Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2022

Δεν κάνουν όλοι για γονείς . . . - π.Σπυρίδων Σκουτής


  Θα το λέω μέχρι να πεθάνω. Δεν κάνουν όλοι για γονείς.

Δεν το λέω μόνο για τους γονείς της 12χρονης αλλά γενικά. Πρέπει το παραμυθάκι του στυλ «Άντε να παντρευτείς να κάνεις παιδάκια και σε μένα εγγονάκια για να περνάμε καλά!» να τελειώσει. Δεν κάνουν όλοι για όλα. Τελεία και παύλα. Πρέπει στα παιδιά να μιλάμε για τον γάμο και την τεκνογονία ως κάτι πολύ σημαντικό, να μπαίνουν σε μία παιδαγωγία και φυσικά σε επιλογές. Αυτό το αδιάκριτο αφήγημα «Κάνε παιδιά είναι ευλογία» πρέπει επιτέλους να λάβει τέλος.
 
Τα παιδιά είναι ευλογία όταν κι εσύ είσαι σε ένα επίπεδο, ώστε αυτή η ευλογία να καρποφορήσει και να μην πάει στον γκρεμό. Το ότι κάποιος έχει γεννητικά όργανα λειτουργικά, δεν σημαίνει ότι μπορεί να μεγαλώσει και να πάρει την ευθύνη κάποιου ανθρώπου. Δεν ξέρω ποιος θα του το πει αυτό.
 
Συνεχίζω…. Τα παιδιά είναι ευλογία όταν εσύ και ο άνθρωπός σου είστε σε μια ευλογημένη πνευματική, ψυχολογική κατάσταση και ο γάμος έχει γερές βάσεις και θεμέλια. Αν τα πράγματα δεν ξεκινήσουν έτσι και ξεκινήσουν με το στυλ «Έλα μωρέ, αφού παντρευτήκαμε ας κάνουμε 2 – 3 παιδάκια, χαρά είναι !» τότε στο μέλλον θα μαζεύουμε πολλά διαλυμένα κομμάτια από όλη την οικογένεια. Υπάρχουν κάποια ζευγάρια που δεν θέλουν να κάνουν παιδιά συνειδητά, όχι επειδή θέλουν να πηγαίνουν διακοπές και να γλεντάνε, αλλά έχουν ένα βάθος και επίγνωση της αναξιότητάς τους και έστω έχουν διαπιστώσει μέσα τους κάποια πράγματα που ξέρουν ότι θα είναι μεγάλο αγκάθι για μια τέτοια ευθύνη. Τους αγαπάμε και αυτούς. Μην ξεχνάμε, κάνω παιδί σημαίνει ότι είμαι έτοιμος να μεγαλώσω έναν Άγιο και όχι να έχω ένα προϊόν για να βγάζω φωτογραφίες στο Instagram.
 
Όταν ήμουν μικρός σε μια από τις διάφορες συζητήσεις με τον πατέρα μου, του έλεγα ότι πρέπει να γίνει μια επιτροπή που να δίνει ένα χαρτί στα ζευγάρια σαν πρόταση-συμβουλή αν κάνουν για γονείς ή όχι. Μου είπε ο πατέρας μου ότι είμαι ακραίος. Ήμουν μικρό παιδί και δεν ήξερα τι σημαίνει ακρότητα, αλλά του απάντησα ότι έτσι θα αποφεύγεται το γεγονός τα παιδάκια που θα γεννιούνται να έχουν κακούς γονείς.
 
Κακός γονιός δεν είναι αυτός που βιάζει μόνο το σώμα αλλά και αυτοί που βιάζουν και την ψυχή με διάφορους τρόπους. Με τρόπους τοξικούς, όπως στάζει ένα δηλητήριο σε μια πληγή. Γονείς που θεωρούν ότι έχουν πάντα δίκιο, που θέλουν να ελέγχουν τις ζωές των παιδιών τους. Γονείς που ταϊζουν τα παιδιά τους σανό και θεωρούν καμάρι ένα χαρτί Πανεπιστημίου στον τοίχο, έναν καλό γάμο, και το όνομά τους στο εγγονάκι τους. Γονείς που κάνουν τα πάντα για το σώμα των παιδιών τους αλλά αδιαφορούν για την ψυχή τους. Και αυτό ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ! Βασικά, σύμφωνα με κάποιους πατέρες της Εκκλησίας, είναι ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ.
 
Ως Ιερέας, κουβέντιασα με πολλά ζευγάρια, μέσα από τα μυστήρια του γάμου και της βαπτίσεως αλλά και γενικά σε παρέες. Πολλά ζευγάρια ήθελαν ψυχίατρο στην καλύτερη των περιπτώσεων. Μόλις μου έλεγαν κάποιες περιπτώσεις ότι θέλουν παιδιά, με έπιανε τρόμος με τις απόψεις που είχαν, τις αντιλήψεις για τη ζωή και τη συμπεριφορά του ενός προς τον άλλον. Να σου λέει ο μέλλων σύζυγος  «Πάτερ εγώ αν κάνω αγόρι με τη σύζυγο θα το πηγαίνω σε γυναίκες από μικρό παιδί για να μην μου γίνει γκέι». ΟΧΙ φίλε ΔΕΝ κάνεις για πατέρας.
 
Ο άνθρωπος λέει τη φράση «θα παντρευτώ και θα κάνω παιδιά» αδιάκριτα, όπως λέει ένας νέος «Όταν θα πάω 18 θα πάρω δίπλωμα και αμάξι». Κάτσε ρε φίλε, έκατσες να σκεφτείς ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ για γονιός;
 
Δεν έχω ακούσει μέχρι τώρα κανέναν να πει «Πάτερ μου δεν ξέρω αν κάνω για γονιός, δεν ξέρω, ψάχνω λίγο το μέσα μου», «Έχω κάποια ψυχολογικά πάτερ, φοβάμαι μήπως τα μεταβιβάσω στα παιδιά μου και δεν μπορώ όλο αυτό να το διαχειριστώ, δεν ξέρω αν κάνω για γονιός», «Πάτερ παντρεύτηκα, αλλά θέλω να δω αν με τη σύζυγο αν μπορούμε να σηκώσουμε κάτι τέτοιο, βλέπω ότι η γυναίκα μου δεν μπορεί, έχει θέματα πολλά, ίσως να δούμε κάποιον ειδικό».
 
Πουθενά αυτογνωσία, πουθενά επίγνωση. Όλοι κάνουν για όλα. «Ξερολίαση» παντού, αξιότητα παντού και σε όλα αυτά κολλάμε και ένα «θα βοηθήσει ο Θεός» έτσι για την «ευλογία» του πράγματος.
 
Κι από όσους γίνονται γονείς, ελάχιστοι ψάχνονται και αναρωτιούνται : «Καλά, είναι ένα θέμα που δεν το γνωρίζω. Μήπως πρέπει να αποκτήσω κάποια γνώση ή να πάρω βοήθεια από ειδικούς;». ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ ! Θα ρωτήσουμε την πεθερά και τη γιαγιά! Και να λέμε ότι το παιδί μας είναι το καλύτερο και ότι είναι μια χαρά, άσχετα αν χρειάζεται ίσως κάποια ψυχιατρική βοήθεια.
 
Ξέρω οικογένειες που έκαναν πολλά παιδιά επειδή απλά το «είπε ο γέροντας» και τώρα άλλοι είναι με ψυχοφάρμακα ή άλλοι είναι σε διάλυση. Φυσικά υπάρχουν και ευλογημένες πολύτεκνες οικογένειες, αλλά είπαμε, δεν κάνουν όλοι για όλα. Εξάλλου η πολυτεκνία είναι χάρισμα.  Κι επειδή πολλοί θα επιτεθούν για τα περί τεκνογονίας που λένε οι πατέρες της Εκκλησίας , έχω να συμπληρώσω ότι οι πατέρες τα έλεγαν αυτά σε ζευγάρια συνειδητοποιημένα που μπήκαν συνειδητά στον Εκκλησιαστικό γάμο, την πνευματική ζωή κλπ. Όχι σε ζευγάρια του «ό,τι να ΄ναι». Και φυσικά αν δεν κάνεις παιδιά για τον χ, ψ λόγο, έχεις το σόϊ και τις θείτσες να στο κοπανάνε κάθε λεπτό λες και το ζευγάρι είναι καταραμένο, άσε που σου δίνουν και ένα κιλό μαντζούνια να δοκιμάσεις για να πετύχει η «συνταγή».
 
Το αν θα παντρευτείς, αν θα κάνεις παιδιά, πόσα παιδιά θα κάνεις, τι επάγγελμα θα ακολουθήσεις είναι ΑΥΣΤΗΡΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ, μέσα φυσικά από διαδικασίες που οφείλουμε να εξετάσουμε σε βάθος. Μια επιλογή σύμφωνα με τις δυνάμεις και άλλες προϋποθέσεις, ανάμεσα στο ζευγάρι ως ζευγάρι και ξεχωριστά στις προσωπικότητές τους. Δεν είναι επιλογή της υπακοής στον γέροντα. Να συνέλθουμε κάποια στιγμή.  
 
Με μια απλή φράση, αν και το θέμα είναι τεράστιο και έχει βάθος: «Άνθρωπος που δεν θέλει να βλέπει τα λάθη μέσα του ώστε να τα διορθώνει, δηλαδή να λειτουργεί μέσα του ή μετάνοια και η αυτομεμψία, δεν θα μπορέσει να μεγαλώσει σωστά ένα παιδί και να πάρει τέτοια ευθύνη.». Τελεία και Παύλα. Θα γίνει ένας γονιός που απλά θα ταϊζει μεγαλώνοντας ένα φίλαυτο τέρας όπως είναι ο ίδιος ο γονιός οπότε θα πάει τρένο το βασίλειο. Ευτυχώς όμως υπάρχει και το πετραχείλι που μέσα απο εκεί γίνονται μεταμορφώσεις. 
 
Ζητούνται άνθρωποι με επίγνωση και αυτογνωσία. Αγγελία με χρυσά γράμματα !!!!
 
Καλά μυαλά που έλεγε και η γιαγιά μου !
 
π.Σπυρίδων Σκουτής 
Πηγή: euxh . gr

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δε μπορώ να διαφωνήσω κάπου με το άρθρο αυτό! Με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο! Μακάρι κι άλλοι ιερείς μας να συμβούλευαν τα νεαρά παιδιά έτσι! Εύγε πάτερ μου!

Ανώνυμος είπε...

Πάτερ μου τα παιδιά δεν είναι φαγητό, να το ετοιμάσεις όποτε θέλεις, να τα βάλεις στο φούρνο και να τα βγάλεις στην ώρα τους. Είναι καρπός συνεύρεσης και Θεϊκής βούλησης (Γεν.4:1). Ο Θεός συνεργεί και γνωρίζει καλύτερα από εμάς το πότε και το τι συμφέρει για τη ζωή μας. Ποιος θα κρίνει και θα αποφανθεί πότε είναι έτοιμο ένα ανδρόγυνο να αποκτήσει παιδί; Ο πνευματικός; Ο άνδρας; Η γυναίκα; Οι γονείς του ζεύγους; Ο ψυχολόγος; Ποίος απ΄όλους; Ή μήπως αρκεί μόνο η δική μας βούληση, βγάζοντας τον Θεό έξω από τη ζωή μας; Η πατρότητα και η μητρότητα δεν έρχονται κατά παραγγελία και δεν διδάσκονται σε κανένα Πανεπιστήμιο. Είναι αποτέλεσμα της φύσεως και προκύπτει μέσα από τη σχέση του ζεύγους, σαν εμπειρία θυσιαστικής προσφοράς και αγάπης. Αν αυτή τη στοιχειώδη προϋπόθεση δεν την έχουν, τότε είναι άξιοι της τύχης τους, δεν τους φταίει κανείς άλλος, παρά μόνο το κεφάλι τους. Όλοι ανάξιοι είμαστε όχι σαν σαρκικοί μόνο γονείς, αλλά και σαν πνευματικοί πατέρες, αλλά προσπαθούμε πάντα για ένα βήμα εμπρός και όχι πίσω. Η ευλογημένη πνευματική και ψυχολογική κατάσταση στο γάμο έρχεται όχι όταν σκοπίμως και συστηματικά αποφεύγουμε την τεκνογονία, αλλά όταν εντάξουμε σωστά τους εαυτούς μας κάτω από την σκέπη της Εκκλησίας και την πρόνοια του Πανάγαθου Θεού (Πρβλ. Ματ. 10:30).

Ανώνυμος είπε...

Ευγε πατερ.

Ανώνυμος είπε...

Εύγε στο δεύτερο κατά σειρά ανώνυμο για το υπέροχο σχόλιό του.
Βάζει τα πράγματα στη θέση τους.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ σε όλες τις ενστάσεις και της σκέψεις σας. Το να κάνεις παιδιά είναι εύκολο το να τα διαπαιδαγωγήσεις σε καλούς χριστιανούς και ωφέλημα μέλη της κοινωνίας δύσκολο. Θυμάμαι και τώρα βλέπω στην ζωή μου τα λόγια του Απ. Παύλου όπως μου τα είχε ερμηνεύσει ένας πρώην κατηχητής μου ο Α.Κ. που τον είχα στις Ομάδες «σωθήσεται δὲ διὰ τῆς τεκνογονίας, ἐὰν μείνωσιν ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ καὶ ἁγιασμῷ μετὰ σωφροσύνης» μου είχε πει μεταξύ των άλλων ότι όλοι οι Ρωμά θα έπρεπε να είναι σωσμένοι με τόσα παιδιά που κάνουν αλλά πρόσεξε το «ἐὰν μείνωσιν ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ καὶ ἁγιασμῷ μετὰ σωφροσύνης» αν αυτό δεν γίνει στα παιδιά μάταιος ο κόπος. Το έργο της συζυγίας και της παιδοποιίας είναι δύσκολος. Συνετά και προσγειωμένα στην σημερινή πραγματικότητα τα λόγια σας. Μας πονούν αλλά είναι η αλήθεια.
Α.Φ.

Ανώνυμος είπε...

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες δέν παρέχουν μιά ἀποκλειστική γραμμή, ἕνα πάγιο τύπο περί τῶν σχέσεων τῶν συζύγων. Αὐτή τήν ἱδέα περί τῶν Ἁγίων Πατέρων γιά τό θέμα μας ἔχει καί ὁ ἡγιασμένος πατήρ Παΐσιος, τήν ὁποία καί ἐν τέλει παραθέτω: Ὁ ἅγιος Γέροντας ἔγραφε σέ ἕνα πνευματικό του τέκνο ἱερέα: «Γιά τό θέμα τῶν συζυγικῶν σχέσεων τῶν ἐγγάμων ἱερέων, ἀλλά καί τῶν λαϊκῶν, ἀφοῦ δέν καθορίζουν οἱ ἅγιοι Πατέρες τό πῶς ἀκριβῶς, σημαίνει ὅτι εἶναι κάτι πού δέν καθορίζεται, γιατί δέν μποροῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νά μποῦν σέ ἕνα καλούπι. Οἱ Πατέρες τό ἀφήνουν στήν διάκριση, τό φιλότιμο, τήν πνευματική εὐαισθησία καί τήν δύναμη τοῦ καθενός.» (Βλ. βιβλίο π. Διονυσίου Τάτση, Ὁ Γέροντας Παΐσιος, Κόνιτσα 1995, σ. 176-178.)
Κάθε ἕνας, ἀγαπητοί μου, ἐνεργεῖ ἀνάλογα μέ τήν πνευματική του κατάσταση, ἀνάλογα μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ πού ἔχει. Καί ὅλους μᾶς δέχεται ὁ καλός μας Θεός. Σέ τέτοια θέματα ἔχει ἰσχύ ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου: «Καί τό ἐπιτυγχάνειν οὐκ ἄχρηστον καί τό διαμαρτάνειν ἀκίνδυνον». (Λόγος 27,10. ΜPG 36,25 A.)
Αυτά έλεγε και έγραφε ο παραδοσιακός και κάποιες φορές ‘’Ακραίος΄΄ Μητροπολίτης Γόρτυνος κυρός Ιερεμίας

Ανώνυμος είπε...

Διαφωνώ με όσα λέει ο 10,20 τα οποία είναι όπως κρίνω ΄΄ακραίες’’ του σκέψεις για αυτό παραθέτω ξανά λόγια του πανεπιστημιακού παραδοσιακού Μητροπολίτη κυρού Ιερεμία που μας μεταφέρει Πατερικές απόψεις.
«Στήν Καινή Διαθήκη δέν εἶναι ἡ τεκνογονία ὁ μοναδικός σκοπός τοῦ γάμου, θά ἀναφερθῶ στόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος συνιστᾶ τόν γάμο καί στήν «ὑπέρακμο», στήν γυναίκα, δηλαδή, πού ἔχει περάσει τά χρόνια τῆς γονιμότητας καί ἄρα δέν μπορεῖ νά τεκνοποιήσει (βλ. Α΄ Κορ. 7,36). Πραγματικά, ἄν ἡ τεκνογονία ἀποτελοῦσε τόν κύριο σκοπό τοῦ γάμου, ἂν, δηλαδή, ὁ γάμος γίνεται μόνο γιά τήν τεκνογονία, τότε, γιατί νά προχωρήσει ἡ Ἐκκλησία στήν τέλεση τοῦ ἱεροῦ μυστηρίου γιά ἕνα ζεῦγος, θά ἔπρεπε νά εἶναι βεβαία ἰατρικῶς ἐκ τῶν προτέρων ὅτι δύναται τό ζεῦγος αὐτό νά γεννήσει παιδιά. Δέν συμβαίνει ὅμως αὐτό.
Πατερικές μαρτυρίες γιά τό θέμα μας ὑπάρχουν πολλές. Λόγῳ ἐλλείψεως χρόνου παραθέτω σέ μετάφραση αὐτή μόνο τήν περικοπή τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Λέγει ὁ ἅγιος πατέρας: «Ὁ γάμος ὁρίστηκε καί γιά τήν τεκνογονία, ἀλλά πολύ περισσότερο ὁρίστηκε γιά νά ἱκανοποιήσει τήν σαρκική ἐπιθυμία. Καί σ’ αὐτό ἐπικαλοῦμαι γιά μάρτυρα τόν Ἀπόστολο Παῦλο, πού λέγει: Γιά νά ἀποφεύγεται τήν πορνεία κάθε ἄνδρας ἄς ἔχει τήν δική του γυναίκα καί κάθε γυναίκα ἄς ἔχει τόν δικό του ἄνδρα».(Α΄ Κορ. 7,2)
Συνιστᾶ τόν γάμο γιά νά ἀποφεύγεται ἡ πορνεία, καί δέν τόν συνιστᾶ γιά τήν τεκνογονία. Καί ἀκόμη ὁ Ἀπόστολος συνιστᾶ νά σμίγουν τά ἀνδρόγυνα ὄχι γιά νά γίνουν πατέρες πολλῶν παιδιῶν, ἀλλά γιατί; «Γιά νά μήν πέφτουν σέ πειρασμούς τοῦ σατανά»(Α΄Κορ. 7,5). Καί πιό κάτω δέν λέγει «ἄν ἐπιθυμοῦν τά παιδιά» ἀλλά τί; «Ἄν δέν μποροῦν νά μείνουν ἐγκρατεῖς, ἄς πανδρευτοῦν»(Α΄Κορ. 7,9)».8 Ἡ περικοπή αὐτή τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου εἶναι πολύ σαφής καί δέν δέχεται παρερμηνεῖες. Σαφέστατα ὁ ἅγιος πατέρας δέν καθορίζει τήν τεκνογονία ὡς κύριο σκοπό τοῦ γάμου.
Συνέχεια

Ανώνυμος είπε...

Συνέχεια από προηγούμενο σχόλιο
Ἐπιθυμῶ νά ἀναφέρω καί μία ὡραία σχετική περικοπή τοῦ Καθηγητοῦ κ. Γεωργίου Μαντζαρίδου ἀπό τό ὑπέροχο σύγγραμά του, Χριστιανική Ἠθική, τό γραμμένο μέ πνεῦμα αὐστηρά ὀρθόδοξο: «Τά πλαίσια γιά τήν κανονική ἐκδήλωση τοῦ φυσικοῦ ἔρωτα τοῦ ἀνθρώπου προσφέρει ὁ γάμος. Σύμφωνα μέ τήν χριστιανική διδασκαλία ὁ γάμος ἀποτελεῖ κοινωνία προσώπων, πού ἔχει ὡς κύριο σκοπό τήν ἀμοιβαία συμπλήρωση καί τελείωσή τους. Ἡ θέση αὐτή εἶναι βασική. Γι’ αὐτό καί ἀπό τήν ἀποδοχή ἤ τήν ἀπόρριψή της προσδιορίζονται καί οἱ ἀπαντήσεις πού δίδονται σέ ἐπί μέρους ζητήματα τοῦ γάμου καί τῆς ἔγγαμης ζωῆς. Ἔτσι π.χ. ἄν δεχθεῖ κανείς ὅτι ὁ κύριος σκοπός τοῦ γάμου δέν εἶναι ἡ προσωπική τελείωση, ἀλλά ἠ τεκνογονία, πρέπει νά θεωρήσει καί ὡς ἀνυπόστατο κάθε γάμο πού δέν ἔχει ὡς συνέπεια τήν γέννηση παιδιῶν ἀπό ἐνδεχόμενη στειρότητα τῶν συζύγων. Οὔτε ὅμως ἡ Ἐκκλησία οὔτε ὁ κοινός νοῦς δέχεται κάτι τέτοιο. Ἄλλωστε ἡ θεώρηση τῆς τεκνογονίας ὡς κυρίου σκοποῦ τοῦ γάμου σημαίνει οὐσιαστικά περιορισμό τοῦ νοήματός του μέσα στά πλαίσια τῶν σαρκικῶν σχέσεων τῶν συζύγων, πράγμα πού δέν συμβιβάζεται μέ τήν χριστιανική ἀντίληψη γιά τόν γάμο. Ἡ ἄποψη ὅτι ὁ σκοπός τοῦ γάμου ταυτίζεται μέ τήν τεκνογονία θά μποροῦσε νά θεωρηθεῖ ἀνάλογη μέ τήν ἄποψη ὅτι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου ταυτίζεται μέ τήν παραγωγή ἀγαθῶν. Καί εἶναι βέβαια ἀναμφισβήτητο ὅτι ὅλα αὐτά καταξιώνουν τόν ἄνθρωπο καί κάνουν περισσότερο αἰσθητή καί καρποφόρο τήν παρουσία του μέσα στόν κόσμο, δέν ἐξαντλοῦν ὄμως καί τόν σκοπό τῆς ὑπάρξεώς».
Δέν εἶναι, λοιπόν, ἡ τεκνογονία ὁ ἀποκλειστικός σκοπός τοῦ γάμου, εἶναι ὅμως ὁ γλυκός καί θαυμαστός καρπός του, ὅπου ὁ Θεός τόν παρέχει, Εἰς Ἅπαντα Ἁγίων Πατέρων (ΑΑΠ), Χρυσοστόμου ἔργα 40,154 9 Στήν πρώτη ἔκδοση τοῦ ἀναφερθέντος βιβλίου, Θεσσαλονίκη 1981, σ. 217-218. 5 διότι ὁ Θεός δίδει τήν κύηση ( Α. Βασ. 1, 19. 27. Ρούθ 4,13). Πρέπει δέ τά ἀνδρόγυνα νά γνωρίζουν τόν θεολογικό λόγο καί τήν πνευματική ἀξία τῆς τεκνογονίας, γιά νά κάνουν συνειδητά καί ὄχι ἀσυνείδητα τό θεῖο αὐτό ἔργο τους. Νά γνωρίζουν, δηλαδή, ὅτι γεννώντας παιδιά φέρνουν εἰκόνες τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο∙ ὅτι μέ τήν τεκνογονία τους αὐξάνεται ἡ Ἐκκλησία, γιατί τά γεννώμενα παιδιά τους γίνονται πολίτες τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Γιά νά γίνει ὅμως αὐτό, πρέπει οἱ γονεῖς νά δίνουν καλή παιδεία καί ἀνατροφή στά παιδιά τους. Γιατί ἄν δέν γίνει αὐτό δέν ὠφελεῖ σέ τίποτα ἡ τεκνογονία τους. Δέν εἶπε ὁ Χριστός γιά τόν Ἰούδα καλύτερα νά μήν εἶχε γεννηθεῖ; Βλ. Ματθ, 26, 24.
Καί ὁ πλούσιος ἐκεῖνος τῆς παραβολῆς ἦταν παιδί πολύτεκνης οἰκογένειας˙ ἕξι παιδιά εἶχε ὁ πατέρας τους, ἀλλά ὅλα κατέληξαν στόν τόπο τῆς βασάνου (βλ. Λουκ. 16, 28). Πραγματικά, δέν ἔχει νόημα ἡ τεκνογονία καί ἡ πολυτεκνία, ἄν δέν ὑπάρχει εὐτεκνία καί καλλιτεκνία. Εἶναι πολύ ὡραῖος καί δυνατός αὐτός ὁ χρυσοστομικός λόγος: «Οὐ τό σπεῖραι ποιεῖ πατέρα μόνον, ἀλλά τό παιδεῦσαι καλῶς˙ οὐδέ τό κυῆσαι μητέρα ἐργάζεται, ἀλλά τό θρέψαι καλῶς».11 Ἐπίσης πρέπει νά κατανοοῦμε τά ἀνδρόγυνα ὅταν μᾶς λέγουν ὅτι ἡ ἀπόκτηση ἑνός ἐπί πλέον παιδιοῦ θά τούς ἐπιδεινώσει κάποια ὑπάρχοντα προβλήματά τους. Τήν τεκνογονία θά πρέπει νά τήν ἀποφασίσει ἐλεύθερα μόνο του τό ἀνδρόγυνο μέ ὑπολογισμό καί τῆς καταστάσεώς του καί τῶν προβλημάτων του. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει κάπου: «Τά μέν ἄνω (στόν οὐρανό) μόνον τοῦ Θεοῦ, τά δέ κάτω ( τά ἐπίγεια) καί ἡμῶν».12 Πρέπει, δηλαδή ὁ ἄνθρωπος νά προϋπολογίζει ὅσο καλύτερα μπορεῖ τίς πράξεις του, γιατί διαφορετικά θά ἐμπλακεῖ σέ ποικίλους πειρασμούς. Ὁ χριστιανός ὑπακούει στόν λόγο τοῦ ἁγίου Ἰσιδώρου τοῦ Πηλωσιώτου: «Μή πέραν τῆς φύσεως, μηδ΄ ἔξω τοῦ μέτρου».

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο στον ανώνυμο 10:20.
Δυστυχώς οι εκκοσμικευμένοι την σκέψιν και το φρόνημα χριστιανοί δεν μπορούν να τον καταλάβουν και καταφεύγουν σε σοφιστείες.

Ανώνυμος είπε...

Τέλεια τα γράφει ο π. Σπυρίδων μας προσγειώνει στην πραγματικότητα του έγγαμου βίου και των παιδιών. Ας τα πουν αυτά και σε ιερατικά συνέδρια και περισσότερα στους Πνευματικούς που βάζουν μεγάλα βάρη σε μας, και μετά μας λένε με ευκολία «αυτός είναι ο σταυρός σου» και σαν τον Πιλάτο αποποιούνται τις δικές τους ευθύνες του ψυχαναγκασμού.

Ανώνυμος είπε...

Με έκανες να γελάσω… να είσαι καλά 1,35 για την αφέλειά σου ή την πρόωσή σου. Οι απόψεις των Πατέρων που μας μεταφέρει ο Γόρτυνος δεν σου είπαν τίποτα. Αλλά μας λες ότι ήταν σοφιστές και αυτοί. Τι να σου πω…. Θα σε τύφλωσε «δαιμόνιο μεσημβρινό» και έτσι έγραψες το σχόλιό σου. Καλό φωτισμό

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ είπε...

Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ.κ. Ἰερεμίας, σε εισήγησή του, στην Ιεραρχία της Εκκλ. Ελλ. (8/10/2013) με θέμα: ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ, λέγει: «Ὁ ὑψηλός στόχος στόν ὁποῖο ὀφείλουν νά κατευθύνονται οἱ ἔγγαμοι πιστοί εἶναι στό νά ὑπερνικοῦν τό σαρκικό φρόνημα καί μέσα στό γάμο, τόν ὁποῖο πρέπει νά συνδέουν στενά μέ τήν τεκνογονία. Κατά τόν ὑψηλό αὐτό στόχο τοῦ γάμου, τό νά ἀποσυνδέσει τό ἀνδρόγυνο τήν σαρκική ἡδονή ἀπό την τεκνογονία θεωρεῖται παράχρηση ἤ κατάχρηση καί λοιπόν κακία.» και παραπέμπει στον ἅγιο Μάξιμο τον Ομολογητή: «Κακία ἐστίν ἡ ἐσφαλμένη κρίσις τῶν νοημάτων, ᾗ ἐπακολουθεῖ ἡ παράχρησις τῶν πραγμάτων. Οἷον ἐπί τῆς γυναικός, ἡ ὀρθή κρίσις τῆς συνουσίας ὁ σκοπός ἐστι τῆς παιδοποιΐας. Ὁ οὖν εἰς τήν ἡδονήν ἀποβλέψας ἐσφάλη περί την κρίσιν, τό μή καλόν ὡς καλόν ἡγησάμενος. Ὁ γοῦν τοιοῦτος παραχρῆται γυναικί συνουσιαζόμενος». Περί ἀγάπης 2,17. MPG 90,989AB.
Επίσης ὁ Καθηγητής Μαντζαρίδης σημειώνει: «ἡ ἰδανική θέση γιά τούς ἀγάμους εἶναι ἡ παρθενία, ἔτσι καί ἡ ἰδανική θέση γιά τούς ἐγγάμους εἶναι ὁ ἀπόλυτος σεβασμός τῆς συνδέσεως τῶν σαρκικῶν σχέσεων μέ τήν τεκνογονία». (Χριστιανική Ἠθική σελ. 222. Βλ. καί ὅλο τό σχετικό κεφάλαιο, Γάμος καί οἰκογενειακή ζωή, σελ. 214-240). Το γεγονός ότι οι συζυγικές σχέσεις, αποβλέπουν και στην κατασίγαση της «σαρκικής πύρωσης» και τη νόμιμη διέξοδο δια της ερωτικής συνεύρεσης, δεν σημαίνει ότι ασκούμε κάποια αρετή και πρέπει να απαιτούμε στεφάνια δόξης απ΄τον Θεό! Απλά είναι ανεκτή η συγκεκριμένη αυτή φυσική διέξοδος και σεξουαλική δραστηριότητα, γιατί γίνεται μέσα στον ευλογημένο γάμο και αποτρέπονται άλλες γνωστές εκτροπές…
π. Δημήτριος Σαββόπουλος