Σάββατο 4 Ιουλίου 2009

Βροχή - ΙΡΙΣ


Βροχή

Μελαγχολικά βιολιά χτυπούν κρυστάλλινες νότες
σαν άγγελοι που τραγουδούν στο πρώτο φως.
Παρέα με τα κυπαρίσσια στα νεκροταφεία
στέλνουν ψυχές να τις φυλάει ο ουρανός.

Πάνω στα γκρίζα σύννεφα
κοιμούνται μουρμουρίζοντας οι ζωντανές μουσικές
και οι ψυχές λικνίζονται στο τέμπο τους
δημιουργώντας στα μάτια μας εικόνες μαγικές.

Κι όταν πέφτει από ψηλά η βροχή
οι ήχοι σού ακούγονται σαν θεία μελωδία.
Είναι οι ίδιες εκείνες μουσικές
που ζυμώνονται με των ψυχών την αιώνια σοφία.

Κι όταν πέφτει από ψηλά η βροχή
σε μια πανδαισία από πρισματικές σταγόνες,
πέφτουν κι οι σιωπηλές ψυχές
φωτογραφίζοντας ανθρώπινες εικόνες
για να νιώσουν τη ζωή ακόμα μια φορά.

Ξέρουν πως πάλι πίσω θα γυρίσουν
απ’ το δρόμο της θάλασσας
και της εξάτμισης το γρήγορο στροβιλισμό.
Αλλά τα πάντα στον κόσμο θα χαρίσουν
για ν’ ανεβούν γεμάτες ψηλά στον ουρανό.
ΙΡΙΣ

20 σχόλια:

Αναστάσιος είπε...

Καλωσόρισες στην παρέα μας Ίρις.

Ανώνυμος είπε...

Πάρα πολύ ωραίο Ιρις. Συγχαρητήρια. Καλως ήρθες στην μεγάλη παρέα αυτού του μπλογκ.
Βλέπω Αναστάσιε, οι συνεργασίες σου αυξάνονται και είναι και προσεγμένες. Ευχαριστούμε...
Ίρις περιμένουμε και άλλα...

Ανώνυμος είπε...

Αναστάσιε από ποιήματα πας καλά. Δεν μπορώ να καταλάβω πως και έχεις τραβήξει εδώ όσους έχουν τάλαντο ποιητικό. Αν υπήρχε βραβείο αναδείξεως και προβολής ποιητών τότε κάποιο σίγουρα θα το έπαιρνες. Ίρις γράφεις ωραία. Συνέχισε…

Ανώνυμος είπε...

Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω πως όλοι έχουν γίνει ποιητές!!!
Αυξάνονται αυτοί που έχουν πέσει σε πλάνη.
Ολοι γίναμε ποιητές.
Κάποτε λέγανε αν στον δρόμο φωνάξεις κ.Διευθυντά θα γύρναγαν όλοι και θα σου έλεγαν: Σε μένα μιλάτε?
Τώρα αν φωνάξεις στον δρόμο κ.ποιητά τότε όλοι εσείς θα γυρίζατε και θα λέγατε: Παρακαλώ, τι θέλετε???
Ας είναι.
Αφού όμως το έγραψε το ποίημα ο αγαπητός υποψήφιος ποιητής περιμένουμε τον γδμ να μας το αναλύσει από την δική του σκοπιά.
νς

Ανώνυμος είπε...

ΙΡΙΣ ήσουν η ευχάριστη έκπληξη σήμερα σε αυτό τον χώρο. Παρακολουθώ με προσοχή όλους όσους γράφουν εδώ ποίηση. Χάρηκα διότι μάλλον είσαι η πρώτη γυναίκα που γράφει ποίημα εδώ. Οπότε ελπίζω να γίνει μια καλή αρχή.
Μαίρη

Unknown είπε...

δύσκολο και επικίνδυνο πράγμα η τέχνη.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό με υπέροχες εικόνες και συνταιριασμένες υπέροχα λέξεις. Μου άρεσε αρκετά. Περιμένω και εγώ συνέχεια όταν έχεις έμπνευση.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή Ίρις,
κάθε αρχή και δύσκολη.
Δεν αμφισβητεί κανείς τα πλεονεκτήματα του ποιήματός σου όπως εντυπωσιακές εικόνες, γλωσσικός πλούτος και μια ενδιαφέρουσα ποιητική σύλληψη (βροχή-ψυχή). Ωστόσο η σύνδεση παραμένει ασαφής και εν μέρει ημιτελής και ιδεολογικά προβληματική αφού υφέρπει μια έννοια ανακύκλωσης της ψυχής παρόμοιας με τον κύκλο του νερού (ή μήπως κατάλαβα λάθος;)
Στιχουργικά, επίτρεψέ μου να σου θυμίσω ότι ο ελεύθερος στίχος δεν αποτελεί άλλοθι για μια απλή ανεπεξέργαστη καταγραφή των σκεψεών μας αλλά ένα στοίχημα ώστε παρόλο τον ελεύθερο στίχο το κείμενο να χαρακτηρίζεται ως ποίημα. Στον τομέα αυτό νομίζω ότι το έργο σου χρειάζεται περισσότερη επεξεργασία.
Μην τα παρατήσεις. Δούλεψε περισσότερο.

Ανώνυμος είπε...

Ίρις δεν σε γνωρίζω όμως με ικανοποίησε το ποίημά σου.

Ανώνυμος είπε...

Έχει εναλλαγή πολλών εικόνων και σκέψεων. Μου άρεσε…

Ανώνυμος είπε...

η πιό δύσκολη μορφή τέχνης ειναι η ποίηση.Τουλάχιστον αυτό τό ποιημα δέν προσπαθουσε νά μεταδόσει ένα συγκεκριμένο ιδεολόγημα.Αλλά οι λέξεις δέν έχουν τήν θέση πού αρμόζει στην ποίηση
Λινα

Ανώνυμος είπε...

Τι θέλει να πει η ποιήτρια των 10:39; μπορεί να μας το εξηγήσει; γιατί κάπως μας μπέρδεψε...

Ανώνυμος είπε...

Ti ευγενές σχόλιο!!
η ποιήτρια

Ανώνυμος είπε...

το "τι" δε θέλει τόνο στο μονοτονικό ακόμα κι όταν είναι ερωτηματικό!!!
ο δάσκαλος

Ανώνυμος είπε...

τί δάσκαλος!!

Ανώνυμος είπε...

Τελικά δεν μας απάντησες "ποιήτρια". Μας μπερδεύεις ακόμα περισσότερο...
ο ευγενής

Ανώνυμος είπε...

Ti κακία!

Ανώνυμος είπε...

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν είχα κάνει κάποιο σχόλιο στα σχόλιά σας μέχρι τώρα. Οφείλω πάντως, να σας ευχαριστήσω όλους για τις ευγενικές παρατηρήσεις και συμβουλές σας. Ευπρόσδεκτη πάσης φύσεως κριτική, καθώς ακόμα μαθαίνω!!
Για το σχόλιο των 11:13 της 6ης Ιουλίου, έχω να διευκρινήσω, ότι δεν είδα το ταξίδι της ψυχής σαν ανακύκλωση, αλλά σαν ένα τρόπο να κοιτάξουν στοργικά και να βρεθούν κοντά μας (σαν παρηγοριά) εκείνοι που έχουν φύγει.
Ευχαριστώ και πάλι,
ΙΡΙΣ

Ανώνυμος είπε...

Ίρις εκτός των άλλων διαθέτης και ευγένεια ψυχής. Αυτό δείχνει και το ποίημα σου. οι διευκρίνησή σου με ικανοποίησε.

Ανώνυμος είπε...

καλά ρε παιδιά
εγώ έγραψα το σχόλιο των 11:13, αυτός που ικανοποιήθηκε ποιος είναι; Τώρα κλέβουμε και σχόλια;
ευχαριστώ
ΥΓ Ίρις σόρρυ αλλά δεν κατάλαβα ούτε την εξήγηση. Ίσως φταίω εγώ
Πάντως σε ευχαριστώ
ο τύπος των 11:13