ΠΕΘΑΝΑ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ! - π. Παναγιώτου Καραγιάννη

ΠΕΘΑΝΑ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ

ΑΛΛΗ ΖΩΗ!

Ἀγρυπνία πρός Παρασκευήν πρό Α’ Ματθαίου

5 Ἰουνίου 2015

 Αὐτός εἶναι ὁ τίτλος μιᾶς ἀληθινῆς καί ἀφυπνιστικῆς ἱστορίας τῶν ἡμερῶν μας.

 Ἕνας Ρῶσος ὀνόματι Ἀντρέϊ, νεαρό παλληκάρι, διηγεῖται τίς μεταθανάτιες ἐμπειρίες του. Ὁ Ἀντρέϊ, λοιπόν, μεταστάς καί ἐπανελθών στή ζωή, σέ κάποια σημεῖα σχολιάζει θεολογικά, μέσα στό γενικό πλαίσιο ὅμως τῆς ὀρθοδόξου περί θανάτου καί κρίσεως ἐμπειρίας.

 Οἱ εἰκόνες πού παρουσιάζονται γιά τήν Κόλασι καί τόν Παράδεισο ἔχουν κάποιο ὀρθόδοξο πνευματικό βά-θος καί εἶναι παραστάσεις τῆς γήϊνης γλώσσης μας. Εἶναι μιά πραγματικότητα ντυμένη μέ τίς εἰκόνες τοῦ γνωστοῦ σέ μᾶς ὁρατοῦ κόσμου. Εἶναι, δηλαδή, ἡ ἀνθρωπίνη γλῶσσα μας πού χρησιμοποιεῖ τίς παραστάσεις πού ἔχουμε: φωτιά, φῶς, βάσανα, οὐρλιαχτά, ποτάμια, παγετοί, σκελετοί κ.ἄ. Ὅπως γίνεται καί μέ τίς ἀντίστοιχες ἁγιογραφίες σέ Ἱερούς Ναούς. Ἔτσι καλούμαστε νά βροῦμε τόν ὅποιο καρπό κρύβεται μέσα στό συμβολικό του κέλυφος, πού εἶναι ὁ καρπός αὐτός ὁ βαθύτατος πόνος τοῦ ἀμετανοήτου καί ἡ θεϊκή εἰρήνη καί χαρά τοῦ μετανοήσαντος ἀνθρώπου ἀντίστοιχα, νά τόν ἐκτιμήσουμε καί νά τόν ἀξιοποιήσουμε ἀναλόγως στή ζωή μας.

 Ὅσον ἀφορᾶ ἰδιαίτερα τό ἀτελεύτητο καί τή σκληρότητα τῶν βασάνων, θά μποροῦσαν νά παρατεθοῦν τά ἀκόλουθα:

1^ον, τήν Κόλασι τήν ἐπιλέγουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι μέ τήν χωρίς Θεό ζωή μας.

 2^ον, ἡ ἁμαρτία εἶναι φρικιαστικό πρᾶγμα, γιατί μέ αὐτή ἀπορρίπτουμε τή ζεστασιά τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ μέ τό νά ζοῦμε μέσα στό σκοτάδι τῶν γήϊνων ἡδονῶν, τοῦ ὑλικοῦ πλούτου, τῆς γήϊνης εὔνοιας καί τῆς σκληρότητος ἀπέναντι στόν ἀνθρώπινο πόνο. Βέβαια θά ἁμαρτάνουμε, ἀλλά θά ἀγωνιζώμαστε μέ φιλότιμο καί θά μετανοοῦμε, ὅπως εἶπε καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Μύριες φορές ἄν ἁμαρτήσῃς, μύριες φορές νά μετανοήσῃς».

 Τά πάθη αἵρεσις, σχίσμα, ἄρνησις τῆς πίστεως, βλα-σφημία, μαγεία, ἀπελπισία, αὐτοκτονία, πορνεία, διαστροφή, μέθη, βεβήλωσι τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων, αἱμομιξίαι, φόνοι, κλοπή, σκληροκαρδία, καθώς καί ἡ βά-ναυσος συμπεριφορά πρός τούς οἰκείους, εἶναι καταστροφικά καί θανατηφόρα γιά τήν μέλλουσα ζωή, καί ὑπόσχονται στόν ἁμαρτωλό αἰώνια βάσανα. «Οὐαί τῷ κόσμῳ ἀπό τῶν σκανδάλων» (Ματθ.ΙΗ’7)!

 … Μέ πῆρε μία τό μεσημέρι, μητέρα ἑνός ἀξιωματικοῦ τοῦ Στρατοῦ, καί μοῦ λέει:

 -Πρέπει νά δώση ὁ γυιός μου τό Κοράνιο στούς Μου-σουλμάνους, γιά νά τούς ὁρκίση.

Τῆς λέω:

 -Εἶναι ἄρνησι τῆς Πίστεως, νά μή τό κάνη, ἔστω κι ἄν τόν κόψουνε κομματάκια-κομματάκια!

 Περιμένει ὁ Κύριος τήν ὁμολογία, καί περιμένει, ἄν Τόν ἀρνηθοῦμε, «νά μᾶς ἀρνηθῇ κι Ἐκεῖνος ἔμπροσθεν ...».

 Τί μποροῦσε νά κάνη:

 -Ὄχι, δέν παραδίνω γώ τοῦ σατανᾶ τά πράγματα, ἀλ

λά παραδίνω μόνο τήν Πίστιν καί τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με»! …

 Τό ἔτος, λοιπόν, 2001, μέ ἀπερίγραπτο βάρος δαιμονικῶν ἐπιθέσεων, ὁ Ἀντρέϊ αἰσθάνθηκε τήν παρουσία Ἀγγέλων καί δαιμόνων. Οἱ Ἄγγελοι τοῦ εἶπαν ὅτι μέ τήν καλή προαίρεσί του «θά σέ περάσουμε ἀπό τά τε-λώνια· θά δῆς τίς ἁμαρτίες πού ἔχεις κάνει, θά δῆς τόν Ἅδη, θά δῆς τόν Παράδεισο, θά συναντήσης τούς συγ-γενεῖς σου, ἄλλους στήν Κόλασι καί ἄλλους στόν Πα-ράδεισο». Νάσου σέ μιά στιγμή καί ὁ Χάρος, πού εἶναι ἕνας ἐκπεσών ἄγγελος μέ τήν μορφή σκελετοῦ, σάν αὐ-ούς πού ἔχουμε γιά ἐκπαίδευσι στά σχολεῖα. Ὕψος 2 περίπου μέτρα. Ὁ Χάρος ἄρχισε (διηγεῖται ὁ Ἀντρέϊ), ἄρχισε νά μέ κτυπᾶ ἀλύπητα. Ἄρχισε ἀπό τά δάκτυλα τῶν ποδιῶν καί προχωροῦσε χτυπῶντας με λυσσωδῶς. Ὅλο αὐτό κράτησε 20’. Ὁ Χάρος τοῦ δίνει σέ μιά ξύλινη κούπα νά πιῆ κάποιο ὑγρό. Ὁ θάνατος πού βρίσκεται -κεῖ ἦταν πικρός, πολύ πικρός. Ἤπια, λέει, μιά μικρή γουλιά, καί βγῆκε ἡ ψυχή μου ἀκαριαίως. Βγῆκε ἡ ψυχή μου, πού ἦταν πολύ πιό φωτεινή ἀπ᾿ ὅ,τι τό σῶμα. Ἔχει πρόσωπο, ἔχει τά ἴδια χαρακτηριστικά. Ἔχει μικρό μέ-γεθος, ὅπως ἡ ψυχή τῆς Παναγίας πού τήν κρατᾶ ὁ Κύριος στά χέρια Του.

 Ἄρχισε ὁ Τελωνισμός. Τό 1^ο τελώνιο εἶναι τῆς ἀργολογίας. Οἱ δαίμονες ἀναφέρουν κάθε εἴδους ἁμάρτημα. Οἱ Ἄγγελοι ὑπερασπίζονται τήν ψυχή δικαιολογῶντας την μέ τά καλά της ἔργα.

 Τά ἑπόμενα τελώνια, πού σ᾿ ὅλα εἶχα ἁμαρτήσει, λέγει, ἦταν καταγεγραμμένα ὅλα, δηλαδή ψέμματα, ψευ-δοδικαιολογίες κ.ἄ. Ἐκεῖ βλέπεις τόν ἑαυτό σου σάν σέ ταινία· ποιοί ἦσαν παρόντες, μέ ποιόν ἁμάρτησες, ὅλα γενικῶς. Ἐκεῖ, ὁ πιό ἁμαρτωλός ἄνθρωπος, αἰσθάνεται πολύ διαφορετικά. Ἐδῶ σ᾿ αὐτή τή ζωή ἀγαπᾶμε τίς ἁμαρτίες μας, ζοῦμε μέσα σ᾿ αὐτές, καί νομίζουμε ὅτι ὅλα εἶναι ὅπως πρέπει. Δέν παρατηροῦμε ἄν ἁμαρτάνουμε. Ἐκεῖ ὅμως ὅλα μετριοῦνται μέ διαφορετική κλί-μακα. Γνωρίζουμε πλέον ποιό εἶναι τό καλό καί πῶς πρέπει νά ζῆ ὁ ἄνθρωπος κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

 Μέ μιᾶς βρέθηκα μέσα στόν Ἅδη καί καθόμουν προσευχόμενος. Σκεπτόμουν ποιός καί πῶς θά μέ βγάλη ἀ-πό δῶ μέσα. Ὁ Ἅγιος Σέργιος, ὁ μεγάλος καί δυνατός Ἅγιος τῆς Ρωσίας, μέ προειδοποίησε ὅτι θά δῶ στόν -δη μερικούς συγγενεῖς καί γνωστούς μου, ὅπως καί εἶ-δα. Ὑπῆρχαν κάτι σάν παγκάκια καί ἐκεῖ κάθονταν οἱ ψυχές. Ὑπῆρχαν πολλές ψυχές ἀπό τίς ὁποῖες ζητοῦσα συγχώρησι, καθώς καί ἄλλοι ζητοῦσαν ἀπό μένα.

 Κρατήσου, εἶπαν οἱ Ἄγγελοι, γιά νά πᾶμε νά δοῦμε τά μέρη τοῦ Ἅδου. Πρῶτα μέ πῆγαν στόν πύρινο ποτα-μό· ἕνας ποταμός ὅπου ὑπάρχει παντοῦ φωτιά. Δηλαδή εἶναι ὅλος μιά φωτιά. Ἐκεῖ ἄκουγα σπαρακτικές φωνές, πού μέσα σ᾿ αὐτό τό πύρινο ποτάμι γίνονται οὐρλιαχτά καί βαρειά βογγητά. Νοιώθουν δύσπνοια, καί τά δάκρυα τρέχουν συνεχῶς ἀπό τά μάτια τους.

 Πρό τῆς ἐπιστροφῆς μου μέ πῆγαν στόν Παράδεισο. Σέ λίγο ἀκούγεται ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ βαρειά: «Μπές μέ-σα στό σῶμα σου»! Καί μπῆκε ἡ ψυχή στό σῶμα μου τῇ προστάξει τοῦ φοβεροῦ Θεοῦ!

 Καί τώρα κάτι γιά ὅλους μας:

«Ἀναλόγισαι, ψυχή, πῶς παραστῶμεν τῷ Κριτῇ,

ἐν τῇ ὥρᾳ τῇ φρικτῇ τίθενται θρόνοι φοβεροί,

καί τῶν ἀνθρώπων αἱ πράξεις διελέγχονται·

τότε ὁ Κριτής ἀδυσώπητος.

πρό βήματος γάρ πῦρ προπορεύεται,

ὥσπερ ἀγρία θάλασσα σύν ἤχῳ,

κατακαλῦπτον τούς πταίσαντας.

Ἀναλογίζου ταῦτα, ψυχή μου, καί τά

ἔργα σου εὔθυνον»!­

 Ἀμήν.

 Καλή μετάνοια καί καλόν Παράδεισο! 

 π. Παναγιώτης Καραγιάννης