Κυριακή των Αγίων Πατέρων
Αδελφοί μου, στα σημερινά
αναγνώσματα ακούσαμε δύο αποχαιρετισμούς. Ο απόστολος Παύλος απευθύνεται προς τους
πρεσβυτέρους της Εφέσου και ο Χριστός νουθετεί τους μαθητές Του. Ο πρώτος
γνωρίζει ότι μάλλον δεν θα τους ξαναδεί, ο δεύτερος γνωρίζει πως είναι η
τελευταία συνομιλία τους πριν από τον θάνατό Του.
Πόσες ομοιότητες! Ο Παύλος και ο Χριστός τους αναθέτουν στον Πατέρα από τον Οποίο
ζητούν να τους στηρίξει και να τους διαφυλάξει. Αμφότεροι καταθέτουν τις
τελευταίες υποθήκες τους για την ενότητα.
Και οι δύο αγάπησαν την γονυκλισία: ο
Παύλος προσευχήθηκε στο τέλος μαζί με τους πρεσβυτέρους ενώ ο Χριστός μόνος Του
την ίδια νύχτα.
Κορυφαίες στιγμές! Και πάνω απ’ όλα παρατηρούμε πως η τελευταία επαφή είναι η κατάλληλη στιγμή για να διακηρύξουν την ανάγκη για ενότητα! Μάλιστα, βλέπουμε να διαφαίνεται στα δύο περιστατικά η διπλή φύση της ενότητας. Ο Παύλος μιλά για την ενότητα της αλήθειας (που θα κινδυνεύσει από τους αιρετικούς) και ο Χριστός προσεύχεται για την ενότητα της αγάπης, κατά το πρότυπο της Αγίας Τριάδος.