Η ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑ Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΤΟΥ ΤΡΥΠΙΩΤΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΛΕΥΚΩΣΙΑ -

Η ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑ Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΤΟΥ ΤΡΥΠΙΩΤΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΛΕΥΚΩΣΙΑ

(Συνοδικώς στον Ναό αυτό η Εκκλησία της Κύπρου καταδίκασε τον Καλβινισμό)

Του Β. Χαραλάμπους

Ο Ναός πανηγυρίζει κατά την «ανάμνησιν του γεγονότος θαύματος εν Κολοσσαίς, ήτοι εν Χώναις, παρά του Αρχαγγέλου Μιχαήλ». Ένας Ναός που βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της Λευκωσίας και  που ουδέποτε μετετράπηκε  σε τζαμί.  Σε τούτο τον Ναό η Ιερά Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Κύπρου καταδίκασε τον Καλβινισμό.  Ένας Ναός που κουβαλά και ομολογιακή Εκκλησιαστική ιστορία.

Τον Ναόν τούτον οι Ορθόδοξοι Ιεράρχες της Κύπρου επιπροσθέτως ετίμησαν καθότι και ο μέγας τούτος Αρχάγγελος  Κυρίου  «πλανωμένων οδηγός υπάρχει», καθώς ψάλλομε στην Ακολουθία του. Τον Καλβινισμό καταδίκασε Ναό η Ιερά Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Κύπρου, το ολίσθημα τούτο, επί Παπικού ολισθήματος.

Στην ουσία ο Καλβίνος (1509-1564) ανέσυρε από το χρονοντούλαπο της αιρετικής ασέβειας, καταδικασθείσες αιρέσεις.  Ο Καλβινισμός, η προτεστάντικη αυτή αίρεση του 15ου αιώνα, δεν δέχεται τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας.  Ενώ φαινομενικά δέχεται τα δύο από τα επτά Μυστήρια της Εκκλησίας,  κατ’ ουσία κανένα δεν δέχεται, καθότι δέχεται τη συμβολικότητα των Μυστηρίων αυτών.  Δέχεται δηλαδή ότι Θεία Ευχαριστία και το Βάπτισμα είναι απλές τελετές.  Στην ουσία οι Καλβινιστές δεν δέχονται τα Μυστήρια αυτά και ως εκ τούτου κανένα Μυστήριο της Εκκλησίας.

Δεν δέχονται επίσης οι Καλβινιστές την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας.  Αποδέχτηκαν κατ’ ουσία την αυθαίρετη ερμηνεία των Αγίων Γραφών, αρνούμενοι να στηριχτούν στις ερμηνείες των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας.

Παρερμηνεύοντες την Αγία Γραφή διδάσκουν ότι αρκεί να πιστεύει κανείς και σώζεται.  Οι Καλβινιστές δεν δέχονται επίσης το αειπάρθενο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Οι Καλβινιστές πιστεύουν στο δόγμα του απόλυτου προορισμού κλπ. Από τα κυριότερα παρακλάδια των Καλβινιστών σήμερα είναι οι λεγόμενες ‘’Πρεσβυτεριανές’’ και οι ‘’Αναμορφωμένες’’ «εκκλησίες», οι οποίες κηρύσσουν τούτη αιρετική ασέβεια του Καλβίνου.

Στον αιώνα των ατέρμονων διαλόγων, του ΠΣΕ, του οικουμενισμού (διαχριστιανικού και διαθρησκειακού), στον αιώνα των συμπροσευχητικών Κανονικών παραβάσεων, τόσο με αιρετικούς, όσο και με αλλοθρήσκους, είναι παρήγορη η ομολογιακή Εκκλησιαστική Ιστορία μας.