Γήρας
Εκ νεότητός μου ο εχθρός με πειράζει
ταις ηδοναίς φλέγει με
ταις ηδοναίς φλέγει με
Άσε με πια∙ περάσανε τα χρόνια
τόσον καιρό να με πειράζεις δε βαρέθης;
ή μήπως ετοιμάζεσαι αιώνια
σώμα και την ψυχή μου να αλέθεις;
Άσε με πια∙ απ’ της νιότης μου τα χρόνια
στάθηκες δίπλα μου ακοίμητος με μια βουκέντρα
τώρα που στα μαλλιά μου ήρθαν χιόνια
κάνε στην άκρη άσε την ψυχή μου αφέντρα.
Άσε με πια∙ τις πιο πολλές νίκες εσύ της πήρες
τ’ αναγνωρίζω∙ άσε με πια να ησυχάσω
τώρα που στου θανάτου έφτασα τις θύρες
την τελευταία μάχη δεν το θέλω να την χάσω.
τόσον καιρό να με πειράζεις δε βαρέθης;
ή μήπως ετοιμάζεσαι αιώνια
σώμα και την ψυχή μου να αλέθεις;
Άσε με πια∙ απ’ της νιότης μου τα χρόνια
στάθηκες δίπλα μου ακοίμητος με μια βουκέντρα
τώρα που στα μαλλιά μου ήρθαν χιόνια
κάνε στην άκρη άσε την ψυχή μου αφέντρα.
Άσε με πια∙ τις πιο πολλές νίκες εσύ της πήρες
τ’ αναγνωρίζω∙ άσε με πια να ησυχάσω
τώρα που στου θανάτου έφτασα τις θύρες
την τελευταία μάχη δεν το θέλω να την χάσω.
Αλεξανδρεύς
13 σχόλια:
Υπέροχο...
Κι αν, λέω άν, αυτή την τελευταία χάρη που ζητάς δεν σ' αφήσει να την πάρεις, τότε τι γίνεται αγαπητέ Αλεξανδρέα;
Δύσκολα τα πράγματα έτσι;
Μα ποιος είπε ότι θα ήταν εύκολα;
Μόνο ο νους, αυτός ο "αλήτης" νους, αυτός είναι που τα κατασκευάζει όλα. Αυτός φταίει για όλα.
Ηττηθήκαμε αδελφέ, δυστυχώς...μείναμε από δυνάμεις.
Ας μείνει όμως κι ένας να το παλεύει έως τέλους.
Αυτό εύχομαι για σένα αδελφέ.
Keep going, που έλεγε και κάποιος φίλος...
Έχεις βάθος πνευματικό και αγωνιστικό το «Γήρας».
Ο αγώνας είναι μέχρι τέλους έντονος.
Ο εχθρός δεν γερνά πολεμά.
Όποιος φθάνει στην θύρα την τελευταία μάχη δεν την χάνει.
Θα έχει Σύμμαχο δυνατό και ισχυρό «Εξήλθε νικών και ίνα νικήση ».
Υπέροχο... Άψογο...
Η ποιητική σου παρέμβαση όπως πάντα είναι εξαιρετική. Χαίρω να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω τα ποιήματά σου διότι πάντα έχουν πολλά να πουν.
Σαν γεράσω -αν προλάβω- την ίδια αγωνία θα έχω και εγώ. Ως τώρα ζω προσδοκώντας την ελπίδα της νίκης.
Το κακό είναι ότι δεν βαριέται να κανει το "καθήκον" του ο πειρασμος, αλλα εμεις βαριομαστε αφόρητα και του δινουμε συνεχώς τόπο μεσας μας...
Αλεξανδρέα, το μήνυμα του ποιήματός σου είναι αδύνατον να μην το έχει αναλογισθεί κάθε ψυχή κι ας μην εχει φθάσει ακόμη στο γήρας...
Αναζητητής
Είναι εξαιρετικό…. Υπέροχο!!!!!!!!
Στα ποιήματα ο χώρος αυτός πρωτοπορεί. Προτείνω να μαζευτούν σε κάποιο χώρο οι συνεργάτες που γράφουν ποίηση για μια ποιητική βραδιά. Δεν έχει σημασία πόσοι θα έλθουν όμως όσοι έλθουν θα αγαπούν την ποίηση. Πάντα διαβάζω τα ποιήματα όλων των συνεργατών σου Αναστάσιε και είναι θεσπέσια.
Και μόνο η επιθυμία του να μην θέλουμε να χάσουμε την τελευταία μάχη, μας δίνει την ελπίδα ότι τελικά θα νικήσουμε....Εξαιρετικό ποίημα!Συγχαρητήρια για άλλη μια φορά...
Εξαιρετικό κείμενο ενθαρρυντικού προβληματισμού για τα παλαίσματα του αοράτου πολέμου της πρόσκαιρης ζωής προς την αιώνια Ζωή.
Με προβλημάτισες…..
Το γνωρίζω πως ως το τέλος θα υπάρχει ο αγώνας, όμως πολλές φορές επιθυμώ να το ξεχνώ.
Δεν γνωρίζω όμως αν θα έχω δυνάμεις για την τελευταία μάχη.
Με ενθουσίασε γιατί με έφερε προ των ευθυνών μου για μάχες ως το τέλος. Ο αγώνας θα τελειώσει μετά τον τελειωμό τον δικό μας τον επίγειο.
Αγαπητέ μου Αλεξανδρέα και για μένα που τα χρόνια περάσανε και οι δυνάμεις εγκαταλείπουν προσπαθώ αυτή την τελευταία μάχη να μην την χάσω. Προσπαθώ να παίρνω κουράγιο ώστε να μην αποκάμω. Το «Γήρας» σου με ενδυνάμωσε με ψυχικές δυνάμεις για αγώνα συνεχείας ως την τελική νίκη. Είσαι σπουδαίος!!!!
Δημοσίευση σχολίου