«Έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η μεγάλη» - Ηλίας Γ. Σκόνδρας

«Έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η μεγάλη»

Αυτή η φράση αναφέρεται δύο φορές στην Αποκάλυψη του Ιωάννου(14,8 και 18,2). Με τη λέξη «Βαβυλών» εννοείται συμβολικά η Ρώμη, η οποία έπεσε, διότι έγινε η πρωτεύουσα της τρομακτικής αποστασίας από τον Θεόν. Έπεσε το κέντρο της κρατικής ασέβειας και της αντιχριστιανικής δυνάμεως. Αυτή η ασέβεια και ο αντιχριστιανισμός δεν έχουν παύσει να εμφανίζονται μέσα στην ιστορία και διαποτίζουν κάθε πόλη ή έθνος που ζουν μέσα στον υλισμό και την ηθική διαφθορά. Κι αν δεν μετανοήσουν, κινδυνεύουν με αφανισμό. Η Ρώμη φάνταζε παντοδύναμη και αήττητη. Κι όμως έπεσε. Αυτό θα συμβεί οπωσδήποτε με κάθε άτομο ή κοινωνία, που δεν μετανοεί. Άρα και με την ελληνική κοινωνία θα έρθει η μεγάλη πτώση, αν δεν πάρει το ταξίδι της επιστροφής στο σπίτι του Πατέρα, αν δεν αλλάξει νοοτροπία, αν δεν μετανοήσει ειλικρινά.

Τι γινόταν στη Ρώμη και τι γίνεται σήμερα;

Και τότε και τώρα, όπως πίνουν το νερό, έτσι κάνουν την αμαρτία. Και τότε και τώρα, η αμαρτία παύει να θεωρείται αμαρτία. Και τότε και τώρα, ζούμε τα τελευταία σκαλιά στη σκάλα του κακού. Αυτά είναι η νομιμοποίηση της αμαρτίας (η μοιχεία, η έκτρωση, το σύμφωνο συμβίωσης), οι παρελάσεις υπερηφανείας και η καύχηση για την αμαρτία, η διαφήμιση και η προβολή  της αμαρτίας, οι διώξεις αυτών που υποδεικνύουν την αλήθεια και καταγγέλλουν την αμαρτία ως παράβαση του θελήματος του Θεού και ως αστοχία του ανθρώπου στην επίτευξη του προορισμού του ανθρώπου.

Και ο Κύριός μας πώς ενεργεί;

Επειδή θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, επιτρέπει δοκιμασίες για να θυμηθούμε τις ψυχές μας, να αναθεωρήσουμε τις ανομίες μας και να προσκυνήσουμε τον ύψιστο, τον ζωντανό και Αληθινό Θεό. Σύμφωνα με την Αποκάλυψη του Ιωάννου ο Θεός επεμβαίνει και δοκιμάζει τον κόσμο με τις φιάλες, τις σάλπιγγες, τα άλογα που τρέχουν και αλλάζουν τη μορφή του κόσμου.

Το Αποτέλεσμα;

Οι άνθρωποι που ελεύθερα επέλεξαν τον τρόπο της ζωής των και έφθασαν στο έσχατο κατάντημα,επειδή  παρά τις δοκιμασίες δεν μετενόησαν, εξολοθρεύθησαν. Με τη φωτιά, τα Σόδομα και τα Γόμορα την εποχή του Αβραάμ και Λωτ. Με το νερό του κατακλυσμού, οι κάτοικοι της Γης την εποχή του Νώε. Με τα όπλα, η πόλη Ιερουσαλήμ το έτος ’70 από τον Αυτοκράτορα Τίτο! Και φυσικά η Ρώμη και κάθε αντίστοιχη Ρώμη, γιατί, όπως αναφέρει η Αποκάλυψη, οι κάτοικοι έμειναν πεισματικά στην εκτροπή από την οδό που οδηγεί στον αγιασμό και στη θέωση. Δυστυχώς «και ου μετενόησαν…»(Αποκ.9,21) και πάλι «και ου μετενόησαν…»(Αποκ.16,11).

Αξιοσημείωτο γεγονός:

Η πόλη Νινευή -η αμαρτωλή και μεγάλη- επί Ιωνά μετενόησε και εσώθη. Η ίδια πόλη Νινευή μετά από 200 χρόνια δεν μετενόησε και κατεστράφη ολοσχερώς. Η Πατρίδα μας -όλοι εμείς- δοκιμαζόμαστε τώρα οικονομικά, περιορίζονται τα οικονομικά και του κράτους και των οικογενειών μας και του καθενός προσωπικά.Φαίνεται ότι μάθαμε κάτι: μάθαμε να ζούμε με λιγώτερα. Το θέμα όμως δεν είναι μόνο οικονομικό, είναι κυρίως ηθικό και πνευματικό: να αποφασίσουμε να βάλουμε κριτήριο του βίου μας το θέλημα του Θεού, για να ανακοπεί η αποορθοδοξοποίηση της χώρας μας , η αποιεροποίηση των πάντων, η αποενοχοποίηση της αποστασίας από τον Θεό. Αν δεν γίνει αυτό, αν δεν ανανήψουμε και δεν αναγεννηθούμε, ενδέχεται αύριο λόγω άλλης δοκιμασίας (π.χ. από επιδημίες) να στεγνώσουν όχι τόσο οι οικονομίες μας όσο  τα μάτια μας από τα δάκρυα. Αν και τότε δεν βρούμε τον εαυτό μας, τότε ίσως χρειασθεί να δοκιμάσουμε κάτι βαρύτερο, δηλαδή να δώσουμε και το αίμα μας λόγω άλλης δοκιμασίας, λ.χ. από εχθρών επιβουλής.

Δεν υπάρχουν δέκα (10) Δίκαιοι, για να μας λυπηθεί ο Θεός;, θα πει κάποιος.

Ασφαλώς υπάρχουν, αλλά… Ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς -ο Χρυσόστομος της Σερβίας- αποδεικνύει με γεγονότα(από το βιβλίο Μέσα από το παράθυρο της φυλακής σελ35 και 36) ότι ο Θεός επέτρεψε μεγάλες καταστροφές και εκεί που οι Δίκαιοι ήταν  περισσότεροι από 10. Ακούστε τι λέγει:  «Ένας αμάρτησε στην Ιεριχώ κρύβοντας λάφυρα, αλλά τρεις χιλιάδες σκοτώθηκαν την ίδια μέρα. Λίγοι άνοιξαν την Κιβωτό της Διαθήκης και κοίταξαν μέσα, αλλά 50.000 σκοτώθηκαν την ίδια μέρα. Πολλοί αμάρτησαν από τους Ιουδαίους, όταν κυρίευσαν τη Μαδιάμ, αλλά παρ’ όλα αυτά 24.000 σκοτώθηκαν σε μία μέρα. Ένας ήταν ο παραβάτης της εντολής του Θεού, ο Ιωνάς, κι όμως κινδύνευσαν όλοι οι επιβάτες και το πλήρωμα του πλοίου». Συνιστά λοιπόν ο Άγιος: «Να μην επαναπαυθούμε με την ιδέα των 10 Δικαίων. Ο καθένας καλείται να γίνει μαχητής μέχρι το τέλος, γιατί μόνο έτσι θα σωθεί και θα βοηθήσει και άλλοι να σωθούν».

Κάτι πρέπει να κάνουμε.  Αυτό το κάτι  το επισημαίνει με κλιμακούμενη αξιολόγηση η Αποκάλυψη του Ιωάννου.

Τι ζητεί η Αποκάλυψη του Ιωάννου για  να αντέξουμε και να μην πέσουμε όπως έπεσε η Ρώμη και κάθε παρόμοια Ρώμη;

Το πρώτο που ζητεί είναι η εντολή του Θεού «κράτει ο έχεις»(Αποκ.3,11) =κράτα αυτό που έχεις! Τι είναι αυτό που έχεις; Η Αλήθεια του Θεού! Κράτα την Αλήθεια του Θεού. Σ’ αυτή την αποκαλυπτική εποχή που προωθούνται τα σχέδια της πανθρησκείας (=ότι όλες οι θρησκείες είναι ίδιες), σήμερα εμείς έχουμε υποχρέωση και καθήκον να κρατήσουμε αυτό που παραλάβαμε. Να κρατήσουμε την αλήθεια του Θεού ανόθευτη και αναλλοίωτη. Να μην τη χάσουμε, να μην την προδώσουμε,  να μην γίνουμε ένα με τους αιρετικούς. Η πίστη μας δεν είναι η πρώτη και καλύτερη. Η πίστη μας είναι μία και μοναδική. Η πίστη μας ότι ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος είναι ό,τι πιο πολύτιμο και πιο χρήσιμο υπάρχει στον κόσμο. Κράτα, άνθρωπέ  μου, την ψυχή σου άγρυπνη, για να μην παρασυρθείς σε καμμιά πλάνη. Κράτα, αδελφέ μου, τη θέση σου μέσα στο σώμα της εκκλησίας και κυρίως κράτα την ιδιότητα που έχεις ως μέλος της εκκλησίας του Χριστού και το βίωμα που συνεπάγεται από αυτή την ιδιότητα. Δεν είναι όμως πάντοτε εύκολο αυτό, διότι κάνουμε λάθη και διότι, ενώ κρατάμε την αλήθεια, δεν είμαστε ακέραιοι στο βίωμα.

Έτσι, προκύπτει η ανάγκη για το δεύτερο που ζητεί η Αποκάλυψη «Μνημόνευε πόθεν πέπτωκας, μετανόησον και τα πρώτα έργα ποίησον»(Αποκ.2,5) =θυμήσου από πού έπεσες, κάνε μια αυτοκριτική και σύγκρινε πόσο ψηλά ήσουν και πόσο χαμηλά έπεσες! Πρέπει να ξαναγυρίσεις στα πρώτα έργα, να ξαναδείξεις τον πρώτο σου ζήλο, να αναθερμάνεις την πρώτη σου αγάπη για το Χριστό και την Αλήθεια Του. Χρειάζεται ανανεωμένο φρόνημα, γιατί η ρουτίνα μαραζώνει το θαυμασμό και βουλιάζει τον άνθρωπο στην καθημερινότητα. Πρέπει να γίνει επανεκκίνηση, αλλά χρειάζεται η ηρωική απόφαση να μετανοήσουμε. Μετάνοια είναι το τρίπτυχο: συντριβή στην καρδιά, ομολογία στο στόμα, διόρθωση στη ζωή. Όχι μόνο να κρατάμε την πίστη, αλλά να είμαστε ακέραιοι και στα βιώματά μας, τα αισθήματά μας και τα φρονήματά μας. «Εν τω νοί βελτιούμεθα ή αχρειούμεθα». Ανάλογα με τις επιλογές του νου μας γινόμαστε καλύτεροι ή καλύτεροι. Τα παθήματα από την κρίση να μας διδάξουν τούτο: Από το αγκυροβόλημα στα λιμάνια της υλικής σιγουριάς, να ανοιχθούμε ώριμοι και άγρυπνοι στο πέλαγος της ζωής για να φθάσουμε στον εύδιο λιμένα της Βασιλείας του Θεού.

Με δεδομένο ότι κρατάμε την αλήθεια και τη βιώνουμε εν μέσω κρίσης, φθάνουμε στο τρίτο  που ζητεί η Αποκάλυψη για  να σωθεί ο τόπος μας. Ιδού τι σημαντικό λέγει: «ο άγιος αγιασθήτω έτι και ο ρυπαρός ρυπαρευθήτω έτι»(Αποκ.22,11)=Ο άγιος ας αγιασθεί ακόμη περισσότερο και ο ρυπαρός ας γίνει περισσότερο ρυπαρός, αν του αρέσει. Ο καθένας είναι ελεύθερος να γίνει ό,τι θέλει και όπως θέλει, αλλά ο ένας σώζεται, ο άλλος κατακρίνεται. Ο αγωνιζόμενος και αγιαζόμενος πιστός δεν αρκείται στο λίγο και το μέτριο. Ανεβαίνει όλο και υψηλότερα, όλο και πιο κοντά στο σκοπό της ζωής που είναι ο αγιασμός. Όταν έτσι ζούμε, είμαστε ειρηνικοί, έχουμε προοπτική αιωνίας ζωής. Η αλήθεια του Θεού, η μετάνοια και ο αγιασμός δεν καταργούν τις κρίσεις, αλλά τις υπερβαίνουν, τις αντιμετωπίζουν, γιατί ο Χριστός μας καθιστά ανθρώπους δυνατούς. Γράφει ο Ιερός Χρυσόστομος: «όταν παραγγέλλεις πλοίο στο ναυπηγό, δεν του ζητάς να καταργήσει τις φουρτούνες αλλά να κάνει γερό το σκαρί, για να αντέξει τις φουρτούνες ή όταν παραγγέλλεις σπίτι στον οικοδόμο, δεν του ζητάς να σταματήσει τις πλημμύρες και τους ανέμους, αλλά να κάνει γερό το σπίτι,για να αντέχει». Επειδή γινόμαστε δυνατοί με τον ΔΥΝΑΤΟΝ, οποιαδήποτε δοκιμασία και αν έρθει, δεν λιποψυχούμε .  Δεν τρέμουμε οι Χριστιανοί. Πολύ περισσότερο δεν τρέμει ο Θεός. «Βέλη νηπίων» είναι οι αντίθεες ενέργειες των όποιων εξουσιών μπροστά στον Παντοδύναμό Κύριό μας, ο οποίος θα έρθει στη Δευτέρα Παρουσία μαζί με το μισθό.  Ο μισθός για τους πιστούς θα είναι ο Χριστός και ο μισθός για τον  Κύριό μας  θα είναι οι πιστοί. Αφού πιστεύουμε ότι αυτός είναι ο μισθός μας, δεν αξίζει να δώσουμε τα πάντα για να τον απολαύσουμε; Αγωνιζόμενοι δε να τηρούμε αυτά που ζητεί η Αποκάλυψη του Ιωάννου σώζουμε και την ψυχή μας και την πατρίδα μας.

Συμπέρασμα:

Από τον καθένα μας εξαρτάται ώστε να μην ειπωθεί ποτέ για την Ελλάδα μας η λέξη  «έπεσεν», αρκεί  να πράξει ο καθένας μας το καθήκον όπως το ορίζει ο λόγος του Θεού. Θα παλαίψουμε χωρίς ηττοπάθεια, γιατί  είμαστε με τον ΝΙΚΗΤΗ. Ο Χριστός «εξήλθε νικών και ίνα νικήση». Το Αρνίον νικά και μόνον αυτό. «Κύριε Ιησού Χριστέ, Παντοκράτορ και νικητά όλων των μαχών και πολέμων, το Αρνίον του Θεού -το πράον και ελεήμον- αξίωσε και εμάς -τους εδώ, τους εγγύς, τους μακράν Έλληνες- να γίνουμε όλα αρνία νικηφόρα. Και εμείς μεν να λάβουμε τον μισθό μας που είναι ο Χριστός, ο Χριστός δε να λάβει τον μισθόν που θα είμαστε εμείς και η Ελλάδα μας, η πολυαγαπημένη πατρίδα! ΑΜΗΝ»!!!

Ηλίας Γ. Σκόνδρας