Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
Ετσι η έννοια της συνάντησης είναι κάτι το θεμελιακό στην προσευχή. Είναι το βασικό στοιχείο της αποκάλυψης, διότι η ίδια η αποκάλυψη είναι μία συνάντηση με τον Θεό που μας χαρίζει μια νέα θεώρηση του κόσμου.
Το καθετί είναι συνάντηση, όπως στην Αγία Γραφή έτσι και στη ζωή. Προσωπική μαζί και πανανθρώπινη, μοναδική και υποδειγματική. Και έχει πάντοτε δύο πόλους: συνάντηση με τον Θεό και εν Αυτώ με τη δημιουργία· μια συνάντηση με τον άνθρωπο μέσα στο εσώτατό του είναι, το ριζωμένο στη δημιουργική βούληση του Θεού, καθώς ο άνθρωπος προσπαθεί να ολοκληρωθεί μέχρι που ο Θεός θα είναι τα πάντα τοις πάσι.
Η συνάντηση είναι προσωπική, αφού ο καθένας μας πρέπει να τη βιώσει ο ίδιος προσωπικά χωρίς τη μεσολάβηση κανενός. Είναι δική μας, μα συγχρόνως έχει μια πανανθρώπινη σημασία, διότι υπερβαίνει το επιφανειακό και περιορισμένο εγώ μας.
Αυτή η συνάντηση είναι μοναδική διότι και για τον Θεό όπως και για το συνάνθρωπο ο καθένας μας, όταν το δούμε σωστά, είναι αναντικατάστατος και μοναδικός.
Κάθε όν γνωρίζει τον Θεό με το δικό του τρόπο. Καθένας μας γνωρίζει τον Θεό με έναν ιδιαίτερο τρόπο, τον οποίον κανένας άλλος δεν είναι σε θέση να ξέρει εκτός και αν του το πούμε. Και ταυτόχρονα επειδή η ανθρώπινη φύση είναι κοινή παντού, κάθε τέτοια συνάντηση επιβεβαιώνει τα παραπάνω. Είναι μια αποκάλυψη προς όλους αυτού που ο καθένας γνωρίζει χωριστά.
Το καθετί είναι συνάντηση, όπως στην Αγία Γραφή έτσι και στη ζωή. Προσωπική μαζί και πανανθρώπινη, μοναδική και υποδειγματική. Και έχει πάντοτε δύο πόλους: συνάντηση με τον Θεό και εν Αυτώ με τη δημιουργία· μια συνάντηση με τον άνθρωπο μέσα στο εσώτατό του είναι, το ριζωμένο στη δημιουργική βούληση του Θεού, καθώς ο άνθρωπος προσπαθεί να ολοκληρωθεί μέχρι που ο Θεός θα είναι τα πάντα τοις πάσι.
Η συνάντηση είναι προσωπική, αφού ο καθένας μας πρέπει να τη βιώσει ο ίδιος προσωπικά χωρίς τη μεσολάβηση κανενός. Είναι δική μας, μα συγχρόνως έχει μια πανανθρώπινη σημασία, διότι υπερβαίνει το επιφανειακό και περιορισμένο εγώ μας.
Αυτή η συνάντηση είναι μοναδική διότι και για τον Θεό όπως και για το συνάνθρωπο ο καθένας μας, όταν το δούμε σωστά, είναι αναντικατάστατος και μοναδικός.
Κάθε όν γνωρίζει τον Θεό με το δικό του τρόπο. Καθένας μας γνωρίζει τον Θεό με έναν ιδιαίτερο τρόπο, τον οποίον κανένας άλλος δεν είναι σε θέση να ξέρει εκτός και αν του το πούμε. Και ταυτόχρονα επειδή η ανθρώπινη φύση είναι κοινή παντού, κάθε τέτοια συνάντηση επιβεβαιώνει τα παραπάνω. Είναι μια αποκάλυψη προς όλους αυτού που ο καθένας γνωρίζει χωριστά.
Αντώνιος του Σουρόζ
2 σχόλια:
Αγαπητέ "Αναστάσιε" θα σας αναγνώριζα μόνο και μόνο από τα μάτια του blog...Μόνο που η φωτογραφία είναι παρμένη κάποια χρόνια πίσω?
Εστω...
Συγχαρητήρια για την καινούργια προσάθεια...Κάθε καλό...Απλά δεν έχω καταλάβαει το νόημα της ύπαρξης του δικού σας blog...
Ερώτηση:Την φωτογραφία που μου στείλατε με τον αυτάδελφό μου είναι διότι δεν την θέλατε άλλο να την βλέπετε ή θέλατε να την κοιτάω εγώ?
Πάντως όπως και να έχει πολύ σας ευχαριστώ, άλλωστε τις έχω όλες αυτές τις φωτο από εκείνη την κατασκηνωτική χρονιά...Αν θυμάμαι καλά ήταν η τρίτη συνεχόμενη κατασκηνωτική περίοδο που εκτελούσα και χάρην εσάς ήρθα , παρόλο την κούραση...Δεν μετανιώνω...Ηταν τέλεια(όπως πάντα άλλωστε)
Με τιμή Ο Βοηθός Αρχηγού!!!
Η αγάπη μου προς το πρόσωπο σου παραμένει αμείωτη, από τότε που έγινες «βοηθός» μου στην Κατασκήνωση του «Αλυσσού».
Η μεταξύ μας ψυχρότητα -των τελευταίων ετών- με πληγώνει αφάνταστα.
Η ευγνωμοσύνη μου διότι έκανες πραγματικά «θυσία», να έλθεις να με βοηθήσεις εκείνη την συγκεκριμένη «τρίτη» κατασκηνωτική περίοδο στον «Αλλυσσό», είναι διακηρυγμένη. Είχαν προηγηθεί και για τους δυο μας το 1999 δύο περίοδοι στην «Άγκυρα», και όταν σε παρακάλεσα να με συνοδεύσεις το έκανες με χαρά.
Ούτε και εγώ έχω καταλάβει το νόημα του συγκεκριμένου blog το δήλωσα και στην αρχή πως «η συνέχεια του ταξιδιού, μου είναι άγνωστη», κάποιο μεσημέρι χωρίς πολύ σκέψη το ξεκίνησα. Στην ζωή μου έχω κάνει πολλά λάθη, μπορεί να είναι και αυτό μέσα σε αυτά. Το μέλλον θα δείξει την πορεία του.
Τώρα σχετικά με την φωτογραφία. Κάποιο μεσημεράκι έριχνα μια ματιά σε παλιές φωτογραφίες. Από τις κατασκηνώσεις δυστυχώς έχω ελάχιστες, τότε δεν μου άρεσαν, τώρα τις νοσταλγώ. Με επισκέφθηκε ο αδελφός σου, και μέσα σε όλες είδα πως είχα αρκετά αντίτυπα από τις φωτογραφίες εκείνης την περιόδου. Και επειδή αυτή την είχα εις τριπλούν του την έδωσα.
Θα θυμάσαι, ότι αυτή η κατασκηνωτική περίοδος ήταν η απαρχή για ένα νέο ξεκίνημα στον «Αλυσσό». Προσδοκούσα πολλά σε αυτή την περίοδο, πίστευα ότι θα ξαναγεννιόντουσαν οι ένδοξες μέρες του «Αλυσσού», γι’ αυτό τράβηξα και εγώ μερικές φωτογραφίες, μάλλον για πρώτη φορά. Όμως ενώ η αρχή έγινε με «θυσίες», δεν υπήρξε η συνέχεια που επιθυμούσαμε.
Αυτές τις φωτογραφίες τις φύλαξα διότι για μένα σηματοδότησαν το τέλος της δικής μου παρουσίας στον «Αλισσό» που αγάπησα. Ως εκ τούτου και αυτή η φωτογραφία είναι ένα κομμάτι των αναμνήσεων της κατασκηνωτικής μου ζωής.
Με αγάπη, Α.
Δημοσίευση σχολίου