Εκδήλωση εκπαιδευτηρίων "Αναγέννηση"

 Διανύοντας τον τρίτο χρόνο λειτουργίας του το Γυμνάσιο και το Λύκειο των Εκπαιδευτηρίων «Αναγέννηση», παρουσίασε την Πέμπτη 12/5/16 στο Αμφιθέατρο του Αρχαιολογικού Μουσείου Πάτρας μια εκδήλωση που συμπυκνώνει αυτό που, εξαρχής, έχουν θέσει ως παιδαγωγική τους προτεραιότητα. Τη δημιουργία, δηλαδή, ενός πλέγματος ποικίλων εμπειριών για τους μαθητές, ώστε να προσεγγίζουν τη γνώση με βιωματικό τρόπο. Σε αυτήν την εκδήλωση αποπειράθηκε με μεγάλη επιτυχία μέσα από κείμενα, εικόνες, αλλά κυρίως μέσα από τη μουσική και τα τραγούδια μια αναδρομή στην ελληνική ιστορία του 20ου αιώνα με αφετηρία τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922) και κατάληξη τα τέλη της δεκαετίας του 1990. Στην εκδήλωση συμμετείχαν μαθητές και των δύο βαθμίδων καθώς και η χορωδία του σχολείου, η οποία συνοδεύτηκε από πενταμελή ορχήστρα.

 Στην εκδήλωση ακούστηκαν τα εξής τραγούδια:

Μενεξέδες και ζουμπούλια (παραδοσιακό)

Η Σμύρνη μάνα καίγεται (Πυθαγόρας – Α. Καλδάρας)

 Άρνηση (Γ. Σεφέρης – Μ. Θεοδωράκης)

Σαββατόβραδο στην Καισαριανή (Λ. Παπαδόπουλος – Σ. Ξαρχάκος)

Μιλώ για τα παιδιά μου (Γ. Σκούρτης – Γ. Μαρκόπουλος)

 Οδός ονείρων (Μ. Χατζιδάκις)

 Χορός του Σάκαινα (Σ. Ξαρχάκος)

 Ποιος τη ζωή μου (Μ. Ελευθερίου – Μ. Θεοδωράκης)

Αχ Ελλάδα (Μ. Ρασούλης – Β. Αλαγιάννη)

Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι (Μ. Κριεζή - Δ. Τσακνής)

Ας κρατήσουν οι χοροί (Δ. Σαββόπουλος)

Η εκδήλωση, δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά ένα εμπλουτισμένο μάθημα ιστορίας. Μια συμπυκνωμένη ιστορική διαδρομή της πορείας του ελληνισμού τα τελευταία εκατό χρόνια μέσα από το δημιουργικότερο κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού. Την τέχνη! Στα χρόνια αυτά ο ελληνισμός βρέθηκε στη δίνη γεγονότων με παγκόσμια εμβέλεια και αναγκάστηκε να σηκώσει βάρος δυσανάλογο του μεγέθους του, αλλά ανάλογο της πολιτισμικής του διαδρομής. Προσφυγιά, πόλεμοι, Εμφύλιος, Μετανάστευση,  πολιτική αστάθεια και εξαθλίωση συνετέλεσαν στον καθορισμό της σύγχρονης πολιτισμικής μας ταυτότητας. Μιας ταυτότητας που κύριο συστατικό της στοιχείο αποτελεί ο αγώνας, από την πάλη με την καθημερινότητα μέχρι την αντίσταση σε οτιδήποτε επιβουλεύεται τα συλλογικά μας κεκτημένα. Για την ιστορική αυτή διαδρομή επιλέχθηκαν κείμενα, εικόνες και προπαντός μελωδίες που αποτύπωναν συμβατικά μερικούς από τους σημαντικότερες σταθμούς της εθνικής μας περιπέτειας στο διάστημα του τελευταίου αιώνα. Σκοπός μας, βέβαια, δεν ήταν να εξαντλήσουμε την ιστορική αφήγηση, αλλά λειτουργώντας συνθετικά και συνδυάζοντας λόγο, εικόνα και μουσική να αποδώσουμε γενικά το κλίμα κάθε εποχής.

Στο Σχολείο μας δεν μπορούμε παρά να επιδιώκουμε την εξοικείωση των παιδιών με το λόγο των ποιητών και τις μελωδίες των μεγάλων μας δημιουργών. Νιώθουμε ελλιπείς, όταν στο εκπαιδευτικό μας έργο στερούμε από τους μαθητές και τους εαυτούς μας μια τέτοια πηγή αισθητικής απόλαυσης. Έτσι, νιώθουμε ιδιαίτερη χαρά όταν βλέπουμε τους μαθητές να αποδίδουν σύνθετες έννοιες και νοήματα καλύτερα από ενήλικες και μεγάλη ικανοποίηση, όταν βλέπουμε τα μέλη της χορωδίας να παθιάζονται με τραγούδια που προ ολίγου αγνοούσαν, όταν βλέπουμε τους συναδέλφους μας να δαπανούν μέρος του πολύτιμου προσωπικού τους χρόνου για να βοηθήσουν ή να συμμετάσχουν.