Ζῶντες εἰς μίαν ἐποχὴν κρίσεων καὶ ἀνακατατάξεων, εἰς μίαν ἐποχὴν ἀνήσυχον καὶ ἀνησυχητικήν, ἐπιστηριζόμεθα ἐκ τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν. Τὸ σιωπηλὸν ἀλλ᾽ εὔγλωττον παράδειγμα τῆς ζωῆς του κατευθύνει τὰ διαβήματα τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἐργάζεται ἐν τῷ κόσμῳ φαινομενικῶς μὲν σιωπῶσα, λαλοῦσα δὲ ὅμως πάντοτε «στεναγμοῖς ἀλαλήτοις» (Ρωμ. η΄ 27) ἀγαθὰ εἰς τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων, ἰσχυρῶν καὶ ἀδυνάμων, καὶ κηρύττουσα ἐν παρρησίᾳ Χριστόν Ἐσταυρωμένον καὶ Ἀναστάντα. Τὸ ταπεινὸν ἀλλ᾽ ἀνδρεῖον φρόνημα, διὰ τοῦ ὁποίου ἀντιμετώπισεν ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας τὰς διώξεις καὶ τὸ χριστομίμητον αὐτοῦ μαρτύριον, ἐνισχύουν καὶ ἡμᾶς, ὥστε νὰ ἀντέχωμεν καὶ νὰ παραμένωμεν «ἑδραῖοι καὶ ἀμετακίνητοι» (πρβλ. Α´ Κορ. ιε΄ 58) παρὰ τὰς ἐμπιπτούσας ἑκάστοτε δυσκολίας, «χαίροντες», κατὰ τὸν Ἀπόστολον Παῦλον, «ἐν τοῖς παθήμασιν» (πρβλ. Κολ. α΄ 24) ἡμῶν, διότι τοιουτοτρόπως ἐπιβεβαιοῦται καὶ ἐν ἡμῖν ὅτι «ἡ δύναμις» τοῦ Κυρίου «ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται» (Β´ Κορ. ιβ΄ 9).
Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου