Ρυτίδες
Μου ‘πανε πως στη βασιλεία σου μια μέρα
όλοι ωραίοι και λαμπροί θε να σταθούνε
δίχως σημάδια, γερατειά και δυσμορφίες.
Παλεύουν τώρα να το λύσουν θεολόγοι
με άψογους συλλογισμούς το θέμα:
θα ‘ναι τριάντα τρία τα χρόνια ή πιο λίγα;
και πόση από τη νιότη αιώνια ορατή θα μείνει.
Τ’ άκουσα κι είπα απόψε μια μικρή να σου ζητήσω χάρη:
Να μας αφήσεις στις αιώνιες χώρες τις ρυτίδες.
Κείνη που απέχτησα στον πόνο μιας αρρώστιας
και του Βασίλη άφησε για πάντα το σημάδι
που η σύριγγα του χάραξε απ’ του παιδιού τη δόση.
Μην πάρεις της Ελένης τις μικρές κοιλάδες
που ρούφηξαν τα άλλοτε σφριγηλά της χείλη
όταν στης φτώχειας το ζυγό την είχες δέσει
και στον Θανάση άφησε την άσπρη τούφα στα μαλλιά του
που άνθισε τη νύχτα που επάλευε ο γιος του με το Χάρο.
Παλέψαμε λιγάκι στη ζωή μας, Κύριε!
Άσε μας του αγώνα τα σημάδια
μην βλέποντάς τα σπλαχνικός φανεί
ο ουράνιος Σου Πατέρας.
Αλεξανδρεύς
24 σχόλια:
Δέηση!
Προσμονή!
Ικεσία!
Ελπίδα!
Από τα κορυφαία σου έχω την εντύπωση.
πολυ ρεαλιστικό κ οικειο το ενιωσα το ποίημά σου!!
Και ομολογώ ότι το διαβασα μονο μια φορα και το καταλαβα...
Θ.Σ.
Απίστευτα αληθινό, ανθρώπινο.....Σε προτιμούσα στα πεζά.... αυτό όμως μου άρεσε!
Εξαιρετικό.
Η κραυγή προς τον Πατέρα απόλυτα ανθρώπινη και αληθινή. Είναι η τραγική και θλιβερή μα συνάμα και λυτρωτική πραγματικότητα.
Ευχαριστούμε Αλεξανδρέα.
Πολύ ωραίο το ποίημά σου Αλεξανδρεύ,
Αυτό λέω και' γω. Όποιος παλεύει, έστω και λίγο, θα είναι κοντά στον Κύριο. Τα σημάδια της πάλης και του αγώνα δεν μπορεί να μη μας τα αναγνωρίσει ο Κύριος. Ελεήμων και φιλεύσπλαχνος γαρ.
Γεμάτος αναπαυτική γνησιότητα ο ποιητικός λόγος σου, Αλεξανδρεύ.
Γι αυτό με ξεκουράζει, κάθε που τον διαβάζω.
Σ'ευχαριστώ!
Δεν μπορώ παρά να σου εκφράσω, για μιαν ακόμη φορά, τη συγκίνηση και τον θαυμασμό μου...
Μαίρη
Πάντα μεστός, πονεμένος, χαριτωμένος ο λόγος σου Αλεξανδρέα!
Υπέροχο!!!!
Πάντα μεστός, πονεμένος, χαριτωμένος ο λόγος σου Αλεξανδρέα!
---------------
Υπέροχο!!!!
------------------
Δεν μπορώ παρά να σου εκφράσω, για μιαν ακόμη φορά, τη συγκίνηση και τον θαυμασμό μου...
=====================
Σιγά βρέ παιδιά τά θαυμαστικά !
Πού το βρήκατε ώς "χαριτωμένο, τέλειο, ακτύπητο, καί σπουδαίο..."
Ένα μισο-θεολογικό ποιητικό κείμενο είναι, πού η δυναμική του πηγάζει κυρίως από τό υπογραφόμενο πρωτότυπο όνομα "Αλεξανδρεύς" !
Μή κάνετε έτσι καί λιγώνεστε, γιατί μού θυμίζετε λίγο τούς κριτικούς θεατρικών έργων με τίς υψίσυχνες φαφλατώδεις καί δαιδαλώδεις αναλύσεις τους...
Αττικός
( περιμένοντας όπως πάντα τά βέλη σας...)
πονεμενος??
ναι...
ίσως είναι από την πάλη..
την αγωνία της προσμονης οπως προειπαν..
Από τα καλύτερα του Αλεξανδρέα. Ευχαριστούμε!
Τα βέλη μου αξίζουν καλύτερο στόχο από εσένα Αττικέ.
Μαίρη
Γράφει πολύ καλά αλλά έλεος Αργείοι... Όλοι τον περιποιείστε... μα ποιος είναι; μόνο τέλεια γράφει;
Τα περιστατικά που οδηγούν στα σημάδια, περιγράφονται με ενάργεια και με πολύ λίγες λέξεις!
Άψογο! Συμφωνώ κι εγώ, ένα από τα καλύτερα σου Αλεξανδρέα.
Ηρεμα Μαιρη...
Δε σε είπαμε και καμπούρα...
Φίλε άγνωστέ μου Αττικέ,
σ' ευχαριστώ που υποβλήθηκες στον κόπο να εκφράσεις την άποψή σου. Σε συγχαίρω ακόμα που είχες το θάρρος να διαφωνήσεις με τα προηγούμενα σχόλια. Πράγματι τα πονήματά μου αξίζουν λιγότερο απ' όσο τα εκθειάζουν οι σχολιαστές αυτού του ηλεκτρονικού ημερολογίου. Πιστεύω όμως ότι η αγάπη τους -για όσους με γνωρίζουν προσωπικά- και όχι κάποιο ευτελές κίνητρο τους ωθεί στην υπερβολή αυτή. Εσύ πάλι επέλεξες να μιλήσεις τη γλώσσα της αλήθειας. Σου είμαι υπόχρεος.
Εγώ, βέβαια, τα αγαπώ όσα γράφω όπως κάθε γονιός τα παιδιά του και τα βλέπω όμορφα. Μερικά πάλι θα ήθελα να είναι ομορφότερα. Σε διαβεβαιώ ωστόσο ότι όλα με εκφράζουν τουλάχιστον τη στιγμή κατά την οποία γράφονται και προκύπτουν από μέσα μου ως ανάγκη. Λυπάμαι αν αυτό δεν είναι εμφανές. Να είσαι πάντα καλά και να εκφράζεσαι ελεύθερα, αλλά με αγάπη.
Με χαρά θα διαβάσω και δικά σου πονήματα, πεζά ή ποιητικά.
Χαίρε
Δεν σε γνωρίζω προσωπικά. Σε γνωρίζω από τα όσα η καρδιά σου μας έχει προσφέρει σε πεζό ή ποιητικό λόγο. Μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις και που σκέπτεσαι. Είσαι μυαλό ανοικτό με αναζητήσεις.
To πόνημα έχει ένα ταπεινό ύφος βγαλμένο από την τραγωδία της προσωπικής ζωής του ανθρώπου.
Από τα πιό συγκινητικά του ποιητή..
Ευχαριστούμε!πην
Αλεξανδρεα, συγχαρητήρια για την αξιοπρεπέστατη απάντησή σου στα σχόλια του Αττικού. Καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζεται(όπως ο Αττικός).Το μεγαλείο είναι να δέχεσαι το καθετί και να βλέπεις τι θετικό μπορείς να βγάλεις από τα σχόλια του άλλου...Η στάση σου δείχνει άνθρωπο καλλιεργημένο και σεμνό! Εύχομαι έτσι να αντιμετωπίζεις όλα και όλους στη ζωή σου....με αγάπη, με αγάπη γεμάτη αρχοντιά!!!!
α.α
Από τα καλύτερα σου !
Συγχαρητήρια !
Απόλαυσα κι αυτό το ποίημα -προσωπικά πιστεύω πως είναι ένα από τα καλύτερά σου-, το οποίο με συγκίνησε και με άγγιξε βαθύτατα...
Εκπληκτικό.
Όσο για τον φίλο Αττικό, ο έπαινος δίνει δύναμη για συνέχιση της προσπάθειας.
Βέλη δεν έχω να σου ρίξω διότι δεν βλέπω κάτι το «εκπληκτικό» στην γραφίδα σου.
Εξαιρετικό.
Θεολογικό.
Βαθυστόχαστο.
Δημοσίευση σχολίου