ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΑΦΥΠΝΙΣΗ: ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ - π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΑΦΥΠΝΙΣΗ: ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Ἀγαπητά μου παιδιά, μέ ρωτᾶτε νά σχολιάσω τά τεκταινόμενα σήμερα στήν πατρίδα μας καί στόν κόσμο. Ἀντί ἀπαντήσεως καί σχολιασμοῦ σᾶς παραθέτω ἀπό τόν Δ΄ τόμο τῆς Φιλοκαλίας καί πιό συγκεκριμένα ἀπό τήν Γ’ ἑκατοντάδα τῶν κεφαλαίων τοῦ ὁσίου Νικήτα τοῦ Στηθάτου, ἔκδ. 1987,σελ.115,τά κεφάλαια 19 καί 22, ὅπως ἐπίσης καί μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τό συναξάρι τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, στό μηναῖον τῆς Ἀποστολικῆς διακονίας τῆς Ἑλλάδος, ἔκδ. 1973, σελ.97:

19. …Ἡ ἄγνοια εἶναι φοβερό κακό, καί περισσότερο ἀπό φοβερό· εἶναι αὐτό τό ἴδιο τό ψηλαφητό σκοτάδι. Καί τίς ψυχές πού θά καταλάβει, τίς ρίχνει στό ζόφο. Διαιρεῖ τό λογιστικό σέ πολλά μέρη καί ἀποκόπτει τήν ψυχή ἀπό  τήν ἕνωση μέ τό Θεό. Αὐτό πού τελικά συνάγομε ἀπό αὐτήν, εἶναι ἡ ἀλογία.

        Γιατί κάνει ἄλογο καί ἀναίσθητο τόν ἄνθρωπο στό σύνολό του. Κι’ ὅπως ἡ ἄγνοια, ὅταν ἁπλωθεῖ παχυλή, γίνεται πελώριος βυθός τοῦ ἅδη για τήν ψυχή πού λυγίζει ἀπό τό βάρος της, στόν ὁποῖο ὑπάρχει κάθε τιμωρία καί ὀδύνη καί λύπη καί στεναγμός,ἔτσι καί ἡ θεία γνώση πού εἶναι λαμπρή καί γεμάτη ἀπό ἄπειρο φῶς, κάνει τίς ψυχές στίς ὁποῖες θά πάει γιά τήν καθαρότητά τους, φωτοειδεῖς μέ τρόπο πού ἁρμόζει  στό Θεό. Καί τίς γεμίζει εἰρήνη, γαλήνη, χαρά, σοφία ἀνέκφραστη καί τέλεια ἀγάπη.

         22. Πρῶτα πρέπει νά γίνομε καθαροί καί ἀθόλωτοι ἀπό τήν πρόσυλη κακία  τῶν νοητῶν μέ τήν καθαρτική  τάξη, ἔπειτα νά γίνουν τά νοερά μας μάτια φωτισμένα κι ὁλόλαμπρα πάντοτε, μέ μια ἄλλη τάξη, τή φωτιστική, ἡ ὁποία    τελεῖται μέ τή μυστική καί στό Θεό κρυμμένη σοφία. Καί ἔτσι, ἀφοῦ ἀνεβοῦμε στήν ἐπιστήμη τῶν ἱερῶν γνώσεων, ἡ ὁποία διακονεῖ μέ τό λόγο τά νέα καί τά παλαιά σ’ἐκείνους πού εἶναι δεκτικοί, θά μεταδίδομε τά ἀπόκρυφα καί μυστικά της νοήματα,μετοχετεύοντάς τα, βέβαια, σέ ἀβέβηλες ἀκοές καί διαστέλλοντάς τα ἀπό τούς ἀτελέστερους, γιά νά μή δοθοῦν τά ἅγια στά σκυλιά, οὔτε τό μαργαριτάρι τοῦ λόγου να πεταχθεῖ  σέ χοίρων ψυχές, πού θά τό ἀχρηστέψουν.

          «…Ἡ δέ ἀποθηριοῦται, ἐγκρατῶς ἐχομένη τοῦ ἀμπελῶνος, καί τοῦ θρόνου ἀπελαύνει αὐτόν, τό μέν πρῶτον δι’ ἑαυτῆς, τό δέ δεύτερον δι’ Ἐπισκόπων, οἵ ταῖς δυναστείαις μᾶλλον, ἤ τῇ εὐσεβείᾳ ἐπολιτεύοντο».

Μελετῆστε τα παρακαλῶ μέ προσοχή καί προσευχή .Ὅπως ἐπίσης μέ καθαρά ἐξομολόγηση καί δάκρυα μετανοίας. Καί  ὁ Παράκλητος, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, θά σᾶς διδάξει πῶς δεῖ πολιτεύεσθαι. Δηλαδή μέ ἀκακία, ἀνδρεία, καί εὐγένεια. Ὥστε νά παραμένει στήν ψυχή ἑνός ἑκάστου, τό ἀρχαῖον κάλλος καί τά σπλάχνα οἰκτιρμῶν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ  καί Θεοῦ.

ΥΓ: Ὁ καθένας κρίνεται ἀπό τούς λόγους του. Δέντρο ἀγαθόν δέν δύναται νά παράξει καρπούς σαπρούς. Ὅ,τι, τό ἐν ἀνθρώποις ὑψηλόν, βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἐστι.

Εὐλογημένα Χριστούγεννα.

Ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις,

Πρεσβύτερος  Ἀθανάσιος Μηνᾶς.