.jpg)
''Θέλω νά πῶ καί δυό λόγια γιά τήν ἀμετανοησία, τήν ὁποία ἔχομε οἱ ἄνθρωποι οἱ σημερινοί. Δέν μετανοοῦμε, ἀλλά πορεύεται ἕκαστος κατά τό θέλημά του, κατά τή σκέψη του πού τρέχει πρός τήν ἁμαρτία ἀκατάσχετα. Ποῦ πᾶτε, Ἕλληνες; Γιατί δέν αἰσθανόμεθα τό βάρος τῆς ἁμαρτίας; Γι᾽ αὐτό τό βάρος τῆς ἁμαρτίας εἶναι πού ὁ Θεός ἀποστρέφει τό πρόσωπό Του ἀπό τούς Ἕλληνας αὐτή τήν ὥρα. Τά ἄλλα ἔθνη βαδίζουν τόν δρόμο τῆς ἀπώλειάς τους. Ἀλλά ὄχι κι ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες, νά βαδίσομε στόν δρόμο τῆς ἀπώλειας, πού μᾶς ἔχει ὁ Θεός ἔθνος δικό Του και ἐμεῖς τρέχομε ἀκατάσχετα στήν ἀπώλεια ἀπ᾽ τήν ἀμετανοησία μας. ’Εμεῖς ὅμως δέν μετανοοῦμε.
Εἴθε, χριστιανοί μου ἀδελφοί, νά μή μᾶς ἐγκαταλείψει ὁ Κύριος μέχρι τέλους. Νά μήν ἀποστρέψει τό πρόσωπον Αὐτοῦ καί στείλει τούς λύκους ἐδῶ μέσα καί μᾶς κατασπαράξουν. Ἐάν προσέξετε τά λόγια μου αὐτή τήν ὥρα καί συνετιστοῦμε κυβερνῶντες καί κυβερνώμενοι καί ἐπιστρέψουμε πρός Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν, θά σωθοῦμε, χριστιανοί μου ἀδελφοί. Θά σωθοῦμε! Σᾶς ὑπόσχομαι! Γιατί, ὄχι ἐγώ, τό λέει ὁ Κύριος: "Μόνο νόημα νά κάνετε ἐσεῖς πώς γυρίζετε πρός ἐμένα, θά γυρίσω δέκα βήματα πρός ἐσᾶς". Ναί, αὐτός εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Κυρίου. Αὐτά ἤθελα νά σᾶς πῶ καί εὔχομαι ὁ Θεός νά μᾶς δώσει μετάνοια ὅλων. Νά νεύσει ὁ Κύριος διά τῆς Θείας Δυνάμεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά συντρίψει τά εἴδωλα καί νά μᾶς σκεπάσει ὡς ἔθνος, νά ἀνταπεξέλθουμε. Διότι λύκοι βαρεῖς πολεμοῦν αὐτό τό ἔθνος, προσπαθοῦν νά μᾶς καταποντίσουν, νά μᾶς καταστρέψουν. Ἀλλά πιστεύω εἰς τόν Θεόν, τόν ἀληθινόν Θεόν, ὅτι δέν θά συμβεῖ τό τοιοῦτο. Πάλι μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ θά ἐπιπλεύσομε.''Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής
1 σχόλιο:
« Ἐάν προσέξετε τά λόγια μου αὐτή τήν ὥρα καί συνετιστοῦμε κυβερνῶντες καί κυβερνώμενοι καί ἐπιστρέψουμε πρός Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν, θά σωθοῦμε, χριστιανοί μου ἀδελφοί. Θά σωθοῦμε!»
Ἄραγε, πόσο πόνο θά ἔνοιωθε ἡ ἁγία του ψυχή σήμερα γιά αὐτά πού συνέβησαν στήν ἁγιοτόκο πατρίδα μας.
Μιά ὀρθόδοξη χώρα, ἡ κατ’ἐξοχήν φυλάττουσα ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ ἐπί δύο χιλιετηρίδες καί πλέον τἠν «ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἁγίοις» ἀμώμητον πίστιν, τήν Ἁγίαν Ὀρθοδοξίαν, ἔλαβε τήν αἴσχιστη πρωτιά καί προέβη «στὴ νομοθετικὴ ἐξίσωση τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογένειας μὲ νέες μορφὲς συμβίωσης, ποὺ ἀντιβαίνουν παντελῶς στοὺς φυσικοὺς ὅρους καὶ τοὺς ψυχοκοινωνικοὺς νόμους καὶ ἀσεβοῦν στὸν νόμο τοῦ Θεοῦ.
.....
Τὸ κακό, ἡ ἀπόλυτη ἐκτροπή, ἡ ἁμαρτία ἤδη ἐπικρατοῦν στὶς κοινωνίες μας καὶ πλέον ροκανίζουν ἀκόμη καὶ τὸ ὑπαρκτικὸ μέλλον μας. Αὐτὸ ποὺ ἔγινε πρὶν δέκα μέρες εἶναι ὅ,τι χειρότερο στὴ σύγχρονη ἱστορία. Καὶ οἱ συνέπειές του ἀνυπολόγιστες. Ἡ κοινωνία μας ἀλλάζει. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ταυτότητά της. Εἶναι σὰν νὰ βιώνουμε πάλι τὴν πτώση, σὰν νὰ θρηνοῦμε ὅπως ὁ Ἀδὰμ ἔξωθεν τοῦ Παραδείσου. «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου».»(Ἐγκύκλιος Σεβ.Μητρ. Μεσογαίας κ. Νικολάου).
Τί θλίψη καί τί ὀδύνη ἄραγε νά βιώνουν οἱ ψυχές ὅλων τῶν ἁγίων μας βλέποντας τόν ἠθικό αὐτό ξεπεσμό καί διασυρμό μας.
Μά τί λέω;
Ὅλος ὁ οὐράνιος κόσμος, οἱ οὐράνιες δυνάμεις, οἱ ὑπερκόσμιες ἱεραρχίες καί τάξεις τῶν ἀγγέλων, τά Σεραφίμ, τά Χερουβίμ, οἱ Θρόνοι, οἱ Κυριότητες, οἱ Δυνάμεις, οἱ Ἐξουσίες, οἱ Ἀρχές, οἱ Ἀρχάγγελοι καί οἱ Άγγελοι, ὅλοι θά ἔχουν καταληφθεῖ ἀπό ἄφατο θλίψη καί θά σκεπάζουν τά πρόσωπά τους μέ ἀποστροφή μή ἀντέχοντας στή θέα αὐτῆς τῆς ἀποστασίας.
Ἄν μπορούσαμε νά δοῦμε τό τί «χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι» (Λουκ. ιε΄7) μόνο τότε ἴσως νά ἀντιλαμβανόμασταν καί νά προσεγγίζαμε τό μέτρο τῆς ἀνείπωτης λύπης καί τό ὕψος τῶν ἀνεκλάλητων στεναγμῶν τους γιά αὐτή μας τήν πτώση.
Ἡ Παναγία Μητέρα μας, ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ Ἄχραντος Παρθένος, δέν παύει νά δέεται ἀκατάπαυστα στόν Υἱό της καί Θεό μας, ὅπως κατευνάσει τήν δικαία ὀργή Του «Ἑπάκουσον ὁ φύσει φιλάνθρωπος Θεός, τῆς μητρός σου Δέσποτα βοώσης ἐκτενῶς καί τούς σούς δούλους ἐκλύτρωσαι καταδίκης, εἰ δέ καί πίστιν οὐ κέκτηνται τήν τελείαν, ταύτην ὡς Θεός αὐτοῖς δώρησαι».
Εἴθε οἱ θερμές προσευχές τῶν ἁγίων μας καί οἱ δεήσεις τῆς Παναγίας Μητρός Του νά γίνουν δεκτές καί νά γίνει ἵλεως γιά αὐτό μας τό ἀνοσιούργημα.
Κι ἐμεῖς τί μέλει νά κάνουμε Ἕλληνες;
Θερμή προσευχή καί μετάνοια.
Καί εἴθε νά ἀνανήψουμε ἐν μετανοία γιά νά ἀξιωθοῦμε νά ἀκούσουμε τό «Χαρᾶς δοχεῖον ὦ Μῆτερ τῆ σῆ δεήσει καμφθείς, τήν ἄφεσιν πταισμάτων τοῖς ἀγνώμοσι τούτοις δίδωμι καί ἄφες τοῦ ἐκβοᾶν, ἀλλ’εἰπέ τούτοις παύσασθαι τοῦ ἁμαρτάνειν καί ἕλκειν με πρός ὀργήν, φύσει γάρ εὔσπλαχνος πέφυκα».
Ἄγιέ μου, μή μᾶς ξεχνᾶς στίς θεάρεστες προσευχές σου, ὥστε μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ νά ἐπιπλεύσομε.
Ἀμήν.
Θεόδωρος Σ.
Δημοσίευση σχολίου