Μαθητική Πένα»
Εφημερίδα και σχολείο
τής Σοφίας Καυκοπούλου
Όλοι, φαντάζομαι, χαιρόμαστε όταν
τα παιδιά, το νέο αίμα τής κοινωνίας, ανοίγουν τα φτερά τους και μας ξαφνιάζουν
ευχάριστα με τις σκέψεις και τα όνειρά τους. Ευχόμαστε, αν μη τι άλλο, να τα
κάνουν όλα καλύτερα από τούς προηγούμενους. Σε αυτή την βάση, κινείται η
προσπάθεια ενός σχολείου όσον αφορά την διαδραστική αλληλεπίδραση παιδιού και
κοινωνίας, πέραν τού αυστηρώς γνωσιακού πεδίου.
Μία τέτοια πρωτοβουλία είναι και
η ενασχόληση των παιδιών με την συγγραφή άρθρων και την δημιουργία μίας
σχολικής εφημερίδος. Η εφημερίδα γενικότερα, μπορούμε να πούμε, ότι αποτελούσε
παλαιότερα τον κορμό τής ενημέρωσης, όμως και σήμερα δεν μπορεί να αποποιηθεί
την γοητεία της. Και η γοητεία αυτή, έγκειται στο γεγονός πως η εφημερίδα
μπορεί να διαβαστεί ξανά και ξανά, δίνοντας κάθε φορά και μια διαφορετική χροιά
τής κοινωνικής δομής.
Δεν τελειώνει η σπουδαιότητά της στην χρησιμοθηρική
προσφορά και ζήτηση της είδησης, αλλά προχωρά στην καταλυτική δύναμη τού
σχολιασμού και πιο πολύ, για να μιλήσουμε αντικειμενικά, στην δύναμη της να
δίνει έδαφος πρόσφορο στον κάθε αναγνώστη να σκεφτεί.
Τα οφέλη ή ακόμη και η
παραδοσιακά συνυφασμένη με την νεώτερη κοινωνία, κυκλοφορία των εφημερίδων, δεν
είναι τής παρούσης. Ωστόσο, είχα την τιμή να λάβω προ λίγων ημερών στα χέρια
μου, την νεοεκδοθείσα εφημερίδα τού Γυμνασίου Λουσικών, μέσα σε έναν κομψό
φάκελο, σταλμένο από τον διευθυντή τού σχολείου, κ. Αδάμ Λεβέντη. Ο ευγενέστατος αυτός άνθρωπος, θεώρησε ότι η
υποφαινόμενη πρέπει να λάβει ένα τεύχος, το πρώτο μάλιστα, γνωρίζοντας πόσο θα
με χαροποιήσει το γεγονός!
Δεν θα προβώ σε κριτική σχετικά
με την σχολική αυτή εφημερίδα, ωστόσο δεν μπορώ να μην εκφράσω την ικανοποίηση
που εκτός των μαθημάτων τους, τα παιδιά ασχολήθηκαν και με μια άλλη
εποικοδομητική δραστηριότητα. Θα σταθώ επίσης στο πρωτοσέλιδο, στο οποίο
γίνεται λόγος για την Βιβλιοθήκη και το Λαογραφικό μουσείο που λειτουργεί στο
σχολείο. Όλα τα παραπάνω, δείχνουν ένα δραστήριο σύλλογο διδασκόντων, με
μπροστάρη τον γυμνασιάρχη και την φιλόλογο κα Γιάννα Δημητροπούλου, έναν σύλλογο γονέων και κηδεμόνων αρωγό και
συμπαραστάτη, αλλά και ένα εύπλαστο και ποιοτικό μαθητικό υλικό!
Ευχόμαστε ολόψυχα, να συνεχίσει
αυτή η πολιτιστική κυψέλη να μας ξαφνιάζει και ανάλογες πρωτοβουλίες να
γενικευθούν στα δημόσια σχολεία που, δυστυχώς, πολύς και αιχμηρός διάλογος
αναπτύσσεται γύρω τους. Και τούτο, διότι γενικώς η παιδεία φαίνεται να μας
εγκαταλείπει. Και σχολείο δίχως παιδεία, δεν έχει και πολλά να προσφέρει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου