Συνομιλία με τον αείμνηστο Πρωτοπρεσβύτερο π. Παναγιώτη Καραγιάννη

Συνομιλία με τον αείμνηστο Πρωτοπρεσβύτερο

π. Παναγιώτη Καραγιάννη

Πόσα χρόνια είστε κληρικός παππούλη Παναγιώτη;

52, περίπου.

Πόσα χρόνια λειτουργείτε καθημερινά;

Μέχρι που αρρώστησα. Σαράντα …τόσα χρόνια.

Τον Όσιο Δαυίδ πως τον γνωρίσατε και πόσα χρόνια είστε εκεί;

Ήμουνα 7 χρόνια στον Όσιο Δαυίδ και τον εγνώρισα κατόπιν επεμβάσεως τού πνευματικού μου πατέρα τότε, του Αειμνήστου πατρός Αθανασίου Μπελαντόνα, ο οποίος παρακάλεσε πολύ τον πατέρα Στέφανο, τον Τόλιο να με βάλει εκεί. Διότι θα ‘ναι, λέει, η πιο επιτυχημένη τοποθέτηση.

Μιλήστε μας για το βιβλίο σας: «Γίνε, ω Γύναι». Πως εμπνευστήκατε αυτόν τον τίτλο;

Κατευθείαν η Παναγία με φώτισε, στο Άγιο Όρος που καθόμουνα εκεί με τη βοήθεια ενός κεριού, και έλεγε η Παναγία και έγραφα εγώ. Νοητικά. Όχι τον τίτλο, Τον τίτλο τον είχα εμπνευστεί προ πολλού και «Γίνε ω Γύναι» χρειάστηκε να βάλω. «Γίνε», να γίνεις, δηλαδή. Να μην είσαι έτσι. Ω γύναι επίστρεψον προς μετάνοιαν και επιστροφήν. Και έχει εκδοθεί σε εννέα εκδόσεις και μία στα Αγγλικά. Και στα Γερμανικά, νομίζω.

Μάθαμε ότι ετοιμάζεται ένα βιβλίο για την αιώνια κόλαση. Τί περίπου πραγματεύεται;

Την αιώνια κόλαση. Πως είναι. Έτοιμο είναι το βιβλίο σχεδόν. Κάτι μέρες τώρα θέλουν ακόμα.

Τί συμβουλές έχετε να δώσετε στους νέους;

Στους νέους… «Τα νιάτα είναι πλασμένα για τον ηρωισμό», μας έλεγαν ένα τραγουδάκι στη Χριστιανική Ένωση Καλαμάτας. Να είμαστε λεβέντες. Παλικάρια τους Χριστού να είναι οι νέοι. Και να μη γυρίζουν ούτε στις καφετέριες, ούτε στις τηλεοράσεις, ούτε στα ιντερνέτ. Διότι αυτά είναι ψυχοφθόρα, τα πράγματα.

Ακόμα, τί συμβουλές έχετε να δώσετε στους κληρικούς μας; Πώς να ζουν;

Στους κληρικούς, εγώ είμαι ανάξιος για να πω για τους κληρικούς. Αλλά, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος στην προς Τίτον επιστολήν: «Σύ δε νῆφε ἐν πᾶσι». Νύφε να μην είσαι, δηλαδή, αδέσποτος και ξέφραγος αλλά να είσαι ἐν νηφαλιώτητι, ἐν τάξει γιατί ο Θεός είναι Θεός της τάξεως. Ισχύει αυτό από Πατριάρχου μέχρι και τον τελευταίο αναγνώστη.

Παππούλη, πείτε μας για το περιστατικό με την Αγγελική που πριν τη βαπτίσετε, σας πέθανε και μετά αναστήθηκε.

Αυτό είναι ένα κεφάλαιο, που αφορά ένα συγκλονιστικό γεγονός. Πέθανε, κι όταν γινότανε ο γάμος της μου λέει η μαμά της, θυμάμαι, ευσεβέστατο ζευγάρι, πολύ ευσεβείς ζευγάρι, μαθηματικός και δεν ξέρω τι είναι, μου λέει: «Αφού εσείς την αναστήσατε…», μου λέει, «…να μην την παντρέψετε κιόλας;!». Και την πάντρεψα στη φιάλη. Και ντρεπότανε να ακούσει και το όνομά της. Έτσι, από συστολή. Έμεινε, όμως, στα χέρια μου πεθαμένο το παιδί. Ήτανε δέκα ημερών. Δέκα ημερών. Ήτανε με ίκτερο. Και έπρεπε να το πάνε στην Αθήνα. Αλλά, δε χρειάστηκε να πάνε πουθενά. Απολύτως πουθενά. Διότι ἰάσατο αυτήν ὁ Κύριος και την ανέστησε τη στιγμή που είπα: «Σφραγὶς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου. Ἀμήν». Εκείνη τη στιγμή άνοιξε τα ματάκια έκανε ένα εμετό και έβγαλε αυτό και ελευθερώθηκε το παιδί. Και ἔφριξε πᾶσα ἀκοή, με το θαύμα το μεγάλο.

Παππούλη μου, γιατί έχετε υποστηρίξει, με πατερικά επιχειρήματα, ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να φορούν παντελόνια;

Διότι, δεν το θέλει ο Θεός. Λέει: «Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, καί ἀνὴρ  οὐκ ἐνδύσηται σκεύη γυναικός ταύτα βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ» και ότι αποτελεί σίχαμα για τον Κύριο τον Θεό. Είναι φοβερό. Θα σας πω ένα φοβερό λόγο του δευτερονομίου για λίγο που λέει: «Όταν πας να κάνεις την ανάγκη σου…», συγνώμη, «…θα κρατάς και ένα ξύλο, ένα παλούκι το λεγόμενο, να τα θάψεις ἲνα μη ἴδει ὁ Κύριος τά βδελύγματά σού. Έτσι ακριβώς και χειρότερα βδελύσσεται ο Κύριος τη γυναίκα, η οποία φοράει παντελόνια. Είναι αναίδεια προς τον Δημιουργόν. Ασέβεια και ανυπολογισία του ανδρός.

Πρέπει να μνημονεύουμε ή όχι τον Επίσκοπό μας; Επιτρέπεται η αποτείχιση;

Είναι βαρύ το ερώτημα αλλά, δε βγαίνει τίποτα με τη μη μνημόνευση. Το σωστό είναι, όταν ερωτήθηκε κάποτε η ελαχιστότης μου: «Τί είναι ο «καιρός»; Πώς παίρνει ο ιερεύς «καιρό»;». Του λέω: «Ο «καιρός» λαμβάνεται από τον ιερέα προ του καινού δεσποτικού θρόνου και κατ’ ευθείαν ενδύεται την ιερατικήν στολήν και τελεί τη Θεία Λειτουργία οὐχ αὐτοτελώς ἀλλά κατά ἀνάθεσιν. Οὐχ αὐτοτελώς, δεν μπορεί κανείς να…, αν τον καθαιρέσεις τον υπεύθυνο των αιρέσεων, κάποιον αιρεσιάρχη ας πούμε, αν τον καθαιρέσει η Εκκλησία έχει καλώς. Είμαι, όμως, σφόδρα αντίθετος από το θέμα του πάπα. Ότι έχει ιεροσύνη τάχα. Δεν έχει τίποτα. Όπως γράφω και στο βιβλίο, τα του πάπα είναι: πάντα κόνις, πάντα τέφρα, πάντα σκιά, πάντα ονείρων απατηλότερα.

Πιστεύετε ότι η Ελλάδα μας έχει ελπίδες σωτηρίας; Υπάρχει μετάνοια;

Εκατό τοις εκατό. Θα συντρίψει ο Κύριος πάντας τους αντιπίπτοντας εις το Πνεύμα το Άγιον, το οποίο είπε: «Ἔλήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου»» και παρέδωσε την Κιβωτό της Διαθήκης του. Τουτ' έστιν, την παρέδωσε σε εμάς τους Έλληνες και έκτοτε είμαστε ο περιούσιος λαός τού Θεού η δε Ελλάς είναι η Κιβωτός τής Χάριτος του νέου Ισραήλ, θα λέγαμε.

Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για όλα, πάτερ.

Κι εγώ ευχαριστώ.