Ἐπιθυμοῦμεν μετ᾽ ἐπιτάσεως νά δηλώσωμεν ὅτι οἱ ἄνθρωποι τῆς τρίτης ἡλικίας δέν εἶναι οἱ ἀπόμαχοι τῆς ζωῆς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν μόνον ηὐξημένας ἀνάγκας καί ἀποτελοῦν, τρόπον τινά, ἐπιβάρυνσιν διά τούς ὑπολοίπους. Τοὐναντίον, οἱ ἡλικιωμένοι συνιστοῦν τό θεμέλιον τῆς κοινωνίας μας, διότι ἐπάνω εἰς τούς κόπους καί τά ἔργα των ἐκτίσθη τό παρόν. Ἡ πεῖρα, ἡ σοφία, αἱ ἐμπειρίαι τῶν ἡλικιωμένων συνανθρώπων μας ἀποτελοῦν ἀνεκτίμητον παρακαταθήκην ἰδίως διά τήν νεότητα, ἡ ὁποία ἀναζητεῖ αὐθεντικά πρότυπα ζωῆς. Καί ἀσφαλῶς αἱ εὐχαί καί αἱ προσευχαί τῶν γονέων καί τῶν πάππων στηρίζουν τά θεμέλια ὄχι μόνον τῶν οἴκων ἀλλά καί τῆς κοινωνίας ὁλοκλήρου.
Ὡς ἐκ τούτου, οἱ ἄνθρωποι τῆς τρίτης ἡλικίας ἀξίζουν
δικαιωματικῶς τῆς προσοχῆς, τοῦ σεβασμοῦ καί τῆς φροντίδος ὄχι ὡς ἐλεημοσύνης ἀλλά
ὡς ὀφειλετικοῦ χρέους.
Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου