Φρεναπάτη
Νόμιζα πως σ’ αγάπαγα. Κρατούσα
ώρες ολάκερες μες στο μυαλό μου τη μορφή σου
σου μίλαγα, το βλέμμα σου ρουφούσα
και έπειτα ξάπλωνα αγκαλιά στη θύμησή σου.
Νόμιζα πως σ’ αγάπαγα. Κρατούσα
ώρες ολάκερες μες στο μυαλό μου τη μορφή σου
σου μίλαγα, το βλέμμα σου ρουφούσα
και έπειτα ξάπλωνα αγκαλιά στη θύμησή σου.
Νόμιζα πως σ’ αγάπαγα. Για λίγο
εύρισκα στην εικόνα σου ειρήνη
μου ‘φτανε να με κοίταζες πριν φύγω
για να γεμίσω με άρρητη ευφροσύνη.
Νόμιζα πως σ’ αγάπαγα, μα τώρα
Κατάλαβα δε σ’ αγαπώ για δεν υπάρχεις
Στη θέση που σε είχα είναι τώρα
μονάχα της ψυχής μου αντανακλάσεις.
Ζήνων
9 σχόλια:
Ποιήμα που βάζει σε πολλές σκέψεις....Δεν μπορώ ακόμα ,Ζήνων, να δώσω μια ερμηνεία στο ποιήμα σου.Είναι διαφορετικό απο κάθε άλλο,πιο βαθύ...μ'αρέσει!Έχουμε καταντήσει να λέμε πολύ εύκολα τη λέξη "σ'αγαπώ", χωρίς καλά-καλά να ξέρουμε οτι άν αυτό που λέμε οτι αγαπάμε έχει κυριεύσει την καρδιά μας,όλο μας το "είναι".Μπράβο που για άλλη μια φορά μας βάζεις να σκεφτούμε λίγο παραπέρα...
χ.π
Νομίζω ότι το κατανόησα λίγο το ποίημα σου διότι το συνδύασα με δικές μου εμπειρίες και σκέψεις. Είναι μια τραγική πραγματικότητα για μένα το κλείσιμο του ποιήματός σου. Εσύ μπορεί να το έγραψες βάζοντας να δουλέψει η φαντασία σου. εγώ όμως το έζησα… και το ζω…
Δε φταις εσύ
η φαντασία μου τα φταίει
που σ' έπλασε όπως ήθελε αυτή...
Κάθε φορά που διαβάζω κάποια ποιήματα εδώ προβληματίζομαι ως προς τι μπορεί να υπονοεί ο δημιουργός. Τώρα από το μυαλό μου περνούν διάφορες φάσεις που ίσος θα ήθελε να μας πει ο Ζήνων. Μερικά ποιήματα είναι διφορούμενα.
Το πρόβλημα με μένα είναι ότι τον αγαπώ, αλλά τώρα δεν με θέλει. Και η ψυχή μου πονά. Το ποίημά σου είναι καλό. Δεν έχεις βέβαια ανάγκη από τους επαίνους μου διότι δείχνεις πως δεν είσαι ερασιτέχνης. Το κατέχεις καλά το γράψιμο.
Τ.
Μήπως το κλείσιμο είναι πολύ απογοητευτικό διότι δεν δίνει καθόλου το αίσθημα της αισιοδοξίας. Γιατί δηλαδή να μην υπάρχει κάτι το οποίο αγάπησα. Μπορεί να μην υφίσταται τώρα όμως εξακολουθεί να υπάρχει στην σκέψη και στην καρδιά.
Πάντα ευαίσθητος είσαι. Μην πληγώνεσαι τόσο εύκολα διότι το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να πληγώνεις την καρδιά σου. γίνει ελάχιστα πιο σκληρός και θα δεις ότι τα πράγματα θα στρώσουν. Όχι σκληρός ως προς την διαγραφεί αλλά ως προς την αντιμετώπιση της πραγματικότητας.
Μαίρη
Δεν κατάλαβα πως αγαπάς κάτι που δεν υπάρχει. Το καλύτερο είναι η διαγραφή από την σκέψη. Δεν αξίζει τον κόπο να πονά κάποιος για κάτι που δεν υπάρχει πλέον.
Μήπως με το τέλος του ποιήματος προσπαθείς πεις κάτι απατηλό το οποίο δεν είναι δυνατό να γίνει. Η αγάπη ποτέ δεν σβήνει παραμένει πάντα ισχυρή και δυνατή.
Όταν διαβάζω ποιήματά σου, τα προσαρμόζω στην δική μου σκέψη, και τα πάω εκεί όπου εγώ θέλω. Νομίζω ότι αυτό, είναι μια επιτυχία για σένα, διότι αφήνεις τον άλλο διαβάζοντας σε, να επενδύει σε κάτι δικό του, από το δικό σου.
Δημοσίευση σχολίου