Ο φάρος & ο Φάρος - Καραμπέτσου Γεωργία

 Ο φάρος & ο Φάρος

 Καραμπέτσου Γεωργία

            Στη ζωή μου πάντα έψαχνα τον πήχη. Όχι πως θα τον έφτανα ή θα τον ξεπερνούσα… αλλά ήθελα να ξέρω ότι υπάρχει.  Είναι εκεί… και είναι ο στόχος μου, το ιδανικό μου.  Χωρίς όραμα δεν προχωράς στη ζωή… και δη δημιουργικά… Και ο στόχος πρέπει να σε ξεπερνάει, να τεντωθείς για να τον φτάσεις!
            Πήρε να βραδιάζει στο καφέ του Φάρου, μπροστά στη μεγάλη τζαμαρία… Χανόμασταν στα κύματα και στα καράβια, που πήγαιναν κι έρχονταν τόσο κοντά μας…
            Ήμασταν απ’ τ΄ απόγευμα εκεί.  Γυναικοπαρέα…  Πες η μία πες η άλλη νύχτωσε και δεν το πήραμε χαμπάρι.
Το τοπίο άλλαξε ξαφνικά, η θάλασσα αγρίεψε και τα κύματα τώρα έσκαγαν απειλητικά στα βράχια, στη βάση της μεγάλης τζαμαρίας.  Κι εμείς προστατευμένες να χαζεύουμε… συμμετέχοντας ασφαλείς!...
Έτσι δεν είναι και η ζωή σκέφτηκα… ένα ωραίο καφεδάκι, κουβεντούλα με γνώριμες παρουσίες, ψαξίματα, στηρίγματα…. παραίτηση, σκαρφάλωμα… διαπιστώσεις, απολογισμός, αισιοδοξία, σχέδια & πάλι όνειρα…
Τρικυμίες, μπουνάτσες κι από μακριά… ένας φάρος.  Ένας φάρος στο πέλαγος… που υπάρχει, που φωτίζει, … που σου λέει είμαι εδώ. Στέκομαι για να σε φωτίζω, να σου δείχνω το δρόμο να ξαναβρείς την πορεία σου, να συνεχίσεις το ταξίδι σου…
Το γλυκό του φως μες τ΄ αγριεμένο πέλαγος γαληνεύει την ψυχή σου, ξαστερώνει το μυαλό σου.  Προχωράς!  Πιο δυναμικά τώρα, πιο αποφασιστικά! Θα τα καταφέρω! Θα φτάσω στον προορισμό μου!  Στον πήχη μου…  Τίποτα λιγότερο απ΄ ό,τι γεννήθηκα για να ζήσω!
Τίποτα περισσότερο…
Γύρισα απ΄ την άλλη… Ο τρούλος του Αγ. Ανδρέα φωτεινός, στιβαρός με τον πληθωρικό του όγκο, επιβλητικός, σταθερός….
Ένας Απόστολος και μάλιστα ο Πρώτος, ο Πρωτόκλητος … από την Παλαιστίνη στην Πάτρα! Τι διαδρομή! Τι τιμή!
Στο πλάι του Ναού το πηγάδι του. Τότε έβγαζε νερό… σήμερα μοιράζει αγίασμα…  Μέσα στο Ναό ο Σταυρός του… Χιαστός. Επιλογή δική του… Ένδειξη σεβασμού στον Κύριο της καρδιάς του, της ζωής του.  Επουδενί να πεθάνει με τον ίδιο τρόπο. Εκείνον τον αγίασε Εκείνος.  Γι΄ αυτόν κάτι άλλο… μακάρι κάτι πολύ πιο ταπεινό.  Ήταν σε βαθιά γεράματα όταν εμαρτύρησε…  
Τον ξεπέρασε τον πήχη… Τον νίκησε τον εαυτό του… Δόθηκε ολόψυχα σε ό,τι πίστευε. 
Focus στον στόχο του… θα λέγαμε σήμερα. Δίχως ενδοιασμούς, πισωγυρίσματα. Αρκεί μόνο αυτό?  Όχι βέβαια. Υπήρχε αντίκρισμα. Ο Κύριος του,  ο Χριστός, δεν ήταν μια ιδέα! Ήταν μια αλήθεια! Που τον υπερκάλυπτε. Τον επιβεβαίωνε συνεχώς. Του αποκαλυπτόταν. Εκεί στον αγώνα του, στην προσπάθειά του, στον άγνωστο μακρινό τόπο, με τους ξένους, εχθρικούς αρχικά κατοίκους, που αγωνίστηκε πολύ για να τους πείσει. Μέχρι θυσίας.  Θυσίας δε Σταυρού…
Ένας φάρος απέναντι στον άλλον… Τι τυχερή η Πάτρα!
Δύο σημεία αναφοράς… Δύο ΄συνώνυμα΄…
Και τα δυο παρηγορητικά… Το ένα από πέτρα, το άλλο από ψυχή! Και τα δύο χύνουν φως!  Φως στις δύσκολες αυτές εποχές... με τα τόσα αδιέξοδα… τις μεγάλες ξαφνικές ανατροπές… Φως!
Χτύπησε ένα κινητό.
-΄Έλα, που είσαστε?’, ένας σύζυγος αναζήτησε μια απ΄ την παρέα. 
-΄Ήμασταν στο Φάρο. Τώρα μάλλον, με τόσο κύμα… φτάσαμε Αντίρριο. ΄    
Γελάσαμε όλες.
 
 
Πάτρα,  Μάης 2018

Καραμπέτσου Γεωργία

Εξ αποστάσεως…