"Πνευματική Διακονία" - δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

 "Πνευματική Διακονία"

Κυριακή των Μυροφόρων

Συνεχίζει η Εκκλησία αισθανόμενη τον ανακαινισμό της ζωής μέσα από το νέο Πάσχα, την καινούρια διάβασι στην Ιστορία του ανθρώπου, να μας πληροφορεί στις Κυριακάτικες συνάξεις και όχι μόνο, για τις Πράξεις των Αποστόλων, δηλαδή για την οργάνωσι της πρώτης Εκκλησίας ώστε να κρατά στη συνείδησί μας έντονο τον ενθουσιασμό των πρώτων αδελφών μας. Οι άνθρωποι αυτοί έκαναν το υπεράνθρωπο και το υπέλογο κηρύσσοντας τον Λόγο σε έναν κόσμο που είχε εξομοιωθεί με την άλογη Κτίσι.

Όταν τα πρώτα πρακτικά προβλήματα άρχισαν να προκύπτουν στην καθημερινότητα της οργάνωσης της Εκκλησίας ασφαλώς και δεν θα μπορούσαν να μείνουν ανεπίλυτα. Οι υπεύθυνοι της εκκλησιαστικής ζωής, οι Απόστολοι του Χριστού προέκριναν για τους εαυτούς τους τη συνέχισι της διάδοσης του κηρύγματος της Αληθείας και έτσι επέλεξαν και χειροτόνησαν δημόσια τους επτά διακόνους με κριτήριο την μαρτυρία του λαού, το Πνεύμα του Θεού και την σοφία. Παρατηρώντας το σπουδαίο αυτό γεγονός στα χρονικά της νεοδομούμενης τότε επίγειας Εκκλησίας αντιλαμβανόμαστε ότι η επιλογή των προσώπων αυτών έγινε με προσεκτική επιλογή από το πλήρωμα και μάλιστα στο ίδιο δόθηκε η ευθύνη της επιλογής των προσώπων αυτών. Το ιερό πλήθος αναπαύτηκε με την θεόπνευστη ενέργεια των Αποστόλων διότι η διακονία των ανθρώπων αυτών θα αφορούσε στους ίδιους και δεν τους επιβλήθηκε αλλά συμμετείχαν και οι ίδιοι σε αυτήν.

Με τη νέα αυτή κίνησι των Αποστόλων δημιουργούνται νέα δεδομένα. Στο γεώργιο του Θεού εκτός των Αποστόλων σημαντική και επίλεκτη θέσι κατέχουν πλέον και όσοι επιλέχθηκαν για να διακονούν τις υλικές ανάγκες του λαού του Θεού και έτσι να ενισχύεται ο δεσμός και η κοινωνία των Αγίων μεταξύ τους. Τούτο σημαίνει ότι τόσο οι ανάγκες όσο και οι διακονίες ποικίλουν και διαμορφώνονται βάσει των συνθηκών δίχως να χωρίζουν σε ανώτερες και κατώτερες αλλά σε κατάλληλες και μη κατάλληλες για το κάθε πρόσωπο ανάλογα με τα χαρίσματα με τα οποία τον προίκισε ο Θεός. Πολλοί στις μέρες μας θα έκριναν με τα κριτήρια της κοινωνίας έτσι όπως έχει διαμορφωθεί ότι η επιλογή των Αποστόλων να ασχοληθούν μόνο με τα "υψηλότερα" δηλαδή με το θεωρητικό τμήμα της προσφοράς στην Εκκλησία αδικούσε εκείνους που με τον σωματικό κόπο θα συνεισέφεραν. Αυτός ο συλλογισμός, όμως, αποδεικνύει μια σκέψι καθόλα ωφελιμιστική σύμφωνα με την οποία η διακονία στην Εκκλησία ταυτίζεται με αξίωμα κοσμικό. Κι όταν ακόμη αυτό συμβαίνει σημαίνει και πάλι ότι ο άνθρωπος που σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο δεν υπολογίζει τις πνευματικές συνέπειες της επιλογής των Αποστόλων. Κρατώντας οι ίδιοι για τον εαυτό τους το κήρυγμα διασφάλισαν την εγκυρότητα της μαρτυρίας για τον Χριστό διότι δεν μιλούσαν για όσα ήθελαν αλλά κυρίως για όσα είχαν δει και ζήσει κοντά Του αλλά και για όσα τους καθοδηγούσε να πουν. Επιπλέον η δημόσια έκθεσί τους ήταν επικίνδυνη για την ακεραιότητά τους σε μια κοινωνία που τους εχθρευόταν. Τί ήταν πιο δύσκολο; Να διακονήσεις σε ένα τραπέζι ή να κατεβάσεις τον Ουρανό στη γη; Να φροντίσεις για το φαγητό ή να μεριμνήσεις για τον άρτο της Ζωής; Δυστυχώς αν και οι συνθήκες και οι περιστάσεις δεν άλλαξαν εντούτοις πολλοί λίγοι αναλογίζονται το βάρος της ευθύνης και επιδιώκουν και αξιώνουν για τους εαυτούς τους το εκκλησιαστικό "αξίωμα" ενώ θεωρούν οτιδήποτε άλλο πολύ ευτελές για τις προσωπικότητές του.

Όμως για την Εκκλησία κάθε μα κάθε διακονία που έχει ως σκοπό το συμφέρον εκείνης κρίνεται σπουδαία ή όχι από το πόσο συνετά και με συνέπεια την επιτελεί ο ίδιος ο άνθρωπος. Κάθε διακονία της Εκκλησίας όσο "υλική" κι αν φαίνεται είναι εμπνευσμένη από το Πνεύμα του Θεού διότι Εκείνο οδηγεί τα βήματά Της. Από τις Μυροφόρες μέχρι τον ευσχήμονα, από τον άρχοντα της Συναγωγής μέχρι και τους Αποστόλους. Δεν είναι τυχαίο ότι η διακονία των ενδεών αδελφών μας καλείται "Πνευματική διακονία" και είναι οργανωμένη δομικά στον Ιερό Θεσμό καθώς κανένα χάρισμα δεν περισσεύει ούτε υποτιμάται απλώς μέσα από τους διαδόχους των Αποστόλων παραμένουμε στην προσευχή και εκπληρώνουμε τη δική μας ευθύνη για την νέα πίστι σε όλα τα έθνη.

δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Πηγή: Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως