Η πρώτη Εκκλησία απλά δε γνωρίζει σημείο ή κριτήριο για τα μέλη της άλλο, από τη μετοχή στο μυστήριο. Ο αφορισμός από την Εκκλησία οριοθετείτε με τον αφορισμό από την ευχαριστιακή σύναξη, μέσα στην οποία η Εκκλησία εκπληρώνει και αποκαλύπτει εαυτήν ως Σώμα Χριστού. Η κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού είναι η άμεση συνέπεια του βαπτίσματος: του μυστηρίου της εισόδου μας στην Εκκλησία, όπου δεν τίθενται πλέον άλλοι “όροι” για τη μετοχή μας. Το μέλος της Εκκλησίας είναι το πρόσωπο που, μέσα από τα μυστήρια, βρίσκεται σε κοινωνία με αυτήν. Αυτή η κατανόηση της κοινωνίας ως το πλήρωμα της μετοχής στην Εκκλησία μπορεί να χαρακτηριστεί εκκλησιολογική. Και παρ’ όλο που αργότερα συσκοτίστηκε ή έγινε πολύπλοκη, δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ. Παραμένει πάντοτε το ουσιαστικό μέρος της παράδοσης.
2 σχόλια:
Ο Σμέμαν είναι σπουδαίος στην σκέψη του. Μακάρι να διάβαζαν τα έργα του όχι μόνο εμείς αλλά και οι κληρικοί. Οι περισσότεροι μας αποκόπτουν (αφορίζουν) από την Θεία κοινωνία χωρίς λόγο. Θα έπρεπε να γίνει σεμινάριο εξομολόγων από την Ιερά Σύνοδο. Ο κάθε ιερέας έχει το δικό του «νόμο του Θεού».
Μαίρη
Κάθε ομιλία του αποπνέει άρωμα ορθοδοξίας.
Δημοσίευση σχολίου