Ἰαχή ἀγάπης… - «Κ.Π.»

 

Ἰαχή  ἀγάπης…

«Κ.Π.»

Στὰ φοιτητικά μας χρόνια, ἀακούσαμε σὲ μία ὁμιλία τοῦτο τὸ περιστατικό. Εἶπε ὁ φωτισμένος Πνευματικός, ὁ μακαριστὸς π. Γεώργιος Δημόπουλος: - Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος καὶ Εὐαγγελιστὴς εἶχε βαφτίσει χριστιανὸ ἕναν νεαρό, πρώην εἰδωλολάτρη, ὁ ὁποῖος μὲ τὸν καιρὸ ἔγινε φλογερὸς, καὶ ὁ Ἅγιος τόν ἐμπιστεύτηκε στὴν φροντίδα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ ἴδιος ἔφυγε γιὰ νὰ κηρύξει ἀλλοῦ τὸ Εὐαγγέλιο…

Ὅταν ἐπέστρεψε ὁ Ἰωάννης, εἶδε καὶ ἔμαθε πὼς ὁ μαθητὴς του ἐγκατέλειψε τήν Ἐκκλησία, καὶ ζεῖ στὸ δάσος μὲ ὁμάδα ληστῶν ποὺ ἔκλεβαν τὴν περιοχή. Πολὺ στεναχωρήθηκε ἀλλὰ ἡ ἀγάπη του τὸν ὠθοῦσε στὴ σωτηρία τοῦ Μαθητῆ του, ποὺ παραστράτησε. Δὲν εἶπε – Ἐγὼ θὰ προσεύχομαι γιὰ τὴ μετάνοιά του! Δὲν ἡσύχασε μὲ αὐτὸ μόνο. Δὲν παραιτήθηκε ἀπὸ τὴν ἔμπρακτη ἀγάπη του. Γι’ αὐτό, παρὰ τὸ προχωρημένο τῆς ἡλικίας του, χωρὶς νὰ χάσει χρόνο, βρῆκε ἄλογο καὶ ὁδηγὸ καὶ ἔσπευσε στὸ δάσος, νὰ ἀναζητήσει τὴ συμμορία τῶν ληστῶν, νὰ βρεῖ καὶ νὰ σώσει τὸν Μαθητή του, ποὺ παρασύρθηκε στὴν ἁμαρτωλὴ ζωή.

Βρῆκε τὴν ὁμάδα τους, τὸν ζήτησε καὶ τὸν εἶδε. Ἐκεῖνος ντροπιασμένος βιάστηκε νὰ κρυφτεῖ. Ὁ Ἅγιος τὸν κυνήγησε καὶ τὸν ἔφτασε λαχανιασμένος: - Παιδί μου, παιδί μου, τί ἔπαθες; Τοῦ φωνάζει μὲ ἀνοιχτὴ τὴ γέρικη ἀγκαλιά του. Ὁ Μαθητὴς του ἀγνώριστος, ἄγριος, ἀκατάστατος, μεταμορφωμένος σὲ ἀληθινὸ ληστή, τὰ ἔχασε. Τὸν λύγισε ἡ ἀγάπη τοῦ ἡλικιωμένου Δασκάλου Του. Συγκλονίστηκε. Ἔπεσε στὰ πόδια του καταντροπιασμένος, ἀδυνατώντας νὰ τὸν δεῖ στὰ γέρικα, φωτεινά του μάτια. Ὁ Ἀπόστολος τὸν σήκωσε, τὸν ἀγκάλιασε μὲ στοργή, τὸν φίλησε μὲ ἀγάπη καὶ τὸν πῆρε μαζί του πάλι, ὅπως ὁ καλὸς βοσκὸς βρίσκει τὸ χαμένο του πρόβατο. Ἐπέστρεψαν στὴν πόλη, μετανόησε ὁ ἄγριος ληστὴς καὶ ἐπανῆλθε στὴν ἐνάρετη ζωή, βοηθώντας τὸν Ἐπίσκοπο Ἰωάννη!

Ἕνα ἀκόμη θαῦμα τῆς ἔμπρακτης ἀγάπης! Ἀπὸ τότε αὐτὴ ἡ πατρικὴ προσφώνηση: - Παιδί μου, παιδί μου, ποὺ εἶπε ὁ Ἰωάννης στὸ ληστὴ ἀλλὰ καὶ ὁ πατὴρ Γεώργιος στὴν ὁμιλία του, τόσο παραστατικά, ἐκφραστικά, μὲ βαθιὰ λαχτάρα καὶ ἀγάπη γιὰ τὸ παραστρατημένο παιδί του, ἄφησε ἰσχυρὸ ἀποτύπωμα στὶς καρδιὲς τῶν ἀκροατῶν του καὶ συχνὰ ἔρχεται στὴ μνήμη μας. Μία καρδιακὴ ἰαχὴ ἀγάπης, «Παιδί μου, παιδί μου…»,ποὺ ἀφοπλίζει τὸν ἄλλον, τὸν συγκλονίζει. Δὲν παραιτήθηκε ἀπὸ τὸ χρέος τῆς ἀγάπης του ὁ Ἅγιος. Δὲν εἶπε, δὲν πειράζει, ἐγὼ ἔκανα τὸ καθῆκον μου. Ἐκεῖ ποὺ ἔμπλεξε, ὁ Θεὸς νὰ βάλει τὸ χέρι Του. Ἐγὼ τοῦ ἔδειξα τὸν δρόμο. Δὲν μπορῶ νὰ κάνω κάτι ἄλλο. Ἐλεύθερος εἶναι, ἐνήλικας εἶναι. «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν» μᾶς λέγει ὁ Κύριος… Ὄχι! Δὲν σκέφτηκε ἔτσι. Δὲν ἡσύχασε ὅσο ἐπικίνδυνο κι ἂν ἦταν τὸ τόλμημα στὸ λημέρι τῶν ληστῶν. Ἐπέμενε, μέχρι ποὺ ὁλοκλήρωσε τὸ ἔργο τῆς ἀγάπης καὶ ἀσφάλισε τὸ Μαθητή του στὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ…

Δὲν παραιτοῦμαι, πρέπει νὰ λέγει ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς σὲ παρόμοιες προσπάθειες καὶ περιπτώσεις ἀγάπης. Δὲν παραιτοῦμαι. Παρακολουθῶ καὶ βοηθῶ μὲ γνησιότητα, ταπείνωση καὶ διάκριση, ὅσο δύσκολο κι ἂν εἶναι τὸ ἐγχείρημα. Μέχρι ποὺ ὁ Κύριος νὰ τὸ τελειοποιήσει, νὰ τὸ ὁλοκληρώσει. Δὲν παραιτοῦμαι ὅσες δυσκολίες καὶ ἂν παρουσιαστοῦν ἀπὸ τὸν συνάνθρωπό μας. Ἐπιμένω στὸ ἔργο τῆς ἀγάπης μέχρι τέλους, κατὰ περίπτωση, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Πνευματικοῦ, κυρίως μὲ τὴ χάρη τοῦ Κυρίου. Δὲν παραιτοῦμαι… ἀπὸ τὸ ἔργο τῆς ἔμπρακτης ἀγάπης ὅσο ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμένα, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου.Προσπαθοῦμε ὅσο εἶναι ἐφικτό, διότι ἔχουμε  παραδείγματα μέ ἀνυπέρβλητες δυσκολίες , ὅπως τοῦ Ἰούδα. Ἐν τούτοις δεν παύει να εἶναι  θυσιαστικὴ ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ!