Πανάρχαιο και ακατάλυτο "έθος"

“Είναι πανάρχαιο και ακατάλυτο “έθος” του τόπου µας οι πνευµατικές φυσιογνωµίες, γενικά οι άνθρωπoι µε αξία, να χρυπιούνται αλύπητα, συχνά µε βαναυσότητα και κάποτε µε χυδαιότητα. Ο οστρακισµός, η λοιδορία, το κώνειο είναι επινοήσεις και έννοιες ελληνικές. Ακόµη και ο λίβελος, λέξη λατινική, εδώ έκανε θραύση παρά στην Ρώµη κι εξακολουθεί µέχρι σήµερα να πλήττη την αξία και την µεγαλοσύνη. Το κώνειον, που θανάτωσε στα βαθιά γηρατειά τους τον Σωκράτη και τον Φωκίωνα, το ήπιαν έκτοτε, έστω µε έννοια µεταφορική, πάρα πολλοί Έλληνες µε αξία. Ο οστρακισµός, από τους πιο γνωστούς θεσμούς της Αθήνας του πέµπτου αιώνα, δεν σταµάτησε στον Αριστείδη, στον Θεµιστοκλή ή στον Θουκιδίδη, αλλά ισχύει ως τις ηµέρες µας. Όλοι, ή σχεδόν όλοι, οι πραγµατικά µεγάλοι και Άξιoι Έλληνες - συγγραφείς, ποιητές, πολιτικοί, επιστήµονες, καλλιτέχνες, αγωνιστές - έλαβαν, όσο ζούσαν, ως ανταµοιβή για όσα καλά και χρήσιµα πρόσφεραν στον τόπο, το πικρό ποτήρι της αχαριστίας, που όταν δεν εκφραζόταν µε δολοφονικές απόπειρες, διώξεις, µπουντρούµια φυλακών και εξορίες, “περιοριζόταν” σε συκοφαντίες, εξευτελισµούς, βαναυσότητες, µικρόψυχες κριτικές. Ορισµένοι µάλιστα ως και πρόσφατα ακόµα υβρίσθηκαν και νεκροί. .. ”.