ΣΤΟΝ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟ Θ. ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΟΔΟ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΣΤΟΝ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟ Θ. ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΟΔΟ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

     1.  Άψογη η Ευχαριστιακή Θεολογία σας, πάτερ, και ο γράφων να το επικυρώσει μικρός. Το αυτό προφανώς και του Μητροπολίτη που ζήτησε την απομάκρυνση του πίσω από την Αγία Τράπεζα Εσταυρωμένου-από ποιον ή ποιους Ναούς αγνοώ. Χοντρό όμως το λάθος αμφοτέρων -και με συγχωρείτε- τέτοια πράγματα δεν αποφασίζονται και δεν ενεργούνται ατομικά, μελετώνται και αποφασίζονται Συνοδικά ! Δεν προεκτείνω ούτε λέω καλύτερο το, «μη θίγε τα κακώς κείμενα», γιατί ενδέχεται να προκύψουν χειρότερα. Θυμίζω όμως ότι το ίδιο καπετανλίκι έστησαν Μητροπολίτες τινές και Γεροντάδες του ΄Όρους, και ΠρωτοΠαπάδες γνωστοί στα του Κόβιτ 19, Όπου άλλα αποφάσισε η Εκκλησία Συνοδικά -«αυτοί οι υποταγμένοι στον καίσαρα»(sic)- και άλλα ακολουθούσαν αυτοί κατά τη θεολογία τους βέβαια … άψογα. «Ανεύθυνοι» όμως  τι τραγικό για ό,τι δυσάρεστο ως και θανατερό ακολουθούσε, και ακολούθησε δυστυχώς !

2.  Το αυτό και χειρότερο ίσως, για τα κοριτσάκια που έντυσε κάποιος παπαδάκια, γιατί ξύπνησε τα πιο ανόητα αντανακλαστικά μερικών, η γυναίκα στην Εκκλησία, και τι άθλια και θλιβερά θα μας βρουν. Αλλά ακούστε τη συνέχεια, έστω κι αν δειχτώ αντιφατικός, γιατί εδώ δεν ξέρω αν υπάρχει Συνοδική απόφαση ή απλή Επισκοπική ανοχή.

      Λοιπόν.

     α. Κληρικός-Μαθηματικός, συν Θεολόγος, συν μεταπτυχιακό στη Λειτουργική(;) διαβάζει άριστα το Ευαγγέλιο, η κάθε λέξη στρογγυλή, καθαρή, ευ ακουστή, από όποιον εκκλησιασμένο. Παπαδικό μέλος, αρχή και τέλος μοναχά. Σεβασμός στο καίριο. «Πώς δε πιστεύσωσι ου ουκ ήκουσαν» -Ρωμ.10,14. β. Οι ενορίτες του απαντούν με μια φωνή φωναχτά, «Αμήν», από μια φορά στην έκφωνη ευλογία καθαγιασμού Άρτου και Οίνου -«Και ποίησον … τίμιον  Σώμα του Χριστού Σου …» και τρεις -«Αμήν, Αμήν, Αμήν»- στην έκφωνη ευλογία και των δυο αντιτύπων-«Μεταβαλών τω πνεύματί Σου τω Αγίω». Λειτουργία ενιαίου Σώματος Κλήρου και Λαού !  γ. Επίσκοποι και αποφεύγουν το ρήμα «επιτελούμεν», αρκούνται να εκφωνούν «και των συμπροσευχομένων ημίν». Ιερουργούν ατομικά, ως κεφαλή χωρίς σώμα, αποκομμένοι από το ενιαίο σώμα των εκκλησιασμένων πιστών. Παρακάμπτουν τα. «Γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός εις περιποίησιν» -1Πε.2,9-των πιστών. Έτι δε το. «Όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε … ουκ ένι άρσεν ή θήλυ, πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ» -Γα.3,28 !   δ.  Ακούω κληρικό να εκφωνεί. «Και υπέρ των παρακολουθούντων την Ιεράν ταύτην παράκλησιν»,  βγαίνω από τα ρούχα μου, πρωταγωνιστής παράστασης ή κεφαλή και στόμα σώματος εκκλησιασμένων χριστιανών;  ε.   Αλλού. Διαβάζουν τον Απόστολο μπρος σ’ ένα Κηροπήγιο στραμμένοι προς την Ωραία Πύλη ! Να τον ακούσει ποιος διαβάζουν, ο Χριστός; Όχι οι εκκλησιαζόμενοι; Είναι Παράδοση, είπαν ρητά. Η Παράδοση -αφήστε ποια - είναι ανώτερη ή το. «Πώς δε πιστεύσωσι ου ουκ ήκουσαν» -Ρωμ.10,14. στ. Στο αριστερό Ψαλτήρι Ναού εδώ -Σπέτσες- ψέλνει -«Λαμπαδάριος»- αρκετά χρόνια μια κυρία-πτυχίο κλασσικής τε και βυζαντινής μουσικής -εύφωνα, ίσια, απλά, ήτοι χωρίς … «βυζαντινά» λαρυγγικά γαργαρητά- δες σχετική ανάρτηση. Όταν χρειαστεί αναπληρώνεται από κυρία, απόφοιτη Δημοτικού μόνο, που από ακοή έμαθε και ψέλνει βυζαντινά, απλά κι ευλαβικά. Και να πω την «κακία» μου για κάποιους εδώ, η ελευθεριότητα, η ανηθικότητα … χτύπησε, τι τραγικό, από την άλλη πλευρά και οδό !

    Δεν επεκτείνομαι στα περί Αρχιερατικών Αμφίων που ανησύχησαν μερικοί, καθώς αγνοούν ίσως ότι είναι ενδυμασία αυτοκρατορική, όχι Ιερατική-Αρχιερατική. Απλώς λέω ευκαιρίας δοθείσης πως θα ήταν καλό να φύγει από τη μέση ταχύ εκείνος ο μακρόσυρτος … μανδύας με το Διάκονο ή δεν ξέρω ή ποιον άλλον ξοπίσω να κρατάει την ουρά ! Αυτό κι αν είναι κι αν ταιριάζει σήμερα μάλιστα στο Χριστό ! Που κάθισε «ούτως» -έτσι απλά- στη Συχάρ κοντά στο πηγάδι του Ιακώβ, και μίλησε πρόσωπο με πρόσωπο με τη Σαμαρείτισσα -και τι Σαμαρείτισα- και της αποκάλυψε την ύψιστη Αλήθεια, «Πνεύμα ο Θεός» ! Αυτό κι τινάζει στον αέρα όλα τα κατά γυναικών υποτιμητικά. «Άνδρες οι νομοθετούντες, και κατά γυναικών η νομοθεσία», λέει Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, και η προσθήκη είναι, ατυχώς και της Εκκλησίας εντός!

******   ***   *****

     Κλείνω με Αίσωπο για όλους μα ς-Θεολόγους με ράσο ή χωρίς- σήμερα ιδιαίτερα πολύ διδακτικά. «Γεωργοῦ παῖς κοχλίας-σαλιγκάρια- ὤπτει. -έψηνε- ἀκούσας δὲ αὐτῶν τριζόντων –να τσιτσιρίζουν- ἔφη· «ὦ κάκιστα ζῷα, τῶν οἰκιῶν ὑμῶν ἐμπιπραμένων -ενώ καιγονται- αὐτοὶ ᾄδετε; -τραγουδάτε;» Που πολύ απλά στα καθ’ ημάς σημαίνει. Μιας εβδομάδας ειδησεογραφία -τηλεοπτική, διαδικτυακή, έντυπη- είναι αρκετή για να καταλάβει καθένας ότι το πράγμα σήμερα έχει φτάσει στο του Ψαλμού. «Πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός» -Ψ,52. Κι αυτό είναι το κύριο και καίριο που πρώτιστα αφορά όλους μας σήμερα. Στο πέρασμα του χρόνου έχει επικαθήσει και πολύ σκόνη, το χειρότερο, και πολύ σκουριά. Γνωστά τα πρόσωπα, γνωστά τα «άνθη του κακού». Υπάρχει και το. «Μη θίγε τα κακώς κείμενα», συνήθως ακολουθούν χειρότερα. Ξεκαθάριζε όσα δεν παραβιάζουν την Αλήθεια, σεβόμενος τις Συνοδικές οδηγίες, και κατά την Παραβολή των Ζιζανίων άφηνε χώρο στο Θεό, που και σκέπτεται και ενεργεί αλλιώς  ! 

      Ωραία τα, «Γενηθήτω το θέλημά σου, αλλά και λίγο το θέλημά μου», είναι βλέπετε κι αυτός ο ναρκισσισμός που μας κρατάει στο μεταίχμιο» -π. Νικόλαος Λουδοβίκος- γοητευτικά και τα πνευματικά παίγνια, υπέροχη η εξομολόγηση-ομολογία. «Αν πει γενηθήτω το θέλημά σου ο άνθρωπος -προσθέτω, και αφεθεί, παραδοθεί στο «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα»- λύνονται όλα του τα προβλήματα υπαρξιακά» ! Αλλά κατεπείγον να νιώσουμε όλοι την ευθύνη για το μέγα χάος που χαίνει σήμερα κάτω από τα πόδια μας. Εννοώ το χριστιανικό-παγανιστικό αχταρμά … πίστης και ζωής πολλών από όσους σήμερα λένε πως είναι χριστιανοί, μάλιστα ορθόδοξοι ! Υπάρχει πάντα κριτήριο καθαρό, κρυστάλλινο.  Ένας ο θεμέλιος της Εκκλησίας, Ένας και Μοναδικός ! «Θεμέλιον γαρ άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός» -1Κο.3,11. Ποιος όμως; Της άκρας ταπείνωσης, από Θεός, άνθρωπος, απ’ τον ουρανό στη γη, της άκρας μακροθυμίας, συγχώρεση, της χωρίς όρια Αγάπης, θυσία, Σταυρός ! Όποιος βαφτίστηκε στο όνομα της Αγίας Τριάδας και αγωνίζεται να ζει τα τρία αυτά είναι χριστιανός αυταπόδεικτα ! Ορθόδοξος, Ρωμαιοκαθολικός, Ευαγγελικός  … Όλα τα άλλα, πρόσωπα και ενεργήματα έχουν αξία και νόημα περιπτωσιακά και περιστασιακά ως θέλει και κρίνει τελικά ο Θεός !

Αθανάσιος Κοτταδάκης