Αναστάσιμες σκέψεις μέσα από τον Κατηχητικό Λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου - Κωνσταντίνος Χασόγιας

 

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΕΣ  ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ  ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ.

        Γράφει ο Κωνσταντίνος Χασόγιας , 

Πτυχιούχος Θεολογικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α.

Ο πυρήνας της διδασκαλίας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, είναι η αιώνια ζωή. Αποτέλεσμα της παρακοής και της εξόδου του Αδάμ και της Εύας από τον Παράδεισο, ήταν η εμφάνιση του θανάτου. Σύμφωνα με την Παλαιοδιαθηκική παράδοση η Εύα επέλεξε να έχει πολλά παιδιά και θνητά κι έτσι καθορίσθηκε η ζωή των ανθρώπων να είναι σύντομη και τις περισσότερες φορές γεμάτη θλίψεις και απογοητεύσεις. Ο ίδιος ο Ιησούς είπε μάλιστα ότι «Εν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε». Ωστόσο δεν άφησε τους ανθρώπους απαρηγόρητους και συμπλήρωσε:· «ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον. (Ιω. 16,33). Με άλλα λόγια ο Ιησούς έδωσε ως αντίδοτο στις θλίψεις και στις συμφορές του ανθρώπινου βίου, την ελπίδα της νίκης κατά του θανάτου και της λυτρώσεως του ανθρώπου από τη φθορά τη οποία ενεδύθη με τους «δερματίνους χιτώνες» με το φθαρτό σώμα που πήρε ως επίχειρο της παρακοής των Πρωτοπλάστων.

Με την ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού Πατρός γεννιέται ξανά η ελπίδα. Η ενανθρώπιση  του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, είναι μία κίνηση του Θεού που έρχεται κοντά στην πονεμένο άνθρωπο και φέρνει το ελπιδοφόρο μήνυμα, ότι ο άνθρωπος, παρά την αμαρτία και τη φθαρτή φύση του, θα έχει τη δυνατότητα να γίνει κατά χάριν θεός, να ενεργοποιήσει το κατ’ εικόναν και να φθάσει στο καθ’ ομοίωσιν κερδίζοντας ξανά την αιώνια ζωή. «Αὐτός γάρ ἐνηνθρώπησε, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν», μας διδάσκει ο Μέγας Αθανάσιος. (Περί ενανθρωπήσεως του Λόγου 54, PG 25, 192Β.)

Στο δε κατά Ιωάννην 14:6, διαβάζουμε να λέει ο Χριστός: «ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰμὴ δι' ἐμοῦ». Με άλλα λόγια κανείς δεν μπορεί να φθάσει στη θέωση αλλιώς παρά μόνον δια μέσω του Θεανθρώπου που είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή.

Στην προσμονή αυτή των Χριστιανών για την αποκατάσταση της πρωταρχικής τάξεως της Κτίσης και τη δυνατότητα θεώσεως και σωτηρίας του ανθρώπου αναφέρεται επίσης και το 12^ο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως, υπογραμμίζοντας ότι προσδοκούμε: «Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν».  Ο Χριστιανός λέγοντας την κατακλείδα πρόταση του «Πιστεύω», δηλώνει ότι πιστεύει και αναμένει την σωτηρία και την αιώνια ζωή, από τον  ζωοδότη Χριστό.

Η νίκη της ζωής κατά του θανάτου, ήλθε χάρη στην Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ο Χριστός στα τρία έτη της διδασκαλίας Του, έκανε πολλά θαύματα. Μάλιστα έδειξε ότι ήταν Υιός του Θεού, στο θαύμα της Αναστάσεως του Λαζάρου. Και η λύτρωση για την ανθρωπότητα ήλθε με την δική Του Ανάσταση. «Εἰ δὲ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἠ πίστις ὑμῶν». (Α' Κορ. 15,17) κηρύττει ο Απόστολος των Εθνών Παύλος. Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε η πίστη μας είναι μάταια. Η Ανάστασις του Χριστού είναι η κορωνίδα και ο ακρογωνιαίος λίθος του σωτηριώδους έργου Του επί της γης. Με την Ενσάρκωση, τη Σταυρική Θυσία που έδωσε τον εαυτό Του λύτρον αντί πολλών και την ζωοφόρο Ανάσταση Του, ένωσε και πάλι «τα το πριν διεστώτα»,  τη γη με τον ουρανό, τον παραβάτη άνθρωπο με τον Πανάγαθο Πλαστουργό του. Θεράπευσε με την υπέρτατη θυσία Του τις συνέπειες που προκλήθηκαν από την παρακοή και την αμαρτία των Πρωτοπλάστων κι ο άνθρωπος απόκτησε και πάλι τη δυνατότητα και την ελπίδα για την αιώνια Βασιλεία των Ουρανών. Και μαζί με τον άνθρωπο απέκτησε τη δυνατότητα σωτηρίας και «πᾶσα, ἡ, κτίσις», ποῦ «συνστενάζει, καὶ, συνωδίνει, ἄχρι, τοῦ, νῦν» ((Ρωμ 8, 22), λόγω της πτώσεως του ανθρώπου. ·

Μία πολύ ωραία αναφορά στη νίκη της ζωής έναντι του θανάτου χάρη στην Ανάσταση του Χριστού, κάνει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, στον Κατηχητικό Λόγο του, που διαβάζει ο ιερέας στην Ωραία Πύλη, προ της Θείας Μεταλήψεως,  την Κυριακή του Πάσχα.

« Μηδείς ὀδυρέσθω πταίσματα˙ συγνώμη γάρ ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε. Μηδείς φοβείσθω θάνατον˙ ἠλευθέρωσε γάρ ἡμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θάνατος. Ἔσβεσεν αὐτόν, ὑπ’ αὐτοῦ κατεχόμενος. Ἐσκύλευσε τόν ἅδην ὁ κατελθών εἰς τόν ἅδην. Ἐπίκρανεν αὐτόν, γευσάμενον τῆς σαρκός αὐτοῦ. Καί τοῦτο προλαβών Ἠσαϊας ἐβόησεν˙ ὁ ἅδης φησίν, ἐπικράνθη, συναντήσας σοι κάτω.

Ἐπικράνθη˙ καί γάρ κατηργήθη.

Ἐπικράνθη˙ καί γάρ ἐνεπαίχθη.

Ἐπικράνθη˙ καί γάρ ἐνεκρώθη.

Ἐπικράνθη˙ καί γάρ καθηρέθη.

Ἐπικράνθη˙ καί γάρ ἐδεσμεύθη.

Ἔλαβε σῶμα καί Θεῶ περιέτυχεν.

Ἔλαβε γῆν καί συνήντησεν οὐρανῶ.

Ἔλαβεν ὅπερ ἔβλεπε καί πέπτωκεν ὅθεν οὐκ ἔβλεπε.

Ποῦ σου, θάνατε, τό κέντρον; Ποῦ σου, Άδη, τό νῖκος;

Ἀνέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι.

Ἀνέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες.

Ἀνέστη Χριστός καί χαίρουσιν ἄγγελοι.

Ἀνέστη Χριστός, καί ζωή πολιτεύεται.

Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος.

Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο. Αὐτῶ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.»

Στον Κατηχητικό Λόγο του Αγίου Ιωάννου τονίζεται ότι, ο Χριστός με τον θάνατο και την Ανάστασή Του, καταλύει τον θάνατο. Παράλληλα ο Χριστός ανακαινίζει και σώζει τον άνθρωπο. Ο Χριστός με τον σταυρικό Του θάνατο και την Ανάσταση Του, έλυσε την κατάρα του Αδάμ. Ο Χριστός με την Ανάστασή Του, αφάνισε τη δύναμη και την ενέργεια του διαβόλου και λύτρωσε το ανθρώπινο γένος από τη φθορά του θανάτου. Ο θάνατος πλέον δεν έχει καμία εξουσία πάνω στον χριστιανό. Αυτό είναι το μήνυμα της Αναστάσεως. Ο Σταυρός του Κυρίου, από σύμβολο θανάτου, γίνεται με τον Χριστό, σύμβολο της Ζωής. Είναι πλέον φανερό ότι ο χριστιανός δεν πρέπει να κατατρύχεται από τον φόβο του θανάτου, αλλά να έχει μνήμη θανάτου. Να αγωνιστεί στον επίγειο βίο του τον «καλόν αγώνα» με στόχο να λάβει τον «στέφανο της δόξης» κατά τη Δευτέρα Παρουσία, διότι Αρχηγός της ζωής και του θανάτου είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός ο «θανάτω θάνατον πατήσας». Ο Ιησούς Χριστός που κατέλυσε το κράτος του Άδη.