Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου ἐπί τῇ 20ῇ ἐπετείῳ τῆς ἐκλογῆς Αὐτοῦ (ΚΠολις, 22 Ὀκτωβρίου 2011)


Ἰδού, «κυκλόθεν ἡμῶν στέφανος ἀδελφῶν, ὡς βλάστημα κέδρου ἐν τῷ Λιβάνῳ καὶ κυκλοῦσιν ἡμᾶς ὡς στελέχη φοινίκων» (πρβλ. Σοφ. Σειρ. ν΄ 12), χαίροντες μεθ’ ἡμῶν καὶ ἐκδηλοῦντες τὰ φιλάδελφα καί φιλοπάτορα αἰσθήματα αὐτῶν.

Μετὰ πάσης περιχαρείας διαπιστοῦμεν τὴν συμμετοχήν, ἅπαξ ἔτι, τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν χαρμόσυνον ταύτην ἀμφιετηρίδα τῆς ἡμῶν Μετριότητος, καθότι ὁ ἀπὸ κοινοῦ πανηγυρισμὸς ἐπαυξάνει τὴν εὐφροσύνην, ἐπιβεβαιῶν τὴν στενότητα καὶ τὴν γνησιότητα τοῦ συνδέσμου τῆς ἀγάπης μεταξὺ ἡμῶν, ἐπειδή, κατὰ τὸν ἱερὸν Χρυσόστομον, «τὸ χαίρειν μετὰ χαιρόντων οὐ σφόδρα ρᾴδιον» (Ἐγκώμιον εἰς τὸν Ἅγιον Μάρτυρα Ρωμανόν, P.G. 50, 607). Καὶ εἶναι ἀφορμὴ χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως ἡ συμπλήρωσις εἰκοσαετίας ἀπὸ τῆς ἐκλογῆς ἡμῶν εἰς τὸν πανίερον Οἰκουμενικὸν Θρόνον, οὐχὶ διότι τοιουτοτρόπως ἀπεκτήσαμεν ἐξουσίαν ἢ προβολήν, ἀλλὰ διότι οὕτως ἐκδηλοῦται τὸ ἄπειρον ἔλεος τοῦ Κυρίου, τοῦ Ὁποίου ἡ ἄμαχος δύναμις ἐν τῇ ἀσθενείᾳ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως τελειοῦται (Β΄ Κορ. ιβ΄ 9), «καὶ χάριν ἔχω τῷ ἐνδυναμώσαντί με Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ὅτι πιστόν με ἡγήσατο, θέμενος εἰς διακονίαν» (Α΄ Τιμ. α΄ 12).

Ὁ Θρόνος οὗτος εἶναι θρόνος διακονίας συμπάσης τῆς ὑπ’ οὐρανὸν Ὀρθοδοξίας καὶ εἰς τό σημεῖον αὐτὸ ἔγκειται τὸ πρωτεῖον αὐτοῦ ἐν τῷ συστήματι τῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ δὲ ἀνάρρησις εἰς αὐτὸν σημαίνει τὴν ἄρσιν τοῦ σταυροῦ τῆς «μερίμνης πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν» (πρβλ. Β΄ Κορ. ια΄ 28).

Πρὸ εἰκοσαετίας, ὑπακούοντες εἰς τὴν κλῆσιν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, παρελάβομεν, ὡς εἴχομεν τότε εἴπει, «τὸν σταυρὸν Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, εἰς συνέχισιν τῆς ἀνόδου εἰς τὸν Κρανίου τόπον, εἰς συσταύρωσιν ἡμῶν τῷ Κυρίῳ καὶ τῇ Αὐτῷ συνεσταυρωμένῃ Ἐκκλησίᾳ», ἀλλὰ καὶ «εἰς συντήρησιν τοῦ φωτὸς τῆς Ἀναστάσεως».

Οὕτω, πρὸ τοῦ μεγέθους τῆς κλήσεως, κατὰ τὰς διαρρευσάσας δύο δεκαετίας, ἐβιώσαμεν, εἴπερ ποτὲ καὶ ἄλλοτε, τὸ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν...ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ Ἰησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν» (Β΄ Κορ. δ΄ 7-11).

Ὅθεν, δοξάζομεν τὸ μέγα καὶ ὑπερύμνητον ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ ἡμῶν ἐπὶ τῇ ἀφάτῳ Αὐτοῦ πρὸς τὴν ἡμῶν Μετριότητα φιλανθρωπίᾳ, ὅτι ἱκάνωσεν ἡμᾶς ἐπί τοσαῦτα συναπτὰ ἔτη εἰς τὴν ἄρσιν τοῦ σταυροῦ τῆς Πατριαρχίας, ἐπιδαψιλεύων ἡμῖν τιμίους συνεργάτας συγκυρηναίους, στιγμὰς εὐτυχεῖς, ἀλλὰ καὶ σθένος εἰς τὴν ἀντιμετώπισιν τῶν παντοίων δυσχερῶν περιστάσεων, διότι «κατὰ τὸ πλῆθος τῶν ὀδυνῶν ἡμῶν ἐν τῇ καρδίᾳ ἡμῶν αἱ παρακλήσεις Αὐτοῦ ηὔφραινον τὴν ψυχὴν ἡμῶν» (Ψαλμ. 93, 19). Ἠγωνίσθημεν, ὅση ἡμῖν δύναμις, ἀπὸ τῆς ἡγιασμένης καὶ ἐνδόξου ἐπάλξεως τοῦ Φαναρίου, ὁμοῦ μετὰ τῶν προσφιλῶν ἀδελφῶν καὶ συνεργατῶν ἡμῶν, πρὸς τοὺς ὁποίους καὶ κατὰ τὴν εὔσημον στιγμὴν ταύτην ἐκφράζομεν τὸν δίκαιον ἔπαινον καὶ τὴν εὐγνώμονα ἡμῶν εὐχαριστίαν διὰ τὴν πολύτιμον ἀρωγὴν καὶ ποικιλότροπον συμπαράστασίν των. Δὲν ἐπιχειροῦμεν νὰ ἐκτιμήσωμεν τὸν βαθμὸν τῆς ἀνταποκρίσεως ἡμῶν εἰς τὰς ὑψηλὰς ἀπαιτήσεις τοῦ ὑπουργήματος, ἢ τὰ ἐπιτεύγματα τῆς εἰκοσαετοῦς ἄχρι τοῦ νῦν διακονίας ἡμῶν ἐκ τῆς θέσεως ταύτης. Ὁ Δεσπότης Χριστὸς κατὰ πρῶτον καὶ ἡ ἱστορία κατὰ δεύτερον λόγον θὰ κρίνουν αὐτά. Ἄλλωστε, «ἐξ Αὐτοῦ καὶ δι’ Αὐτοῦ καὶ εἰς Αὐτὸν τὰ πάντα. Αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ρωμ. ια΄ 36). Ἡμεῖς καὶ ἐφεξῆς, ὡς καὶ ἀπ’ ἀρχῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν διακονίας, ἀναθέτομεν «ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν» τῷ Κυρίῳ Παντοκράτορι, «τῷ δυναμένῳ ὑπὲρ πάντα ποιῆσαι ὑπερεκπερισσοῦ ὧν αἰτούμεθα ἢ νοοῦμεν» (Ἐφ. γ΄ 20).

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τα περί πρωτείου εν τω συστήματι των Ορθοδόξων Εκκλησιών όζουν παπισμού και εξουσιαστικής νοοτροπίας.Το πρωτείο τυγχάνει πρωτείο τιμής.Δυστυχώς πάμπολλες φορές το πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως,κάκιστα ονομαζόμενο οικουμενικό αφού η οικουμενικότητα αποτελεί συστατικό στοιχείο απάσης της Ορθοδόξου Εκκλησίας,επεμβαίνει στα εσωτερικά των αυτοκεφάλων ορθοδόξων Εκκλησιών δημιουργώντας πλείστα όσα προβλήματα.

Ανώνυμος είπε...

Η επισκοπή του Βυζαντίου, μετά την ίδρυση το 330 στο χώρο της ως πρωτεύουσας της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και αργότερα του ανατολικού τμήματος της Νέας Ρώμης, ανυψώνεται το 381 σε δευτερόθρονο Εξαρχικό κέντρο της Εκκλησίας με τον 3ο κανόνα της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου.

Η Δ΄ Οικ. Σύνοδος το 451 με τους κανόνες 28, 9 και 17 κατέστησε την έδρα του αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως σε ισότιμη και ισοστάσια διεθνώς με την πρώτη αποστολική έδρα της Παλαιάς Ρώμης. Όλη η νομολογία των αυτοκρατόρων από του Ζήνωνα το 478 μέχρι το 1453, στηρίζουν την ίδια νομική υπόσταση και εξουσία του Θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως και αυτήν την αποδέχτηκε πλήρως ο Πορθητής με τα παραχωρηθέντα προνόμια, καθώς και οι σουλτάνοι και οι Διεθνείς Συνθήκες των Ευρωπαϊκών κρατών του 19ου αιώνα.

Η Πενθέκτη Οικ. Σύνοδος του 691 με τον 38ο κανόνα επικύρωσε την οικουμενική αποστολή του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και το ίσο κανονικό και νομικό κύρος της στην Ανατολή με εκείνο της Παλαιάς Ρώμης στη Δύση.

Αυτό επαναβεβαιώθηκε με τον 1ο κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου και τον 1ο κανόνα της Οικ. Συνόδου του 879-880, που είναι η τελευταία Σύνοδος της ενωμένης Εκκλησίας και θεωρείται η Η΄ Οικουμενική Σύνοδος.

Αληθεύοντες εν αγάπη είπε...

Αξίζει και πρέπει τιμή στον θεσμό του Οικουμενικού Πατριάρχη.
Χρειάζεται όμως προσοχή στην υπερβολή ως προς το πρόσωπο του Πατριάρχη.
Τόσα πολλά για μια 20ετία δεν χρειάζονται.
Ο Θεσμός κάνει τον Πατριάρχη και όχι το πρόσωπο.

Ανώνυμος είπε...

Εάν ο Οικουμενικός είχε καταλάβει τι συμβαίνει Θα έπρεπε να είχε κάνει αυτό που έγινε με τον βασιλιά της Νινευή. "καὶ ἤγγισεν ὁ λόγος πρὸς τὸν βασιλέα τῆς Νινευή, καὶ ἐξανέστη ἀπὸ τοῦ θρόνου αὐτοῦ καὶ περιείλετο τὴν στολὴν αὐτοῦ ἀφ᾿ ἑαυτοῦ καὶ περιεβάλετο σάκκον καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ σποδοῦ" Σε αυτό το σημείο έχουμε φτάσει όχι μόνο ως Ελλάδα αλλά και ως κόσμος. Ο Πατριάρχης οργανώνει γιορτές και πανηγύρια. Η Πάσχουσα Εκκλησία ας τον κρίνει... Είπαμε οι βυζαντινισμοί και οι τελετές ΤΕΛΟΣ τώρα είναι η ώρα του Γολγοθά. Ας ακολουθήσει και η κεφαλή....

Ανώνυμος είπε...

ΑΞΙΟΣ! Της Πρωτόθρονης Εκκλησίας είναι ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ.

Ανώνυμος είπε...

Εάν προταθεί ένα τριήμερο νηστείας, αγρυπνίας, προσευχής στους Ορθόδοξους Έλληνες απανταχού της γης, θα έλθει η Ανάσταση για την Ελλάδα.

Ανώνυμος είπε...

Επειδή τέθηκε,ορθώς κατά τη γνώμη μου,από προηγούμενο ανώνυμο το θέμα της νηστείας,προσευχής και αγρυπνίας πληροφορώ τους αγαπητούς φίλους του μπλογκ ότι η παρούσα,αρχομένη από σήμερα εβδομάδα,κηρύχθηκε απ την ιερά μητρόπολη Φλωρίνης,Πρεσπών και Εορδαίας εβδομάδα μετανοίας με αφορμή την ενσκήψασα οικονομική κρίση.Θα γίνουν αγρυπνίες ενώ θα τεθούν προς προσκύνηση ιερά λείψανα και η Αγία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου που θα μεταφέρει ο π.Ελισσαίος,καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους.Κι άλλοι πάντως μητροπολίτες έχουν αναλάβει ανάλογες πρωτοβουλίες και τυγχάνουν άξιοι συγχαρητηρίων.
ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ

Ανώνυμος είπε...

"Τοῦτο δέ τό γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μή ἐν προσευχῆ καί νηστεία" (Ματθ. ιζ΄21).
Ευχαριστούμε για την πληροφόρηση κ.Αναστάσιε & κ. Νάνη.