25η ΜΑΡΤΙΟΥ
1821- 2021, 200 έτη ελευθερίας Η ΔΙΠΛΗ ΕΟΡΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ 1821 ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΩΝ
Την 25η Μαρτίου
2021, συμπληρώνονται διακόσια (200), χρόνια από
την ημέρα της υψώσεως της σημαίας της Επαναστάσεως κατά του οθωμανικού ζυγού,
από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό. Η ημέρα αυτή καθιερώθηκε ως η
συμβολική έναρξη του αγώνος της Ελληνικής Ανεξαρτησίας. Η εθνική εορτή καθιερώθηκε
αργότερα με Βασιλικό Διάταγμα του Όθωνα, την 15η Μαρτίου 1838.
Η μεγάλη επέτειος της 25ης Μαρτίου, εκπέμπει εσαεί την ακτινοβολία της σε ολόκληρο τον κόσμο. Παράγων για της επιτυχίας του αγώνα ήταν το φρόνημα και η αγάπη προς την ελευθερία της ελληνικής φυλής και η πίστη στο Θεό. Η Επανάσταση του 1821 θα φωτίζει πάντα τον δρόμο των Ελλήνων και θα αποτελεί μεγαλύτερη εποποιία στην Ιστορία των κατορθωμάτων του Έθνους. Είναι προνόμιο ασύγκριτο για τον ελληνικό λαό να εορτάζει την επέτειο της ανεξαρτησίας του, να προσκυνά τους βωμούς των παλαιών ηρώων. Οι βωμοί των ηρώων ατενίζονται από τους μεταγενέστερους Έλληνες με θαυμασμό.
Ιστορικά Έθνη, πανίσχυρα υπετάγησαν μία φορά και έσβησαν δια παντός χωρίς να αφήσουν ίχνη. Λαοί που έκτισαν αυτοκρατορίες δεν υπάρχουν πλέον. Ο παλαιός χρησμός της Πυθίας περί Ελλήνων: «Ασκός βαπτίζει δύναι δε τοι ου Θέμις. Πίπτει εις το ύδωρ αλλά ουδέποτε βυθίζεται». Αυτό ισχύει για όλη την ελληνική Ιστορία. Μπορεί ο ελληνισμός να έπεσε πολλάκις στη θάλασσα ουδέποτε όμως εβυθίσθη. Ανεδύθη με μόχθους και αγώνες.
Το αγωνιστικό φρόνημα και η Πίστη
στο Θεό, έκανε να αναπηδήσουν οι πραγματικοί ήρωες και αρχηγοί της εθνεγερσίας
του 1821 όπως ο Αρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς,
ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο
Αλέξανδρος Υψηλάντης. Οι ατρόμητοι ναυτικοί μας Κωνσταντίνος Κανάρης,
ο Ανδρέας Μιαούλης, η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, η
Μαντώ Μαυρογέννους, τα κατορθώματα των οποίων έχουν γίνει θρύλος.
Λίγα χρόνια νωρίτερα είχε σαλπίσει η εγερτήρια πνοή του γένους από τον Ρήγα
Φεραίο-Βελεστινλή, που τραγούδησε τους πόθους και τη θέληση του Έθνους: « Σας
κράζει η Ελλάδα, σας θέλει , σας πονεί. Ζητά τη συνδρομή σας με μητρική φωνή.»
Ο γέρος του Μοριά είχε αταλάντευτη πίστη για τη νίκη του
αγώνα. Χαρακτηριστικά είναι τα εξής λόγια του:
«Η επανάστασις η εδική μας δεν
ομοιάζει με καμμιάν απ' όσες γίνονται την σήμερον εις την Ευρώπην. Της Ευρώπης
αι επαναστάσεις εναντίον των διοικήσεών των είναι εμφύλιος πόλεμος. Ο
εδικός μας πόλεμος ήτο ο πλέον δίκαιος, ήτον έθνος με άλλο έθνος, ήτο με ένα λαόν,
όπου ποτέ δεν ηθέλησε να αναγνωριστεί ως τοιούτος, ούτε να ορκισθεί, παρά μόνο
ό,τι έκαμνε η βία. Ούτε ο Σουλτάνος ηθέλησε ποτέ να θεωρήσει τον ελληνικόν
λαόν ως λαόν, αλλ' ως σκλάβους. Μία φοράν, όταν επήραμε το Ναύπλιο, ήλθεν ο
'Αμιλτον να με ιδεί. Μου είπε ότι: « Πρέπει οι Έλληνες να ζητήσουν συμβιβασμό,
και η Αγγλία να μεσιτεύσει». Εγώ του αποκρίθηκα, ότι: « Αυτό δεν
γίνεται ποτέ, ελευθερία ή θάνατος. Εμείς, καπιτάν 'Αμιλτον, ποτέ
συμβιβασμό δεν εκάμαμε με τους Τούρκους. 'Αλλους έκοψε, άλλους σκλάβωσε με το
σπαθί και άλλοι, καθώς ημείς, εζούσαμε ελεύθεροι από γενεά εις γενεά. Ο
βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε, η φρουρά του είχε παντοτινό
πόλεμο με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήτον πάντοτε ανυπότακτα». Με είπε:
«Ποία είναι η βασιλική φρουρά του, ποία είναι τα φρούρια;» - « Η φρουρά
του βασιλέως μας είναι είναι οι λεγόμενοι Κλέφται, τα φρούρια η Μάνη και το
Σούλι και τα βουνά». Έτσι δεν με ομίλησε πλέον.» (Ἅπαντα Τσερτσέτη ,
τομ. Γ΄, σελ. 149-150).
Οι θυσίες ήταν
πολλές για τον αγώνα, όπως αυτή του Αθανάσιου Διάκου, που
προτίμησε να μαρτυρήσει παρά να αλλαξοπιστήσει. Ο Ι. Μακρυγιάννης ,
επέζησε των μαχών και εξιστόρησε τα γεγονότα. Ο Παπαφλέσσας επίσης
θυσιάστηκε και όταν αποφάσισε να σταθεί στο Μανιάκι και να πολεμήσει τον Ιμπραήμ,
βεβαία αισθάνονταν μέσα ολοζώντανο τον βασιλιά Λεωνίδα των Θερμοπυλών.
Κάποτε οι εχθροί της Ελλάδος που
παραβιάζουν τα φωτεινά μας σύνορα και ακρογιάλια θα πρέπει να καταλάβουν ότι
δίπλα σε κάθε τάγμα Ελλήνων πολεμιστών μάχονται Λόχοι Ιεροί και
Φάλαγγες και λεγεώνες αναρίθμητων Ελλήνων όλων των εποχών, από την Αρχαία
Ελλάδα μέχρι τους υπερασπιστές της Βασιλεύουσας. Εξάλλου οι Έλληνες γνωρίζουν
να πεθαίνουν για την ιδέα της ελευθερίας του έθνους και την ελευθερία του
ανθρώπου.
Και η Πίστη για το δίκαιο του
αγώνα το ’21, στην Υπέρμαχο Στρατηγό-Παναγία, είχε καθοριστική σημασία. Από την
Άλωση του 1453 στην Παρθένο Μαρία ο λαός μας εναπόθεσε τις ελπίδες του για
ανάσταση του γένους. «Εις σε ελπίζουν οι σκλάβοι από την άκραν ευσπλαχνίαν σου
το ελληνικόν γένος την απολύτρωσιν.» βροντοφώναζε ο Ηλίας
Μηνιάτης από του άμβονος του Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Βενετίας. Με το όνομα
της απέκτησαν φτερά οι Έλληνες. Υπό την σκέπη Της πολεμούσαν οι στρατιώτες μας
το 1940-’41 στα βορειοηπειρωτικά βουνά. Αργότερα όταν ένας άλλος εχθρός
του γένους ο άθεος Στάλιν, ως αρχηγός του απανταχού κομμουνισμού απείλησε το
γένος μας με συντριβή και ερείπια, το έθνος μας βρέθηκε σύσσωμο απέναντί του με
το βλέμμα στραμμένο στην Παναγία και είδε να οδηγεί και αυτό τον αγώνα. Η
Παναγία θα παραστέκει του ελληνικού έθνους πάντοτε.
Ο αγώνας του 1821 έγινε «για
του Χριστού την Πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία». Για την
ελευθερία της Ελλάδος, χύθηκαν ποταμοί αίματος και όσοι νομίζουν ότι θα κλέψουν
την ελευθερία μας με δόλο, πλανώνται.
Όλοι οι Έλληνες πρέπει να είμαστε συσπειρωμένοι και προσηλωμένοι στο καθήκον όπως οι πρόγονοί μας. Να δώσουμε και τη ζωή μας για να στήσουμε τη σημαία μας όπου οι πόθοι και οι παλμοί του Έθνους επιτάσσουν και όπου υπάρχουν αδελφοί μας αλύτρωτοι. Χρόνια πολλά και πάντα ελεύθεροι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου