5.Ω! άβυσσοι αβόλιστες
της Θείας Δικαιοσύνης!
Ω! κρίματα ανεξερεύνητα
της Θείας παντοδυναμίας!
χτυπάς και θεραπεύεις χτυπώντας!
θεραπεύεις με το έλεός Σου
χτυπώντας με την αγάπη Σου
τον αχάριστο υβριστή Σου!
όλοι οι βαβυλώνιοι πόθοι
και οι συβαριτικές επιθυμίες
επολιόρκησαν και εκυρίευσαν την ψυχή μου.
Η καρδιά και “τα μέλη μου
τα επί της γης” εσκίρτησαν
και εστρηνίασαν λυσσωδώς.
Αυτά τα μέλη χτυπάς
με πόνους και μαρτύρια
αυτή την στρηνιώσα καρδιά
και την ηδυπαθή σάρκα
μαστιγώνεις με νόσους,
μήπως και εγκαταλείψουν
την σκλαβιά της βαβυλώνος
και επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ
και αναστήσεις “την σκηνή Δαβίδ
την πεπτωκυίαν”.
3 σχόλια:
Μου θύμισε λίγο του «δώσε αίμα για να λάβεις Πνεύμα». Όμως οι περισσότεροι είμαστε του «σαλονιού» και ο παραμικρός πόνος μας κάνει να αγανακτούμε ενάντια στο Θεό.
Από κάπου τα αντιγράφεις εσυ, δεν μπορεί.
Αυτή η αμφιβολία τι να κρύβει άραγε; θα μπορούσα να πω μικροψυχία. Όμως θα πω το «άστους να λένε!!»
Δημοσίευση σχολίου