Τρίτη 19 Ιουνίου 2018

ΣΕ ΠΟΙΟ ΘΕΟ ; - ΒΑΣ. Π. ΚΑΥΚΟΠΟΥΛΟΥ


ΣΕ ΠΟΙΟ ΘΕΟ ;

ΤΟΥ ΒΑΣ. Π. ΚΑΥΚΟΠΟΥΛΟΥ

          Σεβόμαστε τα μηνύματα των μη χριστιανικών θρησκειών. Θαυμάζουμε την έντονη επιθυμία που έχουν οι Βουδδιστές, για τη σωτηρία και την εγκατάλειψή τους στο Αιώνιο. Τον αγώνα του ινδουϊσμού για την ένωση με το θείο μέσω του ασκητισμού και της περισυλλογής. Τη βύθιση στο ασύλληπτο και την ανιδιοτελή αγάπη του ταοϊσμού. Τις αξίες της πίστης του ισλαμισμού.
          Δεν παύει, όμως, να μας εκπλήττη το είδος εκείνο του οικουμενισμού, το οποίο εκτός από την ενίσχυση της αναμφισβήτητης αναγκαιότητας του αμοιβαίου σεβασμού και αγάπης, μειώνει τη ριζοσπαστική καινοτομία του χριστιανικού μηνύματος. Ουσιαστικά, ο χριστιανισμός δεν έχει κοινά στοιχεία με τη συγκεχυμένη «θρησκευτικότητα», που συναντάμε στην πίστη πολλών λαών της γης. Ακόμα και οι λαοί που αναγνωρίζουν ένα και μόνο Θεό, μας πείθουν ότι «δεν είναι δυνατό να αποτελέση ο  μονοθεϊσμός κοινή βάση πάνω στην οποία διαφοροποιούνται ορισμένες θρησκείες με τυπικά και λατρείες, που δε διαφέρουν στην ουσία μεταξύ τους».

          Έχομε την πεποίθηση, Φίλες και Φίλοι, ότι ο χριστιανισμός είναι «διαφορετικός», ότι ο Θεός που αναγγέλλει είναι πραγματικά ο «απόλυτα Άλλος».
          Μας πείθουν γι’ αυτό όσα γνωρίζομε από παιδιά ακόμη, για την πίστη σ’ ένα Θεό, τις αντιφάσεις των φιλοσόφων και γενικά όλες τις προσπάθειες που καταβάλλει ο άνθρωπος για να παραστήση το Θεό.
          Πιστεύομε ότι, «τα έργα και τα λόγια του Ιησού δεν έχουν τίποτα το κοινό με εκείνα που αναμένονταν από ένα Θεό, ο οποίος θα ήταν φτιαγμένος στα μέτρα του ανθρώπου». Αυτός ο Θεός, παρατηρεί ο Λούθηρος, δέχτηκε όλα εκείνα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά που θεωρούνται τελείως αντίθετα στη θεότητα: ανθρώπινη φύση, αδυναμία, μωρία, απορία, ντροπή, θάνατο, ταπεινοφροσύνη…
          Ο Θεός του Ιησού διαφέρει ριζικά από τους θεούς της ανθρώπινης φαντασίας. Να γιατί, μας ήταν απαραίτητη η «αποκάλυψη» για να τον γνωρίσωμε.
          Ο σεβασμός και το συναίσθημα αδελφωσύνης μεταξύ των ανθρώπων είναι άσχετα με τον εύκολο (και ανειλικρινή) οικουμενισμό, σύμφωνα με τον οποίο «κατά βάθος, όλοι πιστεύομε στον ίδιο Θεό».
          Ναι, αλλά σε ποιό Θεό;
          Διερωτώμαστε, τί θα συμβεί όταν, οι μη χριστιανικές θρησκείες, βρεθούν αντιμέτωπες με την επιστημονική κριτική «δυτικού» τύπου;
          Όταν ο ισλαμισμός, ο βουδδισμός, ο ινδουϊσμός και όλοι οι άλλοι θρησκευτικοί –ισμοί, οι οποίοι στατιστικά περιλαμβάνουν τα δύο τρίτα της ανθρωπότητας, θα υποβληθούν στην αυστηρή ιστορική κριτική της καταγωγής τους και στην κρίση της αξίας του μηνύματός τους, όπως συνέβη με τον χριστιανισμό, ο οποίος αντί να εξασθενίση από τη δοκιμασία της επιστημονικής κριτικής, έγινε ακόμα πιο ισχυρός. Όχι μόνο δεν έχασε έδαφος το ευαγγελικό μήνυμα, αλλά φαίνεται, μάλλον, να ευνοείται από τη σύγχρονη θρησκευτική ευαισθησία.
          Φίλες και Φίλοι, η διαπίστωση αυτή, που διευκρινίζει μια κατάσταση, δεν έχει κανένα ίχνος θριαμβολογίας. Πιστοί στη Βίβλο, έχομε πάντα στο νου, «με φόβο και τρόμο», τον ανεξιχνίαστο και ανησυχητικό λόγο του Χριστού στο δέκατο όγδοο κεφάλαιο του Λουκά: «Όταν επιστρέψη ο γιος του ανθρώπου, θα βρη άραγε την πίστη στη γη;».
          Τί θα συμβή, λοιπόν, στα αρχαία σεβαστά θρησκευτικά συστήματα της Ασίας και της Αφρικής, όταν αντιμετωπίσουν στην ευρεία βάση τους τα πυρά της κριτικής με τα οποία καταπολεμάται ο χριστιανισμός από αιώνες τώρα;
          Στην Ιαπωνία, στην Κίνα, σε ένα μέρος της Ινδίας και σε μερικές ισλαμικές χώρες, η σύγκρουση αυτή αποτελεί πραγματικότητα. Από όλες αυτές τις περιοχές καταφθάνει ο δραματικός απόηχος της κρίσης. Συχνά καταρρέουν, χωρίς αντίσταση, θρησκευτικά μηνύματα, που για χιλιετίες είχαν ενώσει λαούς, μορφώσει σοφούς, δημιουργήσει τέχνες και λογοτεχνίες. Πολλές φορές καταρρέουν χωρίς ούτε καν να επέμβουν αυτοί, οι οποίοι είχαν προετοιμαστεί εν ονόματι της «επιστήμης και της λογικής» να εξαφανίσουν από την όψη της γης το Ευαγγελικό μήνυμα. 
          Το σύγχρονο πνεύμα, η διάδοση της παιδείας, η κριτική και η πολιτική ιδεολογία κεραυνοβολούν από όλες τις πλευρές το εκτεταμένο αφρικανο-ασιατικό θρησκευτικό δάσος.
          Είναι ώρα, Φίλες και Φίλοι, να προβληματισθούμε ουσιαστικά ως προς την κοινωνική έκρηξη του λόγου του Ιησού. Εξάλλου, οι παγκόσμιες πολιτικοκοινωνικές συνθήκες το ευνοούν !...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Αν επέστρεφε ο Χριστός στην γη (ευτυχώς που διαμένει και φροντίζει για μας από τον ουρανό) θα έπαιρνε μαστίγιο και θα ξεκινούσε από τους παπάδες και τους ευσεβείς χριστιανούς για την κατάντια την οποία έχουν επιφέρει στην Εκκλησία Του.