Ο Μ Ι Λ Ι Α ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΟΝ ΔΕΞΙΩΣΙΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΠΙ ΠΑΡΟΥΣΙᾼ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΛΗΡΟΥ

Ο Μ Ι Λ Ι Α

ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

κ.κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΟΝ ΔΕΞΙΩΣΙΝ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΕΠΙ ΠΑΡΟΥΣΙᾼ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΛΗΡΟΥ

(22 Ὀκτωβρίου 2013)

Ἱερώτατε καὶ φίλτατε ἐν Χριστῷ ἀδελφὲ Μητροπολῖτα Θεσσαλονίκης κύριε Ἄνθιμε,

Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,

Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν πολιτικῶν, στρατιωτικῶν καὶ λοιπῶν Ἀρχῶν τοῦ τόπου,

Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Αἰσθανόμεθα ἰδιαιτέραν χαρὰν ἐπισκεπτόμενοι καὶ πάλιν τὴν ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν τῆς Θεσσαλονίκης, τὴν πορφυρωθεῖσαν διὰ τῶν μαρτυρικῶν αἱμάτων τοῦ πολιούχου αὐτῆς ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου καὶ ἁγιασθεῖσαν διὰ τῶν δακρύων τῆς νοερᾶς προσευχῆς τοῦ συμπολιούχου αὐτῆς ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, καὶ συναντῶντες ἐν τῇ Ἱερᾷ αὐτῆς Μητροπόλει τοὺς Ἄρχοντας τῆς πόλεως καὶ τὸν ποιμενάρχην της, Ἱερώτατον καὶ πολιὸν ἀδελφὸν κύριον Ἄνθιμον πλαισιούμενον ὑπὸ τοῦ εὐαγοῦς ἱεροῦ κλήρου τῆς πόλεως, τῶν ἀδελφῶν καὶ συλλειτουργῶν ἡμῶν εὐλαβεστάτων πρεσβυτέρων.

Χαίρομεν ὅλως ἰδιαιτέρως διότι ἡ ἡμετέρα ἐπίσκεψις εἰς τὴν προσφιλεστάτην καὶ ἁγιοφρούρητον πόλιν τῆς Θεσσαλονίκης συμπίπτει τὴν φοράν ταύτην μετὰ τῶν ἑορτασμῶν ἐπὶ τῇ εὐκλεεῖ μνήμῃ τοῦ μεγαλομάρτυρος ἁγίου Δημητρίου, τοῦ ὑπερμάχου τῆς πόλεως καὶ πάσης τῆς οἰκουμένης, συνεορταζομένου κατὰ τὴν ἐπικρατήσασαν ἀπὸ τοῦ 14ου αἰῶνος τάξιν, τὴν ἐπαναφερθεῖσαν πρὸ τριακονταετίας ὑπὸ τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος τοῦ Β´, μετὰ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς ὑπερμάχου προστάτιδος καὶ στρατηγοῦ τῆς βασιλίδος τῶν πόλεων.

Ὁ συνεορτασμὸς οὗτος ἐπιβεβαιοῖ τοὺς στενοτάτους δεσμοὺς μεταξὺ τῶν δύο μεγαλουπόλεων, τῆς Θεσσαλονίκης καὶ τῆς Κωνσταντινουπόλεως, αἱ ὁποῖαι τιμοῦν κοινοὺς προστάτας καὶ προμάχους, καθ᾽ ὅσον καὶ ἡ Κωνσταντινούπολις μεγάλως ηὐλαβεῖτο τὸν μυροχεύμονα ἅγιον τῆς Θεσσαλονίκης, ὡς ἀποδεικνύουν οὐχὶ μόνον αἱ πρὸς τιμὴν αὐτοῦ ὁμιλίαι τοῦ αὐτοκράτορος Λέοντος Στ´ τοῦ σοφοῦ, ἀλλὰ καὶ ἡ κατὰ παράκλησιν τοῦ ἡγουμένου τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Μονῆς τοῦ Παντοκράτορος μεταφορὰ τοῦ καλύμματος τῆς σοροῦ τοῦ ἁγίου Δημητρίου, ἀπεικονίζοντος τὸν μάρτυρα, ἀπὸ τοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ ἱεροῦ αὐτοῦ τεμένους εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ εὐσεβοῦς αὐτοκράτορος Μανουὴλ τοῦ Κομνηνοῦ.

Δοξάζομεν τὸν Θεὸν ὁ ὁποῖος μᾶς ἠξίωσε νὰ ἔλθωμεν εἰς τὴν Θεσσαλονίκην καὶ νὰ ἑορτάσωμεν μετὰ πάντων ὑμῶν τὸν συμπαθέστατον καὶ λαοφιλῆ Μεγαλομάρτυρα Αὐτοῦ ἅγιον Δημήτριον, τὸν ὁποῖον καὶ ἡμεῖς παιδιόθεν τιμῶμεν καὶ εὐλαβούμεθα, ὡς φέροντες ἀπὸ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος τὸ ὄνομα αὐτοῦ, νὰ ἴδωμεν τὰ προσφιλῆ καὶ τετιμημένα ὑμῶν πρόσωπα καὶ νὰ λάβωμεν ἐκ τοῦ σύνεγγυς γνῶσιν περὶ τοῦ ἐνταῦθα ἐπιτελουμένου ἔργου τῆς Ἐκκλησίας ἐν ἀγαστῇ, ὡς πληροφορούμεθα, συνεργασίᾳ μετὰ τῶν Ἀρχῶν τῆς πόλεως.

Ἡ τοιαύτη συνεργασία, πάντοτε εὐκταία, εἶναι ὅλως ἀναγκαία καὶ ἐπιβεβλημένη εἰς ἐποχὴν κρίσεως ὡς ἡ σημερινή, μὲ σκοπὸν τὴν ἀποτελεσματικωτέραν ἀντιμετώπισιν τῶν συνεπειῶν αὐτῆς, τῶν τε οἰκονομικῶν καὶ τῶν κοινωνικῶν, ἰδίᾳ δὲ πρὸς ἀντιμετώπισιν τῶν ἄκρως ἐπικινδύνων καὶ ἀνησυχητικῶς ἐξαπλουμένων φαινομένων βίας καὶ ξενοφοβίας, τὰ ὁποῖα ἐμφιλοχωροῦν προοδευτικῶς εἰς τὰ κοινωνικὰ στρώματα διαβιβρώσκοντα τὴν συνοχὴν αὐτῶν καὶ καταστρέφοντα τὸν κοινωνικὸν ἱστόν.

Τὰ φαινόμενα αὐτὰ εἶναι ἀπολύτως ξένα πρὸς τὴν ἰδιοπροσωπίαν καὶ τὴν παράδοσιν τοῦ εὐσεβοῦς καὶ φιλοξένου ἡμῶν Γένους, τὸ ὁποῖον ἀνέκαθεν ἐφήρμοζε τὴν ἀρχὴν τῆς ἰσοπολιτείας καὶ περιέβαλλεν ἅπαντας τοὺς ἀνθρώπους, ἄνευ οὐδεμιᾶς διακρίσεως γένους, χρώματος ἢ θρησκείας, μετὰ τοῦ αὐτοῦ σεβασμοῦ, ἱστάμενον ἀλληλέγγυον εἰς τὰς ἀνάγκας καὶ τὰ προβλήματα αὐτῶν, ὡς γνωρίζον καλῶς καὶ ἐξ ἰδίας ἐμπειρίας τὴν ὑψίστην σημασίαν τῆς ἀλληλεγγύης καὶ τῆς προσφορᾶς πρὸς τὸν ἔχοντα ἀνάγκην πλησίον. Διὸ καὶ ἡμεῖς, οἱ ταχθέντες ὑπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας ὡς πατέρες καὶ ποιμένες τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ ἐπιλεγέντες ὑπὸ τοῦ λαοῦ ὡς ταγοὶ αὐτοῦ, ἔχομεν χρέος νὰ καλλιεργῶμεν διὰ τῶν λόγων καὶ τῶν ἔργων ἡμῶν τὴν ἀλληλεγγύην καὶ τὴν ἀγάπην μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, διότι μόνον διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ ὑπερνικῶνται τὰ ἐμπόδια καὶ δημιουργοῦνται αἱ προϋποθέσεις εἰρηνικῆς συμβιώσεως μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν λαῶν, συγχρόνως δέ καὶ αἱ προϋποθέσεις προόδου καὶ εὐημερίας αὐτῶν.

Ταῦτα εὐχόμεθα ἀπὸ καρδίας καὶ διὰ τὸν προσφιλέστατον ἡμῖν λαὸν τῆς Θεσσαλονίκης καὶ τοὺς ἐντίμους ἄρχοντας αὐτοῦ, εὐχαριστοῦντες διὰ τὴν τιμητικὴν ὑμῶν παρουσίαν κατὰ τὴν ὑποδοχὴν τῆς ἡμετέρας Μετριότητος. Ὅλως ἰδιαιτέρως εὐχαριστοῦμεν ὑμᾶς, Ἱερώτατε ἀδελφὲ Ἅγιε Θεσσαλονίκης, διὰ τὴν προσγενομένην τιμὴν τῆς ἐπιδόσεως τοῦ χρυσοῦ μεταλλίου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, φέροντος τὴν μορφὴν τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, τὴν χάριν τοῦ ὁποίου ἐπικαλούμεθα ἐφ᾽ ὑμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ θεοφιλῆ ἔργα ὑμῶν, τὰ γνωστὰ πᾶσιν ἀνθρώποις καὶ ὑπὸ πάντων μεγάλως ἐκτιμώμενα.