Κυκλοφόρησε τό 175 τεῦχος τοῦ τριμηνιαίου περιοδικοῦ «ΦΩΣ ΕΘΝΩΝ» - Νικόλαος Μ. Σῖμος

Κυκλοφόρησε τό 175 τεῦχος τοῦ τριμηνιαίου περιοδικοῦ «ΦΩΣ ΕΘΝΩΝ» πού ἐκδίδει ὁ Σύλλογος Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς «Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ», ὁ ὁποῖος ἔχει ἱδρυθεῖ ἀπό τόν φλογερό Ἱεραπόστολο μακαριστό π.Χαρίτωνα Πνευματικάκι.

 

 Διεύθυνσι: ΜΙΑΟΥΛΗ 68, Τ.Κ. 26222 ΠΑΤΡΑ,

ΤΗΛ.: 2610 329.737, 322.722, ΦΑΞ: 2610 329.390,

email: protoklitos@gmail.com

 

Περιλαμβάνει ἄρθρα ἀφιερωμένα στόν π.Χαρίτωνα καί τό σπουδαῖο ἔργο του στήν Ἀφρική.

 

50 ἔτη ἀπό τήν μετάβασι τοῦ πολύαθλου ἱεραποστόλου

π.Χαρίτωνος Πνευματικάκι στήν Ἀφρική

25 ἀπό τήν ὁσιακή κοίμησί του και 50 ἔτη ἀπό

τοῦ π. Χρυσοστόμου Παπασαραντοπούλου

Στίς 5 Ἰ­ου­λί­ου τοῦ 1973 τό ἀ­πό­γευ­μα εἶχα τήν εὐ­λο­γί­α νά συ­νο­δεύ­σω τόν π.Χα­ρί­τωνα Πνευ­μα­τι­κάκι στόν πα­λαι­ό Ἱε­ρό Να­ό τοῦ Ἁ­γί­ου Ἀν­δρέ­ου γι­ά νά συμ­με­τά­σχη στήν Ἀ­κο­λου­θί­α τοῦ Ἑ­σπε­ρι­νοῦ.

          Ὁ ἔν­θερ­μος καί γλα­φυ­ρός ἱ­ε­ρο­κή­ρυ­κας τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Πα­τρῶν μέ κα­τα­φα­νῆ συγ­κί­νη­σι καί δά­κρυ­α στά μά­τι­α προ­σκύ­νη­σε τόν Τά­φο καί τήν Ἁ­γί­α Κά­ρα τοῦ Ἀ­πο­στό­λου Ἀν­δρέ­ου, αἰτούμενος τήν εὐ­λο­γί­α καί τίς δε­ή­σεις του στόν Κύ­ρι­ο, ὥ­στε νά ἀν­τα­πο­κρι­θῆ μέ ἐ­πι­τυ­χί­α στόν ἀ­γῶ­να πού ἄ­νοι­γε ἐνώπιόν του. Εἶ­χε ἀ­πο­φα­σί­σει νά ὑ­πα­κού­ση στήν ἐν­το­λή τοῦ Ἀ­να­στάν­τος Χρι­στοῦ «Πο­ρευ­θέν­τες μα­θη­τεύ­σα­τε πάν­τα τά Ἔ­θνη­».

          Στίς 9 Ἰ­ου­λί­ου σέ ἡ­λι­κί­α 65 ἐ­τῶν, μό­λις εἶ­χε συν­τα­ξι­ο­δο­τη­θεῖ ὡς ἱ­ε­ρο­κή­ρυ­κας, ἀ­να­χώ­ρη­σε γι­ά τήν Ἀ­φρι­κή μέ πλή­ρη ἐ­πί­γνω­σι τῆς τολ­μη­ρῆς ἀ­πο­φά­σε­ώς του.

          Τήν ἴ­δι­α ἡμέ­ρα ἔ­φτα­σε στό Λουμ­πουμ­πάσι τοῦ Κονγκό, πού ὀ­νο­μα­ζό­ταν τό­τε Ζα­ΐρ καί στίς 19 τοῦ μη­νός πά­τη­σε τό χῶ­μα τῆς Κα­νά­νγκα ἐκ­πλη­ρώ­νον­τας τήν ἐ­πι­θυ­μί­α τοῦ μα­κα­ρι­στοῦ πρω­το­πό­ρου Ἱ­ε­ρα­πο­στό­λου π.Χρυ­σο­στό­μου Πα­πα­σα­ραν­το­πού­λου νά συ­νε­χί­ση ἐκεῖ τό ἔρ­γο πού δέν πρό­λα­βε ἐκεῖνος νά ὁ­λο­κλη­ρώ­ση.

          Οἱ δύο Ἱ­ε­ρο­μό­να­χοι εἶ­χαν πα­λαι­ούς δε­σμούς ἀπό τήν ἐ­πο­χή με­τά τόν Β΄ Παγ­κό­σμι­ο Πό­λε­μο, πού ὑ­πη­ρε­τοῦ­σαν στήν Ἱ­ε­ρά Μη­τρό­πο­λι Ἐ­δέσ­σης. Ὁ π.Χρυ­σό­στο­μος ὡς Πρω­το­σύγ­κε­λλος καί ὁ ­π.Χα­ρί­τω­ν ὡς ἱ­ε­ρο­κή­ρυ­κας.

          Ὁ ­π.Χρυ­σό­στο­μος τό 1960 πα­ρα­κι­νού­με­νος ἀπό Ἀ­φρι­κα­νούς συμ­φοι­τη­τές του στήν Θε­ο­λο­γι­κή Σχο­λή Ἀθη­νῶν, πα­ρά τά προ­βλή­μα­τα ὑγεί­ας πού ἀν­τι­με­τώ­πι­ζε, ἀ­πο­φά­σι­σε μέ ἐν­θου­σι­α­σμό νά πο­ρευ­θῆ στήν Ἀ­φρι­κή γι­ά τή δι­ά­δο­σι τοῦ Εὐαγ­γε­λί­ου καί τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ως πού τό­σο πο­θοῦ­σαν οἱ ἰ­θα­γε­νεῖς.

          Ἀρ­χι­κά ἀγω­νί­στη­κε στήν Οὐγ­κάν­τα καί στήν Κέ­νυ­α ἐ­πι­τυγ­χά­νον­τας με­γά­λη αὔξη­σι τῶν πι­στῶν καί ἀ­φή­νον­τας κα­λλίκαρ­πα ἔρ­γα. Ὅμως, παρά τή θέ­λη­σί του ἀ­ναγ­κά­στη­κε νά ἀ­να­ζη­τή­ση ἄλ­λα πε­δί­α δρά­σε­ως. Πε­ρι­ῆλ­θε τήν Ταν­ζα­νί­α καί κα­τέ­λη­ξε στό Κον­γκό. Ἕ­δρα­σε στήν πρω­τεύ­ου­σα Κιν­σά­σα, τό Λουμ­πουμ­πά­σι καί τό Κολουέζι, γι­ά νά ὁ­δη­γη­θῆ τε­λι­κά στήν Κα­νάνγ­κα, ἀ­π’ ὅ­που ἐ­πί­μο­να ἐ­δέ­χε­το πα­ρα­κλή­σεις ἀπό ὁ­μά­δες ἰθα­γε­νῶν νά τούς ἐ­πι­σκε­φθῆ γι­ά νά τούς κα­τή­χη­ση. Δι­έ­βλε­πε ἐκεῖ ὅ­τι ἀ­νοι­γόταν εὑ­ρύ πε­δί­ο δρά­σε­ως καί δι­α­δό­σε­ως τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας, ὅ­πως ἔ­γρα­φε στόν π.Χα­ρί­τω­να καί τόν πα­ρα­κα­λοῦ­σε νά σπεύ­ση πρός βο­ή­θει­ά του· ὁ π.Χρυ­σό­στο­μος στήν Κα­νάνγ­κα πα­ρέ­μει­νε μό­λις δυόμισι μή­νες πε­ρί­που. Ὁρα­μα­τι­ζό­ταν τήν ἐπέκτασι τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας, διότι ἔ­βλε­πε ὅ­τι οἱ συν­θῆ­κες ἦ­ταν εὐ­νο­ϊ­κές. Ἄρ­χι­σε μέ θέρ­μη τή δι­δα­σκα­λί­α τῆς Ὀρ­θῆς Πί­στε­ως στούς ἰ­θα­γε­νεῖς πού προ­σέ­τρε­χαν νά κατηχηθοῦν καί νά ἀ­κού­σουν τά σω­τή­ρι­α λό­γι­α τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου.

          Τά Χρι­στού­γεν­να τοῦ 1972 καί τήν ἑ­πο­μέ­νη 26 Δε­κεμ­βρί­ου λει­τούρ­γη­σε γι­ά τε­λευ­ταί­α φο­ρά μέ λί­γους πι­στούς πού εἶ­χε βα­πτί­σει σέ δω­μά­τι­ο πού εἶχε διαμορφώσει σέ Να­ό στή μι­σθω­μέ­νη οἰ­κί­α στήν ὁποία δι­έ­με­νε. Ἀ­μέ­σως με­τά ἀ­να­χώ­ρη­σε γι­ά τό Μπουζιμάϊ, πόλι ἀρ­κε­τά μα­κρυ­νή, πού τόν κα­λοῦσαν μέ λαχ­τά­ρα νά ἐ­πι­σκε­φθῆ γι­ά νά ἀ­κού­σουν τή Θεί­α δι­δα­σκα­λί­α καί νά προσ­χω­ρή­σουν στήν Ὀρ­θό­δο­ξο Ἐκ­κλη­σί­α. 

          Τόν συ­νώδευ­σε ἡ ἀ­νη­ψι­ά του Ἀδελ­φή Ὄλ­γα Πα­πα­σα­ράν­του, συν­τα­ξι­οῦ­χος νο­σο­κό­μα τοῦ Ἀν­τι­καρ­κι­νι­κοῦ Νο­σο­κο­μεί­ου Ἀ­θη­νῶν «Ἅ­γι­ος Σάβ­βας», πού τά τρί­α τε­λευ­ταῖ­α ἔτη τοῦ βίου του τόν ἀκο­λου­θοῦ­σε, ἁ­πα­λύ­νον­τας μέ τίς πε­ρι­ποι­ή­σεις της τούς κό­πους πού ὑ­φί­στα­το.

          Κα­θ’ ὁ­δόν λό­γω τῆς με­γά­λης τα­λαι­πω­ρί­ας, ἐ­πει­δή ὁ δρό­μος ἦταν δύ­σβα­τος καί τά τραν­τά­γμα­τα τοῦ αὐ­το­κι­νή­του πο­λύ ἰ­σχυ­ρά, ὑ­πέ­στη ἀ­κα­τά­σχε­τη ρι­νορ­ρα­γί­α καί ἐ­πέ­στρε­ψαν στήν Κα­νάνγ­κα, ὅ­που εἰ­σή­χθη στό ἐκεῖ Νο­σο­κο­μεῖ­ο. 

          Πα­ρά τίς πα­ρα­σχε­θεῖ­σες ἰ­α­τρι­κές προ­σπά­θει­ες θε­ρα­πεί­ας, δέν ὑ­πῆρ­ξε θε­τι­κό ἀ­πο­τέ­λε­σμα καί πα­ρέ­δω­σε εἰ­ρη­νι­κά τό πνεῦ­μα του στίς 29/12/1973.

          Εἶ­χε ἀ­ναγ­γεί­λει στήν Ἀ­δελ­φή Ὄλ­γα πού ἔ­με­νε ἄ­γρυ­πνη στό προ­σκε­φά­λι του ὅ­τι θά ἔ­φευ­γε γι­ά τόν Οὐ­ρα­νό καί τῆς ζή­τη­σε στήν ἐ­πι­θα­νά­τι­ο κλί­νη του νά τα­ξι­δέ­ψη στήν Πά­τρα νά συ­ναν­τή­ση καί νά πα­ρα­κα­λέ­ση τόν φί­λο του π.Χα­ρί­τω­να νά μεταβῆ καί νά συ­νε­χί­ση τό ἔρ­γο πού ἀνοι­γό­ταν στήν πε­ρι­ο­χή τοῦ Κασάϊ. Χι­λι­ά­δες ψυ­χές ἀ­νέ­με­ναν ἐκεῖ μέ λαχ­τά­ρα νά δεχ­θοῦν τήν Ὀρ­θό­δο­ξο Πί­στι, νά ζή­σουν τά Ἅ­γι­α Μυ­στή­ρι­α καί τή λει­τουρ­γι­κή ζω­ή τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ὥ­στε νά ἔχουν τό ἔ­λε­ος καί τή σω­τη­ρί­α ἀ­πό τόν Οὐ­ρά­νι­ο Πα­τέ­ρα. Ἡ Ἀδελ­φή Ὄλ­γα με­τά τήν τέ­λε­σι τῶν ἐ­κεῖ κα­θη­κόν­των της ἦλθε στήν Πάτρα καί δι­η­γή­θη­κε ἐ­ναρ­γέστατα στόν π.Χα­ρί­τω­να τά συμ­βάν­τα. Τοῦ ἐ­ξέ­φρα­σε τήν ἀ­γω­νί­α τοῦ π.Χρυ­σο­στό­μου νά μή μεί­νη τό γε­ώρ­γι­ο τοῦ Θε­οῦ ­ἄνευ σπορέως καί τήν ἔν­θερ­μη πα­ρά­κλη­σί του νά ἀ­να­λά­βη αὐ­τός τή δι­α­κο­νί­α τοῦ Εὐ­αγ­γε­λισμοῦ τῶν ἐ­κεῖ Ἀ­φρι­κα­νῶν ἀδελ­φῶν.

          Ἦ­ταν ἡ κα­τάλ­λη­λη ὥ­ρα πού ὁ π.Χα­ρί­των δέ­χθη­κε αὐ­τό τό μή­νυ­μα. Συγ­κι­νή­θη­κε μέ ὅσα ἄ­κου­σε καί δέν ἄρ­γη­σε νά λάβη τή με­γά­λη ἀ­πό­φα­σι, νά ἀ­φή­ση τήν ἀσφάλεια καί τά πάν­τα πί­σω του καί νά φθά­ση στήν Ἀφρι­κή γι­ά τόν Χρι­στό. Ἕ­να νέ­ο στά­δι­ο ἀ­γώ­νων στή ζω­ή του ἀρ­χί­ζει μέ δυ­σκο­λί­ες, στε­ρή­σεις, κιν­δύ­νους, ἀλ­λά καί πολ­λές ἐκ­πλή­ξεις.

          Ἡ Ἀ­δελ­φή Ὄλ­γα τοῦ εἶ­χε ζη­τή­σει νά τόν ἀ­κο­λου­θή­ση γιά νά προ­σφέ­ρη τίς ὑπηρεσίες της στό με­γά­λο ἔρ­γο τῆς Ἱ­ε­ρα­πο­στο­λῆς. Ὁ π.Χα­ρί­των δέν βι­ά­στη­κε. Τῆς εἶ­πε νά πε­ρι­μέ­νη νά μεταβῆ πρῶ­τα ὁ ἴδιος, νά ἀξιολογήση τίς συν­θῆκες καί, ἀ­φοῦ προ­ε­τοι­μά­σει τό ἔ­δα­φος, νά τήν κα­λέ­ση.

          Ὅταν ἔ­φθα­σε στήν Κα­νάνγ­κα, τόν φι­λο­ξέ­νη­σε ἕ­νας Ἕλ­λη­νας ἀ­πό τούς λι­γο­στούς ξε­νι­τε­μέ­νους πού ζοῦσαν ἐκεῖ μέ­χρι νά μι­σθώ­ση ἀ­νε­ξάρ­τη­τη κα­τοι­κί­α καί νά ὀρ­γα­νώ­ση τή δρᾶσι του. 

          Πῆγε καί ἐπι­σκέ­φθη­κε τό κοι­μη­τή­ρι­ο τῆς πό­λε­ως, ὅπου ἀνα­ζή­τη­σε τόν τά­φο τοῦ π.Χρυ­σο­στό­μου, στόν ὁ­ποῖ­ο το­πο­θέ­τη­σε ἕνα ξύ­λι­νο σταυ­ρό μέ­χρι νά κα­τα­σκευ­ά­ση τό ἀπέ­ριτ­το μνη­μεῖ­ο του.

          Ἀ­φοῦ προ­σαρ­μό­σθη­κε στό νέ­ο πε­ρι­βάλ­λον πρῶτο του μέ­λη­μα ἦ­ταν μέ τή βο­ή­θει­α τῶν Ἑλ­λή­νων νά ἀ­να­ζη­τή­ση κα­τάλ­λη­λο κτί­ρι­ο, ὥ­στε νά τό με­τα­τρέ­ψη σέ Να­ό τοῦ Ἁ­γί­ου Ἀν­δρέ­ου καί Ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κό Κέν­τρο, πού στό­λι­σε κα­λαί­σθη­τα μέ εἰ­κό­νες καί ἱ­ε­ρά σκεύ­η πού ἐ­στά­λη­σαν ἀ­πό τό Σύλ­λο­γο τοῦ «ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ».

          Κα­τό­πιν κά­λε­σε καί τήν Ἀ­δελ­φή Ὄλ­γα πού ὁ­λοπρό­θυ­μη ἔ­σπευ­σε νά προ­σφέ­ρη τίς πο­λύ­τι­μες ὑ­πη­ρε­σί­ες της καί νά ἀ­να­δει­χθῆ μη­τέ­ρα τῶν πο­νε­μέ­νων ὀρ­φα­νῶν παι­δι­ῶν τῆς πε­ρι­ο­χῆς. Μέ τίς προ­σευ­χές καί τήν κα­λω­σύ­νη της στή­ρι­ξε τούς ἀ­γῶ­νες τοῦ π.Χα­ρί­τω­νος καί προ­σέ­φε­ρε φάρ­μα­κα καί βο­ή­θει­α στούς ἀρ­ρώ­στους πού τῆς χτυ­ποῦ­σαν τήν πόρ­τα, γιά νά δεχ­θοῦν τήν ἀ­γά­πη της.

          Ὁ π.Χα­ρί­των, μέ τό ὀρ­γα­νω­τι­κό πνεῦ­μα πού τόν δι­έ­κρι­νε και την ἀκτινοβολία πού ἐξέπεμπε ἡ μυσταγωγική τέλεσις τῆς Θείας Λειτουργίας, κα­τέ­στη­σε τόν Ναό πό­λο ἕλ­ξε­ως τῶν προστρε­χόν­των γι­ά νά ἀ­κού­σουν καί νά μά­θουν γι­ά τήν Ὀρ­θο­δο­ξί­α, πού ἦ­ταν ἀ­πηλ­λα­γμέ­νη ἀ­πό τίς ἀ­ποι­κι­ο­κρα­τι­κές βλέ­ψεις καί ἐξέ­φρα­ζε γνή­σι­α τό κή­ρυ­γμα τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου.

          Κα­θη­με­ρι­νά αὐ­ξά­νον­ταν οἱ προ­σερ­χό­με­νοι νά κα­τηχη­θοῦν στήν Ὀρ­θή Πί­στι καί νά γευ­θοῦν τή χα­ρά τῆς Θείας ἐ­πι­κοι­νω­νί­ας.

          Γρή­γο­ρα φά­νη­κε ὅ­τι ὁ προ­σω­ρι­νός Να­ός δέν ἀρ­κοῦ­σε γι­ά νά κα­λύ­ψη τίς ὁ­λο­έ­να αὐ­ξα­νό­με­νες ἀνάγ­κες καί ἔτ­σι ὁ π.Χα­ρί­των ἔθεσε ὡς στό­χο νά ἀ­πο­κτή­ση εὐ­ρύ­χω­ρη ἔ­κτα­σι καί νά ἀ­να­πτύ­ξη τό ὅ­λο ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κό ἐγχείρημα.

          Κατόρθωσε νά ἐν­το­πί­ση ἕ­να με­γά­λο οἰ­κό­πε­δο πλη­σί­ον τοῦ κέν­τρου τῆς πό­λε­ως τό ὁ­ποῖ­ο ἀ­γο­ρά­σθη­κε καί τό κα­λο­καί­ρι τοῦ 1976 ἄρ­χι­σε ἡ ἀ­νοι­κο­δό­μη­σι τοῦ πα­λαι­οῦ Ἱ­ε­ροῦ Να­οῦ τοῦ Ἁ­γί­ου Ἀν­δρέ­ου, πού ὡ­λο­κλη­ρώ­θη­κε τό ἴ­δι­ο ἔ­τος.

          Σέ αὐ­τό συ­νε­τέ­λε­σε ἡ εὐ­τυχής πα­ρου­σί­α ἐ­κεῖ τῶν λα­ϊ­κῶν τότε Γι­άν­νη Ἀσ­λα­νί­δη με­τέ­πει­τα πα­τρός Κο­σμᾶ Γρη­γο­ρι­ά­τη, πού ἐρ­γά­σθη­κε ὡς ἐρ­γο­λά­βος, τοῦ Δη­μη­τρί­ου Χρυ­σαν­θα­κό­που­λου με­τέ­πει­τα πα­τρός Θε­ο­λό­γου, πού ὡς Ἀρ­χι­τέ­κτων σχε­δί­α­σε καί τοῦ γρά­φον­τος πού ἀ­σχο­λή­θη­κε μέ τή δι­α­κό­σμη­σι καί ἁ­γι­ο­γρα­φί­α τοῦ Να­οῦ μέ τή συμ­πα­ρά­στα­σι καί συ­νερ­γα­σί­α σέ ὅ­λες τίς ἐρ­γα­σί­ες τῶν ἰ­θα­γε­νῶν καί κυ­ρί­ως τῶν νέ­ων.

          Ἀ­κο­λού­θη­σε ἡ ἀνοι­κο­δό­μη­σι αἰθού­σης συγ­κεν­τρώ­σε­ων, βι­βλι­ο­θή­κης, ἀ­να­γνω­στη­ρί­ου, ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κῶν κα­τοι­κι­ῶν, ξε­νῶνος καί ἰ­α­τρεί­ου.

          Τό 1981 τόν πα­τέ­ρα Χαρίτωνα καί τήν Ἀδελ­φή Ὄλ­γα πού ἐ­πί ὀ­κτώ ἔτη μό­νοι τους ἀγω­νί­ζον­ταν στό ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κό ἔρ­γο, πλαι­σί­ωσαν Ἀ­δελ­φές Νο­σο­κό­μες καί δα­σκά­λες, μέ­λη χρι­στι­α­νι­κῶν Ἀ­δελ­φο­τή­των πού πρό­σκειν­ται στήν Ἀ­δελ­φό­τη­τα Θε­ο­λό­γων «Ο ΣΩΤΗΡ», καί κα­τά τούς θερινούς μή­νες ὁ πα­τήρ Ἰ­γνά­τι­ος Μα­δεν­λί­δης με­τέ­πει­τα Μη­τρο­πο­λί­της Κεν­τρώ­ας Ἀφρι­κῆς, πνευ­μα­τι­κό τέ­κνο του, ἀπό τό­τε πού ὑ­πη­ρε­τοῦ­σε στήν Ἔδεσσα.

          Ὁ π.Χα­ρί­των ἔ­δι­δε πάν­το­τε ἰδιαίτερο ἐν­δι­α­φέ­ρον γι­ά τήν κα­τά Θε­όν δι­ά­πλα­σι τῶν νέ­ων. Μέ τήν ἐ­ξα­σφά­λι­σι τοῦ κα­τάλ­λη­λου προ­σω­πι­κοῦ ἄρ­χι­σε τό 1981 τήν ἀ­νοι­κο­δό­μη­σι Σχο­λεί­ων σέ πα­ρα­κεί­με­να οἰκό­πε­δα πού ε­πί­σης ἀ­γο­ρά­σθη­καν.

          Τά Σχο­λεῖ­α «ΦΩΣ ΕΘΝΩΝ», ὅ­πως ὠ­νο­μά­σθη­καν ἀρ­χι­κά τό Δη­μο­τι­κό καί κα­τό­πιν Γυ­μνά­σι­ο-Λύ­κει­ο, ὡς κτί­σμα­τα καί ἐκ­παι­δευ­τι­κά κέν­τρα κα­τέ­στη­σαν πρό­τυ­πα στήν πό­λι καί ἐ­πι­πλέ­ον πα­ρεῖ­χαν συσ­σί­τι­ο στά πει­να­σμέ­να παι­δι­ά καί ἰ­α­τρο­φαρ­μα­κευ­τι­κή πε­ρί­θαλ­ψι.

          Οἱ γο­νεῖς ἔ­σπευ­δαν νά ἐγ­γράψουν τά τέκνα τους σ’ αὐ­τά, διότι εἶχαν με­γά­λη φή­μη. Οἱ μα­θη­τές πού ἀ­πο­φοι­τοῦ­σαν ἦ­σαν ἀρι­στοῦ­χοι καί ἀ­κο­λου­θού­σαν ἀ­νώ­τε­ρες σπου­δές.

          Τό πνευ­μα­τι­κό, κοι­νω­νι­κό, πο­λι­τι­στι­κό καί φι­λαν­θρω­πι­κό ἔρ­γο συ­νε­χῶς ἀ­να­πτυσ­σό­ταν καί πολ­λά ἦ­σαν τά ὀ­φέ­λη τῆς το­πι­κῆς κοι­νω­νί­ας πού μέ κά­θε τρό­πο ἔ­δει­χνε τό σε­βα­σμό καί τήν ἐ­κτί­μη­σί της στό ἐ­πι­τε­λού­με­νο ἱε­ρα­πο­στο­λι­κό ἔρ­γο.

          Ἡ Ὀρ­θο­δο­ξί­α δι­α­δι­δό­ταν τάχιστα στίς γύ­ρω πε­ρι­ο­χές. Ἐ­κτί­σθησαν Ναοί, ἔ­γι­ναν βαπτίσεις χι­λι­ά­δων κα­τη­χου­μέ­νων, χει­ρο­το­νί­ες ἱε­ρέ­ων καί πολ­λά ἄλ­λα ἐ­πι­τεύ­γμα­τα.

          Ἀναντιλέκτως ὅλα αὐ­τά δέν ἔγι­ναν τό­σο εὔκο­λα. Ὁ πατήρ Χα­ρί­των στούς συ­νε­χεῖς ἀ­γῶνες του ἀν­τι­με­τώ­πι­σε σο­βα­ρούς κιν­δύ­νους, στε­ρή­σεις, κα­κου­χί­ες, δι­ω­γμούς καί κα­τα­τρε­γμούς πολ­λές φο­ρές μέ­χρι ἀ­φα­νι­σμοῦ «καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διωχθήσονται·» (Β΄ Τιμοθ. 3,12)  

          Ἡ ἐμ­φα­νής προ­στα­σί­α πού τοῦ πα­ρεῖ­χε ἡ Πρό­νοι­α τοῦ Θε­οῦ τόν φύ­λα­ξε ἀ­πό τίς πα­γί­δες τοῦ ἀν­τι­κει­μέ­νου. Σέ δι­ά­φο­ρα τεύ­χη τοῦ πε­ρι­ο­δι­κοῦ «ΦΩΣ ΕΘΝΩΝ» ἔ­χει γί­νει κα­τά και­ρούς ἀνα­φο­ρά σέ ὅ­λα αὐτά καί προ­σε­χῶς θά ἀ­κο­λου­θή­ση μί­α ἐ­κτε­νής ἔκ­δο­σις.

          Ση­μα­σί­α ἔ­χει ὅτι οἱ κό­ποι του εὐ­δο­κί­μη­σαν καί μέ τούς συ­νερ­γά­τες του ἐ­πέ­τυ­χε κα­λλίκαρ­πα ἀ­πο­τε­λέ­σμα­τα.

          Ἀ­ξί­ζει νά ση­μει­ω­θῆ, ὅ­τι ὅ­ταν ἐρω­τή­θη­κε ὁ μα­κα­ρι­στός Πα­τρι­άρ­χης Ἀ­λε­ξαν­δρεί­ας καί πά­σης Ἀ­φρι­κῆς Πέ­τρος, γι­α­τί ἐ­πέ­μει­νε στήν ἀνά­δειξι τό 2003 τοῦ πα­τρός Ἰ­γνα­τί­ου Μαδενλίδη, συ­νε­χι­στοῦ τοῦ ἔρ­γου τοῦ πα­τρός Χα­ρί­τω­νος ὡς Μη­τρο­πο­λί­του Κεν­τρώ­ας Ἀ­φρι­κῆς, ἔδω­σε τήν ἑ­ξῆς ἀ­πάν­τη­σι: «Ὅ­ταν ἐ­πι­σκέ­φθη­κα τήν Κανάνγκα, εἶ­δα καί ἐθαύ­μα­σα ἐ­κεῖ τά ὅ­σα ἔ­χουν ἐ­πι­τευ­χθεῖ καί εἶ­πα: γι­α­τί αὐ­τό τό ἔρ­γο νά μήν ἐ­πε­κτα­θῆ σέ ὅ­λο τό Κονγκό καί γι­α­τί ὄ­χι νά μήν τό μι­μη­θοῦ­με καί  ὅ­λοι ἐ­μεῖς;» Λό­γοι πού ἀ­πο­δει­κνύ­ουν τήν τα­πεί­νω­σι καί τό ἦ­θος τοῦ ἀειμνήστου Πα­τρι­άρ­χου, πού δικαιώθηκε ἐν τοῖς πρά­γμα­σι κα­θ’ ὅ­σον ἡ ἀ­νά­πτυ­ξις πού ὑ­πῆρ­χε στήν Κα­νάνγ­κα δι­ευ­ρύν­θη­κε σέ ὅ­λη τή Μη­τρό­πο­λι. Κτί­σθη­καν καί λει­τούρ­γη­σαν Ἱ. Να­οί, Σχο­λεῖ­α, Ἱ­δρύ­μα­τα καί ἕνα με­γά­λο Πα­νε­πι­στη­μι­α­κό συγ­κρό­τη­μα στήν Κιν­σά­σα μέ Θε­ο­λο­γι­κή Σχο­λή, πού ἐγ­και­νί­α­σε ὁ ση­με­ρι­νός σε­πτός Πα­τρι­άρ­χης κ.Θε­ό­δω­ρος Β΄.

          Σή­με­ρα ἡ Ἱ­ε­ρά Μη­τρό­πο­λις Κεν­τρώ­ας Ἀ­φρι­κῆς ἔ­χει δι­α­χω­ρι­σθεῖ σέ πέντε Μη­τρο­πό­λεις, τῆς πρω­τεύ­ου­σας Κιν­σά­σα, τῆς Μπου­ρούν­τι Ρουάντα,  τῆς Κατάνγκα, τοῦ Κονγκό Μπρα­ζα­βίλ- Γκαμ­πόν, τῆς Κανάνγκα καί δύ­ο Ἐ­πι­σκο­πές τοῦ Κισαγκάνι καί τῆς Γκόμα.

          Τό ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κό ἔρ­γο ἐκρηκτικά ἀνεπτύχθη καί κι­νη­το­ποί­η­σε στόν Ἑλ­λη­νι­κό χῶ­ρο καί τόν ὅ­που γῆς Ἑλληνισμό εὐ­αί­σθη­τες ψυ­χές, οἱ ὁποῖες μέ ἐνθουσιασμό ἐνι­σχύ­ουν καί στη­ρί­ζου­ν μέ προ­σευ­χές καί οἰκο­νο­μι­κή βο­ή­θει­α, με­τέ­χον­τας ὡς συ­νερ­γοί εἰς τήν σω­τη­ρί­αν τῶν μα­κράν τοῦ Χρι­στοῦ ἀ­δελ­φῶν μας, πού προ­σέρ­χον­ται μέ ἐ­πίγνωσι στήν Ὀρ­θό­δο­ξο πί­στι. 

          Ὁ πα­τήρ Χα­ρί­των ὡς Ἅ­γι­ος με­τά τῶν Ἁ­γί­ων εἰς τόν Οὐ­ρα­νό θά χαί­ρε­ται πού τό μή­νυ­μά του  «Χτυ­πᾶτε τίς καμ­πά­νες τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας σέ ὅ­λη τήν Ἀ­φρι­κή…» πραγματοποιεῖται εἰς δό­ξαν τοῦ Τρι­α­δι­κοῦ Θε­οῦ καί θά δέε­ται γι­ά τήν εὐ­ό­δω­σι τῶν προ­σπα­θει­ῶν καί τήν ἄ­νω­θεν βο­ή­θει­α ὅ­σων ἀ­γω­νί­ζον­ται εἰς τήν πρώ­τη γραμ­μή, ἀλ­λά καί ὅ­λων τῶν φί­λων τῆς ἱερα­πο­στο­λῆς εἰς τά με­τό­πι­σθεν.

Νικόλαος Μ. Σῖμος