Λιποψυχία
Απόψε, που για ακόμα μια φορά
το πρόσωπό μου επιμελώς θέλω να κρύψω
απ’ του προσώπου Σου το Φως,
τα στήθη μου δυο λέξεις κατακλύζουν∙
Σ’ αγαπώ.
Ναι Κύριε, ακόμα και τώρα Σ’ αγαπώ.
Εσένα θέλω, σε Σένα ελπίζω.
Απ’ τα χαλάσματα του είναι μου
να σηκωθώ γυρεύω
και σαν τρελός στους δρόμους να βγω
και να φωνάζω: Σ’ αγαπώ.
Μα πριν αφεθώ
κι ανεπανόρθωτα στα μάτια Σου εκτεθώ,
λουφάζω και σιωπώ.
Η δέσμευση είναι κάτι που φοβίζει…
Στάχυς
13 σχόλια:
O φόβος Του Θεού!Ο φόβος όχι μόνον των αιωνίων δεινών αλλά του να μην εκπέσει κανείς από την αγάπη Του Θεού![Τελευταίος στίχος].Στέκομαι περισσότερο εκεί..
Ψάχνοντας,βρήκα σε μια ερώτηση ενός γέροντα από που γνωρίζει ο άνθρωπος εάν κατοίκησε Ο Θεός.Εκείνος πρόβαλε τα λόγια του Ησαία -Από τον φόβο σου Κύριε,συλλάβαμε και κοιλοπονέσαμε και γεννήσαμε ΠΝΕΥΜΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ.-Ησ 26-28].
Για το πρώτο κομμάτι του ποιήματος,θα συμπλήρωνα τα λόγια του ψαλμωδού''Που να πάω μακριά από το Πνεύμα Σου και μακριά απ΄τηνπαρουσία Σου που να φύγω;Ψ.138-7].-
Αυτό το "σ΄αγαπώ" το έχω νιώσει άπειρες φορές να ξεχειλίζει απο την καρδιά μου, μόνο που δυστυχώς δεν μπορώ να εκφράσω πάντα αυτή την αγάπη με έργα........
Καταπληκτικό ποίημα!
Από τα καλύτερά σου ποιήματα. Σε παρακολουθώ και μου αρέσει πολύ ο τρόπος γραφής σου.
Εξαιτερικό και ως προς τα νοήματα του και ως προς την ποιητική του μορφή.
Μέσα απο τους στίχους σου αναδύεται όλος ο αγώνας μας, η πάλη μας η καθημερινή.....Πολύ καλό.
Όχι, δεν τον αγαπάς!
Αν τον αγαπούσες δεν θα φοβόσουνα τη δέσμευση.
Μάλλον μόνο τον εαυτό σου αγαπάς, γι αυτό και φοβάσαι να θυσιάσεις ένα κομμάτι του γι' Αυτόν.
Το ποιήμα σου βγάζει μια νοσηρή συναισθηματικότητα που δεν έχει σχέση με τον αγώνα της Εκκλησίας και την πάλη την καθημερινή.
Ελπίζω, αγαπητέ Στάχυ, να είναι απλά μια έμπνευση της στιγμής, να μην είσαι εσύ αυτός...
Θα συμφωνήσω με τον ανώνυμο της 8/2/13 12.25. Όμως ποιός δεν έχει πτώσεις στον αγώνα του για να αγαπήσει και να γνωρίσει το Χριστό; Ο άνθρωπος περνάει από πολλά στάδια. Πόλεμος είναι άλλωστε. Από τις πτώσεις μας μαθαίνουμε. Η παραδοχή και η αναγνώριση του λάνθασμένου τρόπου αγώνα αλλά και αντιμετώπισης της πτώσης είναι νομίζω κάτι το πολύ θετικό και δίνει μια προοπτική εξόδου και ανάτασης στο όλο ποίημα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο αγώνας θα είναι εύκολος και ότι δεν θα υπάρχουν και άλλες τέτοιου είδους πτώσεις, ίσως και χειρότερες.
Το ότι ένοιωσε έτσι κάποια στιγμή στον αγώνα του ο ποιητής (και όχι απαραίτητα τη στιγμή που γράφει το ποίημα) δε σημαίνει ότι δεν θα πρέπει και να το αποτυπώσει σε στίχους. Επίσης δε σημαίνει ότι ενστερνίζεται μια τέτοια στάση απέναντι στο Χριστό και στην Εκκλησία.
Στάχυ, εγώ δεν σε καταδικάζω διότι έχω κι εγώ βρεθεί πολλές φορές σε μια τέτοια κατάσταση. Είναι πολύ οδυνηρό και θέλει αγώνα πολύ για να απαρνηθούμε τον εαυτό μας και να αφεφούμε στα χέρια Εκείνου που τόσο πολύ μας αγαπά και που μας καλεί να τον αγαπήσουμε.
Εύχομαι καλή δύναμη στον αγώνα το δικό σου αλλά και όλων όσων επιθυμούν την ποθητή ένωση με το Χριστό.
Από ποιητική μορφή νομίζω ότι το ποίημά σου είναι άψογο. Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια.
Μα νομίζω πως μιλάει για την λεπτή γραμμή κατα την οποία και θέλει κάποιος να βγει να φωνάξει σε όλο τον κόσμο πόσο πολύ αγαπά Το Θεό,θέλει να το μοιραστεί αλλα θέλει και να το κρατήσει για τον εαυτόν του αλλά επειδή ειναι μια κατάσταση που δεν μπορεί κανείς να την περιγράψει,αυτόματα και προσγιώνεται με τους λογισμούς του ,οι οποίοι τον κάνουν να γίνει πιο υπεύθυνος και δεν θέλει να αφεθεί σε αυτή την κατάσταση και υψώσει τον εαυτόν του γιατί σου λέει αν Σου πω πως Σε αγαπώ,θα μου αποδείξεις πως δεν Σε αγαπώ.Και όταν μου το αποδείξεις,εγώ θα εκτεθώ στα μάτια Σου.Γιαυτό είναι καλύτερα να σιωπώ.Αυτά που ζει κανείς στη σχέση του με Το Θεό,διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο.Έτσι δεν είπε και ο Πέτρος στον Κύριο ότι δεν θα τον αρνηθεί και Εκείνος του είπε ''Πριν αλέκτορα φωνήσαι ,τρις απαρνήση με'';Αυτά τα συναισθήματα είναι εμπειρίες πνευματικές ως εκάστου απόκτημα νομίζω και δεν μπορει ο άλλος να τις καταλάβει πλήρως.-
Συμφωνώ απόλυτα και με τα δύο τελευταία σχόλια (8.18 και 9.49. Έτσι είναι. Είναι πνευματικές καταστάσεις αυτές και ο κάθε άνθρωπος τις βιώνει και τις ζει διαφορετικά. Ας μην καταδικάζουμε εύκολα τους άλλους. Ο αγώνας άλλωστε είναι πολύ δύσκολος και επίπονος.
Υπέροχο!!!!Πέρα για πέρα αληθινό....Τα τελευταία σχόλια με καλύπτουν
@ 8 Φεβρουαρίου 2013 - 12:25 π.μ
Βάλε το αγαπόμετρο στην τσέπη!
αχ αδερφή μου!
Βρε παιδιά , το τελευταίο σχόλιο δεν το κατάλαβα....
Δημοσίευση σχολίου