Η ΛΑΘΟΣ ΕΡΩΤΗΣΗ
π. Δημητρίου Μπόκου
Στην πασίγνωστη παραβολή του καλού Σαμαρείτη ο Χριστός δέχεται μια
ερώτηση από τον νομικό που τον πείραζε: Ποιος είναι ο πλησίον μου που πρέπει να
τον αγαπώ όπως τον εαυτό μου; Στη συνέχεια ο Χριστός με τη γνωστή παραβολή
έδειξε, ότι η ερώτηση τέθηκε με λάθος τρόπο. Έτσι στο τέλος αντέστρεψε το
ερώτημα και το έθεσε με τον ορθό τρόπο προς τον νομικό: Ποιος έγινε ο πλησίον
για αυτόν που έπεσε στους ληστές; (Κυριακή
Η΄ Λουκά).
Το θέμα για τον Χριστό δηλαδή δεν είναι το αυτονόητο, το ποιος είναι ο πλησίον μας. Αυτό δεν θέλει ρώτημα. Είναι ο κάθε άνθρωπος που έχει ανάγκη, κοντινός ή μακρινός, ανεξαρτήτως φυλής, γλώσσας, καταγωγής. Το θέμα είναι αν έχουμε εμείς διάθεση να γίνουμε ο πλησίον του κάθε ανθρώπου που υποφέρει. Μπορούμε να είμαστε δίπλα στον κάθε δοκιμαζόμενο, φτωχό, πεινασμένο, γυμνό, θλιβόμενο, φυλακισμένο; Ο παράλυτος της Βηθεσδά βροντοφώναξε κάποτε το παράπονό του στον Χριστό: «Άνθρωπον ουκ έχω». Μα ο Χριστός απάντησε: «Διά σε άνθρωπος γέγονα». Εμείς μπορούμε άραγε να γίνουμε ο άνθρωπος του κάθε εμπερίστατου και πονεμένου;