ΨΩΜΙ αντί ΣΕΞ
Θα διαβάσατε φαντάζομαι την τελευταία είδηση που έκανε το γύρο του κόσμου αυτές τις ημέρες. Ανθρωπιστικές οργανώσεις ύψωσαν φωνή διαμαρτυρίας για το νόμο που πέρασε, στα κρυφά σχεδόν, από την Βουλή του Αφγανιστάν σύμφωνα με τον οποίο ο σύζυγος έχει δικαίωμα να αρνηθεί τη σίτηση της συζύγου που του αρνείται τις συζυγικές σχέσεις.
Ψωμί αντί σεξ λοιπόν.
Ή ίσως σεξ αντί ψωμιού.
Πανάρχαια η ανταλλαγή σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα. Η ωμή ωστόσο θέσπισή της σε νομοθέτημα όσο να 'ναι εξεγείρει ακόμα κάποια αντίδραση στον “πολιτισμένο” κόσμο.
Κάποτε η Λυσιστράτη πρότεινε στις γυναίκες της Αθήνας την αποχή από τα συζυγικά τους καθήκοντα προκειμένου να εξαναγκάσουν τους άνδρες τους να σταματήσουν τους μακροχρόνιους πολέμους. Αν δε, δε με απατά η μνήμη μου και μεταξύ “Θεών” του Δωδεκαθέου εξακολουθούσε να υπάρχει ως όπλο η ερωτική αποχή.
Στην χριστιανική μας εποχή και κοινωνία μοιάζει να έχει λυθεί το θέμα μέσα από τη διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου: η σεξουαλική επιθυμία του ενός από τους δύο συζύγους λειτουργεί ως ηθική υποχρέωση για τον άλλο. Κάθε αποχή πρέπει να αποφασιστεί από κοινού και πάντως προσωρινά.
Ωστόσο επιτρέψτε μου να πω, πως ό,τι θέσπισαν με νόμο οι Ταλιμπάν του Αφγανιστάν (μην απορείτε λέγοντας μα καλά πότε πήραν την εξουσία οι Ταλιμπάν; Οι Ταλιμπάν μπορούν να νομοθετούν και χωρίς να είναι στην εξουσία!!!! Η απόπειρα προσέγγισης των ακραίων στοιχείων από τον πρόεδρο είναι άγρα στα νερά που ψαρεύουν οι Ταλιμπάν!!) στην ορθόδοξη χριστιανική μας πραγματικότητα αποτελεί θέσφατο εδώ και πολύ καιρό.
Εκεί τιμωρούνται οι γυναίκες σύζυγοι. Εδώ τιμωρούνται αμφότεροι οι σύζυγοι.
Εκεί τιμωρός είναι ο άνδρας. Εδώ τιμωρός “ονομάζεται” ο Θεός.
Εκεί στερείται το θύμα του υλικού άρτου. Εδώ στερούνται οι παραβάτες του ουρανίου Άρτου.
Εκεί η διαπόμπευση είναι εντός της κοινωνίας. Εδώ συντελείται εντός της εκκλησίας.
Εκεί αντέδρασαν οι ανθρωπιστικές οργανώσεις (απειλώντας να κόψουν τα λεφτά. Πάλι ψωμί αντί σεξ αλλά σε άλλο επίπεδο!!!!) Εδώ ποιος θα αντιδράσει;
Εκεί νομοθετεί ο φόβος των Ταλιμπάν. Εδώ κρέμεται επί της κεφαλής όποιου πνευματικού διαφωνήσει ο φόβος των εδώ Ταλιμπάν.
Εκεί κινδυνεύουν ζωές. Εδώ κινδυνεύουν ψυχές.
ΓΔΜ
47 σχόλια:
ΓΔΜ «σκληρός εστίν ούτος ο λόγος, τίς δύναται αυτού ακούειν;». Νομίζω πως δεν έχεις άδικο.
Δυστυχώς κάπως έτσι είναι τα πράγματα.
Όμως δεν τολμάμε να το πούμε ……..
Επιτέλους!!!!!
Τόλμησες να πεις αυτά που θάθελα να γράψω.
Σε ευχαριστώ. Και αν κάποιοι πικραθούν…. ξυδάκι.
Φτάνει πια … όλο ενοχές μας φορτώνουν.
Άνθρωπε του Θεού μην βάζεις τέτοια θέματα στα μαύρα μεσάνυχτα. Προ ολίγου έλαβα μήνυμα στο κινητό. Θεέ μου τι έγινε τέτοια ώρα σκέφτηκα. Το μήνυμα έγραφε «μπες στο «Αναστάσιος» αξίζει να δεις».
Άξιζε το θέμα. Όμως για λίγο τρόμαξα. Αύριο θα γίνει πολύ συζήτηση. Πάντως εγώ αύριο θα ειδοποιήσω φιλενάδες. Αχ τρομάρα που πέρασα.
ανώνυμε τών 1.04π.μ τι θα πει αύριο θα ειδοποιήσεις φιλενάδες; το πνεύμα τών γραφομένων φαίνεται σοβαρό, γιατι πρεπει νά γινονται όλα τροφή για κουτσομπολιό; η μήπως το γράφεις επίτηδες;
Σωστά όσα λες. ευτυχώς δεν ισχύουν για όλους τους πνευματικούς. ας ανοίξουμε τα μάτια μας επιτέλους και ας ψάξουμε νηφάλια το πραγματικά ορθόδοξο.έχουμε την ευθύνη της ζωής μας. ας μην κρυβόμαστε πίσω από την "υπακοή". μερικοί θεωρούν χριστιανισμό το να φορτώνουν στους ώμους των ανθρώπων δυσβάσταχτα βάρη.
Δέν καταλαβαίνω γιατι άν καποιοι στόν χώρο της εκκλησιας εμφορούνται απο το πνεύμα ,που αναφέρετε,τους ακολουθει τό ποίμνιο καί δέν αντιδρα.Εκκλησια είναι όλος ο λαός και έχει ευθύνη άν αμαυρώνεται η εικόνα του Θεου.
Δεν μπορει νά εξοργιζώμεθα γιά ενα χώρο που έπρεπε νά πάρουμε γι αυτόν όλη την ευθύνη,ακόμη και ειδικά όταν ,όπως λέτε,πρέπει νά βάλουμε τό κεφάλι μας σέ κίνδυνο.
Μου φαίνονται λίγο βαριές οι αντιπαραβολές, ωστόσο θα συμφωνήσω ότι υπάρχει πρόβλημα...
Προτείνω να ξεκινήσει μια συζήτηση για το τεράστιας σημασίας αυτό θέμα, βασιζόμενοι στη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας μας για να δούμε πόσο και αν έχει στρεβλωθεί το ορθό πνεύμα.
Νησιώτης
Συμφωνώ με τον ανώνυμο των 12:48μμ.Και εμένα θα με ενδιέφερε να δώ συγκεκριμένα Πατερικά χωρία επί του θέματος. Πώς προήλθε αυτή η διγνωμία στην Εκκλησία;
Διάβασα με προσοχή και σεβασμό τις σκέψεις που παρουσιάζει ο ή η ΓΔΜ, κατ’ αρχήν οφείλω να ομολογήσω ότι ο συσχετισμός και η αντιστοιχία δεν μου αρέσει.
Όμως θέλοντας να πιστεύω, ότι ζητούσε αφορμή, για να εκθέσει τις απόψεις που έχει, συνεχίζω.
Έγραφα προ ημερών σε άλλο σχόλιο μου, στην εορτή της Παναγίας «Πλήθη κόσμου για την θεία Κοινωνία. Πλήθη νέων και παιδιών. Η γενιά των σαραντάρηδων που είναι; π. Παναγιώτη ως πνευματικός πλέον οδήγησε στο Ποτήριο της Ζωής τους σαραντάρηδες. Το έχουν ανάγκη. Μην τους αφήνεις αναιμικούς.».
Πιστεύοντας λοιπόν και εγώ ότι «Εδώ κινδυνεύουν ψυχές» παίρνω τον λόγο παρουσιάζοντας ομιλίες του Ιερού Χρυσοστόμου.
Παρακαλώ να διαβασθούν με προσοχή και να βγουν τα θετικά ή τα αρνητικά συμπεράσματα.
«Δόθηκε βέβαια και με σκοπό την τεκνοποιία ο γάμος, πολύ περισσότερο όμως δόθηκε για να σβήση τη φλόγα της σαρκικής επιθυμίας, που είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου. Και μάρτυρας είναι ο Απόστολος Παύλος που λέει «Για τις σαρκικές σας ανάγκες ας έχει ο καθένας τη γυναίκα του» (Α΄Κορ. 7,2), και δεν είπε ας έχει τη γυναίκα του για την τεκνοποιία. «Και πάλιν να έχετε συζυγικές σχέσεις», παραγγέλλει, όχι για να αποκτήσουν πολλά παιδιά, αλλά γιατί; «για να µη σας πειράζει και σας παρακινεί στην πορνεία ο σατανάς» (Α΄ Κορ. 7,5), λέγει. Και προχωρώντας, δεν είπε αν επιθυµούν παιδιά, αλλά τί; «Αν όµως δεν μπορούν να εγκρατευθούν, ας έλθουν σε γάµο» (Α΄ Κορ. 7,9). Στην αρχή λοιπόν, όπως είπα, είχε αυτούς τους δύο σκοπούς ο γάµος (την τεκνογονία και την ικανοποίηση της φιληδονίας) ύστερα όµως, όταν γέµισε από ανθρώπους και η γη και η θάλασσα και ολόκληρη η οικουµένη, αποµένει ένας μόνον σκοπός, η εξουδετέρωση της ακολασίας και της ασέλγειας. Γιατί αυτούς που εξακολουθούν ακόµη να κυλιούνται μέσα σ’ αυτά τα πάθη και να επιθυµούν τη ζωή των χοίρων και να διαφθείρονται μέσα στους οίκους ανοχής, δεν τους ωφελεί λίγο, γιατί τους απαλλάσσει από την ακαθαρσία και την τυραννία εκείνη και τους διατηρεί μέσα στην αγιοσύνη και τη σεµνότητα.»
(Περί Παρθενίας ιθ΄, 1-2, ΕΠΕ 29 504-506 – MG 48,547)
Σχόλιο: Η γνώµη του Χρυσοστόµου ότι µετά την πλήρωση της γης από ανθρώπους µόνος σκοπός του γάµου είναι η ικανοποίηση της φιληδονίας, δεν αποκλείει την παιδιοποιία, την οποία στην παρ. λθ', 3 ΕΠΕ 29, 572 – MG 48,562, χαρακτηρίζει «Η τεκνοποιία είναι ο ποιο ευγενής και άγιος σκοπός του γάμου»», αλλά είναι απάντηση σ' εκείνους που κατηγορούσαν την παρθενία, µε το δικαιολογητικό ότι είναι δήθεν αντίθετη προς την εντολή του Θεού «Αυξάνεστε και πληθύνεσθε», ενώ το κίνητρό τους ήταν να δικαιολογήσουν την ακράτειά τους.
«Δεν είναι ο γάμος πονηρό πράγμα, αλλά η μοιχεία είναι πονηρή, πονηρή είναι η πορνεία, αντίθετα ο γάμος είναι φάρμακο που καταργεί την πορνεία»
(Εις ρητόν «Δια Δε τας πορνείας», 2, ΕΠΕ 27,98 – MG 51,210)
“Η νόμιμη γυναίκα απαλλάσει τον άνδρα από τους οίκους ανοχής, τον βοηθεί να ζει με σωφροσύνη, καταπαύει τον φυσικό ερωτικό πόθο.»
(Εις Β΄ Θες. Ομιλ. Ε΄,5, ΕΠΕ 23,110 – MG 62, 499)
«Δεν θεωρώ τον γάμο ως κάτι το πονηρό, αλλ’ αντίθετα και τον επαινώ πάρα πολύ. Γιατί είναι λιμάνι σωφροσύνης γι’ αυτούς που θέλουν να κάνουν καλή χρήση αυτού, καθόσον δεν αφήνει τη φυσική επιθυμία να εξαφθεί. Γιατί, στήνοντας σαν κυματοθραύστη τη νόμιμη σαρκική μίξη και αποκρούοντας μ’ αυτή τα κύματα της επιθυμίας, μας χαρίζει πολλή γαλήνη και μας διασφαλίζει»
(Περί παρθενίας, θ΄, 1. ΕΠΕ 29, 472 – MG 48, 539)
Αυτά τα ελάχιστα, κατέθεσα, μόνο από τον ιερό Χρυσόστομο. Πατέρα της Εκκλησίας που είναι αποδεκτός από όλους. Δεν επιθυμώ να αναφέρω και άλλα για να μην κουράσω. Ο κάθε καλοπροαίρετος ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
Διάβασα με προσοχή τα όσα ο ΓΔΜ έγραψε, αλλά και τα σχόλια των αγαπητών συναναγνωστών.
Είναι θέμα μεγάλο.
Δυστυχώς πολλοί πνευματικοί έχουν την τάση να κοιτάνε από την κλειδαρότρυπα την κρεβατοκάμαρα του ζευγαριού και να κρυφοκοιτάνε. Και να παρεμβαίνουν. Και να απειλούν . Και να τιμωρούν. Και να πιέζουν τον ένα από τους δυο συζύγους να απέχει. Ακόμα και συμβουλές για το πως μπορείς να αποφύγεις την ερωτική επιθυμία του άλλου!!! Δεν είναι υπερβολές αυτά που γράφω. "Άλλα κρεβάτια δεν έχετε στο σπίτι σας ;" "Όταν διαπιστώνεις πως ο σύζυγός σου σε επιθυμεί είναι φρόνιμον να κοιμάσαι σε άλλο κρεβάτι. Να χρησιμοποιείτε διαφορετικές κουβέρτες!!!!"
Και φτάνω στο συμπέρασμα : τελικά τι είναι ο γάμος ; είναι ένα ακόμα "μέρος" για να βασανίζεται ο άνθρωπος;
για να αισθάνεται ενοχές ; για να στερείται την Θ.Κοινωνία επειδή συνευρέθη με τον σύζυγό του ;
Τα όσα ανέφερε ο Αριμαθαίος είναι κατατοπιστικά.
Μπορούν να μου πουν οι "πνευματικοί" σε ποια χωρία στηριζόμενοι απειλούν τα πνευματικά τους τέκνα και τα τιμωρούν ; Πού βρήκαν γραπτά και καταδυναστεύουν τα "παιδιά τους" ;
Μήπως τελικά ήταν καλύτερο να μη παντρευτούμε ;
Γιατί πριν δοκιμάσεις κάτι δεν καταλαβαίνεις την γεύση του. Όταν όμως το δοκιμάσεις και σου αρέσει, τότε δυστυχώς έχεις δώσει ένα ισχυρό όπλο στον πνευματικό σου να σε καταπιέζει.
Δυστυχώς εκεί έχουμε φτάσει.
Με τα όσα διαβάζω αλλά και τα όσα ακούω από φίλους που έχουν κάνει γάμο προτιμό να παραμήνω ελεύθερος.
Σιγά, τι είναι όλα αυτά που διαβάζω εδώ. Πολύ καταπίεση βλέπω. Εγώ πάω σε πνευματικό έγγαμο με παιδιά και εγγόνια. Γνωρίζει από συζυγική ζωή. Ποτέ δεν έχει ασχολιθεί με την ζωή μου την «προσωπική». Είναι αρκετά διακριτικός και με πολύ αγάπη και κατανόηση. Αυτά που διαβάζω εδώ είναι για μένα άγνωστα. Όποιος δεν νιώθει βολικά το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να αλλάξει πνευματικό.
Νομίζω πως ειναι απόλυτη ανάγκη να συζητηθεί το θέμα ανοικτά. Αν υπάρχουν κανόνες που επιβάλλουν την πολυτεκνία, που τιμωρούν την αποχή ή την προφύλαξη να τεθούν ενώπιόν μας κι εμείς θα υπακούσωμε. Αν όμως αποτελεί απλώς "παράδοση" σε κάποιους κύκλους να δούμε από πού ξεκινά αυτή η παράδοση και κατά πόσον είναι στα πλαίσια της εκκλησίας. Αλλιώς φοβούμαι ότι ετοιμάζουμε πελάτες για τους ψυχιάτρους.
Αν πρόκειται για λάθος ας το διορθώσουμε όσο είναι καιρός. Στο κάτω κάτω πριν από 50 χρόνια στην πόλη μας (φαντάζομαι και σε άλλες) "παράδοση" ήταν να δίνει ο εξομολογούμενος φιλοδώρημα στον πνευματικό μετά το τέλος της εξομολογήσεως. Είναι κανείς που διανοείται την επαναφορά μιας τέτοιας "παραδόσεως";
Πολύ κατατοπιστικά τα σχόλιά σου Αριμαθαίε. Να κάνω όμως μια ερώτηση: ανεξάρτητα από το τι άποψη έχει ένας πνευματικός επί του θέματος, ο εξομολογούμενος τον ρωτάει για αυτό το θέμα ή όχι; Γιατί γνωρίζω περιπτώσεις που ένας πνευματικός που είναι "αυστηρός" σε αυτό το θέμα, αν πας και τον ρωτήσεις θα σου πει λίγο τρελά πράγματα, όπως ανέφερε ο ανώνυμος των 11:50μ.μ, αν όμως δεν τον ρωτήσεις ο ίδιος δεν ρωτάει και όλα είναι μια χαρά για τον εξομολογούμενο.Τελικά πρέπει ή δεν πρέπει να ρωτάμε;Γιατί διάβασα και σχόλια που λένε, αν δεν σε ικανοποιεί ο πνευματικός σου σε αυτό το θέμα βρές άλλον.Πώς θα τον βρώ αν δεν τον ρωτήσω;γδμ περιμένω απάντηση ή από οποιονδήποτε άλλον υπεύθυνα.
τρελλά πραγματα..γιατι παραμένει κανεις σε κάτι που τόν πιέζει αδικιολόγητα;
Τα προβλήματα στους εγγάμους τα δημιουργούν άγαμοι πνευματικοί οι οποίοι ποτέ τους δεν κατάλαβαν την μοναχική τους κλήση και το μεγαλείο του μοναχισμού και ανακατεύονται με τις κρεβατοκάμαρες, και έγγαμοι κληρικοί που ποθώντας τον μοναχισμό ακολούθησαν τον έγγαμο βίο και ξεσπάνε στα πνευματικοπαίδια τους για τις δικές τους ενοχές, επιβάλλοντάς τους ενίοτε και την λευκή αγαμία υπερβάλλοντας σε μεμονωμένα παραδείγματα αγίων και δημιουργώντας ενοχική συνείδηση στα ζευγάρια-καθώς και η πολυ διαδεδομένη αντίληψη ότι ο γάμος είναι τεκνοποιητικός μηχανισμός.
Ο γάμος και ο μοναχισμός είναι μυστήρια της Εκκλησίας με σωτηριολογικό και εσχατολογικό σκοπό και κανένα δεν υπερτερεί του άλλου. Και τα δύο τρέφονται και αυξάνουν με την Θ.Λειτουργία.
Ας μαζευτούν οι καλόγεροι στα μοναστήρια τους κατα τις υποσχέσεις τους,και ας αναλάβουν και οι επίσκοποι τις ευθύνες τους , ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΡΊΝΟΥΝ ΤΟΥς ΚΛΗΡΙΠΟΎς ΤΟΥς ΑΝΑΛΌΓΩς ΤΟΥ ΕΓΓΆΜΟΥ Ή ΑΓΆΜΟΥ ΤΟΥ ΒΊΟΥ ΤΟΥς.
Υάκινθος.
Αν όλες αυτές οι αυστηρότητες προέρχονται απλώς απο μια παράδοση, όπως είπε ο ανώνυμος των 8:59πμ, πως γεννήθηκε αυτή η παράδοση;Ξύπνησε μια ωραία πρωία μια ομάδα πνευματικών και είπαν:"πως να βασανίσουμε τους ανθρώπους;,ας τιμωρήσουμε τους έγγαμους με αυστηρούς κανόνες;".Πρόκειται για παρερμηνεία ιερών κανόνων;Αν ναι, στην τελική ο καθένας ερμηνεύει τα πράγματα όπως θέλει;Μέχρι ώρας ο Αριμαθαίος έχει παραθέσει τεκμηριωμένες θέσεις και τον ευχαριστώ.ΓΔΜ το κείμενο το έχεις αφήσει ελλιπές.Λείπει η πατερική τεκμηρίωση των απόψεων που υποστηρίζεις. ΠΕΡΙΜΈΝΩ...
Μπαίνω στο blog για να ξεκουραστώ από τον κόπο της εργασίας και της οικογενειακής ζωής. Ταυτόχρονα και για να προβληματιστώ από τον καταπληκτικό ερανισμό τον οποίο ο υπεύθυνος κάνει.
Νομίζω ότι πολλά από τα θέματα δεν μπορούν να σχολιασθούν στο «πρόχειρο» δεν το λέω αυτό για να κρίνω όσους καλοπροαίρετα έγραψαν. Το γράφω για να δικαιολογήσω την μη συμμετοχή μου στο θέμα το οποίο ο συντάκτης έθεσε. Θα άξιζε τον κόπο όσοι έχουν την γνώση και την εμπειρία να μεταφέρουν απόψεις όχι προσωπικές –που και αυτές έχουν αξία- αλλά Πατερικές όπως και ο Αριμαθαίος έκανε.
Δεν τα έγραψα για να θίξω τους άλλους αλλά για να δηλώσω την δική μου πενία.
Παναγιώτης
Κανένας ιερέας-πνευματικός δεν βλέπω να απαντάει επί του θέματος.
Νομίζω ότι θα περιμένεις για πολύ ακόμα. Αφού δεν υπάρχει κάτι για να πουν. Στην ουσία κανένας δεν ξέρει τι ισχύει. Γιαυτό και δεν μιλούν. Υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις. Ο καθένας όπως του αρέσει. Μπάχαλο!!!
Τόλμησες ΓΔΜ να αναφερθείς σε αυτό το θέμα το οποίο απασχολεί πολλές ψυχές. Δυστυχώς όπως σε πολλά και εδώ επικρατεί σύγχυση. Όταν ζητάς διευκρινίσεις από ανθρώπους ευλαβείς και δεν εννοώ μόνο του κληρικούς αλλά και από λαϊκούς Θεολόγους ακούς αντικρουόμενες απαντήσεις. Με είχε απασχόληση και εμένα διότι η σύζυγος είχε λάβει «αυστηρές» οδηγίες, με αποτέλεσμα να υπάρχει διάσταση απόψεως μεταξύ των δύο. Το αποτέλεσμα ήταν ότι η σύζυγος κάτω από τον φόβο της «κολάσεως» και της αμαρτίας που είχε εμποτιστεί τόσο από το σπίτι της όσο και από τον πνευματικό της να κάνει την δική μου ζωή ένα μαρτύριο και μία κόλαση. Η λύση εδόθη υπό του φωτισμένου πνευματικού της ο οποίος την συμβούλευσε ότι προκείμενου να κολασθεί μία είναι η λύση το διαζύγιο. Πόνεσα διότι την αγαπούσα και γιαυτό έκανα υπομονή. Αυτή όμως διάλεξε τον δρόμο του διαζυγίου.
Δόξα όμως στον Θεό ήλθε στην ζωή μου μια άλλη ευλογημένη ύπαρξη. Βέβαια δεν «μύριζε λιβάνι» όμως δημιούργησα μαζί της μια ευλογημένη οικογένεια. Έχω τέσσερα παιδιά και δοξάζω τον Θεό για την αρμονική συντροφική ζωή που περνώ μαζί της. Καμιά σύγκριση με την πρώτη θρησκευόμενη ευλαβή καθοδηγούμενη σύζυγο. Τολμώ να πω ότι έχω μια χριστιανική οικογένεια. Από τις ομορφότερες στιγμές όταν όλοι μαζί η «κατ’ οίκον Εκκλησία» εις την Θεία Λειτουργία ο ένας μετά τον άλλον συμμετέχουμε στο Πατήριο της Ζωής. Ευχή μου είναι όταν και τα παιδιά μου μεγαλώσουν έτσι «με μια καρδιά» να προσέρχονται και να παίρνουν ζωή από τον Ζωοδότη.
Επειδή κάποιος από τους σχολιαστές ανέφερε ότι άφησα ανολοκλήρωτο το θέμα να του απαντήσω τα εξής:
1. Το κειμενάκι μου δεν είναι πραγματεία επί του θέματος. Απλώς με αφορμή ένα γεγονός της επικαιρότητος θέλησα να σχολιάσω μια κακή πρακτική εντος του σώματος της εκκλησίας.
2. Ακόμα κι αν θα το ήθελα να παραθέσω τα κείμενα που στηρίζουν τις απόψεις αυτών των κληρικών δεν θα μπορούσα να τα παραθέσω όχι γιατί είναι πολλά αλλά διότι είναι ανύπαρκτα. Επί τούτου συμβουλεύθηκα και δύο φίλους κληρικούς οι οποίοι επιβεβαίωσαν την ανυπαρξία τόσο κανόνων όσο και πατερικών γνωμών. ¨οστις έχει ας τις παραθέσει.
3. Μη με ρωτάς γιατί συνέβη αυτό. Τα αίτια μπορούν να είναι πολλά και διάφορα. Δεν είμαι ετάζων καρδίας και νεφρούς ανθρώπων. Πάντως σίγουρα είναι ερμηνεύσιμο. Από προσωπικά, ψυχολογικά, κοινωνιολογικά ή και ιστορικά αίτια. Μην ξεχνάς ότι ο Αυγουστίνος έφταεσε στο σημείο να υποστηρίζει ότι ακόμα και εντός του γάμου η σαρκική μίξη είναι αμαρτία, γίνεται όμως δεκτή για λόγους εξάπλωσης του ανθρωπίνου γένους. (!!!!!) (Επι τη ευκαιρία να αναφέρω περιστατικό πριν μερικά χρόνια: Όταν ανέφερα την εκτροπή του Αυγουστίνου φίλος με ερώτησε: Τι δηλαδή δεν είναι έτσι; Έτσι του έλεγε ο τότε - μακαρίτης σήμερα- πατρινός πνευματικός του.
Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τον Αριμαθαίο για τη συνεισφορά του.
Μέχρι νεωτέρου
ΓΔΜ
γδμ τα όσα έγραψε ο Αριμαθαίος έμένα με καλύπτουν.Εσύ γνωρίζεις άν υπάρχουν και άλλες πατερικές γνώμες επί του θέματος;
Θέλω να συγχαρώ τον Αναστάσιο για την ανάρτηση ενός τέτοιου θέματος στη σελίδα του.Εχουμε κουραστεί να ακούμε μισόλογα...έχουμε βαρεθεί να συμμετέχουμε σε ομιλίες-συζητήσεις που οι τίτλοι τους υπόσχονται οτι θα ακουσθούν πολλά και ενδιαφέροντα και κανείς δεν τολμά να πεί τίποτα.Από που λοιπόν θα ενημερωθούν οι νέοι άνθρωποι, έγγαμοι ή μη;Φυσικά από όλους και όλα αυτά που θέλετε να αποφύγουν , και καλά κάνετε γιατί λάθος τα μαθαίνουν.Τολμήστε λοιπόν όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι-οχι μόνο οι εξομολόγοι- να μιλήσετε αληθινά και με αγάπη.Ας μιλήσουν επιτέλους ανοικτά και οι γονείς,γιατί αν ένα παιδί έχει ενημερωθεί, δεν ψάχνεται μετά.Μην ψάχνετε ευπρεπείς λέξεις(δήθεν για να μην προσβάλλετε το ήθος του άλλου) για να στολίσετε αλήθειες που δεν έχουν ανάγκη απο καμουφλάζ.Συγχαρητήρια και πάλι!
χρυσαλίς
Φίλοι μη ζητάτε απόλυτα σαφή γραμμή στο συγκεκριμένο θέμα-ενδεχομένως κα σε άλλα. Η ζωη δεν κλείνεται σε κανόνες. Ο ρόλος των κανόνων είναι να μας οδηγήσει ή να μας επαναφέρει σε μια ορθή πορεία μέσα απο την οποία θα βρούμε την σχέση μας με τον Χριστό.Ο γάμος όπως και ο μοναχισμός είναι δρόμοι προς τα έσχατα, στην εσχατολογική δόξα του Χριστού.Η τεκνογονία είναι ευλογημένο δώρο του Θεού στον άνθρωπο, δεν απρόσωπη καταναγκαστική αποδοχή επιβεβλημμένων εντολών- οι εντολές του Θεού είναι δρόμοι συναντήσεως με τον Χριστό, όχι μεζούρα μετρήσεως της ατομικής μας αρετής. Είναι δρόμοι εκκλησιοποιήσεώς μας-έξοδος απο τον ατομισμό μας και την ατομιστική μας ευσέβεια,κι αυτός ο δρόμος είναι πολύ οδυνηρός,αλλά είναι ο μοναδικός.Διαφορετικά θα ζούμε καταστάσεις διαζυγίων όπως του ανωτέρω σχολιαστή...Στους Πατέρες θα συναντήσουμε ποικιλία απόψεων ακριβώς γιατί οι Πατέρες είναι ποιμένες, βλέπουν τα θέματα σε προσωπικό επίπεδο και όχι Ακαδημαικά.
-Και κάτι ακόμη:ο απ.Παύλος λέει ότι "η γυνή σωθήσεται δια της τεκνογονίας (=όχι πολυτεκνίας)".Πολλοί βλέπουν εδώ την τεκνογονία "ξερά".Όμως έχομε Πατέρες που κάνουν αναγωγή στο Χριστό ο οποίος είναι γόνος της γυναίκας (Θεοτόκου) που ως νέα Εύα λυτρώνει δια του τόκου της το ανθρώπινο γένος.Τί μεγαλείο όντως άν όλοι οι γονείς κάναμε μια τέτοια αναγωγή Χριστολογική σε κάθε μας παιδί!
Ο Χριστός καθιστώντας μας γονείς μας δίδει ευλογία και χάρι δεν μας τοποθετεί αντικαταστάτες του!
Τοποθετήσεις αυστηρής εγκράτειας οδηγούν ως συντηρητική τοποθέτηση σε δαιμονοποίηση της σεξουαλικής λειτουργίας ή ως αντίδραση οδηγούμαστε σε ακραία ελευθεριότητα που οδηγεί σε ειδωλοποίηση και εν συνεχεία σε κορεσμό με οδυνηρά αποτελέσματα και στις δύο περιπτώσεις.Ο νοών νοείτω.
Σημ: Η πολυτεκνία είναι ευλογία Θεού, όχι νομοκίστικη επιβολή.Γι αυτό δεν μπορεί να είναι εγκαύχηση και αφορμή για άμεση ή έμμεση απόρριψη των μη πολυτέκνων.
Υάκινθος-ιερεύς.
Χαίρομαι που ένας ιερεύς -έστω και ανωνύμως- παίρνει θέση και μάλιστα θέση υπεύθυνη. Το μόνο που θέλω να ρωτήσω -επειδή το αφήνει ολίγον μετέωρο- υπαρχουν και Πατέρες υπέρ των αντιθέτων θέσεων;
Ααμένω με ενδιαφέρον
ΓΔΜ
Ο ΓΔΜ βρήκε την ευκαιρία ώστε να κάνει μια ουσιαστική παρέμβαση σε θέμα της καθημερινότητας μας. Μου άρεσε το «Εκεί στερείται το θύμα του υλικού άρτου. Εδώ στερούνται οι παραβάτες του ουρανίου Άρτου.» Διερωτώμαι όμως σε τι είναι «παραβάτες» ώστε να δεχθούν την ποινή της αποχής από την θεία Κοινωνία; Νομίζω σε τίποτα.
Μου άρεσαν τα σχόλια του Αριμαθαίου και του π. Υακίνθου.
Θα ήταν χαράς ευαγγέλιο αν μπορούσαν κάποτε οι πιστοί να μετέχουν το ίδιο τακτικά στην Θεία Κοινωνία όπως οι κληρικοί.
Τα λόγια του Αγίου Συμεών «Ο Χριστός δεν έγραψε δύο Ευαγγέλια, ένα για τους κληρικούς και τους μοναχούς και ένα για τους λαϊκούς, αλλά έγραψε ένα Ευαγγέλιο, σωτήριο και για κληρικούς και για λαϊκούς.» που διάβασα σε άλλη ανάρτηση με προβλημάτισαν σχετικά με αυτό το θέμα.
Ο καθένας νομίζω πως καταλαβαίνει.
Μαίρη
Η παρέμβαση του ιερέα Υάκινθου είναι ουσιαστική και με θεολογική σκέψη και προοπτική. Χάρηκα όπου εξέθεσε τις απόψεις του τις οποίες κρίνω ως την καλύτερη παρέμβαση μαζί με αυτή του Αριμαθαίου.
Ε.Κ.
Αγαπητέ μου Αναστάσιε,
Μεγάλο το θέμα των συζυγικών σχέσεων. Το θέμα της τεκνογονίας -πολυτεκνίας είναι περισσότερο θέμα εθνικό (το πρώτο πραγματικά μεγάλο εθνικό ζήτημα είναι αυτό συμφώνως με εθνική στατιστική υπηρεσία, διότι υπάρχει υπογεννητικότητα. Το οικονομικό έρχεται δεύτερο κλπ). Όσοι από τους πνευματικούς ασχολούνται με την τεκνογονία και τις ιδιαίτερες συζυγικές σχέσεις επικαλούνται εθνικούς λόγους τους οποίους επενδύουν με θεολογική ενδυμασία καί κατατυραννούν τα νέα ζευγάρια.
Η τεκνογονία είναι ἠ πρέπει να είναι καρπός της συζυγικής αγάπης και επιθυμία των γονέων. Αν συμβαίνει διαφορετικώς τότε είναι ένα μαρτύριο. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είναι αποκαλυπτικός σε δύο λόγους του καί στον "περί παρθενίας" καί στη ερμηνεία του στην Α Κορ. κεφ.Ζ.
Δυστυχώς, έχει εισέλθει καί στο θέμα αυτό η δυτική θεολογία που θεωρεί το γάμο "ως αναγκαίο κακό και μόνο για τήν τεκνογονία" και διάφοροι χώροι καί πνευματικοί που κάνουν τους σουπερ-ορθοδόξους ακολουθούν ανεπιγνώστως(;) τους δυτικούς.
Με αγάπη Χριστού
Νικόλαος Μεσσαλάς (πολύτεκνος)
Πολύ ενδιαφέρουσα και κατατοπιστική η παρέμβαση του κ. Μεσσαλά, ο οποίος με ειλικρίνεια καταθέτη την Θεολογική του άποψη ότι υπάρχει επηρεασμός στο θέμα αυτό από την δυτική θεολογία. Θα τον παρακαλούσα αν έχει την καλοσύνη και τον χρόνο να μας πει κάτι περισσότερο. Διότι εγώ -λόγω άγνοιας- πίστευα ότι συμβαίνουν τα αντίθετα. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει το εθνικό θέμα, και γι’ αυτό θα τον παρακαλούσα να μου αναπτύξει λίγο περισσότερο την πνευματική διάσταση από ορθοδόξου καθαρά πλευράς.
Και κάτι για τον π. Υάκινθο, δεν μπόρεσα να κατανοήσω αυτή την αναγωγή την Χριστολογική. Θα παρακαλούσα και αυτόν να μου γράψει λίγο περισσότερα.
Ευχαριστώ.
Α.Θ.
Ναι, υπάρχουν Πατέρες που θεωρούν τον γάμο ως έχοντα ως αποκλειστικό σκοπό την τεκνογονία-ακόμη κι ο ιερός Χρυσόστομος το λέει κάπου, ενώ αλλού τονίζει πως σκοπός του γάμου είναι η διατήρηση της σωφροσύνης ,ή ο Μ.Αθανάσιος...
Κάποιος άλλος Πατήρ θεωρεί κατηχώντας κάποιον μουσουλμάνο πως σκοπός του γάμου είναι η σαρκική σχέση των συζύγων και όχι η τεκνογονία.
Οι Πατέρες,επανλαμβάνω είναι ποιμένες ,ενδιαφέρονται προσωπικά για την σωτηρία των ανθρώπων και γι αυτό κατέρχονται στο επίπεδό τους και στα προβλήματά τους, και δεν βγάζουν απρόσωπες "ρετσέτες".Εξάλλου πρέπει να γνωρίζουμε πως κάθε τί στην Εκκλησία είναι προς υπέρβαση, τίποτε στην Εκκλησία δεν διακρίνεται απο στατικότητα .Η στατικότητα είναι οπισθοδρόμηση ή οδηγεί σε Φαρισαισμό-πνευματική αυτοικανοποίηση.
Υάκινθος-ιερεύς.
Διάβασα και χάρηκα και το κείμενο αλλά και τα σχόλια. Πάνω από όλα όμως απόλαυσα τα σχόλια τα οποία είναι επιπέδου υψηλού και διασάφησαν το όλο θέμα. Χαίρω ακόμα διότι δεν διάβασα ακρότητες. Θα ξαναμπώ διότι νομίζω ότι από την συνέχεια του διαλόγου έχω να μάθω πολλά και καλά.
Ο ιστολόγος χωρίς να το καταλάβει ή και ενσυνείδητα παρεμβαίνει με το υπέροχο αυτό πατερικό κείμενο που έχει αναρτήσει του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας το οποίο λέγει «“Οι της Εκκλησίας και της Κοινωνίας εαυτούς απομακρύνοντες εχθροί του Θεού γίνονται και των δαιμόνων φίλοι” και συνηγορεί νομίζω με το κείμενο του ΓΔΜ και μάλιστα με το κλείσιμο του κειμένου του.
Από όλους διαβάζω ότι το θέμα είναι σχεδόν πρόβλημα. Διάβασα εδώ πολλές προσεγγίσεις και από πατέρες όμως το δικό μου ερώτημα είναι: Γιατί σε αυτό το θέμα και στα τόσα άλλα δεν αποφαίνεται Εκκλησία με απόφαση της Συνόδου ώστε όλοι μας να ενημερωθούμε αξιόπιστα και έγκυρα;
Είμαι σίγουρος ότι απάντηση δεν θα πάρω. Δεν την περιμένω άλλωστε γιατί οι Επίσκοποι-Δεσποτάδες έχουν να ασχοληθούν με άλλα……..
Αγαπητοί πρόσφατα σε κατασκηνωτικό θέμα περί γάμου μεταξύ άλλων υπήρξε η τοποθέτηση από εισηγητή του θέματος, ότι όταν το ζευγάρι δε θέλει να αποκτήσει παιδιά πρέπει να κάνει εγκράτεια. Σκληρός ο λόγος…
Η όλη ανάπτυξη του θέματος δημιούργησε ένα πνεύμα ότι ο γάμος είναι μια σειρά από «καθήκοντα» και «πρέπει», οπότε και γεννήθηκε σε έναν ακροατή η σκέψη: «μήπως είναι καλύτερα να μην παντρευτώ»; Ή «που θα μπλέξω»;
Όταν σε νέους και νέες αναπτύσσεται ένα τέτοιο ζωτικής σημασίας θέμα με τέτοιο τρόπο ή τις περισσότερες φορές δεν αναπτύσσεται ποτέ διότι θεωρείται «θέμα ταμπού», τότε καταλαβαίνουμε πως προκύπτουν τεράστια προβλήματα μέσα στο γάμο, όπως αυτό που κατέθεσε ο ανώνυμος της 21ης Αυγούστου, 8:19.
Στην ακολουθία του γάμου οι ευχές μιλούν για καλλιτεκνία ( συγγνώμη για την ορθογραφία, αν είναι λάθος) και όχι για πολυτεκνία…
Ευχαριστώ τον π. Υάκινθο για τα κατατοπιστικά και τεκμηριωμένα σχόλια του.
Απ’ ότι καταλαβαίνω είναι υπέρ μιας εξατομικευμένης προσέγγισης για κάθε ζευγάρι χωριστά, αναλόγως των αναγκών, προβλημάτων κλπ. Αν κάνω λάθος παρακαλώ διορθώστε με.
Πάντως θα περίμενα κι από άλλους, έγγαμους κυρίως, πνευματικούς να πάρουν θέση τόσο από την δική τους συζυγική εμπειρία, όσο και από την καθοδήγηση πνευματικών τους παιδιών.
Πριν από δύο ή τρία χρόνια ο Σεβ. Μεσογαίας είχε αναπτύξει το θέμα περί γάμου κατά τη διάρκεια ενός ολόκληρου χρόνου. Μήπως κάποιος φίλος θα μπορούσε να μας διαφωτίσει για τις θέσεις του;
αδελφοί και πατέρες χαίρετε!
Μετά από ανάπαυλα ολίγων ημερών (Τάσο εσύ πότε θα πας διακοπές;), όπου δεν είχα πρόσβαση σε Τύπο, Τηλεόραση, ιστολόγια κ.λ.π. επέστρεψα, πάτησα αμέσως το παρόν μπλογκ και τι να δω... χαμοοοοοός!!!!
ΓΔΜ σε ευχαριστώ για το άρθρο σου, έδωσες την αφορμή να γίνει ένας ανεπανάληπτος e-διάλογος (θυμήσου πέρυσι: κάπου κοντά στο Ξυλόκαστρο, 17/8/08, βραδάκι...)
Τάσο, συγχαρητήρια και πάλι. Μόνο εσύ μπορείς να βάζεις τέτοιες "καυτές" αναρτήσεις που πονάνε.
Αριμαθαίε, Υάκινθε επίσης σας ευγνωμονώ. Γιατί άραγε όλες αυτές οι πατερικές γνώμες να αποσιωπούνται;
Από τη μια σου λένε να μείνεις εγκρατής μέχρι το γάμο. Παντρεύεσαι και μετά από λίγα χρόνια....ξέρεις την πάτησες! πρέπει να ξανακάνεις εγκράτεια αλλιώς πάρε χωριστές κρεβατοκάμαρες ή χωριστά κρεβάτια
Και κάτι τελευταίο:
Τελικά ο Αυνάν γιατί τιμωρήθηκε από το Θεό; γιατί έχουμε ακούσει όλες τις τρελές ερμηνείες (μία για κάθε ηλικία...έλεος!)
Τι μου λέτε σεις τώρα...Εδώ ρε παιδιά κάθε μήνα τα τελευταία δύο χρόνια συνεχώς ακούω ότι οι ευχές την εκκλησίας που αναφέρονται στην καλλιτεκνία αφορούν στην πολυτεκνία... και ότι αν συνεχίσω έτσι "γκρεμίζω" ό,τι έχω (εγώ άραγε;) "χτίσει" μέχρι τώρα... Μπορεί, λέει, να με "πάρει" ο Θεός από την οικογένειά μου.
Έχουμε φτάσει στο σημείο να μας βγαίνει η "πίστη" για να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας (είμαι πολύτεκνος) και από την άλλη να λαχταρούμε να κοινωνήσουμε... Ζηλεύουμε τα ίδια μας τα παιδιά που μπορούν να κοινωνούν ελεύθερα...
Τα βλέπω και από μέσα μου λέω: "προσέξτε, ποτέ μην ερωτευθείτε για να μην περνάτε αυτά που τραβάω εγώ".
Μακαρίζουμε τις γυναίκες που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά ή αργήσανε, γιατί δεν ζουν με τόσες ενοχές...
ένας αγανακτισμένος
Πάντως εκεί που γίνεται Ο χαμός είναι στις ιερατικές οικογένειες, στις πρεσβυτέρες που είναι λίγο "ξύπνιες" και δεν "μασάνε" από τέτοια. Επίσης σοβαρό πρόβλημα υπάρχει και στις μητέρες που έχουν γεννήσει με καισαρική... Οι τελευταίες ειδικά παροτρύνονται (τρόπος του λέγειν... στην πραγματικότητα εξαναγκάζονται) να αψηφήσουν τις ρητές εντολές των γιατρών για χάρη της τεκνογονίας (ενώ σε άλλες περιπτώσεις πρέπει να τους ακούμε).
Έχω ακούσει ουκ ολίγες τρελές περιπτώσεις
Nαι, η ποιμαντική είναι πάντοτε εξατομικευμένη, αλλά όχι ατομιστική. Αποβλέπει να οδηγήσει τον πιστό στον Εκκλησιαστικό τρόπο ζωής.
-Χριστολογική αναγωγή σημαίνει :κάθε τί που κάνω να το συνδέω με το Χριστό που είναι η καθολικότητα της ΖΩΗΣ, οπότε κάθε τι επιμέρους θεραπεύεται και ολοκληρώνεται μέσα στο Χριστό.
-Δεν είναι θέμα να μιλήσουν οι έγγαμοι ιερείς. Η συντηρητικότητα υπάρχει και σ' αυτούς.Ο Απ.Παύλος και ο ιερός Χρυσόστομος ήσαν καλόγεροι, αλλά έιδατε πόσο σύγχρονοι και ταυτόχρονα παραδοσιακοί είναι. Τα πάντα είναι θέμα αποκτήσεως υγιούς εκκλησιαστικού φρονήματος που αποκτάται με οδυνηρό αγώνα.
-Να υπενθυμίσω:"Δια την αλήθειαν εστιν η αρετή, αλλ' ού δια την αρετήν η αλήθεια.Όθεν ο δια την αλήθειαν πραττων την αρετήν κενοδοξίας ού τιτρώσκεται βέλεσιν' ο δε την αλήθειαν αρετής ένεκεν επιτηδεύων, σύνοικον έχει της κενοδοξίας την οίησιν".(Αγ. Μάξιμος ο Ομολογητής).
- Το καλόν ούκ έστιν καλόν εαν μη καλώς γένηται.(Α.Γρηγόριος ο Θεολόγος).
Υάκινθος-ιερεύς.
Μερικές ακόμα αφορμές για προβληματισμό... :
Στους Ιουδαίους που καθόριζαν ως σκοπό του γάμου την τεκνογονία - και γι' αυτό εγκατέλειπαν την γυναίκα τους μετά την απόκτηση παιδιών – ο προφήτης Μαλαχίας επεμβαίνει και λέγει:
2.14Ο Γιαχβέ υπήρξε μάρτυρας μεταξύ σου και της γυναίκας της νεότητός σου, προς την οποία εσύ εφέρθηκες άπιστα, ενώ αυτή είναι κοινωνός (σύντροφος) σου και γυναίκα της διαθήκης σου.
2.15Δεν έπλασε διαφορετικός (Θεός) την γυναίκα, αλλά αυτή έγινε με το υπόλοιπο του εμφυσήματος (του Θεού). Εσείς όμως λέγετε: “Τι άλλο ζητάει ο Θεός παρά σπέρμα;”
Στην Καινή Διαθήκη ο απόστολος Παύλος συνιστά τον γάμο και στην “υπέρακμο”, στην γυναίκα, δηλαδή, που έχει περάσει τα χρόνια της γονιμότητας και άρα δεν μπορεί να τεκνοποιήσει (βλ. Α' Κορ. 7,36). Πραγματικά, αν η τεκνογονία αποτελούσε τον κύριο σκοπό του γάμου, αν, δηλαδή, ο γάμος γίνεται μόνο για την τεκνογονία, τότε, για να προχωρήσει η Εκκλησία στην τέλεση του ιερού Μυστηρίου για ένα ζευγάρι, θα έπρεπε να είναι βέβαιη ιατρικώς εκ των προτέρων ότι δύναται το ζεύγος αυτό να γεννήσει παιδιά. Δεν συμβαίνει όμως αυτό.
Επειδή η τελευταία απορία του ανώνυμου 24/8 12:31 είναι και δική μου, μήπως κάποιος μπορεί να απαντήσει; Άλλη ερμηνεία ακούμε όταν είμαστε έφηβοι και άλλη όταν είμαστε σαραντάρηδες...Μη χειρότερα!
Αγαπητέ ΓΔΜ το «κειμενάκι» αυτό μας έδωσε το ερέθισμα για μια βαθύτερη σκέψη επί ενός υπαρκτού θέματος. Το κακό της όλης υποθέσεως είναι ότι ενώ υπάρχει ως πρόβλημα, υπό τον φόβο των «ιουδαίων» και όχι των …., δεν έχει μπει σε σοβαρή και υπεύθυνή συζήτηση.
Πότε έγινε ένα συνέδριο-σεμινάριο Πνευματικών υπό της Εκκλησίας της Ελλάδος ώστε να δοθούν αφορμές για γόνιμη αλλά συνάμα και υπεύθυνη συζήτηση;
Κάθε πότε οι εντεταλμένοι Πνευματικοί Πατέρες συνάζονται υπό την καθοδήγηση του Επισκόπου για συζήτηση θεμάτων και ενιαία πλεύση υπό την καθοδήγηση του Επισκόπου;
Οι περισσότεροι των ευλαβών Πνευματικών εκτός του βιβλίου που διδάχτηκαν «Ποιμαντική της Μετανοίας» δεν έχουν διαβάσει κάποιο άλλο. Αλήθεια το ενθυμούνται; και το τονίζω διότι είναι αξιόλογο βιβλίο.
Οι περισσότεροι εκ των κληρικών μας έχουν την αυτάρκεια πως γνωρίζουν τα πάντα. Όταν τους ρωτώ μερικές φορές που στηρίζουν τη άποψη την οποία εξέφρασαν δεν μπορούν να την τεκμηριώσουν. Η παλιά γενιά των κληρικών που μελετούσε σε βάθος τον λόγο του Θεού και την διδασκαλία και εμπειρία των Αγίων Πατέρων μας πέρασε.
Εις την Θεολογική Σχολή κάποτε προ του 1976 περίπου έμπαιναν οι άριστοι τα τελευταία χρόνια η πλειοψηφία ήταν του σωτήριου 5 όπως μου έλεγε φοιτητής. Και οι περισσότεροι προερχόμενοι εκ των Εκκλησιαστικών Λυκείων με μειωμένη βαθμολογία.
Τώρα εδώ θα ρίξω και την ευθύνη της γενιά των θεολόγων του 50 και 60 που ήταν γενιά άγευστη της Πατερικής γραμματείας εκτός των Τριών Ιεραρχών και όσων ελαχίστων εις τα Υπομνήματα είχε ο καθηγητής Τρεμπέλας. Που ήταν ο Μάξιμος Ομολογητής, οι Νηπτικοί Πατέρες, η Φιλοκαλία; και τόσα άλλα. Ελάχιστοι διάβασαν και διδάχτηκαν. Οι διάφορες «γραμμές» μεμονωμένων κληρικών και Θεολόγων επηρέασαν την εκκλησιαστική ζωή, αποτέλεσμα εκείνης την καταστάσεως είναι η επικρατούσα σύγχυση του σήμερα.
Θα ήθελα να μεταφέρω γνώμες και άλλων Πατέρων επί του θέματος όμως ο χρόνος μου δεν μου το επιτρέπει. Επισκέπτομαι τον χώρο αυτό για να λαμβάνω αφορμές για δικές μου πνευματικές σκέψεις και όχι να εκφράζω απόψεις.
Ορισμένες φορές γράφω πολλά και κουράζω.
Συχωρέστε με.
Αγαπητέ Αριμαθαίε,
σε ευχαριστούμε γα όσα γράφεις. Μην το αμελείς. Το χρειαζόμαστε.
Ενδιαφέρον και καυτό το θέμα που συζητείται.
Στεναχωριέμαι που ακούω αδελφους να υυποφέρουν από τέτοιες σκέψεις και καταστάσεις ,να ζορίζονται στην οικογενειακή ζωή με τις τόσες υποχρεώσεις και βάρη , να φορτώνονται με ενοχές , και επιπλέον να τιμωρούνται με ακοινωνησία επειδή έχουν φυσιολογική σχέση με τη σύζηγο τους,ενώ υπάρχουν τόσοι πνευματικοί καλοί ,διακριτικοί ,φωτισμένοι που εφαρμόζουν στην καθοδήγηση των πνευματικών τους τέκνων τα παραπάνω λόγια του Αγ. Χρυσοστόμου που δημοσιευσε ο Αριμαθαίας.
Νομίζω ότι αυτοίοι πνευματικοί κάνουν παρακοή από τις σαφές οδηγίες των Μεγάλων Πατέρων της εκκλησίας μας, και δε μένει από μας να ψάξουμε , να ρωτήσουμε και να βρούμε καποιο σωστό και έμπειρο πνευματικό .Θα πρόσθετα επίσης τον ευαγγελικό λόγο:"Η αγάπη ου ζητεί τα εαυτοίς " για αυτούς που αντί να περιθάλπουν και να θεραπεύουν ψυχές τις καταδυναστεύουν και τις πνίγουν με τις ψυχεδελικές τους απαιτήσεις και με τη προσκόληση τους στο πρόσωπο τους .Ο Χριστός λεει ουαί για αυτούς που φορτώνουν δυσβάσταχτα φορτία( με τους προσωπικούς νομους που επιβάλλουν για τη σωτηρία) στους ώμους των παιδιών του.
..Μέχρι στιγμής στο ιντερνετ έβρισκα κοσμικές σκέψεις περι του θέματος των συζυγικών σχέσεων και δεν είχα κανέναν να τις συζητήσω γιατί..ντρεπόμουν και νόμιζα οτι μόνο το δικό μου μυαλό ασχολείται και σκέφτεται μ αυτά, τη στιγμη που μετέχω στο σώμα της εκκλησίας και προσπαθώ να ζω πνευματικά, κοντά στο χριστό..μου φαίνεται απίστευτο που υπάρχουν αγωνιζόμενη άνθρωποι που συζητούν στο ίντερνετ όπως είδα σ αυτό το site που κατα λάθος βρέθηκα.είμαι 20 χρονών,πιστεύω στη χειρότερη φάση της ζωής μου,οπου αυτό το θέμα με προβληματίζει καθώς τωρα το συνειδητοποιω και οι μέχρι στιγμής απόψεις μου βγαίνουν αρνητικές..δηλαδή,ας μου απαντήση αν γίνεται κάποιος έγγαμος ή κληρικός(έγγαμος-άγαμος), ο γάμος είναι αυτές οι στιγμές τις ευλογημένης σαρκικής απόλαυσης,και μέτα;μετά δεν εχει τόσο κόπο ν αναστήσεις τα παιδιά;δεν έχει δυσκολίες,έγνοιες, αγωνίες;δε θα γεράσουμε κ κάποτε και τι θα χει μείνει;ο γάμος δηλαδή καλυπτει αυτή την ανάγκη μόνο;δε πρέπει να το χεις και χάρισμα,να χεις όρεξη να δουλέψεις μετά πάνω στην οικογένεια;μπορεί να μην είναι σαφης οι απόψεις μου και με συγχωρείτε γι αυτό..θα μουν υπόχρεη ν απαντούσε κάποιος..ευχαριστώ κ συγγνώμη..ιωάννα
νομίζω ότι το θέμα που συζητάτε άπτεται του συνολικότερου θέματος της θέσεως του σώματος στην ορθόδοξη θεολογία. σας παραπέμπω λοιπόν στην καταπληκτική ομιλία που έκανε το χειμώνα ο παπα Νικόλαος Λουδοβίκος, προσκεκλημένος του συλλόγου Οδοντιάτρων Πατρών. είχε τίτλο Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ και υπάρχει δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα ΜΑΝΙΤΑΡΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ
http://tomtb.com/modules/smartsection/item.php?itemid=131
επίσης πολύ κατατοπιστικά επί του θέματος θα βρειτε στο βιβλίο του παπα Βασίλη Θερμού ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΩ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ εκδ. ΑΡΜΟΣ στα δύο τρία τελευταία κεφάλαια. ΑΞΙΖΕΙ να τα αναζητήσετε. δεν ξέρω αν υπάρχουν στο Διαδίκτυο.
Η πληθώρα των σχολίων δείχνει πολλάααα!
Δημοσίευση σχολίου