχυμος καρπός της γνήσιας και ουσιαστικής χριστιανικής αγάπης, που άφθονη μας την χάρισαν η Γερόντισσα και οι αδελφές,  πειθαρχικές στα διδάγματα του Ευαγγελίου και πιστές στις ιερές παρακαταθήκες που τους άφησε ο μακαριστός Γέροντάς τους και κτήτορας της Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου πατήρ Ευσέβιος Γιαννακάκης.
 Ας έχουμε την ευχή του!
 

 Ευτυχία Γερ. Μάστορα

Δασκάλα Κωφών

________________________

Σημείωση Ιστολόγου: Κοιτώντας τα αρχεία μου βρήκα προχθές 26-5-2024, το κείμενο αυτό της κ. Ευτυχίας Μάστορα, και θεώρημα σκόπιμο σήμερα μετά από 14 χρόνια να το δημοσιεύσω.
Α.Κ.Κ.