Θείου έρωτος Ι - Αλεξανδρεύς

Θείου έρωτος Ι

Μου 'πανε πως η συνταγή της τέλειας ευτυχίας
είναι Εσένα απόλυτα κι αιώνια ν' αγαπήσω.
Πολλοί τη λύση μου προτείναν. Των περισσότερων
το λέγανε τα χείλη μόνον· ενός το βλέμμα.
Του δάσκαλου με τα ψαρρά μαλλιά και τη χωρίστρα
ολόκληρο βιβλίο θείου έρωτα τη φύση εξηγούσε.

Συμφώνησα εξ ανάγκης. Κι από τότε
ψάχνω τη μέθοδο το στόχο να πετύχω.
Τους υποδείξαντας το δρόμο ερωτώντας
μα ακόμα δεν με επείσαν πως τον ξέρουν.

Ο δάσκαλος μονάχα στο βιβλίο του επιμένει
πως ο έρως ο ανθρώπινος το μονοπάτι δείχνει
ρωτήματα γεννώντας στο μυαλό μου
χειρότερα απ' όσα απαντάει

Όχι τις αντιρρήσεις τις συνήθεις
τις ενοχές της μίξης των φθαρτών με τα ουράνια
απλές, μικρές “ανάξιες λόγου” ίσως απορίες:
ο έρως ο ανθρώπινος γεννιέται μ ένα βλέμμα
εγώ Εσέ κοιτάζοντας δε νιώθω να φουντώνει
στα στήθη μου η πυρκαγιά
που έρωτα τη λένε.

Να διατάξω την ψυχή μου να την νιώσει;
Είν' έρωτας η καθ' υπόδειξιν αγάπη;

Αλεξανδρεύς