...Η απλότης, η
σοβαρότης, η σεμνότης είναι πράγματα πρωτόγνωρα δι' ένα ελλαδικόν κληρικόν ή
λαικόν.
Τούτο φαίνεται καθαρώς και κατά την
ονομαστικήν του Πατριάρχου εορτήν. Εις την Ελλάδα εις ονομαστικήν εορτήν
αρχιερέως συλλειτουργεί έν πλήθος αρχιερέων, είς πολύχρωμος και χρυσοποίκιλτος
κόσμος αμφίων, εν πολλοίς αφιλοκάλλων, έν δάσος από πατερίτσας και
απαστραπτούσας μίτρας. Όλοι και όλα δια την τιμήν του εορτάζοντος. Εορτάζει ο
Οικουμενικός Πατριάρχης. Χοροστατεί. Συγχοροστατούν και Συνοδικοί αρχιερείς
Μητροπολίται εκ της Πόλεως και του εξωτερικού. Λειτουργεί είς πρεσβύτερος μετά
διακόνου. Ο Μέγας Αρχιμανδρίτης και αυτός άνευ σταυρού. Αυτό ναί. Είναι τάξις.
Εις την Ελλάδα εις εορτήν πρεσβυτέρου. έχοντος τι εκκλησιαστικόν αξίωμα
εμετρήθησαν είκοσι επτά συλλειτουργούντες (πρωτο)πρεσβύτεροι και αρχιμανδρίται
άπαντες μετά σταυρών αδαμαντοκολλήτων και (το κυριώτερον) εγκολπιοφερόντων...
Η πολυτέλεια των αμφίων ενοχλεί τους σημερινούς
Χριστιανούς. Θέλουν οι λειτουργοί του Υψίστου να μή ομοιάζουν με τους παλαιούς
σατράπας της Λυδίας και της Φρυγίας. Πολλάκις υπενθυμίζουν τον Φαρνάβαζον τον
σατράπην της Φρυγίας, " ός ήκε προς Αγησίλαον (τον βασιλέα της Σπάρτης)
έχων στολήν πολλού χρυσού αξίαν".
Η απλότης εντυπωσιάζει και ανθρώπους που δεν
έχουν στενή σχέσι με την Εκκλησία.
Κατανυκτικός εσπερινός της Β' Κυριακής των
Νηστειών στην Αγία Τριάδα Σταυροδρομίου (Ταξίμ). Θα χοροστατήσει ο Πατριάρχης.
Είμαστε αρκετοί και περιμένουμε. Έρχεται. Με επανωκαλύμαυχο, ένα εγκόλπιο και
χαζράνι, άνευ μανδύου. Χοροστατεί από το παραθρόνι (γεντέκι). Ο χορός δεν
ψάλλει το "εις πολλά έτη". Άρχεται ο Εσπερινός. Οι ψάλται ψάλλουν
κατανυκτικώτατα. Επί κεφαλής ο άρχων Πρωτοψάλτης Λεωνίδας Αστέρης. Κατά την
αρχαίαν τάξιν, μετά την είσοδον ο ιερεύς και ο διάκονος αλλάσσουν άμφια. Φορούν
μαύρα. Αλλάσσουν και τα αμφιάσματα και της Αγίας Τραπέζης. Η Κυριακή πέρασε. Η
λύσις της νηστείας δι' ελαίου και οίνου παρέρχεται. Εισερχόμεθα και πάλιν εις
εβδομάδα ξηροφαγίας, αυστηράς νηστείας και πένθους. Εις το τέλος ποιούμεν ανά
δύο μετάνοιαν μεγάλην εις τον Πατριάρχην και ασπαζόμεθα την χείρα Αυτού. Και
αυτός εύχεται εις ημάς: "Καλήν συνέχειαν".
Αρχιμανδρίτης
Δοσίθεος Κανέλλος
(Από το βιβλίο " Μιά γοργόνα στον
Κεράτιο").
ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ
14 σχόλια:
Κάθε χθες και καλύτερα. Βλέπω στην κόγχη του ιερού Βήματος τους μεγάλους Πατέρας Βασίλειο, Γρηγόριο, Ιωάννη, Ιγνάτιο κλπ είναι ενδεδυμένοι με άμφια απλά λιτά με τα ευλογημένα πολυσταύρια.
Τώρα όλα άλλαξαν… η εκκλησιαστική μόδα παρείσφρησε και καθοδηγεί τους κληρικούς. Οι Αρχιερείς φορούν σετ από σταυρό και εγκόλπιο με την αυτή Μίτρα και παρόμοια αμφίεση. Διαθέτουν εγκόλπια και σταυρούς πολλούς. Σε κάθε πανηγύρι παίρνουν και ένα δώρο. Τι τα κάνουν όλα αυτά;
Οι πρωτοπρεσβύτεροι (πέντε σε ένα ναό) οι Αρχιμανδρίτες (επτά σε άλλο) αλλάζουν στολές βελούδινες, στόφες για καναπέδες, κεντητές, ρωσικές κλπ φορούν όπως λέγει και ο π. Δοσίθεος σταυρούς (εγκολπιοφερόντων...). Άραγε σε τι διαφέρουν από τας κυρίας του Κολωνακίου και των Βορείων προαστείων όταν αυτές πηγαίνουν εις δεξιώσεις; Τώρα μου ήλθε στο νου η Μαντάμ Σουσού του Ψαθά ….
Το συντομότερο επιστροφή επί τας πηγάς. Στην απλότητα της Ορθοδοξίας του χθες.
Τώρα μου βγήκαν και τα εκκλησιαστικά πρακτορεία ειδήσεων, με το ιντερνέτ βλέπεις σε διάφορες πόζες τους κληρικούς, ανώτερους και κατώτερους ως μανεκέν να επιδεικνύουν την στολή τους. Σε αυτά τα πρακτορεία ειδήσεων έχω δει τους Αρχιερείς του Θρόνου του Οικουμενικού στην ονομαστική τους εορτή εις τον Άγιο Γεώργιο Φαναρίου να ιερουργούν με την στολή του ιερέως και το ωμοφόριο. Χωρίς σάκους, μίτρες, μπιχλιμπίδια κλπ. Μακάρι να γινόταν ξανά έτσι όπως οι Μεγάλοι Πατέρες στις κόγχες του Ιερού.
Όλα αυτά δεν τα λέω από απωθημένο ανάξια είμαι πρωτοπρεσβύτερος τους δύο σταυρούς που έχω ως τώρα στα 68 τους φορώ σε δεσποτικές μεγάλες γιορτές. Οι ενορίτες μου δεν θα δουν την αξία μου από τα οφίκια αλλά από την διακονία μου.
Ελάχιστος ιερέας.
Το θέμα αυτό πρέπει να το εξετάσει η Σύνοδος της Ιεραρχίας σε συνεργασία με τους συνδέσμου κληρικών.
Επιτέλους ένα θέμα που μπορεί να σπάσει αυγά για να γίνει ομελέτα.
Τα αυγά να μην τα σπάσουμε μόνο οι λαϊκοί αλλά και οι κληρικοί μας.
Ως έγραψε, λίαν προσφυώς & πάνυ ευστόχως, ο Χρ.Γιανναράς: "χρυσοφορεμένα βλαχαδερά"!
Παρήγορα τα λόγια του π. Δοσίθεου αλλά ως εκεί. Δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Η επιδειξιμανία είναι μέρος της ζωής των νεόπλουτων. Παρόλο που υπάρχει φτώχια οι δεσποτοπαπάδες βρίσκουν χρήματα για ανανέωση της γκαρνταρόμπας τους.
Σε κάποιες μητροπόλεις ο κατανυκτικός εσπερινός είναι ακόμα και στο φως κατανυχτικός. Σε άλλες υπάρχει φωτοχυσία και πανηγυρικός τόνος στο ψάλσιμο.
Τα ονομαστήρια των Μητροπολιτών έχουν γίνει μεγαλύτερα και από τις γιορτές των πολιούχων. Συσσωρεύονται αρχιερείς όπου αντί να τιμήσουν τον εορτάζοντα Άγιο τιμούν με λόγους θερμούς και υπερβολικούς τον εορτάζοντα επίσκοπο. Θυμάμαι όταν γιόρταζε ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Χρυσοφάκης ή Παντελεήμων Β' ο από Σάμου και Ικαρίας (κατά κόσμον Νικόλαος Χρυσοφάκης) οι ομιλητές τον συγκατάλεγαν μεταξύ των άγιων Πατέρων. Γινόταν συναγωνισμός στον εσπερινό και στην θεία Λειτουργία γλειψίματος. Εμείς οι «πιστοί» πηγαίναμε για μια διασκεδαστική επιθεώρηση. Ας γνωρίζουν οι Αρχιερείς ότι και ο λαός έχει κρίση. Μην μας βλέπουν να τους «προσκυνάμε» τους ψέλνουμε τον εξάψαλμο κάθε χρόνο. Συμπέρασμα οι Αρχιερείς να πηγαίνουν σε ναό μόνοι τους με τους εφημερίους του Ναού και τίποτα άλλο.
Ο καιρός είναι για μετάνοια και προσευχή, όχι για διασκέδαση και επίπλαστη χαρά με γιορτή χρωματοπροσωπείας...
Σάκκος και σποδός, για να ελκύσουμε το έλεος του Θεού...
Σιχάθηκα τις γιορτές και τις νουμηνίες σας, λέει ο Θεός δια στόματος Ησαΐα.
Να πω το καλύτερο ή το οξύμωρο να βλέπεις χρυσοποίκιλτους αρχιερείς στην Αφρική σε ανθρώπους που υποτίθετε ότι υποφέρουν. Αναρωτιέμαι οι Φαρισαίοι έτσι θα πήγαιναν για να φαντάξουν στην φτωχολογιά που βρίσκουν την σωτηρία στον απλό και σεμνό Χριστό μας;
Οι αλήθειες να λέγονται. Εδώ ο παπά Δοσίθεος λέει κάποιες αλήθειες. Όμως είναι σαν το πάτημα της γάτας. Να τα πει έξω από α δόντια μήπως και συνετισθούν όσοι μας προκαλούν.
Φιλοι ο,τι και να πειτε δε ακουει κανεις.... Οι αρχιερεις δεν τολμουν γιατι απλα οι στολες τα μπαστουνια κλπ τους προστατευουν απο το να ανοιξουν το ειναι τους στο συνανθρωπο να ταπεινωθουν. Και μεσα στην επιδειξη τους νομιζουν οτι υποβαλουν τον πιστο και εμπνεουν σεβασμο και φοβο. Αλοιμονο ελαχιστοι εχουν ουσια. Ακομα και στο αγιο βημα τις περισσοτερες φορες οι συζητησεις περιστρεφονται γυρω απο στολες κλπ(που το εφτιαξες αυτο, ποσο σου κοστισε κλπ κλπ) ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΤΑ ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΕΙ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ :ΜΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΙΣ ΤΥΠΟΝ ΧΡΙΣΤΟΥ!!!!!!!!!!!
Παντως ενα ειναι μαλλον σιγουρο στον παραδεισο, κοντα στο Χριστό δε θα υπαρχουν αμφια και τα σχετικά....
Έστω και η παρούσα δημοσίευση μπορεί να ξυπνήσει συνειδήσεις και να μορφώσει απόψεις.
Οφείλω να καταθέσω ότι ψάχνοντας στο google δεν είδα αναπαραγωγή της. Αυτό είναι ανησυχητικό φαινόμενο.
Το σαράκι της επίδειξης το έχουν όσοι δεν διαθέτουν πνευματικότητα και δεν νιώθουν ολοκληρωμένοι. Αποζητούν ως οι μαύροι της Αφρικής μπιχλιμπίδια φαντασμαγορικά για να ξεχωρίσουν. Έτσι έγιναν και οι καλοί μας ανώτεροι κληρικοί από επίσκοποι σε δεσποτάδες και γέμισε η κοινωνία από Αρχιμανδρίτες της πόλης και πρωτοπρεσβυτέρους με τυπική μόρφωση. Έχασαν την αξία τους και αυτοί που την είχαν.
Σήμερα ξεχωρίζουν όσοι δεν έχουν οφίκια.
Και μόνο που τόλμησε να τα γράψει ο π. Δοσίθεος δείχνει ότι είναι παλληκάρι που δεν σκύβει το κεφάλι στους ισχυρούς προϊσταμένους του. Αρκεί αυτή την απλότητα να την έχει και ο ίδιος.
Δημοσίευση σχολίου