Εμπιστοσύνη στον Θεό και πορεία προς Αυτόν - Ιάκωβος

Όλη η γη, από τα έγκατά της όπου δρουν οι μυστηριώδεις δυνάμεις των ηφαιστείων, των σεισμών και της λάβας, η επιφάνεια της γης και η ατμόσφαιρα διέπονται από φυσικούς νόμους που όρισε ο Δημιουργός. Βεβαίως ο Θεός δημιούργησε και κυβερνά όχι μόνο τη μικρή μας γη, αλλά και ολόκληρο το αχανές Σύμπαν, που το φαντάζομαι τόσο μεγάλο και άπειρο όπως τον Θεό, δηλαδή ατέλειωτο, χωρίς αρχή και χωρίς τέλος. Κάνω τη σκέψη πως αν το Σύμπαν είχε όρια δε θα μπορούσε να χωρέσει τον Θεό! Όμως θα ήταν νομίζω παρακινδυνευμένο οποιοσδήποτε άνθρωπος, απλός ή μεγάλος επιστήμονας, να αφήσει τη γη και ν’ αρχίσει να ερευνά πολύ μακρινές κι απρόσιτες ακόμα και για την πιο δραστήρια ανθρώπινη φαντασία περιοχές.

          Έτσι, με κάπως μεγαλύτερη ασφάλεια, ας ασχοληθούμε με αυτό το μικρούτσικο μόριο του Σύμπαντος που λέγεται γη και είναι η πατρίδα όλων μας. «Κατ’ αρχάς εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην...». Μετά δημιούργησε τα φυτά, τα δέντρα, τα ψάρια και τα ζώα. Τελευταίο έπλασε ο Θεός με τα ίδιά Του τα Χέρια τον άνθρωπο. Του φύσηξε, δίνοντάς του ένα μικρό μέρος από την αθάνατη Θεϊκή του Πνοή. Κι αμέσως ο πηλός πήρε  Ζωή! Έγινε ζωντανή σάρκα και οστά, με ανεκτίμητη, αθάνατη ψυχή! Δεν τον προόριζε όμως να μείνει μόνος του. Έτσι, από την πλευρά του Αδάμ δημιούργησε την Εύα, σάρκα εκ της σαρκός του και οστούν εκ των οστέων του, για να έχει συντροφιά και κοινωνία και τους είπε: «Αυξάνεσθε και πληθύνεστε και κατακυριεύσετε της γης».

          Όλα όσα έκαμε ο Θεός είναι καλά. Δεν περιέχουν ίχνος κακού. Και όλα ανεξαιρέτως τα άψυχα εργάζονται και συνεργάζονται προς το σκοπό που τους όρισε. Ο σκοπός αυτός είναι η αγάπη! Κανένας δεν αγαπά τον κόσμο και τους ανθρώπους με τόση θέρμη, με τόση ευσπλαχνία και αδιάκοπη φροντίδα, κανένας δεν τους ανέχεται με τόση απεριόριστη υπομονή και μακροθυμία, κανένας δεν τους περιμένει με ορθάνοιχτες αγκάλες να επιστρέψουν πάλι κοντά Του, όπως ο Πανάγαθος και Πολυεύσπλαχνος Θεός.

          Ο Θεός βέβαια έχει το δικό Του Σχέδιο για το Σύμπαν, τους ουρανούς, τη γη, αλλά κυρίως για τους ανθρώπους και το σχέδιο αυτό είναι αδύνατο εμείς οι άνθρωποι με τις περιορισμένες σωματικές και νοητικές μας ικανότητες να το γνωρίζουμε πλήρως ή να το κατανοήσουμε σε βάθος. Πρέπει μόνο να έχουμε απεριόριστη αγάπη και εμπιστοσύνη σ΄Αυτόν, ν’ ακολουθούμε το δρόμο που μας έδειξε, γνωρίζοντας ότι είναι στενός και δύσβατος και να προσπαθούμε να τον πορευτούμε και να φτάσουμε κοντά Του μέσω του Χριστού, που είναι η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή, η Ειρήνη, η Ευτυχία και η Ατέλειωτη Χαρά.

          Πολλές φορές δυστυχώς, εμείς οι αδύναμοι άνθρωποι παραπονιόμαστε : <<Γιατί, Θεέ μου να μου συμβεί αυτό, γιατί να επιτρέψεις εκείνο, γιατί να μη εμποδίσεις το άλλο;>> Αν το κάνουμε αυτό, δεν σημαίνει οτιδήποτε άλλο παρά ότι αμφισβητούμε την αγάπη, την πρόνοια και την προστασία του Θεού, σημαίνει ότι δεν Του έχουμε απεριόριστη εμπιστοσύνη. Κι αυτό βέβαια αποτελεί βλασφημία, που είναι μια από τις μεγαλύτερες αμαρτίες. Όπως το μικρό παιδάκι στην οικογένεια δεν έχει έγνοιες για το τι θα φάει, τι θα πιει, πώς θα ντυθεί και στις δυσκολίες του αν έχει προβλήματα, αν πληγωθεί ή αρρωστήσει αλλά ξέρει ότι θα το φροντίσουν οι γονείς του και τους εμπιστεύεται, έτσι κι εμείς οι μεγάλοι δεν πρέπει ποτέ να χάνουμε την εμπιστοσύνη μας στο Μεγάλο Ουράνιο Πατέρα τον Θεό.

          Όπως ο επίγειος πατέρας σκέφτεται, προγραμματίζει, προνοεί για τα παιδιά του έτσι ώστε να έχουν όλα τα απαραίτητα για τη συντήρησή τους, όμως, την ίδια ώρα που φροντίζει για τις υλικές τους ανάγκες ενδιαφέρεται και για τη μόρφωσή τους και τη διάπλαση του χαρακτήρα τους για να γίνουν καλοί άνθρωποι, χρήσιμοι τόσο στον εαυτό τους όσο και στην κοινωνία, πολύ περισσότερο ο Θεός, που μας στέλλει άφθονα τόσα   πολλά υλικά αγαθά στα οποία πολλές φορές κάνουμε κατάχρηση με την υπερκατανάλωση και την απληστία μας, όμως, η πρώτη Του και μεγάλη έγνοια δεν είναι τόσο η καλοπέραση στην επίγεια ζωή μας που εξ άλλου είναι τόσο σύντομη, όσο το να καταφέρουμε να κερδίσουμε την αθανασία που γι αυτήν φροντίζει, προνοεί συνεχώς, μας καλεί και μας θέλει κοντά Του και την οποία μας πρόσφερε ανεκτίμητο δώρο, μέσω της επίγειας ζωής, της Θυσίας, της Ανάστασης και της Ανάληψης του Μονάκριβου Γιου Του, του Κυρίου και Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.

          Ας προσευχόμαστε λοιπόν όλοι κι ας Τον παρακαλούμε να μας ενισχύει στην δύσκολη αυτή πορεία μας, να μας σηκώνει όταν πέφτουμε, να μας δυναμώνει όταν λυγίζουμε, να μας παρηγορεί όταν απελπιζόμαστε και να μας φωτίζει ώστε ποτέ να μην κλονίζεται η ελπίδα και η εμπιστοσύνη μας στην ατέλειωτη αγάπη και την σοφή Του πρόνοια.

Ιάκωβος