«ΨΑΛΩ ΤΩ ΘΕΩ ΜΟΥ …» ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΥΜΝΩΝ Ιερέως Γεωργίου Αθαν. Παπασταύρου - ΒΑΣ. Π. ΚΑΥΚΟΠΟΥΛΟΥ

«ΨΑΛΩ ΤΩ ΘΕΩ ΜΟΥ …»

ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΥΜΝΩΝ

Ιερέως Γεωργίου Αθαν. Παπασταύρου

ΤΟΥ ΒΑΣ. Π. ΚΑΥΚΟΠΟΥΛΟΥ

          Η σκέψη του διακεκριμένου συναδέλφου Πρωτοψάλτου και Καθηγητού κ. Παναγιώτου Παπασταύρου να αποτυπώση σ’ ένα καλαίσθητο βιβλίο επαρκές δείγμα των βυζαντινών μουσικών συνθέσεων του αοιδίμου πατρός του, πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Αθαν. Παπασταύρου δεν είναι απλά πράξη καλοδεχούμενη αλλά, πρωτίστως, πράξη επιβεβλημένη όχι χρεωστικώ τω τρόπω υιού προς πατέρα μα απολύτως αναγκαία προς την πνευματική πατρίδα, προς την ιεροψαλτική και μουσική οικογένεια, προς την Ορθόδοξη Εκκλησία !

          Το βιβλίο, που ο καλός φίλος κ. Π. Γ. Παπασταύρου είχε την καλωσύνη να μας χαρίση τον παρελθόντα Μάιο προλογίζει με σοφά λόγια ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος. Όπως, λοιπόν, επισημαίνει ο Άγγελος της κατά Πάτρας Εκκλησίας «ο π. Γεώργιος Παπασταύρου αφήκε όχι μόνο στην πόλη των Πατρών, αλλά και στον ευρύτερο εκκλησιαστικό χώρο φήμην ανδρός εναρέτου και θερμουργού Κληρικού, ο οποίος με την ζωή του εδόξασε τον Θεόν και ωδήγησε ανθρώπους στη θεογνωσία και την σωτηρία».

          Η ελαχιστότητά μου «ρούφηξα» στην κυριολεξία το πολύτιμο περιεχόμενο του  βιβλίου και, ως εκ τούτου, δικαιούμαι να καταθέσω τα … συναισθήματά μου και την άποψή μου γι’ αυτό. Δεν είναι δε καθόλου υπερβολή να σημειώσω, ότι τα μαθήματα του αοιδίμου π. Γεωργίου πλουτίζουν με το παραπάνω την σχετική βιβλιογραφία. Με πολλήν, επιτρέψατέ μου, συγκίνησιν τολμώ μετά παρρησίας να πω, ότι κάποια από τα μελουργήματα του εν λόγω έργου κάλλιστα μπορούν να συγκριθούν με κορυφαίες δημιουργίες – συνθέσεις παλαιοτέρων διδασκάλων, αληθινών γιγάντων της βυζαντινής μελοποιΐας. Θα ξεχωρίσω, ενδεικτικά, τρία μαθήματα: α) το ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ εις ήχον πλάγιον του Αου, ύμνος με τον οποίον «ανοίγει» το βιβλίο. Απλό, σεμνό, γλυκύτατο και κατανυκτικό προσεγγίζει μ’ αξιωσύνη το κύρος των κλασσικών μαθημάτων της επιλυχνίου ευχαριστίας. Για δε την ιστορία, ο π. Γεώργιος το εν λόγω μάθημα κατ’ επανάληψιν το είχε αποδώσει εις τον Ιερόν Ναόν Αγίας Βαρβάρας Πατρών, όπου συν Θεώ διηκόνησα ως Πρωτοψάλτης κατά τα έτη 1980-1984, μάλιστα εις τας πανηγύρεις ! , β) το ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΡΙΣΑΓΙΟΥ εις ήχον Βον. Ίσως είναι και… ανώτερο από τα κλασσικά του Νηλέως Καμαράδου, του Σίμωνος Αβαγιαννού, του Κρητός κ.λπ.. Μου εθύμισε τα «γυρίσματα» του Κουτσαρδάκη. Μάθημα αριστοτεχνικό, υπέροχο, καταπληκτικό, ... φοβερό ! Προσωπικά, το συνιστώ ανεπιφύλακτα σ’ όλους τους συναδέλφους και γ) το πανηγυρικό ΧΕΡΟΥΒΙΚΟΝ εις ήχον πλάγιον του Αου. Εδώ, ο π. Γεώργιος συναγωνίζεται τον Θεόδωρο Φωκαέα, τον Ανδρέα Τσικνόπουλο και τον Γεώργιο Καππέ.

          Από τα παραπάνω προκύπτει, ότι ο π. Γεώργιος Παπασταύρου ήταν ένας σπουδαίος βυζαντινός μελοποιός. Αυτά, που έφερε πρόσφατα ο γυιος του Παναγιώτης στο φως της δημοσιότητος ίσως να μην είναι πολλά, είναι όμως ικανά να τοποθετήσουν τον π. Γεώργιο στο πάνθεον των ΑΘΑΝΑΤΩΝ της Θείας Τέχνης του Δαμασκηνού. Υπάρχει, μάλιστα, ένας λόγος που επί πλέον υποκλίνομαι στο μουσικό έργο του π. Γεωργίου : Το ότι συνθέτει και ψάλλει αντίθετα στους νεοεπεξηγητές φθοροποιούς του βυζαντινού  μέλους.

          Εν κατακλείδι, ο αοίδιμος π. Γεώργιος Παπασταύρου υπήρξε ένα πολύτιμο κεφάλαιο, για την αποστολική μας πόλη των Πατρών. Φίλος του μακαριστού πατέρα μου Παναγιώτη (εγκρατούς ιεροψάλτου), ο π. Γεώργιος ήταν μια πολύπλευρη προσωπικότης, με σπάνια χαρίσματα. Εκτός από την αγγελική φωνή με το γλυκύτατο ηχόχρωμα, ήτο και ένας φωτισμένος και ΑΓΙΟΣ Κληρικός!

          Παναγιώτη, κι Εσένα και τον σεβαστό σου Πατέρα, Σας ευγνωμονούμε για το έργο αυτό, στην έκδοση του οποίου συνετέλεσαν οι κ.κ. Αρχιμ. Αθ. Γ. Παπασταύρου, π. Γρηγ. Παπακωστόπουλος, Φ. Μπαρούτας, Σ. Γκουρβέλος και Αλ. Κολλιόπουλος…