Οι θεωρούντες την αγάπη ως ευαγγελικό πρόταγμα λοιδωρούνται από επισκοπικό και μη χείλη ως "αγαπούληδες". Η αξία της φυσικής ζωής υποτιμάται ως" γυμνή ζωή" έναντι μιας εσχατολογικής εξιδανίκευσης της. Η πρακτική των Λειτουργιών χωρίς κόσμο παρακάμπτει το μυστήριο του αδελφού. Ο αδελφός είναι περιττός' μπορώ να πάω στο Θεό μόνος μου. Η ελευθερία του προσώπου καταπατείται με πρακτικές "πνευματικής" τρομοκρατίας και εξονυχιστικούς ελέγχους και της παραμικρής λεπτομέρειας της ζωής των πιστών. Μερίδα του εκκλησιαστικού σώματος φλερτάρει ανοιχτά με την ακροδεξιά βία, τον ναζισμό, τη βίαιη συμπεριφορά έναντι ανθρώπων άλλων πεποιθήσεων και στάσεων ζωής.
Απειλές και κατάρες, προτροπές σε βίαιη συμπεριφορά έναντι άλλων ανθρώπων εκστομίσθηκαν δημόσια από χείλη ιερατικά (και μάλιστα εν μέσω λατρείας) και καμμιά επίσημη εκκλησιαστική αντίδραση δεν ήρθε.( Από το βιβλίο: "Σημειώσεις
από την ερημιά του Θεού" Εκδ. ΓΡΗΓΟΡΗ, σελ.283 π. Βασ. Χριστοδούλου)
Υάκινθος
1 σχόλιο:
Εξαιρετικό κείμενο!
Ευχαριστούμε.
Δημοσίευση σχολίου