Ἀξίζει νὰ διαβάσουμε σήμερα ἕνα
κείμενο ἀληθινὰ ἀριστουργηματικό. Θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι γραμμένο σὲ ὅλους τοὺς
Διεθνεῖς Ὀργανισμούς, στὰ Κοινοβούλια, στὰ ἐκπαιδευτικὰ Ἱδρύματα, παντοῦ. Νὰ ἀποτελεῖ
τὸν ὁδηγό τους. Ἐκεῖ νὰ καθρεφτίζονται. Νὰ ἐξετάζουν τὸν ἑαυτό τους. Νὰ τὸ
βάζουν ρυθμιστὴ στὴ ζωή τους. Τὸ κείμενο αὐτὸ εἶναι γραμμένο ἀπὸ ἕνα μεγάλο
γνώστη τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο, ποὺ γνώριζε ὅσο
λίγοι τὰ μυστικά της. Τοὺς ἀγῶνες της, τὶς δυσκολίες της, τὰ κονταροχτυπήματά
της, τὶς πτώσεις καὶ ἀνορθώσεις της, ἀλλὰ καὶ τοὺς τρόπους γιὰ νὰ ἀσκηθεῖ καὶ νὰ
προχωρήσει νικηφόρα στὴ ζωή.
***
Οἱ ἄνθρωποι, μᾶς τονίζει, πρέπει
νὰ γίνουν ἄνθρωποι. Νὰ συνειδητοποιήσουν τὴν μεγάλη ἀποστολή τους. Νὰ κυριαρχοῦν
στὸν ἑαυτό τους, νὰ δαμάζουν τὰ πάθη τους, νὰ μὴν ἀφήνουν τὰ ἔνστικτα νὰ τοὺς
διευθύνουν. Γιατὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἐξουσιάζει τὸν ἑαυτό του, γίνεται
χειρότερος καὶ ἀπὸ τὰ ζῶα. Θηριοδέστερος καὶ τῶν θηρίων.
«Ἔλα καὶ γίνε ἄνθρωπος, γιὰ νὰ μὴ
διαψεύσεις τὸν τίτλο σου αὐτό. Καταλάβατε αὐτὸ ποὺ σᾶς εἶπα; Ἰσχυρίζεσαι πὼς εἶσαι
ἄνθρωπος. Ναί, ἀλλὰ μονάχα στὸ ὄνομα, ὄχι ὅμως καὶ στὸ φρόνημα. Διότι ὅταν σὲ
βλέπω νὰ ζεῖς ἀπερίσκεπτα, πῶς νὰ σὲ ὀνομάσω ἄνθρωπο καὶ ὄχι βόδι;
»Ὅταν σὲ
βλέπω νὰ ἁρπάζεις, πῶς νὰ σὲ ὀνομάσω ἄνθρωπο καὶ ὄχι λύκο;
»Ὅταν σὲ βλέπω δολερό, πῶς νὰ σὲ ὀνομάσω
ἄνθρωπο καὶ ὄχι φίδι;
»Ὃταν σὲ βλέπω νὰ ἔχεις δηλητήριο
στὸ στόμα, πῶς νὰ σὲ ὀνομάσω ἄνθρωπο καὶ ὄχι ἀσπίδα (φαρμακερὸ φίδι);
»Ὅταν σὲ βλέπω νὰ γίνεσαι ἀνόητος,
πῶς νὰ σὲ ὀνομάσω ἄνθρωπο καὶ ὄχι ὄνο;
»Ὅταν σὲ βλέπω ψυχρὸ καὶ ἀναίσθητο,
πῶς νὰ σὲ ὀνομάσω ἄνθρωπο καὶ ὄχι πέτρα; Καὶ συνεχίζει:
«Ὁ Θεὸς σοῦ ἔδωσε μεγαλεῖο. Ἐσὺ
γιατί προδίδεις τὴν εὐγένεια τῆς φύσεώς σου; Τί κάνεις;πές μου. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι
ποὺ ἔχουν τὴν ἱκανότητα νὰ ἐπικοινωνοῦν μὲ τὰ ζῶα καὶ νὰ προσφέρουν σ᾽ αὐτὰ
κάτι ἀπὸ τὸ μεγαλεῖο τους: Ἐκπαιδεύουν παπαγάλους νὰ μιμοῦνται τὴν ἀνθρώπινη
φωνὴ καὶ ἔτσι μὲ τὴν τέχνη θριαμβεύουν πάνω στὴ φύση. Ἠμερώνουν λιοντάρια, ὥστε
νὰ τὰ τραβᾶνε μέσα στὶς δημόσιες πλατεῖες. Τὸ λιοντάρι ἕνα ἀτίθασο θηρίο, τὸ ἠμερώνεις.
Καὶ τὸν ἑαυτό σου τὸν κάνεις πιὸ ἄγριο καὶ ἀπὸ τὸν λύκο. Καὶ τὸ χειρότερο.
Καθένα ἀπὸ τὰ ζῶα ἔχει ἕνα ἐλάττωμα: Ὁ λύκος τὸ ἁρπακτικό, τὸ φίδι τὸ δολερό, ἡ
ἀσπίδα τὸ φαρμακερό. Δὲν συμβαίνει τὸ ἴδιο καὶ μὲ τὸν πονηρὸ ἄνθρωπο. Αὐτὸς δὲν
ἔχει ἕνα, ἔχει πολλά. Καὶ ἁρπακτικὸς γίνεται καὶ δολερὸς καὶ φαρμακερὸς καὶ
μαζεύει στὴν ψυχή του ὅλες τὶς κακίες τῶν ζώων... Εἶσαι ἄνθρωπος. Ἀπόδειξέ το
μου πραγματικά. Ὄχι, γιατὶ ἔχεις ψυχή, ἀλλὰ γιατὶ ἔχεις ἀνώτερα φρονήματα, ἀνθρώπινα
αἰσθήματα. Εἶσαι κύριος τῶν ζώων καὶ ἐσὺ ἔγινες δοῦλος στὰ ζωώδη πάθη σου;»
Περιοδικό «ΖΩΗ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου