Η ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ
π. Δημητρίου Μπόκου
Καθ’ οδόν προς τα
Ιεροσόλυμα για το τελευταίο Πάσχα του ο Χριστός, προσεγγίζοντας στην Ιεριχώ, συνάντησε
ένα ζητιάνο τυφλό, ο οποίος τον ικέτευσε με μεγάλες κραυγές να τον ελεήσει. Ο
Χριστός είπε να τον φέρουν μπροστά του και τον ρώτησε: Τί θέλεις να σου κάνω;
Και ο τυφλός απάντησε: «Κύριε, ίνα αναβλέψω». Θέλω το φως μου (Κυριακή ΙΔ΄ Λουκά).
Ο τυφλός της Ιεριχούς είχε ξεκάθαρο αίτημα, γιατί είχε σαφή επίγνωση της κατάστασής του. Γνώριζε καλά την αδυναμία του, ότι είναι τυφλός. Βίωνε τις συνέπειες της τύφλωσης με τρόπο που δεν του άφηνε περιθώριο για ψευδαισθήσεις. Οι ανθρώπινες προσπάθειες, οι γιατροί, τα φάρμακα, κρίθηκαν όλα ανώφελα. Απογοητευμένος από κάθε ανθρώπινο μέσο, έβλεπε καθαρά τί του έλειπε, αλλά και πού θα το βρει. Η σωματική τύφλωση είχε ανοίξει μια φωτεινή ρωγμή στην ψυχή του. Κατάλαβε καλά, ότι βοήθεια θα μπορούσε να έχει μόνο από τον Θεό και όχι από τον εαυτό του ή από τους άλλους ανθρώπους. Έριξε λοιπόν την αδυναμία του μπροστά στον Θεό.