Τατουάζ! - π. Δανιἠλ Ἀεράκη

 Τατουάζ!

Ἀρχιμ. Δανιἠλ Ἀεράκη

 

Τό νὰ καλύπτεται τὸ σῶμα εἶναι αὐτονόητο. Καὶ γιὰ λόγους σεμνότητας, καὶ γιὰ λόγους αἰσθητικῆς, καὶ γιὰ λόγους θερμοκρασίας, καὶ γιὰ λόγους ὑγιεινῆς. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος π.χ., μιλώντας γιὰ τὶς γυναῖκες, τονίζει τὴ σεμνὴ κάλυψι τοῦ σώματός του: «Βούλομαι τὰς γυναῖκας ἐν καταστολῇ κοσμίῳ, μετά αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς» (Α' Τιμ. β' 15). Ἐκτὸς ἀπό σεμνότητα, τὸ σῶμα καλύπτεται κάποτε καὶ ἀπό ἰατρικὴ ἀνάγκη. Οἱ ἐπίδεσμοι π.χ. εἶναι μία ἀναγκαία κάλυψις τοῦ σώματος. Τοῦ Παύλου ἡ κάλυψις ἀποβλέπει στὴ σωτηρία, τοῦ γιατροῦ ἀποβλέπει στὴν ὑγεία. Ἔτσι μερικὴ κάλυψις τοῦ προσώπου τὸν τελευταῖο καιρὸ μὲ μάσκα, δὲν εἶναι ἀλλοίωσις τοῦ προσώπου. Εἶναι προστασία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τὴ θανατηφόρο πανδημία.

• Μία ἄλλη κάλυψις τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος προκαλεῖ τὸν ἀποτροπιασμὸ καὶ τελικὰ ἐπιφέρει πολλοὺς κινδύνους. Ξεκίνησε γιὰ λόγους αἰσθητικῆς, ὅπως τὰ βαψίματα καὶ τὰ τρελλὰ κοσμήματα, ἀλλά τείνει νὰ γίνη ἐπικίνδυνο «παιχνίδι», πού ἀλλοιώνει καὶ καταστρέφει τὸ δέρμα τοῦ σώματος. Πρόκειται γιὰ τὸ λεγόμενο «τατουάζ». Σὲ ἑλληνικὴ ἀπόδοσι λέγεται δερματοστιξία.

• Φοβοῦνται μερικοὶ κάποιο χάραγμα στὸ χέρι καὶ στὸ μέτωπο. Καὶ φυσικὰ ὅλα τὰ χαράγματα, γιὰ τὰ ὁποῖα μιλάει ἡ Ἀποκάλυψις, τόσο τὰ τοῦ Θεοῦ, ὅσο καὶ τὰ τοῦ «θηρίου», εἶναι συμβολικά. Δὲν ἀνησυχοῦμε ὅμως γιὰ τὸ πραγματικὸ χάραγμα, πού παρατηροῦμε σὲ πολλοὺς ἀνθρώπους. Εἶναι κατάστικτοι. Ὅπως πληροφορούμεθα, σπαταλῶνται τεράστια ποσὰ γιὰ νὰ «στολίσουν» τὸ σῶμα τους μὲ «τατουάζ». Ἔχει γεμίσει δὲ ὁ κόσμος ἀπό «τατουατζίδικα».

• Ὅσο εὔκολα γράφεται τὸ «τατουάζ», τόσο δύσκολα σβήνεται. Σὲ μερικοὺς βλέπεις στὸ σῶμα τοὺς ὅλα τὰ ζῶα. Σὲ ἄλλους βλέπεις ἐρωτικὰ πρόσωπα. Σὲ ἄλλους χαραγμένα βρώμικα τραγούδια. Κάποιος ἕνα ὁλόκληρο ἐρωτικὸ γράμμα τὸ «χτύπησε» στὴν πλάτη του!

• Σὲ φωτογραφία φαίνεται ἐκπαιδευτικὸς μὲ «τατουὰζ» παντοῦ, καὶ σ' ὅλο τὸ πρόσωπο. Ἀναγκάστηκαν νὰ τὸν ἀπολύσουν (στὴ Γαλλία), γιατί τρόμαζαν τὰ μικρὰ παιδιὰ πού τὸν ἔβλεπαν. Ἕνας δὲ νεαρὸς στὸν τόπο μας ἔκανε ἀπόπειρα αὐτοκτονίας, γιατί δὲν μποροῦσε πλέον νὰ ἐξάλειψη τὰ πολλὰ «τατουάζ», πού ἔκαναν ἀγνώριστο το πρόσωπό του.

• Τὸ σῶμα μας εἶναι σεβαστό. Εἶναι ναὸς τοῦ Θεοῦ. Δὲν τὸ ἀλλοιώνουμε. Δὲν τὸ πειράζουμε. Δὲν τὸ «στιγματίζουμε». Βεβαίως σημάδια θὰ ἔχη καὶ τὸ σῶμα μας, εἴτε ἀπό τό γῆρας, εἴτε ἀπό ἀσθένειες. Στοὺς μάρτυρες μάλιστα ὑπῆρχαν καὶ τὰ ἅγια «στίγματα», τὰ σημάδια τῶν βασανιστηρίων (Γαλ. στ' 17).

• Ἀλλὰ πιστεύουμε, ὅτι τὸ σῶμα στὴν κοινὴ ἀνάστασι δὲν θὰ εἶναι κατάστικτο ἀπό τά «τατουὰζ» τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς φθορᾶς. Θὰ εἶναι σῶμα δοξασμένο καὶ ἄφθαρτο (ιε' κεφάλαιο  Α´ Κορινθ.).