"Το πρόσωπο του καθοδηγητή, του γέροντα, του πνευματικού, του διδασκάλου είναι πολύ σημαντικό" - δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

"Το πρόσωπο του καθοδηγητή, του γέροντα, του πνευματικού, του διδασκάλου είναι πολύ σημαντικό"

Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου

Πολλοί οι πειρασμοί γύρω από το Αποστολικό έργο του Τιμοθέου. Ο Παύλος εκεί, με τον λόγο και την προσευχή, έτοιμος να στηρίξει τον μαθητή του. Γνώριζε τη φύσι των πειρασμών. Δεν του ήταν άγνωστοι. Όταν εκείνος επιχειρούσε με τη δύναμι και την έμπνευσι του Αγίου Πνεύματος να ανάψει τις λυχνίες της Αλήθειας στα σκοτάδια του ψεύδους, οι δυνάμεις του κακού με κάθε τρόπο αντεπιχειρούσαν να τον αποτρέψουν. Είχε τη δυσάρεστη εμπειρία τους. Γι΄αυτό και πλέον ήταν σε θέσι να συμβουλεύει τους μαθητές του πώς να εργάζονται αποτελεσματικά για το Ευαγγέλιο του Κυρίου μας. Ο Τιμόθεος είχε ζήσει από κοντά τα παθήματα του διδασκάλου του και ίσως να πει κανείς πως δεν είχε ανάγκη από δεύτερη διδαχή. Ο στοργικός παιδαγωγός, όμως, γνωρίζει και επαναλαμβάνει. Δύο στοιχεία είναι εκείνα τα οποία θα τον στηρίξουν τελικά και που πρέπει να προσέξει ο Τιμόθεος.

Το πρώτο είναι η ουσιαστική μαθητεία του στον Παύλο. Όχι γενικά και μόνον όσα έμαθε αλλά το κυριώτερο από ποιον τα έμαθε. Έχει σημασία, δηλαδή, όχι μόνον τί είναι αυτό που μαθαίνουμε αλλά και ποιος είναι ο δάσκαλός μας. Διότι δεν αρκεί να εφοδιαζόμαστε με θεωρητικές αναλύσεις, με κενά κηρύγματα, με σκόρπιες κουβέντες, με ψεύτικες και υποκριτικές διδαχές σχετικά με την πίστι μας. Ασφαλώς θα ακούσουμε τον σωστό λόγο. Όπως τον Φαρισαϊκό. Αλλά όταν είναι για να εμπνευστούμε, για να παραδειγματιστούμε, για να μαθητεύσουμε, για να πάρουμε "τύπο και υπογραμμό" τότε θα καταφύγουμε στο καλλίτερο υπόδειγμα, στον άγιο πνευματικό, σ' εκείνον που ζει την πίστι όχι μόνο με λόγια αλλά με έργα, στον άνθρωπο που γυρεύει διαρκώς, σαν τον τελώνη που μετάνιωσε το έλεος και τη φιλανθρωπία του Θεού με ταπείνωσι. Έχει μεγάλη αξία το ίδιο το πρόσωπο στη μετάδοσι της πίστης και των διδαγμάτων της διότι στηρίζει τον Χριστιανό όταν η θεϊκή παρηγοριά αποσύρεται προσωρινά για να χαλκεύσει και να δοκιμάσει, διότι γνωρίζει ο άνθρωπος ότι σε κάθε ζήτημα υπάρχει ο ασφαλής καθοδηγητής, διότι δεν απελπίζεται από κάποια πτώσι αφού θα προστρέξει στον έμπειρο πνευματικό ιατρό να τον θεραπεύσει.

Το δεύτερο είναι η μαθητεία του Τιμοθέου από τη βρεφική του κιόλας ηλικία στα γράμματα της πίστης μας. Δεν αντιλαμβανόμαστε τις περισσότερες φορές πόσο σημαντικό είναι να αντιμετωπίζουμε τα βρέφη και τα μικρά παιδιά όχι ως άβουλα όντα αλλά ως ολοκληρωμένους ανθρώπους οι οποίοι έχουν αντίληψι και μάλιστα απορροφούν και μαθαίνουν από τα διάφορα ερεθίσματα που τους παρέχονται με κάθε ευκαιρία. Έτσι, όπως μαθαίνουμε και από το χέρι του Πρωτοκορυφαίου, η μητέρα του μαθητή του Ευνίκη και η μητέρα της (γιαγιά του) Λωΐς τον γαλούχησαν από βρέφος στα νάματα της πίστης  και έτσι μεγάλωσε και ανατράφηκε με τον Χριστό ως μελέτη και βίωμα. Είναι μεγάλη ευεργεσία να μαθαίνουμε στα μικρά παιδιά, από νεογνά, από βρέφη τις αξίες της χριστιανικής ζωής, την Αλήθεια του Ευαγγελίου, τα ιδανικά του ευσεβούς μας Γένους. Όχι βέβαια με την στείρα κατήχησι αλλά με το ζωντανό παράδειγμα και την έμπρακτη εφαρμογή της θεωρίας. Διότι εάν μόνο διδάσκουμε και δεν πράττουμε τότε τα παιδιά, τα βλαστάρια μας, το μέλλον μας όχι μόνο δεν θα καλλιεργηθούν σωστά αλλά θα αποστραφούν και θα αρνηθούν την πραγματική αξία της ζωής με τον Ιησού αφού θα έχουν ακούσει αλλά δεν θα έχουν δει.

 Δεν αποκλείονται οι περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι σε μεγαλύτερη ηλικία γνώρισαν τον Χριστό και δέθηκαν παντοτινά μαζύ Του. Όπως και εκείνοι που έμαθαν την πίστι από πρόσωπα που δεν είχαν την αυθεντικότητα. Κι όμως ο αληθινός πόθος και κυρίως το έλεος και η Πρόνοια του Θεού αναπλήρωσαν ό,τι έλειπε. Εντούτοις το πρόσωπο του καθοδηγητή, του γέροντα, του πνευματικού, του διδασκάλου είναι τόσο πολύ σημαντικό. Τόσο που επάνω του στεριώνεται ο λόγος του Θεού για να καρποφορήσει στον χριστιανικό μας αγώνα. Αλλά είναι εξίσου σημαντικό τώρα, από σήμερα, από εχθές καλλίτερα, να αντιληφθούμε τη μεγάλη ανάγκη να γίνουμε ζωντανά παραδείγματα μέσα από τους λυγμούς του Τελώνη εγκαταλείποντας την στείρα και χωρίς θεμέλια "πίστι" του Φαρισαίου". 

Καλό και ευλογημένο Τριώδιο! 

δ. Γρηγόριος  Φραγκάκης

Πηγή:  Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως