Eκ του Συνοδικού της Ζ' Οικουμενικής ΣυνόδουΟι Προφήται ως είδον, οι Απόστολοι ως εδίδαξαν, η Εκκλησία ως παρέλαβεν, οι Διδάσκαλοι ως εδογμάτισαν, η Οικουμένη ως συμπεφώνηκεν, η χάρις ως έλαμψεν, η αλήθεια ως αποδέδεικται, το ψεύδος ως απελήλαται, η σοφία ως επαρρησιάσατο, ο Χριστός ως εβράβευσεν, ούτω φρονούμεν, ούτω λαλούμεν, ούτω κηρύσσομεν Χριστόν τον αληθινόν Θεόν ημών, καί τους Αυτού Αγίους εν λόγοις τιμώντες, εν συγγραφαίς, εν νοήμασιν, εν θυσίαις, εν Ναοίς, εν Εικονίσμασι, τον μεν ως Θεόν και Δεσπότην προσκυνούντες και σέβοντες, τους δε διο τον κοινόν Δεσπότην ως Αυτού γνησίους θεράποντας τιμώντες και την κατά σχέσιν προσκύνησιν απονέμονες. Αύτη η πίστις των Αποστόλων, αυτη η πίστις των Πατέρων, αύτη η πίστις των Ορθοδόξων, αύτη η πίστις την Οικουμένην εστήριξεν. Επί τούτοις τους της ευσεβείας Κήρυκας αδελφικώς τε καί πατροποθήτως εις δόξαν και τιμήν της ευσεβείας, υπέρ ης αγωνίσαντο, ανευφημούμεν και λέγομεν. Των της Ορθοδοξίας προμάχων ευσεβών Βασιλέων, αγιωτάτων Πατριαρχών, Αρχιερέων, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ομολογητών, Αιωνία η μνήμη.
4 σχόλια:
"ΟΥΚ ΑΡΝΗΣΟΜΕΘΑ ΣΕ ΦΙΛΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
ΟΥ ΨΕΥΣΟΜΕΘΑ ΣΕ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΟ ΣΕΒΑΣ
ΕΝ ΣΟΙ ΕΓΕΝΝΗΘΗΜΕΝ
ΕΝ ΣΟΙ ΖΩΜΕΝ
ΕΝ ΣΟΙ ΚΟΙΜΗΘΗΣΟΜΕΘΑ
ΕΙ ΔΕ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΕΙ ΚΑΙΡΟΣ, ΚΑΙ ΜΥΡΙΑΚΙΣ ΥΠΕΡ ΣΟΥ ΤΕΘΝΗΞΟΜΕΘΑ"
Η Ορθοδοξία ως Θεοσύστατος Οργανισμός, δεν αποτελεί απλά μία ακόμα «εκκλησία», αλλά την «Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» του Χριστού μας, για την Οποία ο Ίδιος Προεφήτευσε ότι «πύλαι Άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ’ αυτής»
Πατριαρχεία
Τα ορθόδοξα πατριαρχεία είναι εννέα: το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και τα Πατριαρχεία Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων, Ρωσίας, Σερβίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας και Γεωργίας.
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ: Η δικαιοδοσία του εκτείνεται από την Κωνσταντινούπολη, όπου είναι η έδρα του, ως τα πέρατα του κόσμου. Εκτός από τις πέντε «περιφέρειες» της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως, έχει δικαιοδοσία:
α) Στις τέσσερις εντός Τουρκίας επαρχίες του θρόνου. Δηλαδή: Χαλκηδόνος, Ίμβρου και Τενέδου, Πριγκηπονήσων και Δέρκων.
β) Στη Μοναστική Πολιτεία του Αγίου Όρους.
γ) Στις οκτώ επαρχίες της Κρήτης.
δ) Στις 4 επαρχίες της Δωδεκανήσου.
ε) Στις 14 επαρχίες της ορθόδοξης διασποράς. Δηλαδή Αμερικής, Αυστραλίας, Θυατείρων και Μ. Βρετανίας, Γαλλίας και εξαρχίας πάσης Ιβηρίας, Γερμανίας και εξαρχίας Κεντρώας Ευρώπης, Αυστρίας και εξαρχίας Ουγγαρίας, Βελγίου και εξαρχίας Κάτω Χωρών, Σουηδίας και πάσης Σκανδιναβίας, Ν. Ζηλανδίας, Ελβετίας και εξαρχίας Ευρώπης, Ιταλίας, Καναδά, Νοτίου Αμερικής, Κεντρώας Αμερικής, Χονγκ-Κονγκ και Άπω Ανατολής.
στ) Στις 35 επαρχίες των λεγομένων Νέων Χωρών της Ελλάδος, οι οποίες παραχωρήθηκαν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο επιτροπικώς.
Στο Οικουμενικό Πατριαρχείο αναφέρονται και οι αυτόνομες Εκκλησίες Φιλανδίας, Εσθονίας και Λετονίας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ: Είναι το δεύτερο κατά την Εκκλησιαστική Τάξη Πατριαρχείο και έχει τις εξής μητροπόλεις: Μέμφιδος με έδρα το Κάιρο, Λεοντοπόλεως με έδρα την Ισμαηλία Αιγύπτου, Πηλουσίου (Πορτ Σάιντ), Αξώμης (Τύνιδα), Ζιμπάμπουε (Χαράρε), Καμπάλας (στην Ουγκάντα), Κένυας και Ειρηνουπόλεως (Ναϊρόμπι), Ιωαννουπόλεως και Πρετόριας (Γιοχάνεσπουργκ), Ακρωτηρίου Καλής Ελπίδος (Κέιπ Τάουν), Χαρτούμ (Σουδάν), Ερμουπόλεως (Τάντα Αιγύπτου), Νταρ Ες Σαλαάμ (Νταρ Ες Σαλαάμ), Καμερούν (Γιαουντέ) και περιλαμβάνει 12 ανεξάρτητα κράτη Κεντρικής και Δυτικής Αφρικής, Κεντρώας Αφρικής (Κινσάσα Κονγκό).
Επίσης υπάρχουν και πέντε επισκοπές: Μαδαγασκάρης, Νιγηρίας, Γκάνας, Μπουκόμπα και Ζάμπιας.
ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ: Περιλαμβάνει 23 επαρχίες από τις οποίες 6 στη Συρία, 6 στο Λίβανο, 3 στην Τουρκία, 1 στην Αραβία, 5 στην Αμερική, μία στην Αυστραλία και μία στην Ευρώπη.
Οι μητροπόλεις είναι:
Ιερά Αρχιεπισκοπή (έδρα Δαμασκός), Βέροιας (Χαλεπίου) και Αλεξανδρέττας, Βόστρων (Πετρώα Αραβία), Εμμέσης (Χομς) Επιφανείας (Χάμα, Συρία), Λαοδικείας.
Στον Λίβανο: Βηρυττού, Βύβλου και Βοτρύων (Λίβανος), Ηλιουπόλεως (Ζάχλε, Συρία), Τριπόλεως και Χώρας, Τύρου και Σιδώνος, Αρκαδίας.
Στην Τουρκία: Αμίδης (Ντιαρμπακίρ), Θεοδοσιουπόλεως (Ερζερούμ), Ταρσού και Αδάνων.
Στην Αραβία η μητρόπολη Βαγδάτης και Κουβέιτ.
Στον υπόλοιπο κόσμο επαρχίες του Πατριαρχείου Αντιοχείας: Σαν Πάολο Βραζιλίας, Βορ. Αμερικής, Μπουένος Άϊρες, Μεξικού, Σαντιάγκο (Χιλή), Αυστραλίας, Δυτικής και Κεντρώας Ευρώπης (Παρίσι).
ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ: Έχει εν ενεργεία τις εξής μητροπόλεις: Πτολεμάΐδος (Ακρα), Ναζαρέτ, Φιλαδέλφειας (Αμμάν Ιορδανίας). Διαθέτει πατριαρχικές επιτροπείες ακόμη και στην Αμερική, καθώς και ναούς και προσκυνήματα στο Ισραήλ, την Αμερική και την Ελλάδα. Στην περιφέρειά του βρίσκεται η Μονή Σινά, με αντιπροσωπείες στην Αίγυπτο, την Ελλάδα, την Κύπρο, τον Λίβανο και την Τουρκία.
ΜΟΣΧΑΣ: Περιλαμβάνει 82 μητροπόλεις στη Pcooia, 38 στην Ουκρανία, 10 στη Λευκορωσία και επισκοπές στην Αυστρία, την Αργεντινή, το Βέλγιο, τη Μ. Βρετανία, τη Γερμανία, το Καζακστάν, το Αζερμπαϊτζάν, τον Καναδά, τη Λετονία, τη Λιθουανία, στη Μολδαβία, στις ΗΠΑ, στο Ουζμπεκιστάν, τη Γαλλία, Εσθονία, Ιαπωνία.
ΣΕΡΒΙΑΣ: Περιλαμβάνει 36 μητροπόλεις ή επισκοπές.
ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ: Περιλαμβάνει 41 μητροπόλεις ή επισκοπές. Η Ρουμανία έχει 22 επαρχίες, 8.400 ενορίες, 3.400 υποενορίες, 9.400 ιερείς και διακόνους και στις 324 μονές και σκήτες ζουν περίπου 4.100 μοναχοί.
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ: Περιλαμβάνει 15 μητροπόλεις στη Βουλγαρία και στον υπόλοιπο κόσμο. Διαθέτει συνολικά 4.720 ναούς, 600 παρεκκλήσια, 250 μοναχούς και 1.545 εφημέριους.
ΓΕΩΡΓΙΑΣ: Περιλαμβάνει 36 μητροπόλεις ή επισκοπές με 486 ναούς, 1.004 εφημέριους και 65 μοναστήρια.
Εκκλησίες
ΕΛΛΑΔΟΣ: Η Εκκλησία της Ελλάδος περιλαμβάνει 81 μητροπόλεις. Έχει 8.515 ιερείς, 7.945 ενοριακούς ναούς, ανδρικά μοναστήρια 216, γυναικεία 259 και 66 ησυχαστήρια, καθώς και 1.041 μοναχούς και 2.500 μοναχές.
ΚΥΠΡΟΥ: Εκτός της Αρχιεπισκοπής, διαθέτει 5 μητροπόλεις: Πάφου, Κιτίου, Κηρύνειας, Λεμεσού, Μόρφου.
ΠΟΛΩΝΙΑΣ: Περιλαμβάνει έξι επισκοπές ή μητροπόλεις, έχει 263 ενορίες, στις οποίες υπηρετούν 330 εφημέριοι, 4 ανδρικά μοναστήρια και τρία γυναικεία, ενώ ο αριθμός των πιστών είναι περίπου 600.000.
ΑΛΒΑΝΙΑΣ: Εκτός από την Αρχιεπισκοπή Τιράνων, στη δύναμη της ανήκουν οι μητροπόλεις Κορυτσάς, Βερατίου και Αργυροκάστρου. Στη «δύναμη» της έχει 130 ιερείς και δύο μοναστήρια με επτά μοναχούς.
ΤΣΕΧΙΑΣ-ΣΛΟΒΑΚΙΑΣ: Περιλαμβάνει εκτός από την Αρχιεπισκοπή Πράγας, μία ακόμη επισκοπή στην Τσεχία και δύο στη Σλοβακία. Επίσης 4 μονές.
Η Ζ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ Συνεκλήθη κατά το έτος 787 στη Νίκαια της Βιθυνία από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΣΤ’ 9780-797) και την μητέρα του Ειρήνη την Αθηναία, προς καταπολέμηση της αίρεσης της Εικονομαχίας. Αρχικά είχε συγκληθεί στις 17 Αυγούστου 786, στο ναό των αγίων Αποστόλων στην ΚΠολη, αλλά σημαδεύθηκε με ταραχές και αναβλήθηκε. Τελικά άρχισε τις εργασίες την 24η Σεπτεμβρίου 787 με πρόεδρο τον Ταράσιο ΚΠόλεως. Πραγματοποιήθηκαν επτά συνεδρίες. Ειδικότερα η Σύνοδος: α) ασχολήθηκε με το ζήτημα των εικονομάχων επισκόπων, οι οποίοι εκδήλωσαν μετάνοια. β) Καταδίκασε την εικονομαχική σύνοδο της Ιερείας του έτους 754. γ) Αναθεμάτισε τους αμετανόητους εικονομάχους επισκόπους και όλους τους ομόφρονες εικονομάχους. δ) αποκατέστησε τη μνήμη των κατακριθέντων Γερμανού Κπόλεως, Γεωργίου Κυπρίου και Ιωάννου Δαμασκηνού. ε) Διατύπωσε όρο πίστεως, στον οποίο περιλαμβάνεται η ορθόδοξη διδασκαλία περί τιμητικής προσκύνησης των εικόνων. στ) Εξέδωσε 22 κανόνες.
Έλαβαν μέρος, κατά την παράδοση, 367 «πατέρες» Ο αριθμός αυτός δεν σημειώνεται στα πρακτικά, αλλά πρέπει να θεωρηθεί σχεδόν βέβαιος διότι τα μέλη που αναγράφονται στους σωζόμενους καταλόγους ανέχονται περίπου στον αριθμό αυτό. Βέβαια, με τον όρο «πατέρες» νοούνται όχι μόνο οι επίσκοποι, αλλά και οι πρεσβύτεροι (ιερείς) οι οποίοι εκπροσώπησαν τα υπόλοιπα πατριαρχεία, όπως και οι λοιποί πρεσβύτεροι, διάκονοι και μοναχοί που παρίσταντο στη σύνοδο.
Με το πέρας των εργασιών της Ζ’ Οικ. Συνόδου έληξε η πρώτη φάση της Εικονομαχίας. Η έριδα αυτή ήταν πολύ σημαντική διότι ο πόλεμος κατά των εικόνων δεν ήταν η κατάργηση ενός θεσμού της Εκκλησίας, που είχε δευτερεύουσα σημασία. Αμφισβητούσε ζωτικά θέματα πίστης και ζωής της Εκκλησίας. Μελετώντας κάποιος το ιστορικό πλαίσιο της εποχής, διαπιστώνει ότι όλες οι αιρετικές- (παρα)θρησκευτικές- πολιτικές ομάδες και τάσεις, παρά τη διαφορετικότητα της προέλευσης και των αντιλήψεων τους σε άλλα θέματα, είχαν ως κοινό παρονομαστή το ζήτημα της κατάργησης των εικόνων προκειμένου να πλήξουν την Εκκλησία. Με την εικονομαχική πρόκληση, οι έγκριτοι Πατέρες της Ζ’ Οικ. Συνόδου κατέφευγαν και αντλούσαν επιχειρήματα από τη θεία αποκάλυψη, από την ιστορική πορεία της Εκκλησίας και τα πατερικά έργα, αποδεικνύοντας ότι η εικόνα δεν αποτελεί κενοφωνία ή νεωτερισμό, αλλά αρχαίο θεσμό μέσα στη ζωή της Εκκλησίας.
Δημοσίευση σχολίου